Waarom euthanasie voor gehandicapte kinderen geen goed idee is

Ingezonden door LVB op 2008-04-01 13:30

Ik zie elke dag bij mijn zoon en andere ernstig meervoudig gehandicapte kinderen dat ze plezier hebben in het leven, dat ze genieten van de liefde die ze ontvangen en er ook veel teruggeven. Ze hebben plezier in andere dingen dan wij, ja, maar is dat plezier daarom minder groot? Waardig leven hangt niet af van de handicaps die je hebt. Waardig leven hangt af van de waardigheid die anderen je geven door je te laten zijn wie je bent en zo goed mogelijk voor je te zorgen.

Goedele Devroy uit Heverlee in een lezersbrief in Humo, 1 april 2008



Reacties

#61790

ivan janssens

dinsdag, 1 april, 2008 - 13:43

 

Dit is denk ik een zeer moeilijke discussie. Ik ga nu even uit van kinderen met een zeer zware ziekte die er erg onder leiden, en dus niet zomaar "gehandicapte" kinderen; waar de discussie dus nog moeilijker is.

Kinderen hebben nog een heel leven voor zich: wie weet vindt men wel een remedie voor de ergste kwalen. Voor iemand die geloofd in de kracht van de wetenschap als ik, weegt zo'n overweging zwaar door. Toch zal men dit argumente dan weer moeten afwegen met het lijden van dat kind. De discussie gaat er vooral over denk ik wie die afweging moet maken en of bepaalde afwegingen op voorhand al niet onmogelijk moeten worden gemaakt (zoals bvb. euthanasie). Wil Goedele Devroy het in handen geven van de wetgever?

#61793

pepperjack

dinsdag, 1 april, 2008 - 14:22

 

Weinig terzake doende, geef ik mee dat ik vermoed dat de schrijfster de gekende journaliste is. Even een randmelding bij een randmelding in een vorige post #59560.

Een aangrijpend en bitter pijnlijk onderwerp. Het zou een mooie case zijn mochten onze parlementairen dit aangrijpen om eindelijk eens een sereen debat te voeren, ipv dit politiek te recupereren. Dat de conservatieve hoek eens ophoudt het debat te weigeren, en dat de andere kant het eens laat met hier een stok in te zien om de andere te jennen.

#61801

Koen Robeys

dinsdag, 1 april, 2008 - 15:09

 

Aangezien ik werkelijk denk dat ik al eens gezegd heb wat ik daarover belangrijk vind geef ik dat maar als url mee:

http://speelsmaarserieus.bl...

#61802

LVB

dinsdag, 1 april, 2008 - 15:27

 

Sorry Koen, maar ik vind je stukje op die URL grotendeels irrelevant en naast de kwestie als het over euthanasie voor kinderen gaat. Die kinderen zijn namelijk wel (juridisch) handelingsonbekwaam, maar het gaat wel degelijk om volwaardige menselijke personen.

Ik vind dat de staat volwassenen niet mag verbieden om voor euthanasie (op henzelf) te kiezen. Maar ouders die kiezen voor euthanasie op hun kinderen? Dat is geen kwestie van "zelfbeschikkingsrecht".

Ja, de mens is "eigenaar" van zijn eigen leven. Neen, ouders zijn geen "eigenaars" van de levens van hun kinderen. Absoluut niet.

En dat komt in jouw stukje volgens mij niet aan bod. Zelfs de gebruikte terminologie, "een kind *houden*", lijkt mij al wat te zeer in de richting van eigendomsrecht te gaan.

Als christenen, of wie dan ook, willen dat de staat euthanasie op kinderen blijft verbieden, dan is dat niet noodzakelijk het opdringen van een eigen visie aan andersdenkenend. Je kan met evenveel recht zeggen dat het gaat om het beschermen van het leven van mensen die nog niet handelingsbekwaam zijn en dus nog niet in staat zijn om voor zichzelf op te komen.

