Inconsequente wetgeving rond levensbeëindiging

Maar zo zit de praktijk slechts gedeeltelijk in elkaar. Het zijn niet alleen déze gevallen waar het over gaat. Ook andere situaties waar de wet dan evengoed voor zal gelden.
Waarmee vergelijk je euthanasie.
Iemand dood schieten die op een brandstapel staat lijkt me ook een ethische daad.

Iemand die tóch van plan is zelfmoord te plegen zou - zo gezien - ook 'ethischer' aan z'n einde kunnen komen mits wat professionele hulp.

Tegenstanders van euthanasie gaan er in wetgevend werk van uit dat een mens zijn leven NIET (geheel) in eigen bezit dient te hebben. En bijgevolg dient dat menselijke leven zéker niet in de handen van een ander gelegd te worden.

Je zou kunnen redeneren dat niemand 'verplicht' wordt zijn leven in eigen handen te nemen en dat euthanasie dus mogelijk moet zijn voor wie het wél wenselijk acht.

Daartegenover staat de vrees dat euthanasie op termijn tot 'maatschappelijk systeem' gaat verworden:

Klant: " 't is voor een euthanasietje, dokter"
Dokter: "Had u graag klassieke muziek, jazz, rock of gewoon stilte?"

Oude knarren die het leven niet willen opgeven zouden wel eens als lastige kostenposten kunnen gezien worden.
Liefde is de uitzondering, onverschilligheid de regel.
Tierry is zich niet bewust geweest van haar toestand. Dat vergelijk gaat niet helemaal op. Al zijn er gevallen waar je je inderdaad afvraagt of een over-lijden niet wenselijker is.

Moeilijke materie.
Godsdienstige mensen zien euthanasie nogal eens als 'Godje spelen'.
Volledig ten onrechte, trouwens. Nergens in de Bijbel staat dat 'God' de dood wil. Integendeel: 'God' wordt voorgesteld als 'synoniem' van het leven, totaal vreemd aan het tegenovergestelde fenomeen: de dood.

'De dood' van een mens kan dus theologisch nooit vertaald worden als 'wil van God'; zodat 'Godje spelen' onder geen beding een vergelijking kan zijn.

Het theologische vooruitzicht van de 'terugkeer van God' betekent immers het breken van de macht van de dood.
Waar nu dood heerst zal dan leven heersen.

Theologie, natuurlijk, maar wel belangrijk om het Joods/christelijke standpunt inzake euthanasie te verstaan of te bepalen.

In welke mate is euthanasie een 'keuze voor de dood'? Is euthanasie niet ook een keuze om over het lijden te geraken? Een keuze voor over-lijden?

Het lijden dragen heeft alleen zin in functie tot het leven, niet in functie tot de dood. Dood is vreemd aan God, aan leven. Lijden heeft geen 'zin'(doel), tenzij de dood. God is tégen lijden.

Maar anderzijds... wie het leven beëindigt, beëindigt ook de hoop op leven. Hij voorspelt dat er geen leven meer op het lijden kan volgen. Die voorspelling is een 'oordeel' en komt het een mens toe zo'n oordeel te vormen?

Gelovigen vinden van niet en hebben bijgevolg moeite om zo'n recht op dit oordeel in de grondwet te schrijven.
Moeilijk, moeilijk, moeilijk.

Tja, als we dan toch allemaal doodgaan, waarom maken we er dan niet direct allemaal een eind aan? Professor Distelmans zal graag als laatste de stekker uittrekken.

Ik zou graag hebben dat de prof geen zitting heeft/zou hebben in raadgevende comités voor de euthanisiewetgeving die uiteindelijk ook mijn levenseinde mee zouden kunnen bepalen.