Recht op antwoord, ook op Internet?

Raad van Europa
In kringen van bloggers is nogal wat te doen rond een voorstel van de Raad van Europa om een recht op antwoord afdwingbaar te maken op Internet, niet alleen op professionele nieuws-websites, maar ook op individuele websites zoals weblogs. De reacties zijn overwegend negatief. Dog of Flanders vreest dat "every bozo and nitwit [would be given] the right of cluttering up your blog". Declan McCullagh vreest voor extra kosten voor de webuitgevers, en voor een schending van de vrije meningsuiting. Ikzelf geloof dat er geen fundamenteel onderscheid hoeft te worden gemaakt tussen internet en de andere media. In onze grondwet en in onze wetgeving zijn de persvrijheid én het recht op antwoord voorzien, vanuit de overtuiging dat beiden samen de vrijheid van meningsuiting waarborgen. Het recht op antwoord is helemaal niet absoluut en onbeperkt, maar waarborgt wél de vrijheid van meningsuiting van diegene die in een publicatie aangevallen of bekritiseerd wordt op basis van verkeerd weergegeven of onjuiste feiten. Ik geloof inderdaad dat het recht op antwoord de vrijheid van meningsuiting niet beknot, maar integendeel het tegensprekelijk debat bevordert en de burgerrechten beschermt. Wat de kostenfactor betreft: die speelt op internet veel minder een rol dan bij de drukpers, waar het publiceren van een lang recht op antwoord inderdaad wel voor een hoog kostenplaatje kan zorgen. Maar om tot de kern van de zaak te komen: internet is een publicatiemedium als een ander, zij het met een lagere drempel. In plaats van daar allerlei specifieke wetten voor te bedenken, kan men beter via één enkele wet bepalen dat de persvrijheid en alle wetten die de vrijheid van drukpers regelen (zoals onder meer het recht op antwoord), niet alleen gelden voor de gedrukte media, radio en televisie, maar ook voor internet-publicaties. Overigens biedt elk weblog dat de lezers de mogelijk biedt om publiekelijk te reageren, nu reeds een recht op antwoord aan. Op geen enkel website is al een link te vinden naar het voorstel van de Raad van Europa: de precieze tekst is blijkbaar nog niet bekend.

Reacties

#188

Wim

 

Ik zie het probleem eigenlijk niet echt want zoals je zelf ook al aangeeft: op een weblog is er al een "recht van antwoord" mogelijk. Zolang derden niet aan de inhoud van je weblog zelf kunnen raken is er m.i. niets aan de hand.

#190

LVB

 

@Wim: niet alle weblogs hebben een publieke reactiemogelijkheid.

#191

nathan

 

De auteur heeft altijd de mogelijk de reacties te "censureren".

Zo heb ik zelf ook al ongepaste reacties verwijderd (die niet ter zake deden, en een link naar pornografische sites bevatte).

Maar buiten de praktische kant ben ik het er mee eens : recht van antwoord moet evengoed gelden op een weblog.

#193

Dog of Flanders

 

Luc, wat ik gelezen heb is een voorstel

om een recht van antwoord te geven aan eenieder die zich aangevallen voelt. Nergens wordt er iets gezegd over onwaarheden.

must offer a "right of reply" to those who have been criticized by a person or organization.

met zo'n attitude worden alle min of meer politiek gemotiveerde blogs gewoon vleugellam gemaakt.

#194

Stijn Wuyts

 

De tekst van het voorstel ligt nog niet vast, maar het huidige ontwerp is al wel te bekijken via de site van de EU hoor:

http://www.coe.int/t/e/huma...

#195

Dog of Flanders

 

een onwaarheid is niet nodig, ook recht op antwoord in geval van

REMEDY AGAINST THE PUBLICATION OF FACTS

...

which constitute

...

an attack upon his dignity, honour or reputation, unless the information is published with the express or tacit consent of the individual concerned or is justified by an overriding, legitimate public interest and is a fair criticism based on accurate facts.

dus ook als je de waarheid schrijft volstaat het voor iemand om zich gekrenkt te voelen om ZIJN zeg te komen doen op JOUW blog.

