Humo over de doofpotten van Laken (1)

(...) [omstreeks 1984:] Plaats van de huiszoeking was een kantoortje in de Shell-building naast het Centraal Station, hartje Brussel. Tot hun verbazing kwamen de speurders terecht in een soort mini-Zwitserland. Een oude man in stofjas zat er een immense collectie mappen en fichebakken te bewaken. Dit was, bleek, de sectie geheime en anonieme rekeningen van de Generale [Bank]. "Het ging niet over miljoenen, maar miljarden. Honderden geheime rekeningen! We vielen van de ene verbazing in de andere. Opeens dook daar een rekening op die, volgens wat daar stond, eigendom was van - toen nog - prins Albert. Er was er ook één op naam van koning Boudewijn. De halve koninklijke familie had er een rekening. (...) Binnen de kortste keren verscheen de Brusselse procureur-generaal Van Honsté ten tonele. Hij beval ons onmiddellijk te stoppen en terug te keren naar ons bureau. En vooral: niks op papier te zetten". (...) Uit (...) notities is op te maken dat "alle speurders" die dag door Van Honsté werden "verplicht" een schriftelijke verklaring te ondertekenen waarin ze beloofden noot met wie dan ook te praten over wat ze in de Shell-building hadden gezien.

Douglas De Coninck en "een speurder" in Humo, 16 januari 2007