Kissinger over Vietnam

Ingezonden door LVB op 2015-09-19 10:41

Ik heb een perceptie van [de oorlog in] Vietnam die niet overeenstemt met de perceptie van de meerderheid van de media over Vietnam. Ik denk dat wij in essentie onszelf verslagen hebben. Vietnam was een probleem was van de Amerikaanse ziel, en niet van de Amerikaanse prestaties. Tot we dit aanvaarden, zullen we de lessen van die periode niet leren. We beëindigden een oorlog vanuit deftige motiveringen, en we probeerden die oorlog te voeren vanuit beoordelingen die niet toepasbaar bleken te zijn op de situatie, omdat ze gesteund waren op Europese ervaringen. En met "wij" doel ik op de regeringen van Kennedy en Johnson. President Nixon probeerde ons uit die oorlog weg te halen, terwijl hij nu beschuldigd wordt de oorlog te hebben gerokken.

De enige beslissing die hij nam die de oorlog heeft gerokken heeft, is zijn weigering om in te gaan op de eis van de [Noord-Vietnamese] communisten, dat wij aan het begin van het vredesproces de regering van [Zuid-]Vietnam hadden moeten vervangen door een communistische regering, waarna wij onze troepen onder vuur hadden moeten terugtrekken. Dat waren de enige twee voorwaarden die hij geweigerd heeft. Als dat de oorlog verlengen is, dan zouden we het opnieuw doen.

Henry Kissinger, geïnterviewd door Niall Ferguson op de 2009 Freedom Awards, Washington DC, 8 oktober 2009.

Reacties

#119499

traveller

zaterdag, 19 september, 2015 - 18:07

 

Dan heeft hij toen eindelijk de waarheid gesproken.

#119504

Marc Huybrechts

zondag, 20 september, 2015 - 03:50

 

De Vietnam oorlog ligt al bijna een halve eeuw achter ons, en vandaag zullen er niet veel meer zijn die zich daaromtrent een realistisch beeld kunnen vormen. Vandaag zoekt dictatoriaal Vietnam steun bij de VS en Japan om zich te kunnen beschermen tegen de grotere dictatuur van China.

Toevallig verscheen er dit weekend een lang artikel over Kissinger van dezelfde Niall Ferguson (Harvard en Stanford) in de Wall Street Journal onder de titel : Freedom Fighter. De vermeende harteloze Realpolitieker bleek een echte idealist te zijn, niet in de naieve Wilsonian betekenis, maar wel in een diepere filosofische betekenis.

Wat er ook van weze, in het citaat hierboven lijkt me de verwijzing naar "Europese ervaringen" erg onduidelijk of cryptisch te zijn. Het is ook veel interessanter van proberen te achterhalen wat Kissinger denkt over de prospectieve gevolgen van het (rampzalige) akkoord vandaag over het Iraanse atoomprogramma, in plaats van de Vietnam oorlog nog eens te herkauwen.

@ Traveller

Ik denk dat Kissinger al veel langer (dan sinds oktober 2009) veel "waarheid" heeft gesproken. Uw "toen eindelijk" kan ik dan ook niet onderschrijven. Dat is het soort van oneliner die ik van den Joe zou verwachten. Ge kunt zien dat ik hem een beetje mis als afwezige schietschijf.

#119514

traveller

woensdag, 23 september, 2015 - 14:24

 

Ik herinner me dat Kissinger zich in zijn memoires voor deed als de grote vredestichter in Parijs.
Nixon verklaarde toen woedend in zijn memoires dat hij Kissinger naar Parijs had geschopt omdat Kissinger er niet in geloofde en zich niet wou laten verbinden met de bombardementen op Hanoi, door Nixon bevolen om de Noord-Vietnamezen in Parijs op de knieën te krijgen, wat toen gebeurde. 
Dit is allemaal uit mijn herinnering. 

#119510

Johan B

maandag, 21 september, 2015 - 21:06

 

"We beëindigden een oorlog vanuit deftige motiveringen."

Een anti-communistische oorlog die je aan het winnen bent beëindigen met als gevolg miljoenen extra doden. Zijn dat "deftige motiveringen"?

#119511

Marc Huybrechts

maandag, 21 september, 2015 - 22:56

 

Blijkbaar wil u dan toch de Vietnam oorlog "herkauwen". In dat geval is het noodzakelijk van zich eerst goed te informeren, in plaats van anti-Amerikaanse linkse sprookjes te blijven parroteren.

Het is waar dat de Amerikanen die oorlog "aan het winnen" waren. Het is precies daarom dat Kissinger de communisten aan de onderhandelingstafel kon krijgen en de zogenaamde 'Parijse Akkoorden' sluiten. De VS begon daarna alle troepen terug te trekken. Toen de communisten achteraf die akkoorden begonnen te overtreden, en de (alleenstaande) Zuid-Vietnamese regering terug militaire steun kwam vragen, dan konden Nixon en Kissinger niets meer doen. Waarom? Omdat het Congress ondertussen een expliciete wet had gestemd die alle verdere militaire hulp verbood en omdat, in tegenstelling met het huidige Obama tijdperk, 'rule of law' toen nog effectief in voege was in Washington.