Men kan perfect tegenstander zijn van euthanasie op kinderen zonder daar een god voor nodig te hebben. Gewoon de mensenrechten toepassen kan al voldoende zijn. Waarmee ik niet gezegd heb dat ik in alle gevallen tegenstander ben van euthanasie op kinderen. Al zijn ze juridisch handelingsonbekwaam, toch kunnen ze soms wel hun vaste wil (om te sterven bijvoorbeeld) duidelijk maken.

Om dezelfde reden is de discussie over abortus niet vergelijkbaar met die over euthanasie. Zeker niet als men het over "partial birth abortion", abortus van een quasi voldragen vrucht een paar dagen voor de geboorte, heeft.

#61803

koenrobeys

dinsdag, 1 april, 2008 - 15:33

 

Tja, bij mij ging het over de vraag of je dat gehandicapt kind "mag laten sterven". En hier gaat het over de vraag of - ik probeer een manier om het uit te drukken te vinden - je het "een spuitje mag geven". Is dat echt zo verschillend?

Mijn stukje wilde het in ieder geval bekijken vanuit het standpunt dat je een heel leven opzadelt met iets dat sommigen willen, anderen aankunnen, en nog anderen helemaal niet aankunnen.

Maar als je het echt naast de kwestie vindt: je mag deze beide reacties van me gerust annuleren, even goede vrienden.

#61805

LVB

dinsdag, 1 april, 2008 - 15:41

 

@Koen: Ik vond je reactie niet naast de kwestie of off-topic, ik vond je blogartikel naast de kwestie van euthanasie bij kinderen. Bij "laten sterven" is het wellicht anders.

Maar als ouders het leven met zwaar gehandicapte kinderen "niet aankunnen" bestaan er andere oplossingen dan euthanasie.

Als "zelfbeschikkingsrecht" de sleutel is tot het niet-verbod op euthanasie, dan valt de beslissing van ouders om kinderen te laten sterven daar toch grotendeels buiten. M.a.w. dan moet naar andere argumenten gegrepen worden dan "zelfbeschikkingsrecht". En dan zijn pleidooien contra, of verbodsbepalingen, niet noodzakelijk een aantasting van het zelfbeschikkingsrecht, net zoals een wettelijk verbod op moord ook geen aantasting is van het zelfbeschikkingsrecht.

#61810

Koen Robeys

dinsdag, 1 april, 2008 - 17:42

 

Mogelijk zit ik er nu helemaal naast, en in dat geval mag deze reactie er nog meer uit, maar misschien moet ik even specifiëren: de link die ik hier postte ging *niet* naar een zeer recent artikel op mijn blog over euthanasie en zelfbeschikking. De link gaat wel naar een veel ouder artikel over het dilemma van mensen die een gehandicapt kind wel, of juist niet, aankunnen.

Ik ben het dus zeker eens dat ouders geen "eigenaar" van het leven van hun kind zijn, maar ik beweerde ook niet het tegendeel. Het ging me eerder over hoe we maar beter niet te snel oordelen vanuit wat we zelf als een universele moraal beschouwen.

#61815

Patient X

dinsdag, 1 april, 2008 - 18:58

 

In zo'n discussie kun je beter een aantal zaken beter eerst definiëren, anders is het een dovemanssgesprek. Ik denk dat het geval euthanasie van kinderen bedoeld is voor andere situaties als bij volwassenen, zoals steeds vroeger geboren baby's die toch overleven, of waarbij men zich niet bewust is te leven. Niet gewoon iemand die in een rolstoel zit, ik denk niet dat velen euthanasie zouden willen in het geval dat hoger geschetst wordt door Goedele Devroy. (het is ook niet duidelijk of er sprake is van zwaar fysiek lijden, vermoedelijk niet). Over psychisch lijden bij kinderen oordelen is al helemaal problematisch, net als bij volwassenen. Die laatsten zouden niemand iets mogen kunnen verwijten.

#61854

Publius

woensdag, 2 april, 2008 - 09:46

 

Meer info ivm de situatie van Goedele vind je op:
http://www.bol-online.be/sh...

Ik vraag mij soms af of die vrouw wel echt op haar plaats zit tussen al die linkse rakkers van de officiële "pers". Herinner mij haar reportage ivm het uiteenslaan van de samenkomst in Brussel om aandacht te vragen voor problemen rond het islamisme.

