Rijnlandmodel kan onmogelijk standhouden

Ingezonden door LVB op 2005-06-29 19:27

Nova Civitas werd in 1994 opgericht in het zog van de nieuwe politieke formatie VLD. Toen de verwachte politieke doorbraak van de VLD bij de verkiezingen van 1995 uitbleef, zwakte de partij haar economisch profiel evenwel af en sinds 1999 voert ze zonder meer een centrumlinkse koers. Het doorknippen van de band met de VLD is niet aan de orde, maar Nova Civitas stelde zich de voorbije jaren almaar kritischer op. Dat maakt dat we nu een lossere band met de partij hebben. Vertegenwoordigers van het brede centrumrechtse gedachtengoed - dus ook politici van CD&V, Vlaams Belang en N-VA - zjn nu lid van Nova Civitas. [...]

We denken ten gronde na over een hervorming van de sociale zekerheid die zich opdringt. Het Rijnlandmodel - dat zich steunt op een geïnstitutionaliseerde solidariteit - kan, omdat het te duur is, in zijn huidige vorm onmogelijk standhouden. [...]

[Waarom hij het Angelsaksisch model bewondert:] Bij ons [in België] hoor je vooral een verhaal van recht op solidariteit vanwege de overheid, dus vanwege de medemens-belastingbetaler. In de Angelsaksische wereld daarentegen moet je allereerst voor jezelf opkomen en het heft in eigen handen nemen. Voor de solidariteit wordt vooral een beroep gedaan op 'charities' of vrijwillige bijdragen. [...]

De politieke macht is nu slecht gestructureerd. De linkse visie, die een minderheid van de bevolking vertegenwoordigt, heeft door de versnippering van centrumrechts een onevenredig grote impact op het beleid. [...]

Ik kreeg een klassieke katholieke opvoeding en was een tijdlang vrijzinnig. Omdat ik een behoefte voelde aan een religieuze dimensie in mijn leven en een morele autoriteit om mee om te gaan, ben ik teruggekeerd naar het christendom. Het protestantisme ligt me evenwel beter dan het katholicisme, omdat het minder hiërarchisch is gestructureerd en uitgaat van een meer individuele band tussen God en de mens.

Boudewijn Bouckaert, geïnterviewd door Koenraad De Wolf in Tertio van 29 juni 2005



Reacties

#10573

Cogito

woensdag, 29 juni, 2005 - 21:14

 

Mogelijk zijn er ontwikkelingen aan de gang die de noodzaak tot emigreren iets minder acuut stellen. Dat is mijn hoop.

Zeer boeiend te lezen dat een vrijzinnig man zich terug aangesproken voelt door het religieuze uit zijn jeugd.

Ook ik ervaar iets dergelijks en hou dat tot nu toe onuitgesproken. Het is een gevolg van, een reactie op het deuxième directoire dat de soixanthuitards hebben ingesteld en waarbij ze even ingrijpende samenlevingsomkeringen beogen als het eerste directoire dat zelfs de namen van dagen, weken en maanden veranderde, gesymptomatiseerd in de twee boven water uitpiekende toppen van ijsbergen, het homohuwelijk en de homo-adoptie.

Verder is mijn hervinden van het religieuze uit mijn jeugd (wat overigens niet betekent dat ik nu in een professioneel pilaarbijter ben ontaard)geïnspireerd door te aanschouwen dat ontkerkelijking blijkbaar tot totalitarisme leidt, en dat atheïsme - en dus vrijzinnigheid - en socialisme zeer nauw verwant zijn, en, terugblikkend met deze kennis, dat het concept van vrijheid niet anders dan uit een christelijke omgeving had kunnen ontstaan en ermee verbonden is.

Immers, de ontkerkelijkte mens blijft een moreel wezen. Maar bij gebrek aan moreel referentiekader keert hij zich bij morele vraagstukken niet naar zijn God, zijn religieuze voorgangers of zijn medegelovigen, maar tot de ... staat(!) en tot de politiekers(!!), wat tot de "linkse kerk" heeft geleid, de atheïstische EU-religie.

Meer dan een pleidooi om terug religieus te worden moet je dit lezen als een realiseren van de verwantschap tussen begrippen als religie-christendom-vrijheid en atheisme-socialisme-totalitarisme.

