Belg was spilfiguur in Khaddafi-lobbygroep

Dank je Luc, dat je er over begon.

Hier is mijn antwoord:

Het is weer eens van het zelfde laken een broek.

Het Laatste Nieuws belde me voor een telefonisch interview over de documenten, wereldkundig gemaakt door Wikileaks Libya en die publiek maken dat een groep, waarvan ik het Belgisch lid was, een voorstel had gedaan aan Moammar Gaddafi om tot een akkoord te komen met de V.S. en in Washington een pro-Libya lobby groep met advocaten en politieke werkers op te richten.

Deze discussie was al een paar jaar aan het broeden, maar toen ik in Maart en April 2011 in Tripoli onder de bombardementen zat was het wel heel duidelijk dat er onmiddellijk iets moest gebeuren.

De kosten van zo’n lobby groep zijn zeer zwaar met een groot representatief kantoor, een staf medewerkers en een aantal zwaargewichten van Washington.

Na wikken en wegen waren we op het cijfer 10 miljoen dollar uitgekomen, met de bedenking dat zelfs dat nog niet genoeg zou zijn.

Ik schreef de brief met het voorstel naar Gaddafi maar werd geblokkeerd door Baghdadi, de eerste minister, die al zijn hoop op de besprekingen met Sarkozy stelde.

Dit allemaal terwijl het bommen op Tripoli regent en dagelijks onschuldige mensen sterven.

Ondertussen heeft onze Frans-Belgisch-Algerijns-Bulgaarse delegatie een groot deel van Libië bezocht en hebben we de eerste catastrofale conclusies getrokken.

Hier is ons rapport, dat elke Belgische en Franse parlementair in handen heeft:

http://www.cf2r.org/images/stories/news/201106/libya-report.pdf 

Ik verwittigde de Libische regering dat er van hun besprekingen met de Fransen niets in huis zou komen en dat alleen de Amerikanen het bloedbad konden stoppen.

We hadden toen ook de informatie dat zowel het Pentagon als de CIA zware bedenkingen bij de operatie hadden.

Hoe het ook moge zijn, mijn voorstel werd afgekeurd.

Baghdadi werd door Sarkozy aan het lijntje gehouden en alles verliep zoals ik het had voorspeld, wat me helemaal geen voldoening gaf.

Wikileaks Libya vond die documenten, waarschijnlijk in de residentie van Gaddafi of Baghdadi en publiceert ze recent.

De NYT springt er op aangezien de mensen die met mij het project besproken allemaal republikeinen waren. De NYT doet het meer als een “money-scheme” van die republikeinen uitschijnen, één lid van de groep is juist op voor het gouverneurschap van Montana, en doet er verder niet veel aan dood om de achtergronden te kennen.

Scott Shane van de NYT belt me en ik geef hem het zelfde verhaal dat ik hier nu schrijf maar hij zegt me vlakaf dat de achtergronden en omstandigheden hem niet echt interesseren. Hij wil alleen die republikeinen torpederen, dat voegt hij er natuurlijk niet bij. Hij vertelde me ook dat hij ons rapport kende maar dat het hem niet interesseerde.

Na de publicatie van de NYT belt een zekere HLN journalist, Edwin Verhoeven, me op en we zijn een half uur aan de telefoon over achtergronden, redenen enz.

Vandaag krijg ik HLN online te zien met in het groot

Belg stelde voor Khadafi te redden voor 10 miljoen. Dat er in het ganse voorstel niet over een persoonlijke redding gesproken wordt, maar alleen over het stoppen van het bloedvergieten door een samenwerking met Washington, en het recupereren van de gelden van de Libische staat, daar heeft HLN allemaal niets mee te maken.

Verder heeft HLN het over een publicatie van de New York Post terwijl het de NYT is die er eerst over schreef. Voor hen maakt dat allemaal geen verschil uit waarschijnlijk, de Vlamingen zijn waarschijnlijk toch te dom om dat allemaal te begrijpen volgens HLN.

Dirk Borgers/traveller

20-11-2011

@ Bart VanHauwaert

Goede vragen. Zolang de rebellen de eventuele vangst van 250 miljard euro voor hun ogen hadden zouden ze nooit opgeven, dat was toch de start van alles voor hen.

Voor ze de "revolutie" begonnen hadden ze al een contract met de Harbour Group in Washington, de grootste lobbying groep van Washington.

Zodra ze de controle van Benghazi hadden stichtten ze al de New Libyan Central Bank in Benghazi.

