Lernout en Hauspie in een notedop

Als we eerlijk zijn moeten we toegeven dat er al vroeger signalen waren dat er iets niet pluis was bij Lernout & Hauspie. Twee concrete voorbeelden: in het boekjaar 1995, trouwens het jaar waarin ze naar de NASDAQ-beurs zijn gegaan, bleek de volledige jaaromzet voor 30% afhankelijk te zijn van één licentiecontract met één klant. Dat bedrijf was met name Quarterdeck Flanders, een filiaal van het Amerikaanse bedrijf Quarterdeck, toendertijd geleid door Gaston Bastiaens, die later ook CEO is geworden van Lernout & Hauspie. Wat nog opvallender was: het bedrag dat voor het licentiecontract diende, was maar voor een deel volstort. Dat geld was afkomstig van Flanders Language Valley Fund. Met andere woorden, een contract wordt geboekt als een belangrijk deel van de jaaromzet, het geld is niet volledig volstort, en blijkt ook met gelieerde partijen verbonden te zijn.

Tweede voorbeeld: het eerste kwartaal van 1996, het eerste kwartaal nadat ze op de beurs waren gekomen, bleek twee derden van deze kwartaalomzet afkomstig te zijn van drie bedrijven, drie bedrijven die, als we keken in de oprichtingsakten van deze bedrijven, nog niet waren opgericht in het kwartaal waarin deze omzet gegenereerd werd. Dit waren op zijn minst signalen die erop wezen dat er iets niet pluis was. (...)

Ik stel alleen maar vast dat die informatie die wij in 1998 gepubliceerd hebben in Trends, consulteerbaar was door iedere Belg in publieke vennootschapsakten. (...) We hadden het kunnen weten, als we nu eerlijk zeggen van kijk, konden we vooraf geweten hebben dat er iets niet pluis was met het bedrijf. (...)

Ik denk dat voornamelijk de overname van Dictaphone [LVB: maart 2000] met zich mee heeft gebracht dat de financiële structuur van het bedrijf heel fragiel was geworden. Er is een enorme schuldgraadverhoging gebeurd door de overname, en er zijn lijken uit de kast gevallen waardoor de reële kostprijs van de overname veel hoger lag dan aanvankelijk ingeschat. Dit gecombineerd met artikels in The Wall Street Journal [LVB: augustus 2000] waarbij de omzet bediscussieerbaar was, heeft met zich meegebracht dat het bedrijf heel kwetsbaar werd, en dat heeft uiteindelijk geleid tot het faillissement [LVB: oktober 2001] van Lernout & Hauspie.

[Wat met het verhaal van Jo Lernout die zegt dat L&H de das is omgedaan door de CIA, omdat het bedrijf in het bezit was gekomen van veel te gevoelige strategische technologie?] In ieder geval, het is niet relevant. Als een bedrijf een goede structurele financiële basis heeft, en als dat bedrijf omzet laat registreren waar geen discussie over is, en als dat bedrijf stapsgewijze wil groeien zonder te veel wil vooruitgaan om de aandelenkoersen te ondersteunen, en misschien zelfs ook een neerval van de aandelenkoers kan accepteren, dan zou een eventueel complot er nooit toe geleid hebben dat dit bedrijf failliet was.

Piet Depuydt, hoofdredacteur van Trends, geïnterviewd in "Stand van Zaken" op Kanaal Z, 20 mei 2007