Moments in a full life (2): how to transform zombies into thinking participants

Ingezonden door LVB op 2008-11-26 22:18

Taking into account the financial/economic situation today and the fact that in my view the spirit of "enterprising business people" is disappearing due to the leftist worldwide ideology as published by the mainstream media, I dug up a one year old article which I published on an American blog. I am absolutely convinced that the spirit of enterprise is completely suffocated today by the conviction that it really is no use to compete against the Chinese and other "cheap" countries. This stupidity became the "Big Truth" as pledged by politicians and banks. According to this dogma the banks abandoned classic industries and went looking for "greener pastures" i.e. more profitable ones, like taking money as commodity, which is the most dangerous practice since money exists and every time it turns into a catastrophe. Meanwhile there are no credits anymore for the "classic" industry. Therefore I continue to stress the necessity of supporting industry, preferably innovative industry connected to classic industry, like electric cars in the car industry and similar projects and if necessary jump starting those projects with state guarantees. Today the state guarantees are used for covering mega-stupidities of the past and no money goes to any industry, except the ones which are condemned anyhow. That's why I placed this article in today's context.

If you hesitate to believe me, look at Korea, its economic miracle was created by president Park, a general, who chose the best and the brightest and backed them with state guarantees. Hyundai and Daewoo 1 million ton shipyards were started without 1 dollar in the accounts of the companies for those projects. Lakshmi Mittal, the owner of the biggest steel group in the world, started without money by obtaining Indian state guarantees.

I hope I can bring some light to some people. Stop exporting our industry and stop selling or giving away our economy.

I started my professional life in a steel mill in Belgium. I came out of a deadly kidney disease, lost a kidney, followed courses in nuclear physics while sick and was saved by a successful operation at the age of 20. Through family circumstances I received an offer to become assistant managing director of a small Belgian steel mill just two hours after coming out of narcosis. My answer to my father was: "do what you think best".

Three months later I was introduced to the management by the old patrician owner, in French of course, a language I barely knew. In those days every major company in Belgium was in the hands of French speaking "aristocrats" who lorded it over their Flemish speaking "slaves". The chief production engineer, who was Flemish, took me aside and asked me in no uncertain terms "what the f..k" I thought I was doing? He further told me that the company just came out of a two-year strike, yes sir, and that the work force had given in and had ended te strike due to a lack of money. If I thought this company was going to survive I was nuts. And welcome to you too.

In my contract I insisted to be allowed to follow courses in economics at a nearby university. It was clear to me that I had been hired to function as the scapegoat, a young and inexperienced director for the future demise of the company, as I immediately became Managing Director with full powers.

During my first months I left the administration and sales departments to the old hands and spent all my time in the factory with the engineers and workers. The attitude of the workers was one of absolute indifference. I learned to know the union bosses quite closely and asked everybody to talk to me about their jobs. The whole management was puzzled by the fact that I totally ignored the head office and was dressed in blue cover-alls most of the time. My hands were mostly greased and dirty. The old owner was intrigued and came looking for me regularly on the shop floor, just to try to figure me out.

The factory was decrepit and had not seen a new machine since 30 years, this happened in '63. I learned one more thing, notwithstanding the decrepit state of the factory, the owner was tremendously rich and because of that the factory had a triple AAA credit rating, as a matter of fact such rating didn't officially exist in our field, but the rating was in the mind of everybody in that sector of industry.

After about 4 months I informed the owner that I would travel all over the world to learn the trade. He agreed immediately because the further I went away the more he liked it, he was planning to close the factory in about 2 years, he thought. The reason for his caution was to be able to claim that I was responsible for the disaster and he couldn't claim that too soon after hiring me.



I went to the centers of the world's steel industry and to see the manufacturers of new machinery. I had learned from the workers, not from the engineers, what the problems were of their machinery and work schedule. I went to every machine builder and had meetings with their design engineers, offering them support for new development. Mind you this is 1963. New development support was unheard of in the classic industry. The machinery engineers became interested and showed me their ideas. I bought for millions of Belgian Francs in prototypes, payable after testing in our factory. Further developments payable 50/50 between the construction company and my company as research support.