Verder hadden ze een akkoord met NATO dat alle kosten van de oorlog van die uitstaande gelden mochten afgetrokken worden.

Het geld was dus het meest delicate discussie punt.

Hadden we een akkoord over democratisering en verkiezingen, met terugtrekking van Gaddafi, bereikt dan was de geld discussie natuurlijk meteen ook geregeld voor de nieuwe staatsvorm en nieuwe regering.

Vandaag is er alleen het geld dat ze vonden in de banken en in de Benghazi afdeling van de Centrale Bank, 1,5 miljard euro, naar de rebellen leiders gegaan, samen met 480 miljoen euro van Qatar.

De "soldaten" van de rebellen hebben nog geen geld ontvangen sinds 5 maand. En ze zijn gewapend.

Wat betreft mijn handtekening is het eenvoudig, ik was de enige in Tripoli. We hadden dat lobby project al 2 jaar besproken en op papier en in April 2011 was de situatie zo kritiek dat ik zelf de beslissing nam. Mijn mede-leden van de groep waren op de hoogte maar konden natuurlijk niet tekenen.

Vandaag wil niemand, buiten de advocaat Randell Wood, natuurlijk nog bekennen dat ze aan dat zogezegde pro-Gaddafi plan hebben meegewerkt, het was namelijk geen pro-Gaddafi maar wel een pro-Libya plan. Ik kan dat begrijpen, niet idereen is even principieel. Ik heb genoeg elementen in mijn handen, maar ik ga daar geen stenen voor smijten. Ik heb geen goesting om met iedereen een welles/nietes spelletje te spelen.

Ik krijg nu ook de vraag waarom ik zo mordicus aan het Gaddafi project vast hing?

Mijn antwoord: in België hebben we 2 volksstammen en we hebben na 200 jaar nog geen democratie, waarom zou ik aan de Libiërs de democratie aan 140 volksstammen moeten opdringen terwijl we het zelf niet kunnen halen met 2.

Bedankt, Luc, voor deze fascinerende informatie. 

Het is niet altijd gemakkelijk van waarheid en fictie te kunnen onderscheiden, en dat is ook het geval in deze affaire.   Het enige waar ik hier min of meer zeker kan van zijn:

- Libya kan de NYT geen barst schelen.  Bij de New York Times gaat het om 'de' Republikeinen te kunnen besmeuren, en dit kleine groepje van individuen heeft hen daar (spijtig genoeg) een additionele kans toe gegeven.   Khaddafi had echt geen private lobby groep nodig in geval hij met de VS regering had willen onderhandelen.

- Living dangerously, op 68jarige leeftijd, dat is al geruime tijd geen typisch Belgisch/Vlaams gedrag meer.   De tijd van de Vlaamse 'missionarissen' is al lang voorbij (minstens twee generaties).    "Vlaanderen zendt zijn zonen uit?".  Nee hoor.  Vandaag stuurt de moslemwereld zijn imams uit.  (En die moeten niet "dangerously" leven in het Westen).       

onderscheidt*

Algemeen,

Die 10 miljoen dollar zouden wel, in geval van goedkeuring door het VS ministerie van Financiën, door dat ministerie met een vergrootglas gecontroleerd worden en traveller had sowieso met de dagelijkse werking in de VS niets te maken, dus voor hen die wakker liggen van dat bedrag, dat zou wel totaal gecontroleerd worden en kon zeker niet voor persoonlijk gebruik geïncasseerd worden.

Wat betreft de vraag van Johan:

Hoe zit dat met de internationale diplomatie, zoals ook Marc Huybrechts insinueert.

Spijtig dat de Libische gebeurtenissen zo weinig gekend zijn:

De Libische ambassadeur bij de V.N. heeft vanaf het begin van vandaag op morgen ontslag genomen en heeft zich vanaf het begin bij de rebellen gevoegd, zonder opvolger, totaal illegaal maar door de V.N. naadloos geaccepteerd.

De Libische ambassadeur in Washington heeft van vandaag op morgen ontslag genomen en zich bij de rebellen gevoegd, onmiddellijk geaccepteerd en totaal illegaal.

Sinds 7 jaar heeft het M.G. regime tegenwerking gekend maar ze zijn ook zelf schuldig, ze hebben er niets tegen ondernomen door professioneel Washington aan te pakken.

De officiele wegen waren totaal en illegaal geblokkeerd.