#196

Stijn Wuyts

 

@Dog of Flanders: Het staat er nochtans toch net andersom, dacht ik...: "Reaffirming that the minimum rules (...) do not go beyond granting a right of reply with respect of factual statements claimed to be inaccurate and that, as a consequence, the on-line dissemination of opinions and ideas falls outside the scope of this Recommendation"

Het gaat dus enkel over feiten, niet over meningen.

#197

Hugo Maes

 

Akkoord met Luc om het Internet als een medium als een ander te beschouwen. Het zou de logorhee, ook op EU vlak, wat tegengaan.

Een recht van antwoord kan IMHO, net als bij andere media, alleen maar worden afgedwongen door:

1 - een rechterlijke uitspraak (dus niet on demand)

2 - bij feitelijke onjuistheden van lasterlijke aard, die schade kunnen veroorzaken (dus niet bij afwijkende meningen)

3 - met inachtname van de artistieke vrijheid om karikaturen en persiflages online te zetten, wanneer het uit de context of door de overdreven inhoud duidelijk blijkt dat het om een persiflage gaat.

Ik weet niet of het voorstel verder gaat dan deze 3 basispunten.

Tenslotte zou een doorkliklink voldoende moeten zijn, een technologie die bij kranten bvb. niet voorhanden is.

#198

LVB

 

@Hugo: akkoord met jouw precizeringen, behalve voor wat betreft punt 1: volgens mij is het nu al zo bij de andere media, dat een recht op antwoord moet kunnen zonder rechterlijke uitspraak. Enkel wanneer de uitgever het recht op antwoord weigert omdat volgens hem niet aan alle voorwaarden (zie jouw punten 2 en 3) voldaan is, komt de zaak voor de rechtbank. Het zijn die zaken die dan vaak het nieuws halen. Zo werkt het volgens mij op dit ogenblik bij de traditionele media, maar misschien kan een meelezende jurist dit bevestigen of corrigeren.

#199

Hugo Maes

 

Ad 1 - Ik was me niet (helemaal) bewust van het feit dat geen rechterlijke uitspraak nodig is voor een ROA. In feite bedoelde ik dat voor het online ROA precies dezelfde regels zouden moeten gelden als voor het ROA in de traditionele media. Niets meer, niets minder.

Een ander punt dat hierbij aansluit is dat de vrijheid van een online meningsuiting of website zou moeten complementeerd worden door de identificatie van een verantwoordelijke uitgever. Of dit direct of via de provider moet gebeuren kan voorwerp zijn van discussie. Er is een voorbeeld van indirecte identificatie bij ingezonden brieven in kranten, bij gevoelige en persoonlijke informatie : "naam en adres bij de redactie bekend".

#201

Dog of Flanders

 

"Een ander punt dat hierbij aansluit is dat de vrijheid van een online meningsuiting of website zou moeten complementeerd worden door de identificatie van een verantwoordelijke uitgever."

Zodat, als je geen argumenten hebt om het debat te voeren, op z'n minst op de man kan spelen?

En een andere vraag. Stel dat je een affiche van de PVDA of het Vlaams blok voor je venster hebt hangen, zou je het normaal vinden dat iedereen die daar niet mee akkoord gaat kan eisen om ZIJN affiche ernaast te hangen?

#202

Stijn Wuyts

 

@Dog of Flanders: ik probeer het nog een keer... Het gaat NIET over meningen. Enkel als op uw affiche staat dat bv "Dewinter heeft affaire met Turkse" ofzo, zou Dewinter volgens de logica van het voorstel het recht hebben zijn versie van de feiten ernaast te hangen.

#203

Hugo Maes

 

@Dog of Flanders:

1 - Verantwoordelijke uitgever. Op de man spelen - of erger - online stalking zit er altijd in. If you can't stand the heath, stay out of the kitchen. Aan de andere kant kan je voor persoonlijke of gevoelige sites terugvallen op identicatie via de ISP - die deze gegevens alleen kan vrijgeven aan de autoriteiten in geval van ernstige klacht.

2 - De affiche aan het raam is het verkondigen van een mening, zoals SW al zei, niet het verkondigen van een (lasterlijk) feit.