After 6 months the first trucks started arriving with new machinery and the old chap and his cronies became apoplectic. I couldn't and I shouldn't etc. etc. My answer was that they could always send the machinery back but that I would support the claim for payment by the manufacturer of the machinery. My behaviour was so contradictory to my previous meek attitude that for some reason they caved in and I had my "toys" as they said.

Started a period of very hard work to get all those machines working properly, they were all prototypes with fancy electronics (mind you, this was 1963!) and electromagnetic steering and controls. My main problems were the workers and mechanics. They were all badly educated stubborn anti-capitalist unionists. I hired a mechanical engineer with a university degree, a very strong man whom I made a secret deal with that he would start every prototype until satisfactory and until I had the production I wanted out of it. His salary was more, as a worker, than what he would earn in a management job. He did it also out of sport and as a challenge. Of course he would learn more practical stuff than in any management job.

Within one year every new machine performed above expectation. The workers had less work for more production on those new machines and the fact that my engineer had proven that this production was possible and normal stopped all discussion about what was possible and/or impossible.

The next question was the salary on the new machinery. I kept the old salary as base and installed a geometric rise for high productivity. This brought home the fact that they participated in the profit of the factory and in the life of the factory.

In five years time my production average was five times the world's average, not 5% but 500% of the average productivity in the world. Every machine was new and state of the art and the workers were the best paid in their profession. Every mechanic, electrician, carpenter and other craftsman and every worker would come to me whenever they saw me to give me tips how to improve machinery and productivity.

Instead of zombies I had partners. They advised me on long production runs, flexible workstations, multi-machinery control, quality control etc. etc. There was a total exchange of ideas with uneducated workers who became specialists by interest and natural elimination of bad behaviour and bad quality. The main body of workers controlled the general production behaviour and when bad behaviour occurred, which was rare, they took care of it themselves in an efficient way.

This was a body of 500 people. The running investments were dozens of millions of Belgian Francs per year. I left the company on a dispute of shares. The old chap became too old and had no sons. He "trained" a no good playboy cousin as successor and I told the old owner that this man would run the company into the ground, and that I wanted a minority share to block the new owner. The old man refused because I didn't have his name.

I left after 7 marvellous years and the old chap died soon afterwards. The company "lived" for another 10 years until the new man had demolished it. The unions came to me with the offer to restart it again, but in the mean time I had passed on to other activities.

I had the pleasure of developing a bunch of zombies into participating human beings and partners. Does it work every time? Yes, it does. What is needed? Human contact beyond all barriers and education. How many similar experiences did I have? Three.
Is it universal? Yes. Human beings are human beings.

This little history is for me the most significant happening in my life, I learned to know and lead people.

Traveller

Reacties

#72208

Bart Vanhauwaert

woensdag, 26 november, 2008 - 23:15

 

While the autobiographic part is interesting, I can't agree with the introduction. Keeping classic industry is not a prerequisite for a succesfull economy, on the contrary. The added value from industrial endeavors is simply lower than the added value from services. The perceived need for financial state guarantees to jump start industrial enterprises say it all...

#72210

OutlawMike

donderdag, 27 november, 2008 - 01:13

 

First off, do we have to talk eenglisj here? Thought this was "citaten en gastcolumns"?

Ik ben het zeker eens met de introoductie. Wie zichzelf wijsmaakt dat een welvaartscreerende economie in de limiet uit zuiver dienstverlenende bedrijven kan bestaan maakt zichzelf blaaskens wijs. Ik heb sterk de indruk dat teveel mensen denken dat een BNP van staat X, samengesteld uit de som van de waarde van gepresteerde diensten van verzekeringsmakelaars, vastgoedagenten, mutualiteiten, notarissen en advocatenkantoren en noem maar op, gelijk staat aan een getalsmatig even groot BNP van een staat Y waar de mensen allemaal hun plan moeten trekken en denken dat een Tak 23 een vogeladres is, maar waar er wel flink wat staal gesmolten, plastics geextrudeerd en beton gegoten wordt.

