Kuifje in China (2)
Het beschamend beeld blijft op mijn netvlies gebrand: de elite van ons land die zich op de Chinese terracotta-strijders stort. Sommigen voelen zich meer dan de gewone sterveling, maar niets menselijks is hen vreemd. Het onvergeeflijk gedrag in Xian en incidentjes tijdens het staatsbezoek van koning Albert aan China hebben dit opnieuw aangetoond.
De scène speelt zich af in Siberië tijdens de tussenlanding op de terugweg van China naar België. De reizigers zijn moe na een helse week staatsbezoek. In de winkel van de luchthaven liggen snuisterijen die heel wat delegatieleden tot kopen aanzetten - onder hen een journalist en een prinses. De prinses, die geen zin heeft om aan de kassa te wachten, zegt: ,,Ik steek u voorbij.'' De journalist vraagt: ,,Waarom?'' De prinses kijkt hem aan alsof ze met een rund te maken heeft, geeft geen antwoord en steekt voorbij. De journalist is woedend. [...]
De lijfarts van de koning speelde de hoofdrol in een ander incident. Koningin Paola en haar gevolg bezochten in Peking de Verboden Stad. Zoals vaker tijdens het staatsbezoek waren de instructies van de hogere Chinese overheid niet tot bij het voetvolk geraakt. Nochtans hebben de Belgen heel wat geld onder tafel moeten steken om zoveel mogelijk in goede banen te krijgen. Chinees president Hu Jintao zou zich daar beter om bekommeren. Dat diplomaten moeten marchanderen en steekpenningen moeten betalen om het koninklijk bezoek te organiseren, toont China allerminst van zijn fraaiste kant. De koningin en haar gevolg mochten de Verboden Stad binnen. De pers niet. Na lange onderhandelingen - hoe deden ze dat toch zonder gsm's? - was het misverstand uit de wereld geholpen. De journalisten liepen letterlijk door de stad en haalden aan het eind ervan de hoge gasten in. Het hoeft geen betoog dat hun humeur onder het vriespunt lag en nog waren ze niet aan het eind van hun Latijn. De lijfarts van de koning onthaalde ze in het Frans: ,,Och de pers. En we waren voor een keer op ons gemak.'' Een Nederlandstalige journalist antwoordde in het Frans: ,,Mevrouw, ik vind uw opmerking misplaatst.'' [...]
[De koningin] alleen met de vinger wijzen, zou onrechtvaardig zijn. Haar karakter is mee gevormd door haar omgeving en daar lopen nogal wat creaturen rond. Zoals een barones die antwoordt: ,,Moi, je suis d'Anvers'', als de vrouw van een politicus haar in het Nederlands zegt dat ze van Leuven is.
Boudewijn Vanpeteghem in De Standaard van 17 juni 2005
RSS feeds
ArtikelsPopulaire inhoud
Van vandaag:
- LVB.net sprak met Frans Boenders
- Een rechter met gevoel voor humor
- Hoe links is de VRT?
- Radio interview
- Laatste paardenslachterij in VS was Belgisch
- Knack en de oorsprong van de term SUV
- Mia Doornaert tegen Alex Agnew
- 10 lessen uit 10 jaar bloggen
- Geen laserstralen meer naar de maan
- Vette blunder in De Morgen, dikke pluim voor HLN
Van altijd:
- Originele nieuwjaarswensen
- De beste foto's uit de shame-betoging
- Zomertijd, wintertijd en astronomische tijd
- Evolutieleer voor beginners
- Amerikaanse bedrijven vormen geen bedreiging voor een open internet
- Dubbele regenboog
- 10 nieuwe uitvindingen die de wereld gaan veranderen
- De TAC-test
- Werkloosheid wenkt voor belspeldellen
- Luchtfoto's van drie provincies online beschikbaar
Reacties
de andere kijk
vrijdag, 17 juni, 2005 - 09:53Van zo'n zaken krijg ik het dus hé.
En dan te bedenken dat de gewone mensen gebombardeerd worden met die koekedozenromantiek
Hoog tijd dat die sprookjes doorprikt worden
dof
vrijdag, 17 juni, 2005 - 11:49"De journalist vraagt: ,,Waarom?''"
Als hij volgende keer niet meer mee mag zal hij weten waarom, den onnozelaar!
Briggs
vrijdag, 17 juni, 2005 - 13:48Persoonlijk had ik die prinses eens goed uitgekafferd...wie denkt zij wel wie zij is...en dat mooi int publiek....oké kzal ontslagen worden maar ik heb het dan eens goed gezegd.
