Belgen verkiezen assimilatie boven integratie, gelijkheid boven vrijheid

Wat had je gedacht, in België werkt dan ook het grootste percentage van de bevolking bij de overheid.

Overigens; als protestant zou ik die protestantse meerwaarde aan 'geluk' deels wel willen bevestigen maar ook deels willen relativeren.

In het protestantisme bestaat (gelukkig maar) een waaier van kerken, groeperingen en strakkingen. In de RKK óók, maar bij ons is er geen superpotentaat die voor Pattex moet spelen.

Welnu... er zijn ook groeperingen of 'kerken' die ik altijd al een zekere ongezond gecultiveerde onvolwassenheid heb verweten. De progressieve auteur Werner Reiner Fassbinder omschreef dit eens als 'de terreur van de gedwongen blijheid'.

Nu is een zeker besef dat vreugde ook je opdracht isn niet noodzakelijk ongezond. Maar toch herken ik mijn argwanende gevoelens t.a.v. een aantal Jezus-fan-club-achtige bewegingen binnen het protestantisme.

'Blijheid' is tenslotte ook maar een 'nuttig' bijproduct van de 'Blijde Boodschap'. Als het goed is zou de Boodschap 'Blijde' moeten maken, niet de 'blijheid' de boodschap.

Kun je volgen?

Euhm mensen dit gaat over België. Iedereen weet dat het Noord & het Zuiden van Belgique anders denken.

Hoe zou de situatie zijn indien men rekening hield met "regionale" positie ?

Hoe werd gelijkheid & persoonlijke vrijheid gedefinieerd ?

Iedereen is gelijk voor de wet....maar dat weerhoudt mij er niet van om te snel te gaan rijden...

Spreken we hier over de communistische gelijkheid (Iedereen dezelfde kleren en hetzelfde loon en dezelfde wagen) of over een evenwichtige gelijkheid (zoals het wegwerken van loonverschillen door Gender in 1 bedrijf tussen WN's met eenzelfde functie ?)

De Belgen verkiezen....! Sinds wanneer mogen de belgen

"verkiezen"? Dat wordt toch in onze plaats gedaan door

eerbiedwaardige heren die "weten wat goed is voor de mens"

Sorry, Pieter, uw benadering (hiervoor en andere tussenkomsten) van "kleine staten" vind ik toch eerder eenzijdig. Kleine staten zijn niet per definitie rijker. Het enige waarin ze verschillen met grote staten is dat ze veel gemakkelijker hun "geografische" kenmerken (of misschien beter "economische" kenmerken) kunnen integreren in hun beleid. Of kan je het wel integreren noemen ? Moet het niet eerder "profiteren" zijn ?

Bekijk Monaco. Een klein (mooi) landje met lage personenbelastingen, dat trekt automatisch mensen aan met een hoog inkomen die via die weg hoge belastingen ontwijken. Met als gevolg dat het land "gemiddeld rijker" wordt.

Hongkong : tot voor enkele jaren "de" toegangspoort tot China, zonder communisme, weinig of geen sociale voorzieningen (?), met daaraan gekoppeld lage fiscaliteit, en dus automatisch een zeer performant economisch gebeuren, ik zou het dus een broeinest van economisch leven noemen, en dus automatisch ook verhoudingsgewijs veel rijker.

Dus het feit dat die kleine staten gemiddeld rijker zijn is mi gewoon het gevolg van hun economische situatie gekoppeld aan hun geografische ligging. Liechtenstein is bij wijze van spreken het "extreme" Zwitserland, met nog meer geheimhouding en minder toezicht. Moest Zwitserland dezelfde beleidsregels toepassen dan zou Liechtenstein een arme boel (afgesloten van de bergen en dus economisch moeilijk exploitabel) zijn want het zou geen bestaanreden hebben, tenzij het zich uitsluitend zou richten op gelden van louter "criminele" oorsprong. Maar dat zou dan een reden zijn om het te bezetten ... en een einde te maken aan het voortbestaan van dat land en zijn onafhankelijkheid.

Beeld je in dat de regio rond Zaventem zich omvormt tot een stadsstaat en alle vruchten van het vliegtuiggebeuren voor zichzelf zou houden, dan zou dat waarschijnlijk een zeer rijke staat zijn. Gewoon omdat ze hun wetgeving zouden kunnen koppelen aan alle voordelen van het logistiek gebeuren dat samen gaat met de luchthaven. In onderhavig geval moet je dan wel de bemerking maken dat het vliegveld er "aangelegd" is met steun van de Belgische overheid, dus staat of valt die redenering met het feit wie die kosten voor de aanleg van de luchthaven voor zijn rekening zou nemen. Of beeld je in dat België gewoon een andere luchthaven zou aanleggen, en dus die Zaventemse stadsstaat zou saboteren ... Nu dit voorbeeld kan je vergelijken met Gibraltar, de ingangspoort van de Middellandse Zee met daaraan gekoppeld extra fiscale accenten. En dus gemiddeld ook rijker dan de nabije omgeving (Algerije en de onherbergzame Spaanse zuiderse streken).