Djudedjudedjudedju toch Dirk. 'La meilleure economie d'Afrique'? En tekenen met 'uw trouwe dienaren'? Zou je dat durven zeggen voor het Lockerbie-monument?

Nou moe, nee, dank je wel. Een terrorist is weg, en ik was blij verrast te vernemen dat onze luchtmacht 'nightfighting capabilities' heeft.

Ik geloof niet in de arabische lente, da's een hersenschim van progressivo's. Het belangrijkste is dat we een dictator om zeep geholpen hebben en dat westerse luchtmachten een droom van een oefening op een presenteerblaadje gekregen hebben. Het kan me geen bal schelen wat in de plaats komt. 'It makes the stakes clear'. Ik vermoed dat ze ondanks hun moslim-zijn toch nog een zodanig modicum van intelligentie hebben dat ze begrijpen dat we hen evengoed kunnen platbombarderen.

Traveller, msschien moet je wat afstand nemen en wat in Libie gebeurd is zien als in wezen een sideshow op een wereldtoneel met als voornaamste acts de opkomst van niet-westerse landen en de teloorgang van (de leidende rol van) het Westen, dat ten onder gaat als gevolg van zelftwijfel, autosclerose van de economie, en agressieve migratie, al dan niet in de hand gewerkt door linkse schoften.

Ik zou er bijna toe verleid worden aan de grote confrontatie tussen het westen en de islam epische proporties toe te kennen, ware het niet dat ik er in de grond van mijn hart van overtuigd ben dat in se de islamitische wereld geen waardige tegenstander van het westen is vermits essentieel barbaars, vulgair en decadent.

Voor de galliers die onder de voet gelopen werden door Caesars legioenen was het proces in feite een bonus: iedereen werd er beter van en als de (militaire) eer gered was door wat al dan niet symbolische tegenstand zoveel te beter. Wij kregen rechtspraak, goede wegen, handel, vrede. De Romeinen kregen belasinginkomsten en afzetmarkten.

Het is heel iets anders als de cultuur die overrompeld wordt in feite superieur is aan de tegenstander. In dit geval een tegenstander die in bijkans elk opzicht inferieur is, op de fertiliteitscijfers na. En waar uiteindelijk iedereen SLECHTER van wordt. Wij, want we raken onze vrijheid, kunstschatten, wetgeving, welvaart en wat nog niet kwijt. Maar ook zij want op een vreemde manier ontgaat het de moslims volledig dat door hier de mores en economische principes in te voeren die van hun apelanden 'hellholes' gemaakt hebben, ze zelf een eind zullen maken aan het hemelse manna dat hun geprivilegieerde minderheidsstatus hier mogelijk en betaalbaar maakt.

Soms zijn de slimste antwoorden de simpelste Traveller. Het probleem is islam. Als we de komende confrontatie tussen het westen en deze kanker, die er hoe dan ook zit aan te komen, door acties als in Libie verhaast hebben, zoveel te beter.

@Outlaw:

1) Natuurlijk beoordeel jij de cultuur waaruit je voorkomt, namelijk de Romeinse, als moreel superieur aan de Gallische, zijn voorganger en aan de Islamitische, zijn gevreesde opvolger. De wenselijkheid van de overrompeling wordt niet bepaald door de morele superioriteit: de superioriteit wordt bepaald door de overrompeling. Of denk je dat de Islamieten hun cultuur als inferieur beschouwen? Mochten de Duitsers WO II gewonnen hebben, denk je dan echt dat wij als producten van de daaropvolgende maatschappij zouden vinden dat we erop achteruit gegaan zijn?

2) Integendeel, in plaats van traveller te overtuigen afstand te nemen van zijn diepe concrete ervaringen, ten voordele van een simplistische doctrine die daar niet mee strookt, kan dit forum beter ten volle genieten van de aanwezigheid van zoveel ervaring, om simplistische doctrines bij te stellen.

@ Johan Vandepopuliere: ik begrijp niet wat "de superioriteit wordt bepaald door de overrompeling" betekent.

correctie: Kaplan bestrijdt de idee dat democratie altijd manu militari moet worden gebracht en toont aan dat dit vaak een tegenovergesteld effect heeft. Ik contamineerde.

