De Morgen over Slangen versus Knack

(...) Met de wijze waarop de Knack-redactie haar vrienden en vijanden kiest, heeft de christelijke achtergrond van uitgever De Nolf niets te maken. Dat doen directeur Van Cauwelaert en hoofdredacteur Karl van den Broeck zelf wel, en een paar van hun redacteurs. Ach, gewis dat Roularta een zekere De Nolf-touch heeft. In de kantine kreeg ik ooit geen americain op mijn broodje. Het bleek die dag Goede Vrijdag te zijn, en nog in het Jaar des Heren 2000 werd op het Brussels Media Center in Evere geen vlees geserveerd. Dat is de meest concrete ingreep van de 'katholieke' Meneer Rik die ik ervaren heb. Ik hield er geen trauma aan over, alleen een anekdote. (...)

Slangen suggereert dat Knack een CVP/CD&V-blad is dat alleen paarse politici viseert, tot in hun privéleven toe. Met permissie, maar wie zijn geschiedenis kent, zou dat niet schrijven. De grootste privéaffaire die de Wetstraat ooit door elkaar schudde, was toen Johan Van Hecke in 1996 ontslag nam als CVP-voorzitter omdat zijn huwelijksproblemen 'uitgelekt' waren in de pers. Dat 'lek' is een groot woord voor ongeveer één regel op het einde van een lang stuk over de CVP, in Knack. De auteur was niemand minder dan Rik Van Cauwelaert.

Meer, met enige overdrijving kun je zeggen dat Verhofstadt zijn job te danken heeft aan Knack. Het was in Knack dat in volle dioxinecrisis de 'nota-Destickere' uitlekte, waarmee volgens de wetenschap van die dagen 'bewezen' werd dat de ministers Colla en Pinxten al langer dan ze zelf beweerden op de hoogte waren van wat er fout liep. Verhofstadt is die nota trouwens gaan overhandigen aan premier Dehaene op de Wetstraat 16, met een resem camera's erbij. De auteur van dat stuk was Dirk Draulans. Draulans is de journalist die vorige week het artikel over Noël Slangen schreef. (...)

Knack doet zijn werk en kiest zijn lijn. Die zijn niet altijd de onze, maar dat hoeft ook niet, want het is die van hen. Over privacy van politici hebben de redacties van Knack en De Morgen een andere invulling, en we verhullen dat niet.

Maar intussen is Knack, zogezegd het 'burgerlijke' nieuwsmagazine, in de praktijk veel stouter dan Humo, zogezegd het rebelse blad. Waar Humo zich de laatste jaren specialiseerde in een redelijke veilige koers rond de populairste tv-programma's en -figuren, is het Knack dat met grote regelmaat de boel op stelten zet. Wie problemen heeft met Knack, heeft au fond moeite met een pers die haar rol speelt. Dat wil zeggen: eigenzinnig, en volstrekt onafhankelijk van de politieke macht en van hen die haar in handen hebben.

Walter Pauli in De Morgen, 24 april 2007