Reagan weerlegde de leer van Keynes

Een van de grote economische verdiensten van Ronald Reagan is ongetwijfeld het populair maken van een nieuwe fiscale theorie en een weerlegging van de leer van Keynes.

De Keynesiaanse leer (de oude theorie) verklaarde de prestaties van de economie in termen van de hoogte van de uitgaven. Door het creëren van een overheidstekort (deficit spending) kan men de uitgaven verhogen en de werkgelegenheid bevorderen en de economie optillen tot een volledige benutting van de beschikbare capaciteit. Het budget inkrimpen vermindert - steeds volgens deze theorie - de uitgaven en duwt de mensen in de werkloosheid. Het lagere inkomen leidt tot minder belastingontvangsten en terzelfdertijd vergt het groter aantal werklozen meer uitgaven. Keynesiaanse economen argumenteerden daarom dat om een overheidsbudget in evenwicht te brengen men eerst een deficit moest creëren. 'Deficit Spending' doet de economie expanderen en de belastinginkomsten stijgen. Dit zou dan leiden tot een budget in evenwicht.

Die theorie heeft jammerlijk gefaald, niet alleen in de VS, maar ook in West-Europa. Wij herinneren ons nog zeer goed de sterk stijgende werkloosheid bij steeds hogere staatsuitgaven.

De nieuwe fiscale theorie van Ronald Reagan bracht een nieuwe visie op fiscale politiek. In plaats van de nadruk te leggen op 'uitgaven', toonde zij aan dat belastingtarieven rechtstreeks de productie van goederen en diensten beïnvloeden. Lagere belastingtarieven betekenen een aansporing en een beloning tot werken, sparen, investeren en risico nemen. Daar de mensen positief reageren op hogere netto-inkomsten of grotere winsten, stijgt het inkomen en verbreedt de belastingbasis. Daardoor vloeit een deel van het verlies (wegens het lagere tarief) weer naar de schatkist. Ook zal er meer gespaard worden, wat leidt tot meer investeringen. De werkgelegenheid neemt sterk toe en de uitkeringen voor werkloosheid dalen. Deze nieuwe theorie weerlegt de stelling dat de consumptie moet worden opgedreven. Het is integendeel de productie die moet worden aangemoedigd. Het vraagbeleid van Keynes is volgens deze nieuwe visie geen optie.

Het economisch establishment in ons land en ook onze media hebben aan die nieuwe theorie nog zeer weinig aandacht besteed. Dit lijkt ons jammer, omdat deze aanpak de enige is die tot een optimale welvaartcreatie kan leiden. Ronald Reagan heeft ons de weg gewezen en deze verdienste kan niet overschat worden.

Willy De Wit in De Tijd van 8 juni 2004