Het is een gevaarlijke illusie en een waar we nog serieus de gevolgen van gaan dragen. We zitten met een beroepsbevolking van mietjes die zich op hun 35ste druk maken over het bedrag dat ze jaarlijks in pensioensparen steken terwijl ze godverdomme beter de boer zouden opgaan met laspost, oscilloscoop en java development kit. Zoniet zitten we binnen dertig jaar met een massa kneusjesgrijsaards die trachten te overleven op een economisch en intellectueel kerkhof terwijl het mooi weer in Bangalore en Sao Paulo gemaakt wordt.

Ik weet niet wat dat hier in Europa is. Als alle mannen eens tegelijk hun broek zouden afsteken zou op pijnlijke wijze duidelijk worden wat een ravage de femanizering, dagcremes en rolmodellen a la Bert Anciaux onder de Vlaamse kloten aangericht hebben. Je zou bijkans gaan denken dat we weer eens een frisse oorlog nodig hebben.

#72212

melodius

donderdag, 27 november, 2008 - 07:27

 

Ik vind het kenmerkend van de Vlaemsche elegantie dat die Meneer die een snotaap alle kansen geeft toch nog een stamp in het gezicht krijgt van de snotaap (nu op jaren) enkel en alleen omdat hij Frans spreekt. Laten we de zaken op een rij zetten : de snotaap krijgt niet alleen een job maar ook de kans om verder te studeren, rond te reizen en zich te bewijzen, maar toch is hij een "slaaf" die zou zijn aangeworven om als zondebok te fungeren - tussen haakjes, wat een inzicht in het bedrijfsleven, ik val er op mijn gat van.

Enfin, ik heb plaatsvervangende schaamte als ik dergelijke smeerlapperijen lees. En we zullen maar niets zeggen over het miserabilistisch toontje van het verhaal dat ten overvloede aantoont dat het flamingantisme een bijzonder wansmakelijke versie is van het socialisme.

#72214

Benny Marcelo

donderdag, 27 november, 2008 - 08:38

 

"flamingantisme een bijzonder wansmakelijke versie is van het socialisme."
Zie je wel dat Melodius enkel maar fabeltjes verteld; het is precies in Brussel en Walonië, bij de franstaligen dus, dat de sossen de lakens uitdelen en de boel verzieken.
Dat flamingante sossen zijn is helemaal niet bewezen, al kan het best zijn dat er zo tussen zitten. Dat de franstaligen potentiële sossen zijn is overduidelijk bewezen.
Remember Melodius zijn fabeltje van de franstalige geschiedenis van Brussel, zijn straf verhaal van een door vlamingen aangevallen meisje, nu zijn de vlaamsgezinden al sossen.
Dat is nu het mooie aan democratie: iedereen heeft het recht zich belachelijk te maken op zijn manier.

#72215

traveller

donderdag, 27 november, 2008 - 09:31

 

@ Bart Vanhauwaert

Outlaw heeft het perfect verwoord.
Welke economie dacht je dat er bij het verdwijnen van de klassieke economie nog over blijft? Er is niets meer te servicen.
Onze auto industrie staat op verdwijnen door gebrek aan innovatie. Dit zal Sidmar doen verdwijnen en waarschijnlijk ook de staalbedrijven van Luik. Any ideas hoe dat te vervangen in Genk, Antwerpen, Oost-Vlaanderen, Luik?
U hebt een probleem met jump starten van een nieuwe industrie. Bekijk even het franse project van een auto, rijdend op perslucht, met een autonomie van 100 km. De uitvinder rijdt al 10 jaar met het prototype en vond geen startkapitaal. Nu rollen de eerste 100.000 stuks van de band vanaf maart 2009. Investeerder? TATA uit Indië aub. De eerste 100.000 zijn al sinds jaren besteld per internet en nu hebben ze pas gevraagd de eerste afbetaling te doen, ze weten nu dat ze kunnen leveren.
Dat is wat ik bedoel met jump starting een nieuw project. Je hebt misschien liever die miljarden te verspelen aan het redden van "burggraaf Lippens"?