Ze is natuurlijk een apparat"chi(c)k" van de VRT, maar (in die Humo reaktie) iemand die toch een menselijk gezicht toont.

Ik vind dat ieder in eer en geweten moet oordelen, want elke euthanasiesituatie is anders en terminale ziektes evolueren soms snel en onverwachts, zowel in positieve (ik bedoel qua "draaglijkheid") als in negatieve zin.

Het is echter aan een overheid die heel veel sociale lasten heft om er voor te zorgen dat de afdragers van die lasten (als gemeenschap, in solidariteit dus) kunnen rekenen op logistieke steun en dat opvang voor behoevenden en ouderen kwalitatief goed en betaalbaar blijven en niet dat die centen door navelstarende NGOs in zinloze megalomane projecten gestort worden of ongeremd voor economische gelukzoekers worden aangewend, en nog minder om in buitensporige mate religieus-cultureel-politieke complexen te ondersteunen die intrinsiek vreemd zijn aan de traditionele westerse cultuur.

#61859

Kaal

woensdag, 2 april, 2008 - 11:25

 

Ik vind dat men veel te naiëf en goedgelovig omgaat met het euthanasie-probleem. Hoewel Christen ben ik niet tegen euthanasie per se. Ik kan mij zeker een paar gevallen inbeelden waarbij dat de beste oplossing lijkt te zijn.

Ik zie wel een torenhoog probleem als de staat gaat definiëren in welke gevallen men mensen wel of niet kan doden. Want daar gaat het om : mensen doden. De deur die wordt opengezet met euhanasie-wetten zal in bepaalde gevallen leiden tot onrecht, misbruik, manipulatie en moord. Bij de totstandkoming van die wetten heeft men altijd de pijnlijke gevallen voor ogen waarbij iedereen begint te twijfelen. Maar eens de wet op de boeken staat wordt de realiteit heel anders. We hebben dit met de abortus wet gezien : die wet is er gekomen omdat de meeste mensen verkrachte tienermeisjes of aleenstaande moeders in hopeloze toestanden voor ogen hadden. De werkelijkheid is echter dat die gevallen in de minderheid zijn en dat de meeste zwangerschapsonderbrekingen gemotiveerd worden door argumenten als "niet de moment" "we hebben er al 2" edm. Ik vel hier geen oordeel, ik wil enkel onderstrepen dat de wet in concreto heel anders toegepast wordt dan aangekondigd.

Terug naar euthanasie. Waar ik schrik van heb, dat zijn de kwetsbare mensen, de zwakkeren onder ons, die dankzij dergelijke wetten onder druk zullen gezet worden. Het zou heel naiëf zaijn om ervan uit te gaan dat er nooit druk zal worden uitgeoefend op zieke mensen die voor euthanasie in aanmerking komen. Ik heb het heel moeilijk met de gedachte dat er mensen tegen hun wil vroeger het leven zullen verlaten dan dat zij zelf zouden wensen. Dat is voor mij voorbehoud nummer 1.

Ik heb het ook heel moeilijk met het feit dat dit door wet wordt geregeld. Met een euthanasie-wet doe je een deur open die vroeger dicht was. Darnaa is het eigenlijk enkel een kwestie van modaliteiten en voorwaarden om in nazi-toestanden te belandden. Nu niet natuurlijk, maar wat staat er ons te wachten binnen 20 jaar? Waar gaat dit ophouden? We zijn nu al bezig met vragen te stellen over het dood doen van minderjarigen, iets wat in mijn jeugd totaal onvoorstelbaar geweest zou zijn. Waar gaat dit naartoe? Dat is voorbehoud nummer 2.

#61865

Publius

woensdag, 2 april, 2008 - 12:38

 

"Want daar gaat het om : mensen doden"

Euthanasie zou in wezen om een duidelijke nuance daarop moeten gaan: mensen die "terminaal" lijden aan een aftakelende ziekte die binnen afzienbare tijd (hoe vaag die bepaling ook is) toch zouden overlijden. De grens tussen Euthanasie en doorgedreven pijnsbestrijding is vaak heel dun.

