Jean-Paul Floru, een Vlaming in de Londense gemeenteraad

Interessante post inderdaad.

Het is best mogelijk dat een Thatcheriaanse economie een beter resultaat heeft qua BNP en andere puur economische cijfers, maar het is nog maar de vraag of dit de enige parameter moet zijn die de waarde van een samenleving bepaalt. Volgens mijn (heel persoonlijke) mening niet.

Wanneer een parameter als ongelijkheid mee in de vergelijking wordt opgenomen wil het plaatje wel eens veranderen. Het verschil in ideologie wordt dan een kwestie van een verschil in wegingsfactoren.

Houdt Belgie iets teveel rekening met het collectieve? Vermoedelijk wel. Telkens in Belgie op bezoek ben, erger ik me dood aan de sluiting van winkels op zondag en het is pervers dat (in tegenstelling tot de VS) werken een gegronde reden is om je overheidspensioen te verliezen. En misschien is er iets verkeerd aan de hand als een overheidsjob aanzien wordt als ideaal?

Maar een degelijke medische coverage is volgens mij een basisrecht dat inherent botst met een puur kapitalistisch verzekeringssysteem. En waarom zou de kwaliteit van scholing afhankelijk moeten zijn van het inkomen/success van je ouders? Geef mij wat dat betreft maar wat meer John Rawles...

Geen wonder dat deze kerel niet in de Belgische politiek beland is.

@A.Rouet:
- India en een aantal Afrikaanse staten: ja, als voorbeeld van onderwijssystemen die niet door de staat worden gefinancierd. In dit verband werd verwezen naar het onderzoek van Prof. James Tooley, zie bijvoorbeeld http://www.hoover.org/publi...

- Gezondheidszorg, acteur, oog: Ik neem nota van het feit dat u liever parasiteert op de solidariteit van anderen, dan zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor de instandhouding van uw fysieke integriteit (bijvoorbeeld door anticiperend een privé-verzekering af te sluiten of, bij ontstentenis daaraan, een lening post factum).

@Ayatola Hombre: parameter is een mooi woord en Uw reactie is prachtig geparametriseerd.
Maar parameters kunt U niet ETEN.

@ lvb
Of ik als zelfstandige 'parasiteer op de solidariteit van anderen' als ik al eens foefel met restaurant-, auto- en andere onkosten? Misschien wel. Ook bij steuntrekkers zullen er wel mensen zijn die profiteren van ons systeem van solidariteit. Misschien is er wel nood aan meer overheidscontole ( hoe vaak werden jouw 'boeken' de afgelopen 10 jaar gecontroleerd?) voor het opsporen van fiscale en sociale fraude?
Maar dat 'PRE factum' 100 mensen voorzorgen nemen tegen werkloosheid, en dat er daar dan 7 kunnen op terugvallen (ook al zitten daar dan 2 of 3 profiteurs tussen), dat vind ik een uitstekend systeem voor 'het in stand houden van onze fysieke integriteit'. In jouw 'post factum'-systeem zou CityBank zich nogal in de handen wrijven.

Ik sluit niet uit dat het concept van "vergriekenlandisering" de linkkoppen als muziek in de oren klinkt en voor hen de bevestiging is dat ze "goe bezig" zijn.

Dankzij Labour, Tine, die immers een algemene belasting heeft ingevoerd op woningen. Een soort onroerende heffing maar dan zwaarder.

Ik weet het niet zeker, maar ik heb op mijn rondreizen door Engeland GEEN nieuwbouw gezien. Ook heb ik met een hoteleigenaar gesproken die me zei dat hij 5 jaar had moeten wachten op een vergunning om op de zolder 3 extra kamers te mogen inrichten.
Ik vermoed dat er zeeeeer strenge zoning laws zijn, en reglementen over hoe je huis er uit mag zien, want heel Engeland ziet er hetzelfde uit en het zijn allemaal oude huizen.