#72216

traveller

donderdag, 27 november, 2008 - 09:35

 

@ melodius

Je hebt nog geen idee hoe groot die smeerlap hier is.
Wat is er socialistisch aan mijn artikel, het feit dat ik mensen hoger wil plaatsen?
Typisch voor een Belg: houdt ze zo lang mogelijk klein, die Vlaamse slaven.

#72218

Bart Vanhauwaert

donderdag, 27 november, 2008 - 10:00

 

@Traveller : Tja, wat kan je antwoorden op manifeste onwaarheden als dat enkel een lokale klassieke industrie servicewerk creert? Of op een strawman argument dat ik iets tegen jumpstarten zou hebben? Mijn bezwaar situeert zich natuurlijk bij de ' state guarantees', niet bij de nood aan investering.

@OutlawMike : ik heb moeite om de toon van je reactie te vatten. Was het een rationeel betoog over de gezonde samenstelling van een economie of eerder een emotionele hartekreet van iemand die zijn mannelijkheid aangetast waant?

Het bezitten van 'onmisbare' industrie-en is niet anders dan een economische zwakte (of het nu de koolmijnen van vroeger of de autoindustrie van nu is) die enkel te verdedigen is voor een relatief gesloten gemeenschap. Maar zolang de wettelijke kaders die een verdere globalisering van de economie toelaten, niet onderuit gehaald worden (Doha-ronde, EU eenmarktbeleid, harmonisatie van de financiele regelgeving... ) is het beter te kiezen voor de goedkoopste producent. En als dat wil zeggen dat buiten de staat niemand zo gek is om een nieuwe staaloven hier te landen te ' jumpstarten' dan zeg ik : good riddance...

#72219

traveller

donderdag, 27 november, 2008 - 10:24

 

@ Bart Vanhauwaert

Een lokale klassieke industrie die een paar tienduizenden arbeiders tewerk stelt en die door innovatie zou kunnen uitbrzeiden ipv verdwijnen verdient aandacht.
Een staatsgarantie is in het geval van innovatie helemaal niet belachelijk. Het koreaanse voorbeeld is echt.
Een paar voorbeelden van wat er in Vlaanderen kan gebeuren:
- petrochemie verdwijnt in Antwerpen
- auto-industrie verdwijnt in België
- staalindustrie verdwijnt in België
- haven Antwerpen verliest daardoor 25% omzet
- transport bedrijven verliezen 25 à 30 % van hun omzet.
En nu jij, hoe ga je dat vervangen?

#72220

traveller

donderdag, 27 november, 2008 - 10:31

 

@ Bart Vanhauwaert

Goedkoopste producent???
Larie, Mittal bepaalt in de staalindustrie wie er blijft en wie er gaat, als de auto-industrie verdwijnt zal Mittal sluiten aangezien hij de klant zal volgen. Hij heeft geen moer te maken met de kostprijs, die is voor staal nu overal gelijk, het enige verschil zit hem in de grootte orde van aankoop en verkoops monopolie wat hij al heeft op bepaalde markten.
Jouw kostprijs argument is zeer verouderd.
Als we zelf geen moer geven om onze industrie zal ze verdwijnen. Punt. "Economen" en politiekers van jouw caliber zijn daar de oorzaak van.