De schuld voor al die..."miljoenen extra doden"...ligt dus (1) primair bij de Vietnamese communisten die de Parijse Akkoorden overtraden, (2) secundair bij het naief-linkse en zelfhatende gedachtengoed dat toen opgang begon te maken in Westerse politieke en culturele kringen, en (3) tertiair bij al die communisme-sympathisanten in de rest van de wereld (vooral ook in Europa). Bij Kissinger kunt u ze niet rationeel leggen. Emotioneel...dat is natuurlijk iets heel anders.

#119512

DO2

dinsdag, 22 september, 2015 - 02:44

 

Wanneer zijn al die 'miljoenen extra doden' juist gevallen en waar?

Een tijdslijn. De Akkoorden van Parijs zijn gesloten op 27 januari 1973. President Nixon is afgetreden op 9 augustus 1974. De val van Saigon kwam op 30 april 1975. En een herinnering. De Vietnam Oorlog is onder JKF begonnen en onder LBJ geëscaleerd en niet door of onder President Nixon (een groot staatsman, overigens, in tegenstelling tot een JFK die het 'geluk' heeft gehad vroeg te zijn gestorven voor hij door de mand zou zijn gevallen als een lichtgewicht en in tegenstelling tot een LBJ). 

We gaan de volgende bron hanteren: https://en.wikipedia.org/wiki/... die 

Er zijn de volgende schattingen aan doden voor de periode 1954-1975 voor Vietnam, Cambodia en Laos samen (RJ Hummel): lage schatting 1,450 mio, middel 2,450 mio en hooggeschat 3,595 mio. Dat zijn kloeke cijfers. Zelfs de laagste schatting geeft een flink aantal doden weer.

Dat zijn cijfers vanaf 1954. Hoeveel doden zijn er gevallen van 1954 tot 27 januari 1973? Hoeveel tijdens de Eerste Ambtsperiode van President Nixon.

Tussen de tijd dat de Akkoorden zijn gesloten en President Nixon is afgetreden zijn er 559 dagen. Ik weet niet juist wanneer het Congres dat 'een expliciete wet [heeft] gestemd die alle verdere militaire hulp verbood' (Marc? Dank je.) Maar om voor President Nixon naar verluidt te kunnen zeggen dat hij niets meer kon doen voor de Zuid-Vietnamezen moet dat voor zijn aftreden zijn geweest.

Wanneer zijn al die 'miljoenen extra doden' juist gevallen in 559 dagen en waar?

#119513

Marc Huybrechts

dinsdag, 22 september, 2015 - 14:58

 

De verwijzing naar "miljoenen extra doden" kwam van Johan B, en dus kan die vraag beter aan hem gesteld worden. Ik kan daar enkel over speculeren. Verder, hij citeerde Kissinger die sprak van "de oorlog beeindigd te hebben". Een redelijke interpretatie daarvan kan zijn de Parijse Akkoorden. Ik vermoed dus dat hij verwees naar miljoenen slachtoffers na de Parijse Akkoorden. Dat omvat drie grote categorieen: (1) slachtoffers van de 'acherhoede gevechten' van het wegkwijnende Z-Vietnamese regime, (2) honderdduizenden 'boat people' die Vietnam probeerden te ontvluchten en die omkwamen op zee door natuurgeweld, piraterij, enz..., en (3) de nog meer talrijke slachtoffers in goelag 're-educatie' kampen die door de communisten werden opgezet na de val van Saigon.

Mijn recollectie van de big picture is de volgende: na de Akkoorden van Parijs werden de Amerikaanse troepen terug getrokken, de Akkoorden werden vrij vlug geschonden door de communisten (alleen naievelingen konden/kunnen iets anders verwachten), pogingen van Nixon om nieuwe hulp te verlenen aan Saigon botsten op een 'njet' van het VS Congress. Het doet er weinig aan toe of dat njet berustte op een formele wet of op een formele Resolutie van Congress. Er was geen politieke draagkracht meer voor verdere Amerikaanse 'offers' of inspanningen. Dat mag ook niemand verbazen: Europa en de wereld is overbevolkt met rancuneuse ondankbaren van de Johan B soort, Karel De Gucht, Chirac, etc... Na het aftreden van Nixon (en een kort interregnum van Ford), zonk men verder in de absurditeiten van het Jimmy Carter tijdperk, en moest men wachten tot 1980 voor de Reagan restauratie kon komen. De huidige geopolitieke wanorde in de Obama periode vertoont vele gelijkenissen met de Carter Jaren.