Tea Party in de Belgische regering?

Via Gopress leer ik dat inderdaad Derk-Jan Eppink er niet slechts één puntje -Chinees leren- uitnam, maar dat net de flauwekulgeneratie zelf bij slechts dat ene puntje kritiek van Eppink een wederkritiek schreef: "China is geen flauwekul" (De Standaard)

En hoe ondertekenen ze dat stuk? Wel, zo: (opgelet, smug alert!)

Ran Gao Wang (Gwendolyn Rutten), Nong Shou Tian (Stefaan Noreilde), Shi Shu Fu (Sofie Staelraeve) en Fan Rui Fa (Raf Vermeire) medeoprichters/leden van Generatie 2016.

Een lezersbrief van een ingenieur over dat Chinees leren:

FLAUWEKULGENERATIE

Ik heb als gepensioneerd ingenieur-bedrijfsleider de laatste 16 jaar van mijn loopbaan met een ingenieursteam de engineering en inbedrijfname van 15 spaan- en vezelplatenfabrieken in China geleid. En ik sta ik volledig achter het standpunt van Derk Jan Eppink (DS 11 februari) en niet achter dat van de 4 van Generatie 2016 van de VLD (DS 12 februari) . Die laatsten stelden voor dat de Vlamingen Chinees zouden leren.

Het Chinees is (net zoals het Japans en het Koreaans) niet alleen een zeer moeilijke taal in al zijn aspecten, er zit ook geen enkele Chinees te wachten op de buitenlander die Chinees kent en spreekt. Alle negotiaties, technische besprekingen, enzovoort die mijn firma gevoerd heeft, werden in het Chinees en het Engels (of Duits) gevoerd met Chinese tolken. Mijn ervaring is dat Chinezen en andere Aziaten met dergelijke karaktertalen' het als een troef beschouwen een taal te bezitten die voor buitenlanders moeilijk aan te leren is. Ze waarderen het ook maar matig dat een buitenlander hun taal kent en zijn dan ook zeer achterdochtig.

Generatie 2016 vergelijkt het aanleren van Chinees schijnbaar met dat van, zeg maar, Spaans of Italiaans, maar er is een wereld van verschil. En welk Chinees zullen ze aanleren: het officiële Mandarijn of het veel gesproken Kantonees (Guangdong)? Bij een van de talrijke bezoeken van een twintigtal Chinese ingenieurs in België was ik verplicht de groep op te splitsen en voor één groep een Belgische tolk te voorzien. De arme jongen werd uitgelachen. Vergeet in dat verband niet dat deze Aziatische volkeren een veel hogere pijn- en cynismegrens hebben dan Europeanen. Mijn zoon studeerde na studies in Leuven twee jaar aan de Sofia University in Tokio en leest, schrijft en spreekt nu al 18 jaar vlot Japans. Het is natuurlijk een duchtige troef geweest in de uitbouw van zijn carrière in een zakenbank in Tokio, maar nog altijd heeft hij te kampen met achterdocht vanwege de Japanse zakenwereld en stelt hij vast dat er nog altijd bij te schaven valt om misverstanden te vermijden.

Dat, zoals Derk Jan Eppink voorstelt, de leden van Generatie 2016 maar eerst zelf en Vlamingen in het algemeen goed Nederlands, Frans, Engels, Duits en misschien nog een paar andere talen zoals Spaans en Arabisch aanleren en dat zal niet alleen door de Chinezen, maar ook door veel andere volkeren zeer gewaardeerd worden. Maar loop de Chinezen niet vóór de voeten en tracht hun waardering te winnen door goede producten aan te bieden.

Frans Lein (Lauwe-Menen)

Ondertussen, bijna 10 jaar later: "Goed dat we niet allemaal Chinees leerden" (http://www.standaard.be/cnt/dm...)