#10580

Eric Jans

woensdag, 29 juni, 2005 - 22:37

 

@ Cogito:

eigenlijk is dat dus het credo: 'bovenal: er is één God'.

Te lezen als 'boven alles', 'voor alles'... de Godheid staat erboven. Dat te erkennen.

je zegt:

"Ook ik ervaar iets dergelijks en hou dat tot nu toe onuitgesproken."

De Bijbel zegt: geen beeld maken van de Godheid!

(anders dan velen denken was het mythische Joodse gouden kalf geen afgod... het was bedoeld als 'beeld of voorstelling' van de éne ondeelbare God en werd als zodanig verboden.

In het NT doet me dit ook wat denken aan christus' idee over een eerlijk menselijk gebed: ga in uw binnenkamer en bidt dáár alléén in het verborgene. (grootste kans op enige oprechtheid/eerlijkheid)

Je zegt:

Meer dan een pleidooi om terug religieus te worden moet je dit lezen als een realiseren van de verwantschap tussen begrippen als religie-christendom-vrijheid en atheisme-socialisme-totalitarisme.

De Bijbel zegt (bijvoorbeeld):

Ik (=God) háát uw offers (= in jouw woorden 'religieus worden'/ dus 'God willen behagen, onder de indruk brengen met wat dan ook met 'offers', 'inspanningen', 'gebeden' enz. ...)

En wat tenslotte 'vrijheid' betreft, nog dit Bijbelse citaat: 'De waarheid zal u bevrijden'.

Onnodig te zeggen dat niet alleen veel vrijzinnigheid het gezonde christelijke godsbesef in de weg staat, ook heelwat kerkelijkheid, lithurgisch gezwam en kerkelijke structuren enz. ...

Op zichzelf hoeft niets slecht te zijn, maar daarboven moet altijd het besef van de goede (volmaakte, ondefinieerbare eenheidsgod blijven: voorwaarde voor vrijheid!

#10582

Eric Jans

woensdag, 29 juni, 2005 - 22:48

 

Guy Verhofstadt is het prototype van de slechtst denkbare leider: hij heeft systematisch en doelbewust misbruik gemaakt van de volksdrang naar wezenlijke verandering om macht te verwerven. Eéns aan de macht heeft hij even systematisch en doelbewust er alles, maar dan ook al-les aan gedaan om de bestaande belanghebbenden in hun macht te bestendigen.

Met betrekking tot de dingen die hij daarmee de Vlaamse bevolking de voorbije jaren voor de komende decennia heeft aangedaan, is het juiste Nederlandse woord daarvoor: 'hoogverraad'.

Maar Vlaanderen is geen staat en dus maakt dat Verhofstadt tot een prototype Vlaming: een lakei van het Waalse nationalisme dat zich al 170 jaar 'Belgique' noemt: de latijnse versie van een laag (bij de gronds) land.

#10615

Johan B

donderdag, 30 juni, 2005 - 19:57

 

@ Cogito: ik ben het absoluut niet eens met jouw bewering dat een ontkerkelijkte mens per definitie gebrek aan een moreel referentiekader zou hebben.

Karel van het Reve schreef hierover dat "godsdienstige mensen vaak niet begrijpen dat het zeer wel mogelijk is afkeer te koesteren van het kwade, verbaasd te zijn over de raadselen van het heelal, ontroering te voelen bij bepaalde passages van Bach, en nochtans niet godsdienstig te zijn. Dat soort bekrompenheid vindt zijn fanatiekste en naïefste woordvoerder in Dostojevski, die meende dat als er geen God bestaat alles geoorloofd is, en dat een kind dat niet met het Evangelie wordt opgevoed nooit een goed mens kan worden."

Misschien ben jij bij gebrek aan moreel referentiekader teruggekeerd naar "het religieuze" uit je jeugd, maar dat was dan jouw probleem en zeker geen reden om alle niet-gelovigen over dezelfde kam te scheren.

Ik noteer verder dat "het concept van vrijheid" volgens jou voor het jaar nul nooit heeft bestaan, aangezien je botweg beweert dat "het concept vrijheid niet anders dan uit een christelijke omgeving had kunnen ontstaan". Tja, je bakt het blijkbaar nog bruiner dan Dostojevski.

