Terroristische aanslag in Brussel een kwestie van tijd

Knack: In Het Parool schreef u dat u van Marokkanen hield, ondanks de laffe moord op Theo van Gogh. Na een dik jaar van infiltratie in de Brusselse moslimwereld schrijft u dat u het gros van de Marokkanen niet meer kunt luchten. Waar is het fout gegaan?

Arthur van Amerongen: Nu ik Brussel verlaten heb en er enige afstand tot mijn onderwerp is ontstaan, komt ook mijn relativeringsvermogen terug. Bovendien hebben enkele incidenten tijdens de laatste tijd van mijn verblijf in Brussel me wat getekend. Ik werd in de Hoogstraat gemolesteerd door een groep Marokkanen, nadat ze eerst mijn vriendin voor hoer hadden uitgescholden en ik vervolgens 'je zuster' naar ze riep. Ik maakte ook een paar berovingen mee. Zo was het gevoel voor nuanceren verdwenen. Ik had hoe dan ook enorm veel moeite met de dubbele moraal van hun cultuur: aan de ene kant is er het gedweep met hun verheven moraal en de superioriteit van de islam, aan de andere kant is er een groeiende minachting voor onze bevochten liberale idealen. Er is een soort bandeloosheid ontstaan onder Marokkanen omdat ze neerkijken op onze cultuur. Onze vrouwen zijn allemaal hoeren. Bij de Marokkanen wordt de eer van de vrouw zogenaamd maximaal beschermd. Ze kijken ook voortdurend hoe ver ze kunnen gaan. Hun houding is vaak provocerend. (...)

Knack: Komt er een moslimaanslag in Brussel?

Arthur van Amerongen: Het lijkt me een kwestie van tijd. Als je kijkt hoeveel mensen er in de laatste zeven jaar gearresteerd zijn in Brussel, weet je dat de stad een tijdbom is. Er is een urban legend die zegt dat er altijd een afspraak was tussen terreurgroepen en de overheid. Niet voor niets konden de Afghaanse moedjahedien hier begin jaren tachtig ongestoord een kantoor openen, omdat die de Sovjet-Unie bestreden in Afghanistan - typische Koude Oorlogpolitiek dus. Hetzelfde geldt voor het Algerijnse FIS: in Algerije gezochte terroristen kregen in België politiek asiel. Uiteindelijk vertrokken al die extremisten naar Londonistan, met alle gevolgen van dien voor het Verenigd Koninkrijk. België ligt uiteraard niet in Irak of Afghanistan, maar dat hoeft niet de enige reden te zijn voor een aanslag. Je hebt maar een gek nodig met een eigen agenda. Bovendien zijn er natuurlijk interessante doelwitten zoals de NAVO en het Europees Parlement. Veel zal afhangen van de buitenlandpolitiek van het EP.

Oorlogscorrespondent Arthur van Amerongen, geïnterviewd door Jan Haerinck in Knack, 8 augustus 2007