#72221

ivan janssens

donderdag, 27 november, 2008 - 10:54

 

Probeer eens even dezelfde redenering toe te passen op de verschuiving van landbouw naar industrie. Werken op het veld van 's morgens tot 's avonds, dat was pas mannelijke "back-braking labour". Toen kwam de industriële revolutie, fabrieken die massaal landbouwmachines produceerden, zodat het mogelijk werk veel meer voedsel te produceren dan voorheen maar met een pak minder boeren (2% nog van de beroepsbevolking). Was dat een slechte evolutie? Misschien op vlak van onze mannelijkheid wel, maar voor het overige? Uiteindelijk waren er meer jobs dan voorheen, en ze waren nog beter betaald ook (industrie is productiever dan landbouw en ja sommige van de meest productieve en innovatieve sectoren nu zijn dienstensectoren).

traveller bezondigt zich hier aan de "lumb of labour"-fallacy, namelijk dat wanneer een staal of textielbedrijf de deuren sluit, dat die jobs definitief weg zijn. Dat is natuurlijk niet zo anders hadden we nu reeds al jaren een werkloosheid van 98%. Maar ik zal wel een econoom van het verkeerde caliber zijn.

#72222

traveller

donderdag, 27 november, 2008 - 11:35

 

@ ivan janssens

Het spijt me dat mijn basis gedachten zo slecht zijn doorgekomen.
Je spreekt over textiel en staal alsof dat hetzelfde is.
Textiel: draag je kleren voor het ogenblik? Waarschijnlijk wel. Zijn het goedkope stijlloze chinese producten of Bikkembergs die ook uit China kunnen komen, mogelijk, ik weet het niet? Kosten ze 20 euro voor een hemd of 150 euro? Katoen of wol of kunststof?
Voel je nu waar ik heen wil? Het is niet noodzakelijk dat een industrie verdwijnt, het is het "management" dat daar in slaagt of niet slaagt en dat daar op moet afgerekend worden. Onze aandeelhouders zijn mietjes, maaar als onze economie naar de haaien gaat is dat niet de schuld van China maaar van ons eigen stommiteiten, individuele, financiële en politieke, ook van onze blinde overjaarse universiteiten die er geen moer van kennen. Zie jij een Google starten in België? Een Apple?
Nu staal: staal heeft geen kostprijs probleem meer, alleen een monopolie probleem, toegelaten door onze verkalkte staalbonzen en politiekers. Dit heeft geen moer te maken met oud en modern, binnen 200 jaar bouwen we nog stalen bruggen en gebouw structuren. Er zullen echter geen belgische of Vlaamse staalbedrijven meer zijn, Zuid-Amerikaanse of Aziatische en Russische, omdat we niet nadenken en ons management niet voorbereid is op hun taak.

Het is fcal die me hierover deed nadenken met zijn commentaar op de managers in de nederlandse sectie hier.

#72224

traveller

donderdag, 27 november, 2008 - 11:40

 

@ ivan janssens

Landbouw naar industrie? Dacht je dat we uit het industriële tijdperk weg zijn? We komen er nooit meer uit weg, of je moet een robotindustrie een andere naam geven om het "moderner" te doen klinken.

#72227

Bart Vanhauwaert

donderdag, 27 november, 2008 - 12:07

 

@Traveller : je blijft me dingen in de mond leggen die ik niet gezegd heb. Natuurlijk, als de klassieke industrie van de ene op de andere dag wegtrekt hebben we een groot probleem. Maar dat wil ook niet zeggen dat we krampachtig alles uit de kas moeten halen om die bedrijven hier te houden.

Het is heel eenvoudig om te wijzen op de baten van staatssteun, maar als je de kosten niet vermeldt ben je oneerlijk bezig. En dat is niet alleen de extra belastingsdruk maar vooral de opportuniteitskost voor de talloze bedrijven met een veel hogere toegevoegde waarde die nu voor hun kapitaal en personeel de competitie moeten aangaan met economisch minderwaardige staatsgesteunde economische initiatieven.

En als er over 50 jaar geen hoogovens meer staan in Wallonie maar in de plaats daarvan luxe golf-resorts die rijke Indische staalbaronnen trekken dan des te beter.