@ Johan Vandepopuliere: ik denk dat er meer tegenvoorbeelden dan voorbeelden zijn. Griekenland is door de Turken bezet en heeft van hen enkel de keuken overgenomen. Toen de Turken afdropen namen de Grieken hun oude cultuur (bewaard in de orthodoxe kerk) doodgewoon weer op. De Romeinen hebben Griekenland veroverd en hebben die cultuur zelfs overgenomen (vandaar de Grieks sprekende bovenlaag in Rome, Vergilius als imitatie van Homeros enzovoort). De Franken hebben het Westromeinse Rijk onder de voet gelopen, en hebben dié cultuur grotendeels overgenomen (waardoor Clovis de eerste, maar helaas niet de laatste, 'franskiljon' werd). Naast de vele winnaars die de cultuur van de overwonnene overnemen staat het intrigerende geval van de Vlamingen die al eeuwen gedomineerd worden en niettemin standhouden tegen een cultuur die in de meeste opzichten veel hoger staat dan de hunne. Het is een wonder.

Interessant, dit nu pas gelezen, omdat ik eerst Terzake had gezien, en het alleen over Traveller kon gaan ;-)

Gevaarlijk om dat soort meningen te ventileren op Terzake, de geteleviseerde gazet, waarin de presentator altijd het laatste woord heeft. Nooit vergeten dat dit een "duidingsprogramma" is, en dat de duiders weten wat wel en wat niet te knippen of te benadrukken ?

Hoe komen mijn studenten met Traveller in contact? Het lijkt me wel interessant dat deze man de kwestie duidt met zijn inzichten en ervaringen.

Al aangehaald hierboven, op het publieke forum in dit landje moet men niet met wijze woorden of inzicht afkomen. Petit pays, petit esprit, hoezeer mij dat ook spijt.

Paragraaf 4, post 116337 van Marc Huybrechts: voila.

Misschien toch even duidelijk maken dat ik ook wel inzie dat het veel rationeler ware geweest om zeg maar het Syrische regime omver te werpen, dat in tegenstelling tot het Libische zijn kernwapenprogramma NIET heeft opgegeven en dat het AQ-terrorisme al dan niet heimelijk steunt. JA, het Libie van Kaddafi was een kwartbakken geallieerde in de strijd tegen AQ. Het Syrie van Assad een min of meer openlijke geallieerde van AQ zelf.

Ik zie echter een aantal zeer praktische argumenten pro de liquidatie van Kaddafi-Libie. De Royal Navy zit op zijn gat en had sowieso geen vliegdekschepen meer om een luchtmachtplatform in het oosten van de Middellandse Zee mogelijk te maken. Zoals het nu was vloog de RAF vanuit het VK! De RAF zat als dusdanig al op de grens van haar kunnen, hetzelfde doen vanuit Engeland naar Syrie zou een nachtmerrie aan logistiek betekend hebben.

Libie zat ook in een geostrategische 'spot' waar we het goed konden 'opkuisen'. Het grenst aan Tsjaad (geen hoofdbrekens daar), Tunesie (een wattenland) en Egypte (heeft al kopzorgen genoeg, is een nominale 'bondgenoot' - nou ja).

Syrie grenst in het oosten aan een machtige buddy, Iran, die indien Syrie aangevallen zou geweest zijn amok zou gemaakt hebben. Er is Hezbollah in Libanon, ook al een potentiele backstabber. En er is Turkije, dat geprotesteerd zou hebben tegen kabaal in zijn achtertuin.

Het Westen had Qaddafi niet meer nodig. Ik ben blij dat een schoft die ons decennialang getreiterd heeft (Berlijnse disco, Bulgaarse verpleegsters, Max Goldi anyone?) en nog niet zo lang geleden zat te pochen dat Europa als een rijpe appel in moslimhanden zou vallen door demografie, opgekuist is.

Het klaart de zaken ook een beetje uit. Er komt hoe dan ook een 'hete' confrontatie met de islamitische wereld, en het is in mijn ogen nuttiger dat de polariteit wat uigesprokener wordt. Qaddafi, de 'halve' bondgenoot, de soefi, was een beetje een storende nuancerende factor. Zijn verdwijnen maakt het een beetje meer zwart/wit en dat heb ik graag. Hoe eerder het iedereen duidelijk is dat islam een kanker is die de voortgang van de mensheid belemmert, hoe beter.

@Marc Huybrechts: vanaf hier kan ik enkel in herhaling vallen, of ik het nu lang en breed uitleg, of samenvat met een moeilijk woord als "tautologisch". Ik ben ook niet zeer onder de indruk van uw "stromandropping": als u rethorische technieken blootlegt bij een ander, doe het dan alstublieft niet gratuit.