Vergeet al die dure theorieën over de nakende Eeuw van Azië. De toekomst is aan de Amerikanen, en als ze een beetje wakker schieten ook aan de Europeanen. Straks produceren we hier goedkoper dan in China. Dankzij de revolutie in productietechnieken die zich met rasse schreden voltrekt. Al goed dat we niet allemaal Chinees leerden.

Nieuwe productietechnieken verleggen het economische zwaartepunt opnieuw naar de VS en Europa, stelt professor Alfredo Valladão van het Institut d’études politiques de Paris vast. China en andere ‘opkomende’ landen zijn daarentegen zwaar gehandicapt door hun achterhaald model. (...)

Nu al keren heel wat grote ondernemingen dankzij de goedkope energie uit schaliegas en -olie terug naar de Verenigde Staten. Maar met deze nieuwe technologieën wordt produceren in de VS nog goedkoper. China, zegt Valladão, kan daar niet tegenop. Technologisch is het immers nog niet zo geavanceerd als de VS. En handenarbeid – waar China op teert – wordt almaar minder belangrijk.

Valladão heeft altijd sceptisch gestaan tegenover het Chinese wonder. Al in 1993 schreef hij het boek Le XXIe siecle sera americain (uitgeverij La Découverte). Nu voelt hij zich gesterkt door de recente studie van de Oeso en de Wereldhandelsorganisatie over Trade in Value Added (TiVA, handel in toegevoegde waarde). Door deze nieuwe berekeningswijze kunnen de onderzoekers de wereldwijde waardeketen scherper en correcter in beeld brengen dan met de statistische bruto waarde die traditioneel als maatstaf geldt. (...)

Om het met een geintje te zeggen: het is dus al maar goed dat we al die profeten niet geloofden en massaal Chinees gingen leren. ‘Ik herinner me nog dat ons ooit werd voorgehouden dat we best allemaal Japans zouden leren. En toen Brazilië een groei van 14 à 15 procent neerzette, was Portugees plots de taal van de toekomst. En in de jaren zestig was het Russisch. Opiniemakers volgen ballonnetjes en kijken niet naar wat er echt gaande is.’ (...)

Europa wordt door sommige politici, opiniemakers en ondernemers wel eens afgeschreven als een vermoeide ouderling, vastgeroest en gedoemd om tot irrelevantie te verschrompelen. Als Europa nog een toekomst wil, zal het zijn arbeidsmarkt, zijn belastingsysteem en zijn reglementering op Amerikaanse leest moeten schoeien, houden ze voor.

Volgens Valladão ligt Europa’s grootste handicap evenwel elders. Op wetenschappelijk vlak moeten de Europeanen zeker niet onderdoen voor de Amerikanen. Maar die laatsten zijn beter in het omzetten van wetenschappelijke innovaties in economische groei.

Het bekendste voorbeeld van zo’n vruchtbaar Amerikaans ecosysteem is Silicon Valley, waar wetenschappers, technologen, risicokapitalisten, advocaten en marketeers op een kluitje bij elkaar huizen.

Maar er is meer: in de Amerikaanse cultuur wordt iemand die succes boekt, bewonderd. Dat is in Europa niet het geval, zegt Valladão. Hier is de machtsstructuur geslotener. In Europa heerst een old boys network, dat niet van indringers houdt omdat ze de bestaande machtsstructuur aantasten. Dat geldt voor de staat, de bedrijfswereld, maar ook de universiteiten en onderzoekscentra.

‘In de VS heerst een vrijheid en een mentaliteit die er niet is in Europa’, vindt Valladão.

De keerzijde van de Amerikaanse medaille is een gigantisch gapende loonkloof en een enorme sociale ongelijkheid. Is zo’n economisch model wel houdbaar? ‘Amerikanen zijn gewoon anders’, repliceert Valladão. ‘Ze verkiezen vrijheid, boven gelijkheid. Zelfs de migranten. Die komen niet om een uitkering op te strijken, maar om keihard te werken en “koning te worden”.’

