Narvik en Riksgränsen

Maandagochtend verlaat ik Tromsö in zuidwestelijke richting. De bedoeling is om eerst het Noorse industriële havenstadje Narvik te bezoeken, en daarna richting Zweedse grens te rijden. Vlak over de grens in Zweden ligt een wintersportplaatsje met de veelzeggende naam Riksgränzen, waar een hotel gevestigd is dat het draadloze breedband-internet van Telia Homerun aanbiedt. Want het is de hoogste tijd om de weblog bij te werken, dat al bijna drie dagen niet meer bijgewerkt is. In Tromsö was geen GPRS-roaming, geen draadloos internet, iPass biedt voor Noorwegen geen gratis inbelnummer aan, en het was niet duidelijk welke telefoontarieven het hotel hanteerde. Bij het uitchecken blijken mijn viertal inbelsessies (voor e-mail) uiteindelijk niet te zijn aangerekend. Maar goed, op naar Narvik dus. Voor een bezoek aan de Noorse eilandengroepen Vesterälen en Lofoten ontbreekt helaas de tijd. Vlak voor ik de brug tussen Tromsö en Tromsdalen oprij, fotografeer ik in de auto de uitlezing van het GPS-systeem (foto links), want dit is zo ongeveer het meest noordelijke punt van mijn reis. Na drie uur rijden komt Narvik in zich, maar eerst fotografeer ik nog een idyllisch zicht op alweer een Noorse fjord.







Narvik is een industriële havenstad waar vooral ertsen verscheept worden. Ertsschepen liggen in de fjord te wachten om geladen of gelost te worden.


Narvik biedt een mengeling tussen oud ...


... en nieuw.

Op nog geen uur rijden van Narvik komt de Zweedse grens in zicht. Bij de vorige overschrijding vanuit Denemarken naar Malmö, kwam een strenge douanier aan het autoraampje nog vragen of ik niks te declareren had. Deze keer is er geen douanier te zien, en zo was het ook bij de andere grensoverschrijdingen.

Vlak na de grenspost ligt het dorpje Riksgränzen, wat Zweeds is voor landsgrens. Het grensstadje is inmiddels uitgegroeid tot een wintersportoord, waar zelfs 's zomers kan geskied worden. Skiën onder de middernachtszon schijnt in te zijn bij hippe Zweden. In feite is het dorpje niet meer dan een spoorwegstation, een hotel, een tiental vakantiehuisjes, en een camping. 's Avonds komt een volle autobus een lading Nederlandse toeristen van middelbare leeftijd afleveren in het hotel.


Dit is het zicht vanuit mijn hotelkamer. Nou ja, hotelkamer... Alle Zweedse hotelkamers die ik tot nu toe meemaakte zijn piepklein, maar dit slaat werkelijk alles. Zuinig op ruimte zijn ze wel, die Zweden. Het zicht uit het raam maakt echter het gebrek aan ruimte binnenin wel goed.




Dit is het hotel van buitenuit gezien.


Het spoorwegstation.


Een helicopter in de achtertuin van het hotel moet de skiërs een veilig gevoel geven.


Route afgelegd op maandag 9 juni, dag 12 van de reis.

UPDATE: na het posten van dit artikel nog een foto genomen van de zonsondergang of zonsopgang omstreeks middernacht (1 uur plaatselijke zomertijd).