Toch moet men erbij bedenken dat de pers meestal enkel de glamour & glitter weergeeft. Voor eens krijgen we wat meer info achter de schermen, te weinig maar het is al een begin
Koen Robeys
vrijdag, 17 juni, 2005 - 22:15Het ergerlijke zit deels in het feit dat zo'n prinses ook alleen maar dat deel van de bevolking voorstelt, waarvan de andere (en zijzelf, natuurlijk) zeggen, en *geloven* dat het een prinses is.
Kijk even mee. Wij allemaal, zonder ook maar één uitzondering, hebben ouders. Maar we hebben niet allemaal kinderen. Laat me aannemen - zonder ook maar een flauw idee van de correcte cijfers - dat per generatie 80% van de mensen ook kinderen hebben. (Wat de werkelijke cijfers ook zijn, de logica verandert er niet door.)
Als (gemiddeld) 80% van de mensen kinderen hebben, dan zijn wij allemaal de kinderen van 80% van de vorige generatie. En die zijn op hun beurt allemaal de kinderen van 80% van de generatie dààrvoor. En dus zijn wij allemaal de kleinkinderen van 64% van de mensen van twee generaties geleden.
En als we dààr weer 80% van nemen, dan weten we dat wij allemaal de nakomelingen zijn van een dikke 50% van de mensen van drie generaties geleden. En deze kleine afronding laat me toe (zomaar uit het blote hoofd) een lange termijn tabel te maken. De vorm is "X => Y%". De betekenis is "zoveel generaties geleden hadden zoveel (percent van de) mensen tot vandaag nog nakomelingen.
Dus:
1 => 80%
2 => 64%
3 => 50% (kleine afronding)
4 => 40%
5 => 32%
6 => 25% (wéér een kleine afronding)
7 => 20%
8 => 16%
9 => 13% (etcetera)
10 => 10%
10 generaties geleden, dat is 200 tot 250 jaar geleden: de Industriële Revolutie was pas begonnen, alleen nog maar in Engeland, dan nog. En, even aannemend dat mijn cijfer van 80% correct is, niet meer dan tien percent van de mensen die toen leefden hebben nu nog nakomelingen! En dus, nog eens tien generaties verder - we zijn nu in de Renaissance - en ongeveer één percent van de mensen die daar rondlopen hebben nu nog nakomelingen.
En doe er gerust nog maar een paar generaties af; we zaten nog niet eens in de middeleeuwen.
Dus?
Dus, de prinses, de journalist, ikzelf, de lezer en Luc van Braekel zijn *allemaal* de nakomelingen van een zeer beperkt groepje mensen van, resp., 250, of 500, of 750, laat staan 1,000 jaar geleden. En nog verder terug wordt het groepje nog kleiner.
En met dat in het achterhoofd... Wat precies bepaalt dat sommige nakomelingen van die zeer kleine groepjes wel, en andere niet, (h)erkend worden als "prinses"?
Wel, dat was nu juist waar ik mee was begonnen. Hetgeen maakt dat sommige mensen wel "prinses" zijn, en anderen niet, hangt louter af van bepaalde willekeurige regeltjes die worden toegepast, zodat sommigen nu "prinses" *genoemd* worden, en anderen niet.
Bijvoorbeeld het regeltje dat bepaalt of de zoveelste madam waarmee de "koning" (volgens diezelfde regeltjes) op een bepaald moment in zijn bed lag, ook nog zijn *wettige* madam was. Dat is het verschil tussen de vraag of de kleintjes op hun beurt eindigen als prinses, of integendeel als waswijf.
En dat is àlles! Meer niet! De reden waarom sommige madammen vandaag denken dat je een enorm kieken moet zijn om niet vanzelf te weten dat je haar moet laten voorgaan, hangt van niets anders af dan de vraag of wij, als sociale groep, die madammen als "prinses" *aanduiden* of niet.
Want biologisch heeft het hele gedoe *geen enkele* realiteit.
Een mens zou er nog republikein van worden, nietwaar?
En anders zorgt het gedrag van de hele bende daar zelf wel voor.
Koen
Outlaw Mike
zaterdag, 18 juni, 2005 - 02:10Wie was die prinses? Mathilde, Claire of Astrid?
Ik gok op Astrid. Dat ziet er me de punnigste uit van de drie.
LVB
zaterdag, 18 juni, 2005 - 21:11@Michael: sommige edellieden mogen zich prins of prinses noemen, ook al maken ze geen deel uit van de koninklijke familie.
Briggs
zondag, 19 juni, 2005 - 12:50Yup...zoals De Merode...indien ik mij niet vergis