Al dat gepingong van links rond Claus en de uitspraken van de RK is maar een politiek middel dat uiteindelijk niks met mensen zelf te zien heeft.De rationale daarvan is te zoeken in politiek machinaties vanuit paarse hoek. Hun zoveelste bijdrage aan de kloof met de burger...

De beslissing tot uitvoering daatoe is zelden volledig rationeel; de intentie van het lijdend subject voor euthanasie is rationeler. Het is hoe dan ook steeds een schrijnende en moeilijke keuze in sommige gevallen, zoals door Luc aangehaald mbt. kinderen, heel pijnlijk. Van een volwassene die geleefd heeft kan je verwachten dat hij ergens een voorstelling heeft over dood en leven die een evolutie heeft gekend. Bij een kind is dat schrijnend. Alle problemen mbt kinderen (euthanasie, misbruik, armoede,...) zijn moeilijker dan bij volwassenen omdat het ons als volwassene meer dan bij onszelf voor de spiegel van ons geweten stelt.

Destijds weigerde de synodevoorzitter van de verenigde protestantse kerken zich achter de RK te scharen en liet de beslissing over aan hun gelovigen.
Ik denk dat in de praktijk ook wel in RK middens in veel gevallen de persoonlijke keuze voor euthanasie in palliatieve gevallen gelaten wordt, misschien meer in de vorm van doorgedreven sedatie ipv aftellen naar "execution time". Het is trouwens kenmerkend voor de RK dat men zich "op het veld" niet altijd veel aantrekt van wat Rome zegt.
Daar kan links echter niet meer om en zoals je na dit bericht in reakties zal lezen, wordt dat dadelijk met termen als "hypocrisie" overladen, terwijl het in werkelijke om een complex, geval per geval problematiek gaat.

Toppunt is dat die snotneuzen niet eens interesse hebben in ethiek of individuele mensen, maar enkel in machtspolitiek en manipuleren (de appels vallen niet ver van de boom). Dat gepolariseer links is kenmerkend voor Links, maar van de islam .... olala, handjes af daarvan, geen slecht woord of de door paars gefokte gedachtenpolitiek komt je vervolgen met hun gesusidieerde linkse advocatenhorde...

#61936

pepperjack

donderdag, 3 april, 2008 - 19:04

 

zeer akkoord met LVB, Kaal e.a..
Het zijn vragen die eigenlijk een genuanceerde, verstandige en case-per-case aanpak vergen.

#61951

Patient X

vrijdag, 4 april, 2008 - 00:46

 

We gaan er dikwijls van uit dat mensen onafhankelijk en zelfstandig rationeel beslissingen maken. Dat is niet zo. Neem het geval dat iemand geen euthanasie wil voor zichzelf. Slechts weinigen durven een arts tegen te spreken. Familie durft men al wat makkelijker tegen te spreken maar sommigen willen kost wat kost de vrede bewaren. Ik zeg niet dat artsen euthanasie aansmeren maar het kan toch die richting beginnen uitgaan terwijl het herzien van de wetgeving in de taboesfeer zit. Met psychisch lijden is het al helemaal problematisch. Hier zal iemand euthanasie willen, terwijl men zich dient af te vragen of daarop ingegaan kan worden. Ik zie geen duidelijke grens tussen een geassisteerde zelfmoord en euthanasie bij psychisch lijden. Je kan nooit zeggen dat psychisch lijden onomkeerbaar is, veel hangt soms af van hoe je ermee leert omgaan of daar zelf toe bereid bent. In geval van psychiatrische problemen dient men ermee rekening te houden dat pschiatrie alles behalve een exacte wetenschap is en eigenlijk nog in de kinderschoenen staat. Ik vermoed dat vaak een te hoge dosis medicatie de wil om te sterven in de hand werkt. Wie het niet zelf meegemaakt heeft kan er niet over oordelen, terwijl er toch mensen blij zijn dat ze nog leven. Nu is men voorzichtig met euthansie bij psychiatrische patiënten, dat kan wel verschuiven.