#243

Dog of Flanders

 

HM: Verantwoordelijke uitgever. Op de man spelen - of erger - online stalking zit er altijd in. If you can't stand the heath, stay out of the kitchen.

Denk je dat Jonathan Swift anoniem publiceerde omdat ie "stalking" vreesde?

#303

moi

 

@ Dog : wat heeft de heide met de keuken te maken ?

#12379

kurt

 

kan recht van antwoord mij helpen?

wor nie geholpen met mijne gsm. juist gekocht en kapot. heb garatie en krijg geen nieuwe. graag help

dank bij voorbaat.

#12390

Bema

 

Hoe kunnen ze dat ROA afdwingen als iemand onder een schuilnaam werkt met een server in het buitenland, waar bvb andere wetten gelden of helemaal geen?

Of wie gaan ze aanspreken in het geval van een groepsblog?

Ik vrees een beetje dat het internet een publieke vrijzone is waar wetten nauwelijks vat op krijgen. Enkele pogingen van groene en rode politici om de vrije meningsuiting op het internet aan banden te leggen zijn tot hiertoe allemaal mislukt; vooral om eerder genoemde problemen.

Hier in België wordt een party veroordeeld omdat die een groep mensen zou stigmatiseren terwijl iedereen vrij kan surfen naar websites als bvb Democrates.net.

Ik zou wel eens graag weten wie precies dat voorstel ingediend heeft of verdedigd, want De Raad is nogal anoniem.

#72482

kathleen

 

Ik heb eigenlijk een vraag.
Kan iemand zonder mijn toestemming een foto van mij bewerkt op zijn of haar site plaatsen?
gelieve mij zosnel mogelijk een antwoord hier op te sturen.

#90799

RSPat

 

Wat met kleinere nieuwssites waar journalisten pertinente leugens verspreiden of publiceren maar weigeren deze recht te zetten? Als je de hoofdredacteur of hoofdverantwoordelijke contacteert, blijkt deze dikwijls nog eens diezelfde journalist te zijn. Met allerlei drogredenen of andere truken proberen ze je af te wimpelen. Als je zelf één woord kritiek of commentaar durft leveren op hun publicaties of reacties op andere nieuwssites eisen ze zelf wel een recht van antwoord, of verwijdering, waarbij plots de redenen, die zij aanhaalden om jouw antwoord niet te publiceren, niet gelden voor hen. De wet van antwoord kennen ze niet of alleen in hun richting. Als het je niet aanstaat moet je maar naar de rechtbank stappen, zeggen ze.

Dikwijls blijken ze elkaar nog eens te kennen, beschermen ze elkaar en hebben ze de almacht over de publicaties en de eventuele reacties op hun site. Waarbij ze regelmatig tegen hun eigen principes ingaan. Eén nieuwssite ging zelfs zo ver dat ze hun eigen regels aanpasten om toch maar de leugens van een collega toe te kunnen laten. Het gaat hierbij om niet beroeps-journalisten die onder het mom van journalistiek menen alles te mogen in één richting zonder enige vorm van controle. Hiervoor schermen ze met hun journalistieke rechten. Plichten of andere deontologische journalistieke principes worden vergeten. Wat hun zogenaamde bronnen vertellen, wordt niet gecheckt of dezelfde onbetrouwbare bron wordt drie keer gecontacteerd voor hetzelfde. Dat noemen ze dubbel of driedubbel checken. Als de bron maar iets vertelt wat in hun richting past. Objectiviteit is ver zoek.

Op andere nieuwssites vinden ze eveneens dat ze mogen verkondigen wat ze willen onder het mom van vrije meningsuiting. Als daar iemand iets verkeerds tegen hen durft zeggen, riskeren dezen op de nieuwssite van de journalist nog eens aangepakt te worden Het is hoog tijd dat er paal en perk gesteld wordt aan dit soort journalisten en hun nieuwssites. Ofwel moeten ze hun lezers duidelijk maken dat ze, naast mogelijk ernstige onderwerpen, ook ordinaire roddels publiceren en deze in een duidelijke roddelrubriek plaatsen. Zodat er een duidelijk onderscheid kan gemaakt worden tussen roddels, persiflages en mogelijke ernstige onderwerpen. Dezer dagen is op één van die sites commentaar te lezen omdat een groot agentschap een fout persbericht de wereld ingestuurd had. Dat de betrokken site zelf foutieve persberichten de wereld instuurt, vergeten ze natuurlijk. Ze zien de splinter in het oog van een ander, of menen deze te zien, maar zien de balk in hun eigen oog niet.