Zoning laws stuwen de prijs exorbitant omhoog. Je belemmert immers kunstmatig het aanbod.

Het zou boeiend zijn om Jean-Paul daarover iets te zien schrijven hier.

Ik denk dat ook hier de banken geen leningen geven, hoger dan 10 keer je jaarinkomen. Veel minder zelfs. Dat zou immers betekenen dat iemand met een modaal netto inkomen van zeg 1500 euro per maand, 180.000 euro zou kunnen lenen? Die zal eerder iets van een 100.000 kunnen lenen. De Engelse banken lijken mij dus erg meegaand.

"Ik weet het niet zeker, maar ik heb op mijn rondreizen door Engeland GEEN nieuwbouw gezien."

Cogito, tiens, dat is nu ook eens iets wat mij altijd opvalt.

Deze 70 % eigenaars zijn dat door erfenis? Wie al een huis heeft, kan er ook wel een ander kopen door het zijn te verkopen. Wie er geen heeft, moet wachten tot hij zelf erft. Zo kan je zeggen dat quasi iedereen ooit in zijn leven eigenaar wordt en zal het percentage eigenaren onder gepensioneerden veel hoger zijn dan 70%, misschien wel 90.
Terwijl onder jongeren (nou ja, tot voorbij de 50 zelfs) het percentage eigenaren veel en veel lager is, omdat je met reguliere inkomens geen huis meer kan verwerven.
Zo is die 70% eigenaren toch nog min of meer bedrieglijk en blijft de vraag van Tine geldig: hoe komt het dat zelfs hooggeschoolden geen huis meer kunnen kopen?
Antwoord: ze moeten wachten tot ze erven, zoals iedereen, want op basis van inkomen kan je geen vastgoed meer kopen. en de reden is: zoning en landscaping laws.

Men kan dat tegengaan door niet enkel aan de aanbodkant te beperken, maar ook aan de vraagkant: met name is een gepaste (doch vanuit liberaal oogpunt zeer laakbare) oplossing het verbieden van verhuur van residentiele woningen. Je mag dan zoveel huizen bezitten als je wil, maar je mag ze niet verhuren.
Dat leidt tot een veel groter aanbod omdat bij een verhuis bijna altijd een verkoop zal horen (de meeste mensen zullen toch maar 1 huis bezitten), en doordat investeerders uit de vastgoedmarkt vluchten en elders hun geld (moeten) beleggen.

Het is de enige manier om in een gerestricteerd-aanbodmarkt de prijs op een menselijk niveau te houden.

Ook vanuit liberaal oogpunt kan er iets voor gezegd worden: Vastgoed is het enige goed dat zowel beperkt als noodzakelijk is en waarvoor geen alternatief is.

Doch het zijn de zoning laws, die inflicteren met eigendomsrecht, die de bron van de ellende zijn, en ingaan tegen het liberalisme.

@ Vrienden van de libertarische gedachte

Vertaal ik de derde alinea van 37084 hierboven goed als de poging voor het verwerven van een eigen huis door een pleidooi voor een 'communistische maatregel'( het verbod op verhuur van een tweede woning)?

@Joe
Wees mild in je repliek a.u.b.

@a.rouet: daar heb ik wel bij geschreven dat dat vanuit liberaal oogpunt een laakbare gedachte is.
het libertarisch standpunt is duidelijk: geen zoning laws, geen landscaping laws, geen "heritage" laws en geen verhuur-restricties (zelfs geen huurwetgeving.)

van zodra echter je toch zoning laws etc. gaat invoeren, verstoor je de vrije markt door het aanbod kunstmatig te beperken. Nu je dan toch bezig bent een gebrek aan respect te tonen voor eigendom, en indien je vooropstelt dat ownership van huizen belangrijk is, kan je de oplossing *ENKEL* vinden in het verbieden van het verhuren van residentieel vastgoed.