@Chris: u brengt de nodige nuance aan in mijn nogal chargerende argumentatie, en inderdaad is de geschiedenis een complex web van assimilatie en verwoesting van botsende culturen. Ik ben het niet met al uw voorbeelden eens - eer we in onze contreien de intellectuele Grieks-Romeinse erfenis in ere herstelden waren we al in de rennaissance aanbeland - maar u heeft wel gelijk dat er genoeg uitzonderingen op de regel zijn om mijn vermeende tautologie zoniet te ontkrachten, dan toch af te zwakken.

Niettemin blijf ik van mening dat de overname of assimilatie doorgaans zal gebeuren bij beschavingen die al "similis" zijn. Als die beschavingen fundamenteel botsen, op essentiële waarden, geloof ik niet dat men de overrompeling verwelkomt. Ik dank u verder voor het zeldzame voorrecht correct begrepen en van antwoord gediend te worden.

Traveller in Terzake: http://www.deredactie.be/permalink/1.1159939

Hier zijn de details van de Franse oorlogsvoering in Libië, cocorico!!!

http://www.defense.gouv.fr/content/download/145509/1451866/file/12_Article%20Marine%20&%20Oceans.pdf

Waarom doet dit mij denken aan Victor Lustig die de Eiffeltoren verkocht en aan Rienk Kamer die de landingsbaan van de Space Shuttle verkocht?

Het heeft nog niet te lang geduurd:

http://www.independent.co.uk/news/world/africa/leaked-un-report-reveals-torture-lynchings-and-abuse-in-postgaddafi-libya-6266636.html

Hier is het interview alleen:

http://www.eenvandaag.nl/buitenland/39182/_de_redding_van_kadhafi_

Hier is dan het resultaat van de laatste 2 jaar...

By: Garikai Chengu

Last month marked the two-year anniversary of the Western-backed assassination of one of Africa’s greatest leaders: Libya’s former president, Muammar Gaddafi.

His crime was Gaddafism: an ideology advocating for a strong, united Africa, which prioritized the interests of the indigenous masses over those of the foreign corporate bourgeoisie.

Gaddafi inherited one of the poorest nations in Africa; however, by the time he was assassinated, Gaddafism had turned Libya into Africa’s most prosperous nation. Libya had the highest GDP per capita and highest life expectancy in Africa. Less people lived below the poverty line than in the Netherlands.

After NATO’s intervention in 2011, Libya’s economy is now in shambles. As the government’s control slips through their fingers and into to the militia fighters’ hands, oil production has all but stopped.

The fall of Gaddafi’s administration has precipitated all of the country’s worst-case scenarios: the rise of Islamists’ to power, tribal massacres, genocide of black Libyans, an economy on the verge of collapse, and the concentration of oil profits in the hands of corrupt, well-connected elites.

A central pillar of Gaddafism was the equal distribution of wealth and oil profits. Prior to the colonel, King Idris let Standard Oil essentially write Libya’s petroleum laws. Gaddafi silenced these corrupt, foreign voices. The redistribution of oil money meant that these profits were deposited directly into every Libyan citizen’s bank account.

Nowadays, the new NATO backed regime in Libya has granted Exxon Mobil and British Petroleum hefty oil concessions. Unsurprisingly, neither company appears inclined to continue dishing out money to every Libyan. History, once again, circles back around to favour foreign corporations over citizens.

Libya’s oil output has plummeted from 1.4 million barrels per day, a matter of months ago, to only 160,000 barrels per day.

As the new government continues to lose control of large parts of the country, black market oil sales are skyrocketing. Libya’s Prime Minister has even threatened to “bomb from the air and the sea” any oil tanker trying to pick up black market oil.

For over 40 years, Gaddafism promoted economic democracy and used the nationalized oil wealth to sustain progressive social welfare programs for all Libyans. Under Gaddafi’s rule, Libyans enjoyed not only free health-care and free education, but also free electricity and interest-free loans.

The International Monetary Fund (IMF) is currently shredding Gaddafi’s progressive social safety nets. The IMF team, which helped the Libyan Finance Ministry craft its annual budget, has raised a “red flag” surrounding these programs. The IMF called these programs “unsustainable pervasive discretionary subsidies”. Again, we see history circling around to secure Western power, while weakening the local populace.

Another pillar of Gaddafism was the championing of women’s rights. Unlike many other Arab nations, women in Libya had the right to education, hold jobs, divorce, hold property and have an income. The United Nations Human Rights Council praised Gaddafi for his promotion of women’s rights.

