De postbode bracht mij een nieuw kostuum

Ingezonden door LVB op 2007-01-23 23:21

Globalisering zorgt niet alleen voor delocalisatie van de productie. Het wordt ook steeds makkelijker om zelf aankopen te doen in het buitenland. Twee voorbeelden, met twee pakjes die ik deze week aan huis bezorgd kreeg: een nieuw kostuum en nieuwe naamkaartjes.

Eind oktober kreeg ik een email van netwerkingcoach Jan Vermeiren. Hij zou de Thaise top-kleermaker Sam Surin naar België halen. Op één enkele zondagnamiddag zou deze topcouturier samen met enkele medewerkers de maat komen opnemen van een honderdtal mensen die een maatpak willen. Eerlijk gezegd had ik nog nooit een maatpak gekocht: ik had mij tot nu toe altijd beperkt tot confectiepakken waarvan de kleermaker de mouwen wat inkortte. Maar omdat ik toch een nieuw kostuum nodig had, dacht ik: waarom niet? Eind november was het dan zover: ik begaf mij naar het congrescentrum in Edegem alwaar Sam Surin mijn maten zou opnemen. Tegelijk kon ik ook de stoffen uitkiezen voor broek, jas en twee overhemden, en allerlei keuzes maken over waar welke knopen en zakken zouden staan, en meer dergelijke keuzes. Dat verliep allemaal heel vlot. Gisteren kreeg ik dan mijn nieuwe pak thuisbesteld. Het ziet er prachtig uit, het zit beter dan confectie, en het heeft me minder gekost dan wat een confectiepak en twee overhemden van dezelfde kwaliteit mij in België zouden kosten. De binnenkant van de jas ziet er zo mogelijk nog beter uit dan de buitenkant. Op de foto hierboven zie je hoe mijn naam in de voering genaaid werd, en hoe de knoop van de binnenzak mooi afgedekt wordt met een driehoekig stukje voering. Wat me verder nog aangenaam verrastte: er viel geen enkele naald of speld te bespeuren in hemden, jas en broek. Etiketten waren met makkelijk verwijderbare draad in de stof vastgenaaid. Conclusie: zeker voor herhaling vatbaar.


Behalve een nieuw kostuum had ik ook nog nieuwe naamkaartjes nodig, zowel professioneel als privé. In plaats van de klassieke aanpak, zou ik eens iets meer ludieks proberen. Eerst dacht ik er aan om "street cards" te bestellen van de Britse blogger Hugh McLeod, bekend van de "cartoons drawn on the back of business cards". Op de achterkant van mijn privé-kaartjes zou ik dan bijvoorbeeld deze cartoon laten zetten, of deze, en op mijn professionele kaartjes deze, of deze. Maar uiteindelijk koos ik voor een minder choquerende oplossing: Flickr cards en Skype cards, allebei van Moo. Vorige week woensdag besteld, gisteren en vandaag aan huis besteld vanuit Londen. Mijn privé-naamkaartjes zijn Flickr cards met foto's die ik zelf genomen heb (en een paar luchtfoto's door mijn zus gemaakt), mijn professionele naamkaartjes zijn Skype cards met een paar buzzwords of slogans in tekstballonnen. O, en het is niet omdat ze "Skype cards" heten, dat er een Skype-adres hoeft op te staan.

 

Spijtig voor de kleermaker om de hoek en voor de drukker om de hoek, maar zij zullen voortaan wat creatiever uit de hoek moeten komen voor ik daar nog dingen koop. En het was natuurlijk niet de postbode van de Belgische Posterijen die mij deze pakjes bezorgde, maar wel de pakjesman van TNT.

Reacties

#34818

Karel Jansens

woensdag, 24 januari, 2007 - 00:21

 

Ik heb nog twee kostuums van hem hangen, helaas laten maken toen ik 20 kilo zwaarder woog en derhalve nu ietwat komisch van aard. Inderdaad fantastisch comfort (ik had gekozen voor wol+zijde, goed voor elke temperatuur) voor een belachelijke prijs. Mijn pakken zijn wel van een eerder klassieke snit.

Hm, ik vraag me af of het de moeite zou lonen om de kostuums mee naar Thailand te nemen voor een retrofit, of ik beter gelijk een paar nieuwe laat maken.

#34819

Michel Vuijlsteke

woensdag, 24 januari, 2007 - 00:46

 

Ik heb precies hetzelfde als Karel: een hele kast vol kostuums (en hemden!) van de kerel, maar wel van toen ik nog 75 kilo meer woog dan nu. :)

#34820

LVB

woensdag, 24 januari, 2007 - 00:51

 

@Michel: Van Karel weet ik dat hij vaak in Thailand vertoeft, maar hoe ben jij aan die kostuums geraakt? Kwam Sam Surin jaren geleden al regelmatig naar onze contreien afgezakt, of kwam jij regelmatig in Thailand?