Laat het duidelijk zijn dat ik voorstander ben van het eerste en dat ik ook "ruimtelijke ordening" door een proces van vrije groei tot stand wil zien komen. Het is namelijk onzin te denken of beweren dat het vrijlaten hiervan tot een chaos zou leiden. De meeste bouwheren bouwen toch op rationele gronden en wie dat niet doet wordt door de markt afgestraft. Er ontstaat enkel een ordening die niet gepland kan worden en dat is natuurlijk voor controlefreaks als socialisten ontoelaatbaar.
Onze mooiste steden echter zijn op deze "libertarische" wijze tot stand gekomen en overal waar stadsplanning is gehanteerd zie je de gruwelijke impact daarvan (Half middeleeuws Parijs platgelegd in de 19e eeuw voor de aanleg van "moderne" boulevards, ophoktorens of woonkazernes in Belgie, Nederland, Duitsland en andere oostbloklanden die obviously tot taak hadden de bevolking depressief te houden, en nu dus ook een de facto vastgoedsituatie die de jeugd in appartementjes pusht.

Conclusie: die "vertaling" van je was to the point. Ik sluit niet uit dat U hier de grootste voorstander zou zijn van die maatregel en laat er geen twijfel over bestaan: ik wil het niet zo, en wil zelf bepalen wat er met mijn eigendom gebeurt.

Immobilia (Analyse)

De wet van vraag en aanbod bepaald de markt, de immobilia spelen daar natuurlijk op in.

Vermits wonen een essentieel recht is heeft de wilde vrije markt een negatieve invloed op de prijs (en dit voor de koper).

(de koper) is de benadeelde partij.
(de verkoper echter) is de bevoordeelde partij.

In onze samenleving is niets te duur, men verdient gewoon niet genoeg en de bewoonbare plaats op onze planeet is slecht verdeeld en slecht georganiseerd.
Als men een inzet van 2 personen in één gezin heeft en men kan nog niet over een woning beschikken dan is er een structurele fout in het gezin en in de samenleving.
Lage lonen zijn altijd de oorzaak van de benadeelde partij.
Een degelijk loon versterkt de koopkracht en bevorderd de consumptie.
Een goed consumptie gedrag van de samenleving bevorderd de winst van de bedrijven, die op hun beurt degelijke lonen kunnen uitbetalen.

Vraag en aanbot en de consequenties:
Nood dwingt, hier is geen sprake van vrije wil maar van dwang.
Het neveneffect van een te grote kost voor een woning is enorm groot, vb:
Beperkt sociaal leven.

Gevolg:
Grote psychische spanningen en relatieproblemen het zogenaamde sneeuwbaleffect met echtscheidingen als gevolg.
Statistieken bepalen dat 4 op de 5 koppels uit elkaar gaan, waarvan 3 uit grotendeels financiële redenen.
In tegenstelling tot ordinaire bandieten, die je geld of je leven willen, willen immobilia je geld én je leven, spijtig worden deze “te weinig” bestraft.
Immobilia zingen luidkeels de internationale van de winst en vergeten daarbij dat economie een middel is en geen doel op zich, ook hier betaald de samenleving het gelag.

Plaatsgebrek is een leugen:
Als 6 miljard mensen, in 2.5 miljard gezinnen, allemaal een huis zouden hebben op 1000 m² grond, dan wonen we met zijn allen op 2.5 miljoen km², of 1/4 van de USA, oftewel ongeveer West-Europa.
Reserveren we daarbij nog eens drie keer dezelfde plaats voor industrie, openbare gebouwen,wegen en landbouw dan is de rest van de wereld een natuur paradijs.
Er zouden dan nergens anders mensen wonen dan in de VS en ieder gezin zou 1000 m² grond ter beschikking hebben.

