De dwang van de keuze

Een Wouter Beke discours is identiek.

in de Islam, buiten de Moetazila, bestaat de vrije wilsbeschikking niet (libre arbitre/free will).
http://fr.wikipedia.org/wik...
"la relation entre la prédestination et le libre arbitre (qadar)" Heb niet snel een korte tekst in het Engels of Nederlands gevonden.

Is het daarom dat een Moslim eigenlijk moeilijk zijn eigen fouten kan toegeven want het is allemaal voorbeschikt door Allah?

"Ik ben vrij zeker dat Jan Leyers gediend is met deze vrijheid, dat het denkend individu met een sterke persoonlijkheid hier zijn voordeel mee doet."

Ik denk dat P. Baert in die tekst gelijk heeft, maar gelijktijdig aantoont dat het judeo-christelijke Westen en Islam heel fundamenteel verschillend zijn en met elkaar niets te maken hebben en dat het pervers, totaal tegennatuurlijk is om de islam hier nog verder voet aan wal te laten krijgen. Zoals Nicolas schrijft is het kiezen van het wereldbeeld dat je het beste ligt, ook deel van die vrijheid van keuze.
Het Christendom is gebaseerd op vrijheid van keuze, die zit er fundamenteel ingebakken. Het Christendom stoelt immers om oude mysterietradities en die zijn allen gebaseerd op het individu ('op U komt het aan", "Ken uzelve"); echter wel een individu in gemeenschappen.

De enige ideologie die zich daarmee kan vereenzelvigen is die van het collectivisme waarin het individu in wezen ophoudt te bestaan als entiteit. maw de het linkse gedachtengoed.

Daarmee beweer ik niet dat een vergaand liberalisme dat Westerse ideal invult. M.i. schiet dat ook voorbij aan dat Westerse beeld. Net zoals socialisme goede kanten heeft, maar tot een karikatuur van zichzelf en een totalitaire ideologie geworden is, kan ook liberalisme zo'n karikatuur worden wat in se ook tot een totalitaire situatie neigt die voor een hele klasse zelfs heel nihilistisch werkt.

Vandaar het belang van een wereldbeeld met ruimte voor een transcendentaal concept, hoe je dat ook invult, maar met ruimte voor vrijheid...

De islam houdt het Westen wel een spiegel voor en stilaan zal het westen zich herbezinnen over zijn traditionele roots. Jammer genoeg is het dan misschien al te laat, want de linkse ideologen zijn heel verbitterd en werken aan speedtempo hun agenda af: liever vernietigen dan zich kritisch te bezinnen is hun kenmerk.Het islamisme is daarin instrumenteel voor de eradicatie van de Westerse erfenis. De houding van Thielemans is daar een recent voorbeeld van...

"Maar kunnen we er wel zo zeker van zijn, dat de vrijheid die wij bepleiten ons tot vrije mensen maakt?"

"Misschien ontstaat er vrijheid door het wegnemen van keuzes?"

Eenmaal die mentale stap gezet, wacht je uiteindelijk een enkele reis Frans Guyana en gratis flavor-aid met bessensmaak.

Eenzelfde sofisme werd gebruikt door de 19de eeuwse sociaal-katholieken en 20ste eeuwse sociaal-democraten:

"Entre le fort et le faible, c’est la liberté qui opprime et la loi qui affranchit."

Ook hier wordt het begrip "vrijheid" een oneigenlijke betekenis gegeven, een beetje zoals de 19de eeuwse "liberalen" met "vrijheid van onderwijs" bedoelden dat de staat scholen moest subsidiëren.

Het gebruik van de woorden "subsidiëring" of "vrijheidsberoving", zou al te duidelijk aantonen wat de ware intentie is.

Gebruik makend van het begrippenarsenaal van het liberalisme, poogt men om eigenlijk precies het tegengestelde te bepleiten. Men ziet deze techniek bij elke anti-individualistische ideologie.

Alle gekheid op een stokje, als je problemen hebt met keuzes maken ben je veel beter af met een "prostetisch" muntstuk of dobbelsteen, eerder dan met een al dan niet dode guru, genre Jim Jones, Mohammed, of Shoko Asahara.

Men gelooft liever iets doms, iets dat meer waarschijnlijk NIET dan WEL waar is, gewoon om de pijn van de tijfel te vermijden.

Zouden we echt terugkeren naar dàt soort idolatrie?

" De Islam biedt iets wat voor de vrije Westerse mens onmogelijk is geworden: een onbetwijfelbaar fundament. Iets wat je niet in vraag hoeft te stellen. "
Een onbetwijfelbaar (?) fundament .
Iets is onbetwijfelbaar wanneer er door niemand kan aan getwijfeld worden. Hoe komt het dan dat Moslims mekaar aan het uitmoorden zijn in Bagdad; dat ongeveer alle Moslim-staten in ruzie liggen met een of meerdere andere staten; dat Moslims ambassades in brand steken wanneer er grapjes gemaakt werden over hun profeet?
Meningsverschillen ontaarden in ruzie en escaleren tot geweld wanneer de betrokkenen zich realiseren dat hun argumenten niet meer opgaan. Ruziemakers zijn nog overtuigd van hun gelijk, maar in hun onderbewustzijn is de twijfel aan het knagen.

De angst voor vrijheid die in het citaat wordt beschreven is inderdaad veel ruimer dan dhimmitude.

Tot voor kort mochten zelfstandigen vrij kiezen om zich al dan niet te verzekeren voor kleine risico's. Van deze "dwang van de keuze" heeft Paars de zelfstandigen verlost. Ze worden vanaf 2008 verplicht zich te verzekeren. "Daarmee eindigen de middeleeuwen voor de gezondheidszorg van de zelfstandigen", zei premier Verhofstadt.

Merk op dat Verhofstadt erger is dan Pieter Baert. Deze laatste wil alleen zichzelf verlossen van de dwang van de keuze. Verhofstadt, daarentegen, ontneemt iedereen zijn keuzevrijheid.