Als er één ding is waar deze pseudojournalisten goed in zijn, is het in het beknotten van de (vrije) mening(suiting) van de ander. En recht van antwoord geldt enkel voor hen. Ze hebben commentaar en kritiek op alles wat een ander doet. Zelf doen ze meer en erger.

@kathleen

De hoofdredacteur van één van die nieuwssites vond het op de site van de standaard ongelooflijk dat zoiets gebeurd ... maar vergat er bij te zeggen dat hij zelf zulke dingen deed ...

#90857

Stokes

 

Haha, deze voorzet is te mooi om te laten liggen. Als dit niet over onze ondertussen welbekende aarstampongebruiker Erik Verbeeck van Morsum Magnificat gaat, eet ik mijn schoen op. U weet wel de man die hier enkele weken geleden het topic "raad voor journalistiek krijgt publicatieverbod" kwam onderzei... Nu schrijft die belachelijke vent het volgende over lvb op zijn site:

"LVB of RVB?
De RVB werd dit jaar ook bemand door Luc Van Braekel, de man die zich bij elke spreekbeurt quasi direct als Burgerlijk Ingenieur voorstelt-sic-, in feite websites bouwt en niet in het minst diens eigen succesvolle site waarop allerlei laster en eerroof zonder enige censuur kan geplaatst worden -of dat kan blijven duren is een andere vraag-. Luc Van Braekel maakte er bij het voorlezen van de speech van Hilde Van Gool gebruik van om het even de Vlaamse Volksbeweging te noemen, misschien is een synoniem van de naam LVB -Links Van Braekel-, naar RVB -Rechts Van Braekel- niet misplaatst."

Laten we hem voor een keer gelijk geven. Ja meneer verbeeck, u bent tonnen ongecensureerde laster en eerroof komen storten op lvb.

Het moet hem nagegeven worden, hij heeft talent voor aarsvullend gewauwel. Het staaltje dat hij hier ten beste gaf, is blijkbaar illusterend voor Morsum Magnificat. Het strafste is dat ze zichzelf daar nog ernstig nemen.

De andere site waar RSPat het over heeft, is zeker stadsomroep. Daar mag Erik zijn lusten ook al ongecensureerd botvieren. Wees gerust, meneer verbeeck, zelfs het niveau van de pamperdragertjes - zoals u ons hier noemde - ligt een pak hoger dan dat van u of menigeen van uw lezers.

#93598

RSPat

 

Mocht het over stadsomroep en Erik Verbeeck gaan, spreken ze elkaar in ieder geval weer tegen. Op de site van stadsomroep brugge plaatste de redactie zelf - in verband met het kort geding van Erik Verbeeck tegen de RVJ - op 19 februari "Overigens is journalist Erik Verbeeck door de rechter ten gronde al vrijgesproken". Enkele dagen erna was in het tijdschrift MM van Erik Verbeeck te lezen "Momenteel loopt de zaak ten gronde voor de RVJ". Stadsomroep lijkt hier enkele zaken door elkaar te halen. Benieuwd of stadsomroep deze en andere kwakkels in haar reacties zal rechtzetten.

#97784

Neveragainever

 

Wij kennen die Erik Verbeeck ondertussen ook. Gewoon negeren. Die man zegt journalist te zijn en te schrijven over corruptie, machtsmisbruik, schending van privacy, incompetentie enzomeer, dingen waaraan hij zich als journalist zelf bezondigt,wat hij in zijn krant Morsum Magnificat zelf bevestigt, maar niet ziet, zo slim is hij niet. Ze moeten toch eens iets doen aan die rotte appels.