Het statement is een puur logicastatement en houd geen rekening met de evolutie geschiedenis van onze planeet die te wijten is aan de onderontwikkeling van de mens uit het verleden.
Het nieuwe denken, dat logica toetst aan de huidige realiteit dwingt de mens zich in de juiste evolutierichting te begeven.
Gezien we in de huidige tijd in een evolutionaire drekput leven die het gevolg is van onze voorgeschiedenis en door onze geconditioneerdheid het evolutionaire drekput effect zelfs niet eens meer zien, daarvoor is het nodig om zulke vergelijken te maken.
De menselijke geconditioneerdheid is een handicap die niet alleen belastend is voor het individu zelf, maar ook voor zijn omgeving, de last voor de omgeving is rede genoeg om aan onszelf te sleutelen.

De woongebieden van de gevestigde nomenclatuur (eigenaars van privaatindustrie, politiekers, rechters, advocaten enz.) liggen uiteraard ver af en gescheiden van de woongebieden van de werkmans en middenstandswoningen , de problematiek rond immobilia is voor hen onbestaande, enkel de capaciteiten en de lage lonen van deze zijn voor hen belangrijk, ze creëren daardoor een kunstmatige sluikeconomie die de reële economie ondermijnt en de loon naar werk verhouding van deze vernietigt, het misbruik maken van de medemens bereikt hier zijn hoogste vorm, discriminatie puur, de door generaties en met veel geduld opgebouwde “voorbeeld model samenleving” wordt hier op een zeer subtiele manier tot op de grond afgebroken, van het eerbiedigen van de bestaande fundamentele sociale rechten is geen sprake.

De gevolgen van geconditioneerdheid kunnen veel vernietigender en effectiever zijn dan de gevolgen van fysiek geweld.
Er worden vele en ook intensieve pogingen gedaan om ons zelfvertrouwen en perceptievermogen te ondermijnen, zodat je een gevoel van machteloosheid over je krijgt.
Als je permanent ondergedompeld wordt in onzin, grenzende aan waanzin, vervagen de normen en kan men hoe langer hoe minder zinvol denken.

Hoewel de scheidingslijn tussen (het klassiek liberalisme) en (neoliberalisme, libertarisme en marktfundamentalisme) niet altijd duidelijk is, kan men stellen dat libertarisme, neoliberalisme en marktfundamentalisme radicale dogma zijn waarvan de grenzen steeds duidelijker worden. (Francis Fukuyama)
Het zogenaamde neoliberaal Stalinisme, de gedwongen en geleide dwangeconomie der multinationale bedrijven en immobilia, met aan het roer hun economische dictators, deze veroorzaken een staatsvacuüm waarbij de samenleving gedwongen wordt blindelings te volgen.
Het is een monopolisering van multinationale bedrijven en immobilia en “geen liberalisering” met daling van prijzen als gevolg.
De zelfvernietiging is de enige grens aan de grenzeloze neoliberale winstaccumulatie.

Alle gekheid op een stokje, maar voor mij lijkt hij op de foto op een onnozel ventje in een verfomfaaid Marks & Spencer confectiekostuumpje. Zelfs al is hij voor zijn kleren naar Saville Row geweest. Maar schijn kan bedriegen, ik heb dit heerschap nog niet ontmoet, dus ik houd beter mijn mond.

Waarschijnlijk is het in de UK nog strenger, Tine, en vooral: het bestaat al veel langer. Bij ons bestaat ruimtelijke ordening plusminus van in de jaren 60, wat onze lintbebouwing tot gevolg had. Om dat op te lossen heeft de overheid, zoals gewoonlijk, haar nefaste wetgeving niet afgeschaft, maar integendeel, méér ruimtelijke ordening toegepast.
In Nederland geldt hetzelfde. Daar is men reeds met ruimtelijke ordening begonnen rond 1900 en er is al tientallen jaren woningnood. Ze wonen op nog geen 11% van de oppervlakte, en dat willen ze niet uitbreiden omdat iedere koe haar hectaar moet hebben en er op een ander platteland spaanstalige geelgestipte goudvinken broeden, maar ze hebben wel woningnood. Ruimtelijke ordening doet al gauw meer kwaad dan goed, als je het al doet moet je het mondjesmaat toepassen.