Vergeet ook niet, zegt Valladão, dat het Europese sociale stelsel in zijn gloriejaren, vlak na de Tweede Wereldoorlog, werd gefinancierd door de rest van de wereld, die als leverancier van goedkope grondstoffen en als afzetmarkt voor Europese producten fungeerde. Nu Afrikanen, Brazilianen en anderen hun stuk van de taart opeisen, vindt Europa het moeilijk om zijn sociale systeem aan te passen aan deze nieuwe realiteit.

Op wereldschaal bekeken is de ongelijkheid afgenomen. De jongste veertig jaar traden immers honderden miljoenen Chinezen en Indiërs toe tot de lagere middenklasse. Maar binnen elk land creëerde de globalisering winnaars en verliezers. En de spanning tussen beide groepen is niet op nationaal vlak op te lossen, ook niet door extreemrechts. (...)

Wat nu gebeurt is dat de nieuwe economie in de VS vorm wordt gegeven en dat de rest van de wereld zich moet aanpassen of ten onder gaan.

"de Tea party zal verdwijnen met de noorderzon, zodra de Obama machtmerrie voorbij zal zijn"

als je ziet wie de republikaantjes in stelling brengen zal MH's merrie nog een tijdje verder blijven hinniken.   de aanwezigheid van die teapartydwazen nemen we er dan maar bij.

@ Cogito

Forget about Joe, die is voorlopig nog te onvolwassen, maar dat komt misschien nog wel mettertijd.  Stel hem een serieuse vraag, en er komt geen serieus antwoord. 

Nu stel ik u een serieuse vraag.  Waarom zijt u "helemaal niet onder de indruk" van de huidige Republikeinse presidentskandidaten?  Is dat echt uw eigen indruk, of is dat eerder wat u dagelijks leest of hoort in de mainstreammedia?  Het zou me echt interesseren waarom een rationele Belg vandaag een dergelijke (verkeerde) indruk kan hebben.

Mijn eigen indruk is meer positief.  Niet omdat ik zelf een Republikein ben, maar wel om dat ik meen van gepaste vergelijkingen te kunnen maken, zowel geografisch als in de tijd.   Uitzonderlijke figuren, gelijk een Thatcher of een Reagan, zijn uitzonderlijke figuren en dus geen redelijke vergelijkingspunten.     

De huidige waaier van Republikeinse kandidaten is heel breed en bedekt bijna alle schakeringen van het 'rechtse' deel van het politieke spectrum.   Het is waar dat de meest beloftevolle contemporele  Republikeinse politiekers deze keer niet meedoen, grotendeels omdat zij goeverneursposten bezetten (in New Mexico, Virginia, South Carolina, Louisiana, enz..) en nog wat te jong zijn, of omdat ze nog maar pas tot de US Senate zijn verkozen (gelijk Rubio van Florida, bijvoorbeeld).   Wie het abominabele leerproces bij de jeugdige Obama heeft kunnen volgen zou zich toch heel bewust moeten zijn van het belang van de factor leeftijd voor de 'toughest job in the world'.  De overblijvende kandidaten (Romney, Gingrich, Paul, Perry, Sanctorum, Bachmann en Huntsman) zijn geen perfecte mensen en hebben allemaal plus-en-minus punten, maar zijn wel redelijke mensen hoor.  En met "redelijk" bedoel ik dat ze vrij-normale en redelijke doelstellingen beogen en geen tekenen vertonen van patholigisch cynisme.   De enige die me enigzins beangstigt onder die groep is de libertarier, Ron Paul, omwille van zijn libertarisch fundamentalisme en onwerelds isolationisme, maar hij heeft geen serieuse kans om de nominatie te winnen.   Geen enkele van de overblijvende andere kandidaten is een fundamnentalist (van welke soort dan ook) en als men ze aandachtig beluistert dan kan men duidelijke tekenen van noodzakelijk pragmatisme onderkennen. Bij sommigen meer dan bij anderen, natuurlijk, maar het zijn allemaal 'ongevaarlijke' politiekers.  De tegenstelling met Obama is dan ook scherp.