#119357

Anonymous

 

mevrouw Rita Wuyts
tegen
de heer Erik Verbeeck, journalist

Met een brief van 26 augustus 2008, met bijlagen, dient mevrouw Rita Wuyts klacht in tegen journalist Erik Verbeeck.
Op 4 september 2008 heeft de ombudsman van de Raad voor de Journalistiek aan Wuyts gevraagd om de bijkomende stukken, waarnaar in haar klacht verwezen wordt, te bezorgen en heeft hij deze vervolgens samen met een kopie van de klachtbrief op 18 september 2008 verstuurd naar Verbeeck.
Op 14 oktober 2008 hebben Verbeeck en Morse Press VOF een brief gericht naar de Raad voor de Journalistiek met de uiteenzetting van hun standpunt. Met een brief van 7 januari 2009, met bijlagen, heeft advocaat Kris Maes namens Wuyts een repliek bezorgd.
Een kopie van deze brief met bijlagen is door de ombudsman aan Verbeeck doorgemaild op 8 januari 2009.
Met een brief van 2 maart 2009 zijn beide partijen opgeroepen voor een hoorzitting, die vastgesteld was op 9 april 2009.
Met een brief van 7 april 2009 heeft advocaat Eline Tritsmans namens Verbeeck een uitstel gevraagd van de hoorzitting. Daarop is een nieuwe datum bepaald op 2 juni 2009.
Bij brief van 27 mei 2009 heeft dezelfde advocaat de niet ontvankelijkheid van de klacht en de onbevoegdheid van de Raad voor de Journalistiek opgeworpen.
Op de hoorzitting van 2 juni 2009 is mevrouw Rita Wuyts in persoon verschenen, bijgestaan door de heer P. Bruynseels.
Ook journalist Verbeeck verscheen in persoon, bijgestaan door advocaat Tritsmans en door mevrouw A. Van de Zande, zaakvoerder van Morse Press VOF. Advocaat Tritsmans heeft op de zitting nog een nota met argumenten overhandigd.

FEITEN

Verbeeck is journalist en hoofdredacteur van de nieuwsbrief Morsum-Magnificat, die uitgegeven wordt door Morse Press VOF en die zowel gedrukt als online voor betalende abonnees verschijnt.

Een aantal artikelen ervan zijn ook voor iedereen op de website te raadplegen.
In mei 2008 neemt Wuyts contact op met Verbeeck en ze vraagt hem een onderzoek te ondernemen naar een oplichting waarvan zij meent het slachtoffer te zijn. Verbeeck gaat hierop in en hij neemt contact met de vermeende oplichtster en met een reeks mensen in de omgeving van Wuyts.
Ook Wuyts zelf wordt door Verbeeck geregeld gebeld en gemaild.
Het onderzoek van Verbeeck richt zich vrij snel op de activiteiten van Wuyts zelf, die een hondenkennel heeft en jaarlijks enkele puppies verhandelt.
In Morsum Magnificat verschijnen een hele reeks korte en langere stukken, vooral over Wuyts, die onder meer beschuldigd wordt van oplichting, van bedreigende taal en van sociale fraude.