When the colonel seized power in 1969, few women went to university. Today, more than half of Libya’s university students are women. One of the first laws Gaddafi passed in 1970 was an equal pay for equal work law.

Nowadays, the new ‘democratic’ Libyan regime is clamping down on women’s rights. Immediately after Gaddafi’s fall, Libya’s new leader, Mustafa Abdul-Jalil, declared invalid all laws not conforming to Shariah, and vowed to end limits on polygamy.

With Gaddafi assassinated, the strongly patriarchal, tribal warlords and their militias have largely taken his place. The central government in Libya is weak and, under the present conditions, has little chance of controlling them. Islamist militiamen have grown more aggressive in unilaterally imposing their own strict rules on women.

Just recently, a renowned Libyan poet and University lecturer, Aicha Almagrabi, was stopped and beaten by militiamen. Her offence: being alone in a car with men without a male relative as a guardian. One can only imagine what countless other women are enduring in the new “democratic” Libya.

Despite Libya being a small nation, Gaddafi paid one quarter of the African Union’s bills. Now the African Union has been reduced to begging the European Union for funds to keep the lights on. By losing Gaddafi, Africa may also have lost Libya.

Africans, who supported the intervention in Libya, now have a similar look on their faces as the Arabs who supported the intervention in Iraq.

Perhaps, Gaddafi’s greatest crime, in the eyes of NATO, was his desire for a strong and United States of Africa. In fact, in August 2011, President Obama confiscated $30 billion from Libya’s Central Bank, which Gaddafi had earmarked for the establishment of the African IMF and African Central Bank.

Over the last decade, whilst China’s investment in Africa has risen ten-fold, America has used the United States Africa Command (AFRICOM) to establish 10 new military bases on the continent. While China invests in free trade, America tightens its military control. We should all agree that Africa does not need more guns and soldiers; however, the one thing America still forces upon Africa is more guns and soldiers.

Gaddafi stood as a major obstacle to Washington’s military expansion on the continent. Any African government that America offered money to host AFRICOM, Gaddafi would offer double that amount, in order to facilitate their refusal. In stark contrast, the new regime in Libya has recently expressed interest in hosting a new U.S. military base.

Of course for AFRICOM, it was a mission well accomplished. The objective was not to help the Libyan people, who had the highest standard of living in Africa, but to oust Gaddafi, install a Western-controlled central bank, and gain control of Libya’s natural resources.

Perhaps, the greatest legacy of Gaddafi’s life was the manner of his death. He did not look for a sacrificial lamb, but instead chose to be one himself. As Caesar Zvayi once remarked, “While Muammar Gaddafi may lie in an unmarked grave in the desert somewhere, he lives on in the hearts and minds of progressive Libyans and Africans”.

About the author: Garikai Chengu is a fellow of the Du Bois Institute for African Research at Harvard University. Click here to mail him.

Beter voorheen nadenken dan nadien QB.

Dit is één van de keren dat ik liever verkeerde prognoses zou gesteld hebben, maar het was te duidelijk, voor mij althans.

Democratie is geen toverwoord, het is een evolutie van bewuste en nadenkende groepen mensen met een bepaalde cultuur.

Dag Traveller, het is goed dat ge er nog zijt, in tegenstelling met K die er niet meer is. Dit artikel van de (kleine) rechtse Washington Times bevestigt niet dat "Alles" wat ge hebt voorspeld zou uitgekomen zijn. Het zegt enkel dat de Obama/Clinton interventie zware schade heeft gebracht aan het US intelligence apparaat. In de (grotere) linkse Washington Post zullen ze dat natuurlijk blijven doodzwijgen.

Dat er onvermijdelijk chaos ging volgen na de verwijdering van dictator K was gemakkelijk te voorspellen. Het is een kwestie van tijdsperspectief, korte versus lange termijn. De grote vraag blijft in hoeverre men lokale dictators zou moeten 'helpen' in hun strijd met het panarabische islamisme. Hetzelfde dilemma komt men ook tegen in Syria. Vermits we beiden tegen de Lybia interventie waren, is het duidelijk dat we nationale 'islamofascisten' verkiezen boven internationale of panarabische islamofascisten. Het is een kwestie van het minste kwaad verkiezen, zolang men maar beseft dat het om echt 'kwaad' gaat.

Mijn visie heb ik waarschijnlijk best verwoord hierboven in # 116340, en ik zie nog geen indicaties dat die zou moeten herzien worden.

Hang in there, my friend, want de situatie is erg bedenkelijk, zowel in Washington als Bruxelles.