#34822

Michel Vuijlsteke

woensdag, 24 januari, 2007 - 01:24

 

Mijn ex-baas van twee werken geleden had zijn connecties in Thailand. Dan kwam die mens over met een kist vol stalen en stoffen en boeken en foto's (de begindagen van het internet, sites waren er nog niet), mat hij alles wat hij tegenkwam, kozen we stof en snit en model en hoveelheden, en kwam dat in een paar monstergrote dozen toe.

Het moet gezegd: naarmate de jaren vorderden, werd hij echt wel veel duurder, zodat het op den duur minder voor de hand lag om een vijftal kostuums en een lange mantel te laten maken.

#34824

Michel Vuijlsteke

woensdag, 24 januari, 2007 - 01:28

 

...en werden "foliekes" als helgroene zijden costumes met Bruce Lee-snit ook plts heel erg dure grapjes.

#34840

Peter Fleming

woensdag, 24 januari, 2007 - 10:59

 

Een kameraad heeft op zijn huwelijksreis naar Thailand daar ook een paar kostuums op maat laten maken: in het begin van zijn trip de maat laten nemen en op het einde meenemen, hij is daar heel tevreden over

#34850

Karel Jansens

woensdag, 24 januari, 2007 - 14:06

 

Ik kom inderdaad vaak in Thailand (en binnen een dikke maand zelfs voorgoed), maar voor die twee kostuums heb ik geen voet in het land gezet: Ik heb gewoon mij laten opmeten, de maten doorgegeven aan een vriend ginder en de kostuums ontvang. Ze pasten perfect (allee, toen toch).

Ik vind het een beetje jammer dat Surin nu zo het accent legt op de "nieuwe" stoffen (corduroy en zo), terwijl het zijde-wollen weefsel dat hij voor mijn pakken gebruikte zo ongelooflijk fantastisch is. Bijna -- maar net niet -- goed genoeg om me te doen overwegen die twintig kilo er opnieuw bij te zetten (een beetje lastig, want ik bén al gestopt met roken).

#34851

Karel Jansens

woensdag, 24 januari, 2007 - 14:06

 

Ik kom inderdaad vaak in Thailand (en binnen een dikke maand zelfs voorgoed), maar voor die twee kostuums heb ik geen voet in het land gezet: Ik heb gewoon mij laten opmeten, de maten doorgegeven aan een vriend ginder en de kostuums ontvangen. Ze pasten perfect (allee, toen toch).

Ik vind het een beetje jammer dat Surin nu zo het accent legt op de "nieuwe" stoffen (corduroy en zo), terwijl het zijde-wollen weefsel dat hij voor mijn pakken gebruikte zo ongelooflijk fantastisch is. Bijna -- maar net niet -- goed genoeg om me te doen overwegen die twintig kilo er opnieuw bij te zetten (een beetje lastig, want ik bén al gestopt met roken).

#35300

Blauwbaard

vrijdag, 2 februari, 2007 - 10:30

 

En zit de luchtvervuiling veroorzaakt door het transport van Thailand naar hier in uw mondiale prijs ?

#36212

Yannick

maandag, 26 februari, 2007 - 17:43

 

Via het zoeken naar informatie over een onafhankelijk Vlaanderen kwam ik hier terecht. Echt een zeer fijne site. Heb al vele interessante dingen gelezen.

De site van de ontwerper heb ik opgeslaan en ik ga er zeker eens beroep op doen, als ik alles heb uitgeklaard. In principe moet ik gewoon mijn maten doorgeven en zij doen de rest?

Mvg Yannick

#37734

Phil

donderdag, 29 maart, 2007 - 20:58

 

Als iemand die al tijdje in confectiewereld zit, moet ik toch iets kwijt omtrent de opmerking "het zit beter dan confectie".

DIT IS CONFECTIE, en geen kleermakerswerk waarbij iemand met naald en draad (en stikmachine natuurlijk) een kostuum voor je in elkaar gestoken heeft. Dezelfde machine die confectiewerk aflevert is gewoon beetje bijgesteld, en daaruit komt jouw kostuum 'op maat'. Een vakman/kleermaker heeft daar niets mee te maken gehad. De opties qua afwerking (zoals die afgewerkte binnenzak) zijn hetzelfde als bij een gewone winkelier die zijn kostuums inkoopt (al gaat hij er geen naam inzetten uiteraard). Alle maatwerk - bv. van Armani, Zegna en Scabal - wordt zo gemaakt.

Maatwerk is eigenlijk zinloos de dag van vandaag, vooral wie met een Duits maatsysteem werkt kan echt iedereen helpen. Het is vooral snobisme, vandaar ook dat die Thai zo populair is met zijn goedkope prijzen. Wie echt authentiek maatwerk wil, raad ik een pak van Brioni aan: daar werken enkel kleermakers aan. Kost wel 3000 EURO.

Maar ik weet dat er in Thailand nog kleermakers rondlopen die je een hemd of kostuum in elkaar steken voor weinig geld. Dit lijkt me echter niet zo in het geval van Sam Surin. Ik kan me vergissen natuurlijk.