DE STANDPUNTEN VAN PARTIJEN

Klaagster betoogt dat Verbeeck haar voortdurend lastig valt en haar op dreigende toon soms meerdere malen per dag opbelt en mailt.
In Morsum Magnificat zijn in een jaar tijd een
honderdtal artikelen verschenen, waarin zij wordt beschuldigd van fraude, oplichting en
dierenmishandeling.
Verbeeck heeft hiervoor zelfs een klacht ingediend bij de RVA, maar het
onderzoek dat daarop is gevolgd heeft geen onregelmatigheden aan het licht gebracht.
Klaagster noemt de handelwijze van Verbeeck een vorm van psychologische terreur en een
ernstige schending van haar privacy.
Verbeeck heeft ook mensen in haar omgeving
gecontacteerd, onder wie haar veearts, om van hen negatieve informatie over haar te
verkrijgen.
Wuyts betwist formeel de aantijgingen en betoogt dat Verbeeck hiervoor geen
bewijzen heeft.
Heel de berichtgeving is onjuist, eenzijdig en ze is enkel gebaseerd op laster
en op roddels, waarbij haar standpunt nooit aan bod is kunnen komen.
Verbeeck en zijn advocaat betogen vooreerst de niet ontvankelijkheid van de klacht en
vervolgens de materiële en de persoonlijke onbevoegdheid van de Raad voor de Journalistiek.
De klacht bevat niet de naam, het adres en de vermeldingen van artikel 17 van het
werkingsreglement van de Raad voor de Journalistiek en is evenmin ondertekend, noch
gedagtekend.
Verbeeck is geen erkend beroepsjournalist, is geen lid van de VVJ en is evenmin lid van de
Vereniging van de Raad voor de Journalistiek.
Volgens Verbeeck kunnen enkel erkende
beroepsjournalisten en leden van de VVJ gebonden zijn door het systeem van zelfregulering
dat met de Raad voor de Journalistiek is ingesteld.
Verbeeck moet zich niet verantwoorden
voor een orgaan dat niet bij wet is ingesteld en waarvan hij het onafhankelijk statuut in twijfel
trekt.
Het feit dat Morse Press, de uitgever van Magnum Magnificat, lid is van de UPP, en dat
de UPP mee de Raad voor de Journalistiek heeft opgericht, verandert hieraan niets, volgens
Verbeeck.
Tussen klaagster en hem lopen ook gerechtelijke procedures en de klachten van Wuyts
hebben betrekking op juridische inbreuken, zoals laster en eerroof, belaging en schending van
de privacy en niet op beroepsethische regels.
Overigens vraagt zij dat de Raad maatregelen
tegen hem zou nemen waarvoor de Raad voor Journalistiek evenmin bevoegd is.
Verbeeck is voorts van mening dat de Raad voor de Journalistiek niet onpartijdig en
onbevooroordeeld kan oordelen.
Bij beslissing van 19 juni 2008 heeft de Raad voor de
Journalistiek een eerdere klacht tegen hem gegrond verklaard. Bovendien heeft de secretarisgeneraal,
na ontvangst van de klacht van Wuyts, aan Verbeeck gevraagd om haar niet meer
lastig te vallen en heeft hij aan klaagster de contactgegevens bezorgd van een stichting tegen
stalking, waardoor hij blijk heeft gegeven van een vooringenomen houding.
Indien de Raad voor de Journalistiek zich toch bevoegd zou verklaren, dan is Verbeeck van
oordeel dat de klacht ongegrond is.
Nadat hij door Wuyts gecontacteerd werd, heeft hij een
onderzoek gedaan naar de feiten, heeft talrijke bronnen geraadpleegd en is tot de vaststelling
gekomen dat klaagster zelf zich schuldig gemaakt heeft aan oplichting en mishandeling van
honden. Klaagster heeft bovendien, bijgestaan door haar partner Bruynseels geregeld onder
aliassen lasterlijke teksten geplaatst op diverse internetforums. Verbeeck heeft daarover
verslag uitgebracht in Morsum Magnificat.
Klaagster kan zich niet beroepen op een
onrechtmatige inbreuk op haar privéleven, aangezien zij en haar partner zelf het vuur
aanwakkerden door lasterlijke publicaties over Verbeeck te laten verschijnen.
Verbeeck wijst
er ook op dat hij als auteur van een column of opiniebijdrage een ruime vrijheid geniet om
zijn mening te geven en om conclusies te trekken uit de door hem gepresenteerde feiten (Raad
voor de Journalistiek, 9 december 2004).
Hij is dan ook binnen de grenzen van de
journalistieke vrijheid en de vrijheid van mening gebleven.

BESLISSING

1. Over de ontvankelijkheid van de klacht
De Raad voor de Journalistiek stelt vast dat uit de originele klachtbrief de juiste identiteit van klaagster en het ogenblik waarop de klacht werd ingediend blijkt, zodat de klacht ontvankelijk is.