Ik vind dat je in je uiteenzettingen een beetje de fout maakt door telkens te benadrukken dat een kleine staat meer kans heeft op rijkdom. Ik denk dat het gewoon het gevolg is van het feit dat de burger dichter staat bij de realiteit, en onmiddellijk de gevolgen voelt van zijn economische tekortkomingen, dus vanuit het oogpunt van de beleidsmensen zijn de beleidslijnen veel korter en kunnen ze dus veel sneller de gevolgen van hun wetgevingen inschatten, dit in tegenstelling met grote staten.

Stel dat Liechtenstein beslist om de fiscale en financiële geheimhouding overboord te gooien. Wel dan zullen zij bijna onmiddellijk de gevolgen voelen. Op "zeer" korte termijn. Idem voor Monaco, beeld je in dat ze akkoorden afsluiten met de omliggende landen, om voor uitgeweken burgers met belastingschulden in het buurland, die schulden in Monaco te recupereren. Wel dan zul je onmiddellijk de verarming van Monaco kunnen vaststellen. Onmiddellijk.

Eigenlijk is het naar mijn mening gewoon een proces van het verwerven van rijkdom dat veel gemakkelijker kan gebeuren in een klein land dan in een groot land, omdat je nu eenmaal een kleine groep veel gemakkelijker kunt motiveren dan een grote groep (een groot land). Zelfs België is relatief klein, maar toch stel je vast dat er al zestig jaar een tweestrijd is tussen noord en zuid, en dat er geen duidelijk compromis gevonden kan worden, ten minste niet zonder de beruchte geldstromen.

Het succes van die kleine landen ligt dus in het feit dat je niet kijkt naar het gemiddelde. Maak de vergelijking "China + Hongkong" en je komt op een bedroevend gemiddelde (ten minste als je geen rekening houdt met de economische ontwikkelingen van de laatste twintig jaar).

Vergelijk eens met Frankrijk. Beeld je in dat Parijs zich zou afscheiden. Je zou onmiddellijk geconfronteerd worden met een rijke staat, maar omgeven door een hinterland dat gemiddeld veel armer zou zijn. Maar het economisch voortbestaan van het "land Parijs" zou maar mogelijk zijn via haar hinterland "Frankrijk". Juist doordat ze samen één staat vormen is er een betere wisselwerking, en dus zuigt Parijs veel krachten weg, maar via het beleid wordt ook heel wat herverdeeld.

Doet men die herverdeling niet dan verarmt het hinterland en dan wordt de "kern" niet meer leefbaar. Waar zit het verschil met België en waarom splits Parijs zich niet af ? Wel er wordt maar één taal gebruikt, de overheid verplicht de ambtenaren in alle landsdelen te werken, er is relatief een veel grotere mobiliteit, en dus voelen ze zich allen meer Fransman ongeacht uit welke streek ze komen. Dus meen ik dat de beleidslijnen verhoudingsgewijs korter (en dus beter = efficiënter) zijn.

Dus als je de problematiek toepast op België dan kom je eigenlijk automatisch tot de vaststelling dat het opdelen op zich geen oplossing is. Het gaat eerder over de beleidslijnen. Dus (via die benadering) doordat er in België twee (of drie) verschillende talen gebruikt worden, en de beslissing via "vertalingen" gaat met inherent een probleem van begrijpen en interpretatie van afspraken, kom je naar mijn mening automatisch tot de conclusie dat men beter grondig zou splitsen (defederaliseren) om toch maar de beleidslijnen korter te maken en elk gebied zijn eigen verantwoordelijkheden te laten opnemen.

Want wat stel je nu vast ? We hebben gemeenschappelijke beleidsbeslissingen, maar die zijn niet gemeenschappelijk genoeg, want ze zijn niet efficiënt voor elk landsdeel. Maar dat kan je niet zeggen want het zijn nu eenmaal gemeenschappelijke beslissingen, dus moet je binnen die beleidsdefinities eigen accenten zoeken om de burger te blijven overtuigen, dus die je niet echt kunt tonen omdat je anders afbreuk doet aan het gemeenschappelijk karakter van die beslissingen en eigenlijk in strijd zijn met de daartoe gemaakte voorafgaande overwegingen van een gemeenschappelijke afweging van het beleid.

De rijkdom van kleine staten zou ik eerder verklaren door de potentie van de bevolking om rijkdom te vergaren. Ik zou het vergelijken met een vennootschap. Waarom blijft de ene firma stagneren en groeit de andere uit tot een multinational ? Vermoedelijk door de mix aan dadenkracht van de beleidsmensen, hun behoefte om te groeien, vele toevallige factoren zoals de aanwezigheid van groeistimulansen (bezit van technologische kennis en optimale locatie voor het ontwikkelen van de activiteiten), maar niet te vergeten het ondernemingsklimaat van het land waar de firma gevestigd is.