Tenslotte wil ik er ook nog even op wijzen dat het afglijden van onze samenleving naar het totalitarisme allerminst een atheïstische zaak is. Totalitaristische wetten zoals de revisionismewet, de racismewet, de antidiscriminatiewet, de oprichting van de gedachtenpolitie, enz., zijn allemaal tot stand gekomen met behulp van en met actieve inbreng van gelovige politici.

Als er werkelijk een verwantschap zou bestaan tussen christendom en vrijheid, dan leefden wij sinds mensenheugenis in een libertarische maatschappij. Dan was Galilei nooit onder huisarrest geplaatst en Vanini nooit op de brandstapel gestorven. De werkelijkheid is helaas heel wat anders.

#10662

Cogito

zaterdag, 2 juli, 2005 - 12:31

 

Inderdaad moet ik nuanceren: veel (niet alle) atheistische mensen hebben gebrek aan een moreel referentiekader. en dan: Dat wordt hen gretig aangeboden door linkse partijen en politiekers.

Maar er zijn gelukkig inderdaad deze onafhankelijke geesten die wel degelijk een waardig moreel referentiekader hebben zonder daar godsdiensten voor nodig te hebben. Dikwijls, gedeeltelijk, en uiteraard, is dat gebaseerd of geinspireerd op moraal die ook in religie kan teruggevonden worden en eigenlijk respect uitdrukt voor gewoontes, gebruiken, instellingen die organisch in de loop der eeuwen zijn tot stand gekomen en hun waarde bewezen hebben. Daaronder de scheiding van Kerk en Staat: een moeizaam tot stand gekomen verworvenheid die uit bloedvergieten en vervolgingen geresulteerd is zoals wat U aanduidt aangaande Galilei en Vanini. Die scheiding van Kerk en Staat, dewelke naar mijn mening bij uitbreiding en in essentie een scheiding van moraal en recht dient genoemd te worden, is één der entpunten voor het moderne concept van vrijheid in de angelsaksische zin, en hangt daarom nauw samen met onze religieuze tradities, of, met andere woorden, het christendom. Gelieve de koppeling vrijheid-christendom aldus te zien.

Ik beweer dus niet enkel dat het moderne concept van vrijheid nooit voor het jaar nul op maatschappelijk relevante schaal is gerealiseerd (niet bestaan hebben is te sterk), maar zelfs niet voor de Angelsaksische verlichting.

De "actieve inbreng" van gelovigen in het juridiseren van de soixanthuitardistische moraal wordt goed geanalyseerd door Dr. Paul Beliën in diverse van zijn artikels waarin hij het christelijke karakter van deze zogezegde gelovigen hard ontkracht: het zijn ethisch-socialisten en horen eigenlijk niet thuis onder katholieken.

Je laatste paragraaf is in voorgaande dan reeds becommentarieerd: de verwantschap tussen vrijheid en christendom is net tot stand gekomen door het bloedvergieten dat heeft geleid tot de scheiding van kerk en staat, en heeft zijn hoogste vorm tot nu toe gekregen in het project van de Verenigde Staten, dankzij wie wij ook nu nog, zij het gedeeltelijk en gevaarlijk slabakkend, hier in West-Europa nog enig zicht op dit concept hebben.

Tenslotte denk ik dat het boeiend is om volgende bewering te onderzoeken:

Het sluitstuk van de scheiding tussen kerk en staat moet nog vorm krijgen door de scheiding van moraal en recht. Slechts wanneer het socialisme en environmentalisme en alle andere politieke maakbaarheidsstreven buiten het domein van de politiek worden geplaatst en naar het domein van de levensbeschouwelijke verenigingen zoals ook religie worden verwezen, zal de scheiding van kerk en staat eindelijk volledig zijn.

Dan kan er misschien, na eeuwen van godsdienstvervolgingen, en na eeuwen van ideologische vervolgingen (die in essentie gelijkaardig zijn), vrijheid zijn.

#10854

Gilbert De Bruycker

donderdag, 7 juli, 2005 - 17:15

 

Ik onderschrijf de opvatting van Boudewijn Bouckaert waarin hij stelt dat "In de Angelsaksische wereld je allereerst voor jezelf moet opkomen en het heft in eigen handen nemen. Voor de solidariteit wordt vooral een beroep gedaan op 'charities' of vrijwillige bijdragen." Uit een recent rapport uit de VS blijkt echter dat het ook ginds de slechte kant uitgaat.

