Moslimextremisme in Brussel

Brussel is een anonieme en kosmopolitische stad, waar moslims uit alle windstreken wonen. Een rare verzameling kostgangers. In Amsterdam of Antwerpen zijn die gemeenschappen veel homogener, er huizen daar vooral Marokkaanse Berbers. (...) Ik begaf me tussen moslims die studeerden aan Koranschooltjes. Ik probeerde mensen te ontmoeten die invloed hadden of zouden hebben op de islamitische gemeenschap. Dat was niet moeilijk: het wemelt in Brussel van de moslims die zich verkleden in de Profeet en de godganse dag bezig zijn met hun geloof. Ik was als een vlieg op de muur overal aanwezig. Ik studeerde aan de Al Khaira-academie in Anderlecht en volgde het vak 'Islam' aan de Erasmushogeschool. Op die schoolbanken zaten moslims van de zogenaamde bovenlaag. (...)

Hoe hoger opgeleid, hoe meer ze zich tegen de westerse wereld keren. Ze verachten het gastland, maar aanvaarden wel gretig de uitkeringen die ze genieten. Echte moslims voelen zich superieur aan de losbandige autochtonen. België is in hun ogen een land van wulpse vrouwen, hoerenlopers, zatlappen en biggenvreters. Dat menen ze echt en ze zeggen het ook met zoveel woorden. Nog sterker en gevaarlijker: ze prediken dat onophoudelijk bij ongeschoolde geloofsgenoten, die hun argumenten zonder nadenken slikken. Integratie is voor hen een ongelovige daad en bijgevolg onbespreekbaar. Je kan de redeneringen bij die bovenlaag nog het best vergelijken met de onwrikbare gedachten bij de getuigen van Jehova. (...)

In Brussel vind je vreselijke boekhandels, zoals in de Lemonnierlaan en de Brabantstraat, vol antisemitische lectuur en opruiende boekjes met 'agitprop' (propaganda die tot agitatie leidt, red.). Die geschriften zijn racistisch en bij wet verboden. Ik heb dagen in die boekhandels rondgehangen, maar heb er nooit politie gezien. (...)

In het centrum van Sint-Jans-Molenbeek, Sint-Gillis, op de grens van Molenbeek en Anderlecht, in de Marollen en langs de as van het Noordstation naar het Zuidstation. Kortom: in het centrum van de Europese hoofdstad. Daar liggen de echte kweekvijvers van het extremisme. Ze zijn veel talrijker dan iedereen denkt. Het zijn buurten met een moordende sociale controle vanuit de islamitische gemeenschap. Een jonge moslima die op straat een sigaret rookt of een jongen zoent, wordt binnen de vijf minuten verklikt en krijgt ervan langs. De tamtam werkt perfect. Diezelfde sociale controleurs sluiten wél hun ogen voor iemand die wekenlang met jerrycans benzine rondzeult of verdachte pakjes naar zijn huis sleept. Zo iemand aangeven, vinden ze verraad. Hun laksheid is ook het gevolg van angst en schaamte. Een moslim hangt de vuile was niet buiten. (...)

Er lopen wel enkele knuffelallochtonen rond in de Belgische politiek. Die dienen enkel om allochtone stemmen binnen te halen, zoals in Nederland. Die mensen zijn evenwel niet representatief voor hun gemeenschap. Brussel heeft ook een Vlaams-Marokkaans Culturenhuis. Bespottelijk. Wie komt daar naartoe? Een kip en een half paard. Dat centrum kost 12 miljoen euro en dient tot niets. Weggesmeten geld. De meerderheid echte moslims zal je er niet zien. Een dergelijk cultuurcentrum ruikt naar alcohol en varkensvlees. (...)

Feiten zijn feiten. Ik zag in Brussel enkel getto's, vol moslims met middeleeuwse opvattingen die op geen enkele manier in contact staan met de Belgische samenleving. De weinige autochtone cafés en winkels in de extremistische wijken sluiten. Een beetje Belg komt er niet meer wonen. De getto's breiden zich als inktvlekken uit. De toon onder de allochtonen wordt met de dag aanvallender, de mensen worden er vromer en vromer. Ziet de politiek dat dan niet? Of wil ze het niet zien omdat het niet aangenaam is? (...) De meesten zijn Berbers uit het Rifgebergte. Ze voelden zich in hun thuisland Marokko verstoten. Hun koning vinden ze maar niks, hun taal werd verboden en hun cultuur afgewezen. Hun nieuwe identiteit is de islam, die ze hier zo radicaal mogelijk verdedigen. Hun islam - en die overheerst helaas in Brussel - staat echt contact tussen de culturen in de weg. Het is een splijtzwam.

Met de politie valt het nogal mee, denk ik. Ze hebben de jongste jaren toch belangrijke terroristen kunnen arresteren in Brussel. Youssef Belhadj, betrokken bij de aanslagen in Madrid, Nizar Trabelsi, die aanslagen beraamde op Kleine Brogel, en Tarek Maaroufi, die Belgische moslims rekruteerde voor de jihad. Niet van de minsten. Het probleem is dat de politie- en veiligheidsdiensten in hun werk geremd worden door de politiek. Er moet dringend nagedacht worden over moderne opsporingsmiddelen om gevaarlijke moslims te detecteren. Ouderwetse infiltratie werkt al lang niet meer, want geen enkele Belgische flik kan doordringen in de extremistische milieus. Ze ruiken hem daar vanop kilometers afstand. Daardoor komen extremisten pas in het vizier als het (bijna) te laat is. Op die manier zullen ze in Brussel nog eens een echte aanslag meemaken.

Arthur van Amerongen, geïnterviewd door José Masschelin in Het Laatste Nieuws, 1 maart 2008