2. Over de bevoegdheid van de Raad voor de Journalistiek
Volgens de preambule van het werkingsreglement van de Raad voor de Journalistiek wil de Raad ‘…het volledige gamma van de journalistieke activiteit bestrijken, zijnde elk handelen of nalaten in de diverse fasen van het journalistieke proces. Naast de onmiddellijk betrokken journalist(en) kan de Raad voor de Journalistiek ook diens redactionele hiërarchie of nog andere medewerkers van het betrokken mediabedrijf in de bemiddeling of beoordeling betrekken. Overigens gaat het daarbij om iedereen die journalistiek actief is, ongeacht het beroepsstatuut of sociaal statuut. De Raad voor de Journalistiek bestrijkt ook alle informatiemedia, ongeacht of het om gedrukte, audiovisuele, elektronische of andere media gaat, en ongeacht of het om algemene dan wel gespecialiseerde media gaat.’
Verbeeck stelt zich in al zijn contacten en publicaties systematisch voor als onderzoeksjournalist, en de publicatie ‘Morsum Magnificat’ brengt periodiek informatie over maatschappelijke gebeurtenissen, zodat ze beantwoordt aan de omschrijving van journalistiek.
Het feit dat Verbeeck geen beroepsjournalist is en dat hij geen lid is van de journalistenvereniging VVJ, is daarbij irrelevant, zoals het evenmin zonder belang is dat de Raad voor de Journalistiek niet bij wet is opgericht. Overigens kan worden opgemerkt dat ‘Morsum Magnificat’ wel aangesloten is bij de UPP en dat Verbeeck zelf aangeeft lid te zijn van de journalistenvereniging VJPP, twee organisaties die de VZW Vereniging van de Raad voor de Journalistiek mee hebben opgericht. Verbeeck voert aan dat hij ondertussen ontslag heeft genomen uit de VJPP, maar dat ontslag dateert van na de indiening van de klacht tegen hem.

Ook indien de feiten waarvan sprake in de klacht een juridische inbreuk zouden uitmaken, kan de Raad voor de Journalistiek die feiten beoordelen in zover ze een inbreuk uitmaken op de journalistieke beroepsethiek.
De Raad voor de Journalistiek is dus bevoegd.

3. Over de onafhankelijkheid en onpartijdigheid

3.1 Het feit dat de Raad voor de Journalistiek een eerdere klacht tegen Verbeeck gegrond heeft verklaard, belet niet dat hij zich in alle onafhankelijkheid en onpartijdigheid kan uitspreken over een nieuwe klacht betreffende andere feiten.

3.2. Het feit dat de secretaris-generaal van de Raad voor de Journalistiek onmiddellijk na de indiening van de klacht, in zijn hoedanigheid van ombudsman, aan klaagster inlichtingen bezorgd heeft over het bestaan van een stichting tegen stalking, en dat hij aan Verbeeck gevraagd heeft om klaagster, gelet op haar zwangere toestand, niet meer lastig te vallen, belet de Raad voor de Journalistiek niet om zich in alle onpartijdigheid en onafhankelijkheid uit te spreken over de klacht.
Het is de taak van de secretaris-generaal om in zijn hoedanigheid van ombudsman een bemiddelende rol te spelen.
Het komt daarentegen aan de Raad toe om zich uit te spreken over de klacht.

4. Over de grond van de klacht
Uit de ingediende stukken en het verloop van de feiten blijkt duidelijk dat Verbeeck zich, kort nadat hij door klaagster werd gecontacteerd in verband met een vermeende oplichting, tegen
haar is gaan keren en dat hij haar systematisch in een reeks artikelen en korte bijdragen in ‘Morsum Magnificat’ heeft aangevallen.

De talrijke bijdragen kunnen moeilijk anders worden beschouwd dan als een systematische campagne met persoonlijke aanvallen en beschuldigingen, waarbij klaagster persoonlijk wordt aangevallen en onder meer beschuldigd wordt van ernstige feiten, zoals diefstal, oplichting, sociale fraude en dierenmishandeling.

Hoewel de Raad voor de Journalistiek zich niet kan uitspreken over het waarheidsgehalte van elk van die beschuldigingen, is het duidelijk dat zij eenzijdig zijn geuit zonder enige kans tot wederwoord. De eigen houding van klaagster doet hier niet ter zake.

De talrijke opdringerige contacten, zowel telefonisch als per mail, die Verbeeck heeft gehad met klaagster zelf en met mensen in haar omgeving, komen bovendien neer op een ernstige schending van de privacy van klaagster.