Dus zal er ook een belangrijk deel psychologie mee gepaard gaan. Als het ondernemersklimaat te beschermend is, waarbij men teveel de werknemer in bescherming neemt, of de bedrijven in nood op tijd en stond een profijtje gunt, of de winsten stelselmatig ontfutselt, niet aanzet tot het veroveren van vreemde markten, is men dus eigenlijk ondemocratisch bezig, want men laat in voorkomend geval de bedrijven vegeteren op de prestaties van de burger en ten koste van de gemeenschap, dus zal de boel finaal stagneren.

Dus de vergelijking kleine staten versus grote staten, gaat mi over de behoefte voor een kleine staat om te overleven tov een groter geheel (het buurland), dus moet je beter presteren en dus heeft een kleine staat alle belang bij kortere beleidslijnen.

Dus binnen het Europese kader waar er reeds zoveel dingen aan gemeenschappelijke regels onderworpen zijn, lijkt het mij misschien beter om een zelfstandiger Vlaanderen te hebben, dat zich meer moet verdedigen binnen die immens grote Europese vrije markt. En vanuit psychologisch oogpunt zou meer Waalse zelfstandigheid voor de Walen ook veel beter zijn.

Dus de reden is mi niet de relatieve oppervlakte van een staat maar de lengte van de beleidslijnen en hun efficiëntie in functie van het economisch gebeuren (de groei van een land en dus het verzamelen van rijkdom).

@ Johan B.

Maar ik blijf erbij dat het niet echt iets te maken heeft met het feit dat het klein is of niet. Het heeft mi meer te zien met de beleidslijnen. Dus hoe langer de beleidslijnen zijn hoe meer mogelijkheden er geboden wordt om "dogmatisch" te werken, vanuit algemene principes, en dus de ogen te sluiten voor de praktische kant van de zaak. Gewoon omdat de mensen die uiteindelijk over het beleid moeten beslissen er niet meer met de neus opzitten en anderzijds dat het publiek gemakkelijker te overtuigen is met algemene populistische uiteenzettingen, omdat de modale burger geen kijk heeft op het complexe geheel.

Hoe meer men verschillende meningen moet integreren in één beleidsplan, hoe meer nuance men moet inbrengen, en hoe meer interpretatie men toelaat bij de implementatie, dus hoe minder concreet men de toepassing laat en hoe vrijer de ambtenaren zijn om hun visie er een beetje in te integreren.

En wat zie je ? Bij echt kleine landen heeft de beleidsverantwoordelijke zicht op het geheel van het plaatje. Dus hij ziet of men zijn beleid letterlijk uitvoert of een beetje aanpast of vrij interpreteert. Hij heeft evenmin de mogelijkheid om de verantwoordelijkheid voor een mislukking door te schuiven naar een ander niveau, naar een andere speler ... Hoe kleiner het land, hoe beperkter de problemen ook zijn, dus hoe gemakkelijker het beleid kan gericht worden in functie van die ene problematiek.

Het komt misschien wat "vitterig" over wat ik hier naar voor schuif, maar men zou eigenlijk eens de vergelijking moeten maken tussen Ierland en België, wat betreft de "beleidsmechanismen", misschien ligt ook daar een deel van de verklaring van de snelle groei van Ierland.

Om een voorbeeld te geven hoe het niet moet : het verkeersbeleid in Vlaanderen, na de vele veranderingen wat betreft de flitspalen en de verkeersboeten, nog maar eens een gewestelijk voorstel (balonnetje) om de vrachtwagens trager te laten rijden, maar onmiddellijk in twijfel getrokken door de federale minister, om het de volgende dag toch bij te treden, en de volgende dag het gras voor de voeten weggemaaid te worden dat het milieu er weinig of niks mee geholpen zal worden, waarna men dan tot de conclusie komt dat er op nationaal vlak geen eenvormigheid zal zijn, en men dan maar suggereert om speciale verkeersborden te plaatsen ... om het onderscheid te maken met Wallonië ... En dat in het logistiek centrum van Europa.

Als ik NN goed begrijp wil hij dat we meer bevoegdheden van het Federale naar het Vlaamse niveau moeten versassen. Geen probleem voor mij.

@ NN: "Maar ik blijf erbij dat het niet echt iets te maken heeft met het feit dat het klein is of niet."

Zojuist op het nieuws: de belasting op wegwerp drankverpakking wordt afgeschaft omdat teveel consumenten hun drank in het buitenland gingen kopen.

Dus, een belasting wordt afgeschaft omdat voor de consument de afstand tot een goedkoper buurland klein genoeg was.

QED.

Wat Stijn zegt is de spijtige waarheid, maar toch moeten we positief zijn. Als we erin slagen om de hersenspoeling gedurende 5 jaar lam te leggen - en dan is er zelfs geen omgekeerde hersenspoeling nodig - is het kwaad dat ze heeft aangericht grotendeels ongedaan gemaakt. Denk ik. Hoop ik.