Het aantal burgers in de VS dat afhankelijk is van de overheid - zo blijkt uit dit rapport - is de laatste 40 jaar meer dan verdubbeld. Alles wijst er op dat het om een aanhoudende trend gaat. De gebieden waarbinnen deze evolutie vooral valt waar te nemen zijn: uitkeringen in de welzijnssector, de medische zorg, pensioenen, huursubsidies, onderwijs, cultuur, en de landbouw. De impact op de begroting ten gevolge deze financiële afhankelijkheid brengt aanhoudend begrotingstekorten en hoge belastingen met zich mee. Maar wie zich slechts op het begrotingseffect concentreert, trivialiseert de meer verwoestende aspecten van deze afhankelijkheid. Reeds in 1992 heeft Professor Marvin Olasky dit in zijn boek, "The Tragedy of American Compassion" uit de doeken gedaan. Eén van de resultaten van aan het handje lopen van de overheid, is wat Professor Olasky het equivalent van de Wet van Gresham noemt: de verkeerde liefdadigheid verdrijft de goede.

Neem bv. de volgende opties voor een dakloos gezin ter overweging. Een kerk, moskee of een niet-gouvernementele organisatie zou een dakloos gezin in ruil voor geleverde prestaties (allerlei karweien zoals het schoonmaken van de keuken, het maaien van het gazon en het wassen van ruiten) onderdak kunnen aanbieden. Stel nu dat de overheid de financiering op zich neemt en onderdak zonder tegenprestatie verstrekt. Vele dakloze gezinnen zullen natuurlijk voor zo een aanbod, waar geen verplichting tegenover staat, opteren. Conform de Wet van Gresham - op het vlak van liefdadigheid - verplaatst zich dus de liefdadigheid van het lokale en privé niveau naar dat van de staat, die maar al te vaak onwillig is of niet bij machte om tussen al dan niet gerechtvaardigde vraag tot steun te onderscheiden.

Professor Olasky wijst op nog een andere ongunstige eigenschap die de toenemende afhankelijkheid van de overheid met zich brengt Voorafgaand aan de jaren '60, had het huwelijk als instelling een essentiëlere betekenis dan vandaag het geval is. Het was, zo schrijft hij, een "compassionate anti-poverty device that offered adults affiliation and challenge as it provided two parents for each child." Vóór de jaren '60, was men nog zó sterk bewust van het belang van het huwelijk, dat een ongehuwde vrouw die zwanger werd niet aan haar lot overgelaten werd. Professor Olasky voegt daar aan toe dat 85 percent van tienermoeders in de jaren '50, tegen de tijd dat hun babys moesten geboren worden, gehuwd was. Dat was dus vóór de tijd dat hedendaagse 'deskundigen' verkondigen dat " It has yet to be shown that the absence of a father was directly responsible for any of the supposed deficiencies of broken homes." Achter zulke uitspraken schuilt de collectivistisch-geïnspireerde 'visie', dat het huwelijk en het vaderschap door een cheque - verstrekt door de overheid - kan vervangen worden!

Afhankelijkheid voor zijn geldelijk inkomen van de overheid heeft als nadelig effect dat het er vele armen van weerhoudt initiatieven te nemen om zich economisch op te werken en uitdagingen aan te gaan; wat hun zelf-respect ondermijnt. Professor Olasky zegt dat financiële voorspoed vooral geboekt wordt door diegenen voor wie het niet te min is om onderaan de ladder te beginnen en eenvoudige klusjes en jobs niet uit de weg gaan om voor de gemakkelijkere weg te kiezen van de 'steun' en zich blijvend te nestelen in het systeem van uitkeringen. Door de gemakkelijke toegang tot allerlei uitkeringen laten vele individuen kansen liggen, of zien er niet naar om!. Ze verkeren in de mening dat ze ,wat inkomen en vrije tijd betreft, er comfortabeler aan toe zijn dan ergens voor een laag loon aan de slag te gaan. Dit is typisch voor wie op korte termijn denkt.

Benjamin Franklin had gelijk toen hij schreef, " De beste manier om goed te doen voor de armen, is niet, het hen gemakkelijk maken in deze toestand, maar er hen uit drijven."

Zie ook: http://www.meervr...