Verbeeck beroept zich ten onrechte op de grote vrijheid die hij zou genieten als auteur van een column of opiniebijdrage.
De bijdragen die werden gepubliceerd in ‘Morsum Magnificat’ betreffen immers geen columns of opiniebijdragen, maar dienen zich aan als feitelijke berichtgeving.
De Raad voor de Journalistiek stelt vast dat Erik Verbeeck de volgende beroepsethische inbreuken op de Code van Journalistieke beginselen heeft begaan:

- artikel 2: de feiten moeten onpartijdig verzameld en weergegeven worden;
- artikel 3: het onderscheid tussen de weergave van de feiten en de commentaren moet duidelijk merkbaar zijn;
- artikel 5: de uitgevers , de hoofdredacteuren en de journalisten moeten de individuele waardigheid en privacy respecteren; zij moeten iedere ongeoorloofde inmenging in persoonlijke pijn en smart vermijden, tenzij overwegingen in verband met de persvrijheid dit noodzakelijk maken.

Deze uitzondering is hier niet van toepassing.
Om die redenen is de Raad voor de Journalistiek van oordeel:

De klacht is gegrond.

Brussel, 9 juli 2009

#119359

Anonymous

 

 

  • 0Reageer op dit artikel
  •  

    Het hof van beroep van Brussel heeft de Raad voor de Journalistiek gelijk gegeven in een dispuut met internetjournalist Eric Verbeeck. In zijn arrest bevestigt het hof de rol en het belang van de Raad. Het hof baseerde zijn arrest op het recht van vrije meningsuiting en op het belang van zelfregulering door de media.

    Alles over

    Internetjournalist Eric Verbeeck wou via een gerechtelijke procedure verhinderen dat de Raad voor de Journalistiek een uitspraak zou publiceren over een klacht die tegen hem was ingediend. Verbeeck runt de website Morsum-Magnificat.be, waarop hij geregeld lokaal en regionaal nieuws publiceert.

    Verbeeck vond dat de Raad zich niet mocht uitspreken over de klacht omdat hij geen beroepsjournalist en geen lid van de Vlaamse Vereniging van Journalisten (VVJ) is, omdat de Raad niet bij wet is opgericht en omdat de die zou optreden als een tuchtorgaan. Het hof van beroep legt die argumenten echter naast zich neer en stelt dat de Raad voor de Journalistiek wel degelijk het recht heeft om zijn mening te geven over het journalistieke werk van Verbeeck.

    Het hof verwijst daarvoor naar de Raad van Europa die herhaaldelijk heeft gepleit voor zelfregulering in de journalistiek. Het wijst daarnaast op de taak van de Raad voor de Journalistiek om de journalistieke beroepsethiek te behartigen en te verdedigen en beroepsethische richtlijnen te formuleren voor de journalistieke praktijk.

    De Raad geeft op een gemotiveerde wijze zijn mening over journalistiek handelen en journalistieke producten en dat is zijn goed recht, luidt het woensdag in een persbericht van de Raad. Het hof van beroep ziet dan ook geen reden om het recht op vrije meningsuiting van de Raad voor de Journalistiek in te perken.

    #119425

    JorisVH

     

    Advocaat Eline Tritsmans kreeg alvast de Morsum Magnificat Award n° 10 voor haar besluiten in die zaak

    http://www.morsum-magnificat.be/index.php?option=com_content&task=view&id=6253&Itemid=35

    #119426

    JorisVH

     

    Advocaat Eline Tritsmans kreeg alvast de Morsum Magnficat Award n° 10 voor haar besluiten in die zaak

    http://www.morsum-magnificat.be/index.php?option=com_content&task=view&id=6253&Itemid=35

     

    #119428

    JorisVH

     

    Enkele maanden geleden vroeg Erik Verbeeck zich in een artikel op Morsum Magnificat af hoe ver advocaten in besluiten mogen gaan met flagrante leugens. Het ging om de advocaat van de tegenpartij in een zaak die hij aangespannen had. Goede vraag van hem. In besluiten van Eline Tritsmans, voor Erik Verbeeck/Morsum Magnificat, komen flagrante leugens voor en zij kreeg een Award van Morsum Magnificat, voor haar besluiten ...