#72228

ivan janssens

donderdag, 27 november, 2008 - 12:45

 

@traveller: "Zie jij een Google starten in België?"

Neen, maar ik zie niet in waarom dat zou moeten. Neem nu het grote succesverhaal van de voorbije twintig jaar: Ierland. Die hebben dat succes niet bereikt door met eigen Googles te starten hoor. Integendeel. Zij hebben eigenlijk niks van dat alles gedaan, alleen zorg dragen voor het aantrekken van Amerikaanse investeringen in high tech (Intel, Dell, Microsoft). Ierland heeft zijn eigen industrie (niet dé industrie, zijn eigen industrie) laten verkommeren maar heeft wel een hoge levensstandaard en een hoogtechnologische export. Ierland is een innovatief succesverhaal, maar zelf geven ze nauwelijks iets uit aan onderzoek & ontwikkeling. Je hebt geen eigen googles of nokia's nodig om te groeien. Het kan goed zijn voor je eigendunk, maar de economische meerwaarde ervan in een open wereld is twijfelachtig.

#72229

ivan janssens

donderdag, 27 november, 2008 - 12:50

 

"Dacht je dat we uit het industriële tijdperk weg zijn?"

Integendeel. De term deindustrialisatie slaat enkel op industriële jobs. In absolute termen neemt de output van de industrie ook in het Westen enkel maar toe. Dus waar ligt het probleem dan? Nergens, want de jobs die verloren gaan in de industrie worden meer dan gecompenseerd in de dienstensectoren. Structurele verschuivingen tussen bedrijven en sectoren leiden niet tot netto-jobvernietigingen, wel hoge loonkosten of hoge belastingen. Als je persé industriële jobs terug wil, moet je niet die structurele verschuivingen proberen te stoppen of om te buigen via innovatiemiddelen vanwege de overheid, maar moet je de loonlasten verlagen.

#72238

traveller

donderdag, 27 november, 2008 - 14:35

 

@ ivan janssens

Ik ben akkoord dat de loonlasten in België te hoog liggen maar dat speelt geen rol voor de staalindustrie vandaag. De auto sector in België is de klant van Sidmar en als die sector verdwijnt door delocatie en faling in Amerika heeft dat ook geen moer te maken met de loonkost, maar wel met het feit dat er in België geen speciaal product in de autosector geproduceerd wordt zoals een electrische auto bvb.
De kosten van een staatsgarantie moeten natuurlijk terugbetaald worden na het welslagen van het project.
In Korea zijn die werven allemaal afbetaald en maken winst aan zeer hoge lonen. Die werven konden in België staan, we hadden de staalindustrie en de zeer goede kwaliteit.

#72239

traveller

donderdag, 27 november, 2008 - 17:40

 

Door de opmerkingen van Bart en ivan realiseer ik me dat mijn artikel misschien niet duidelijk genoeg mijn grondbeginselen weergaf, waarvoor mijn excuses.

Het ging mij om de waarde van het moderne management dat vandaag langs alle kanten bewijst dat het niet deugt.
Mijn artikel gaf de situatie weer van een verloren bedrijf met geen toekomst dat in een paar jaar tijd wereldbekendheid had in het beroep. Er werd zeer veel winst gemaakt en nadien werd het bedrijf, weer door hopeloos management, naar de verdommenis geholpen.
In 't kort, het management is verantwoordelijk en de aandeelhouders moeten alleen daar op letten.

#72258

Belgica Dividenda Est

donderdag, 27 november, 2008 - 22:06

 

Akkoord met Traveller.

Het gaat hem in de eerste plaats om het management. Daar moet de juiste mentaliteit zitten. Zo is de Amerikaanse automative sector berucht om haar hopeloos achterhaalde manier van werken. Met staatswaarborgen én een poging tot een wervend project ga je dat niet zomaar kunnen veranderen.
Een West-Vlaams spreekwoord stelt dat je als boer (lees: als baas) met je voeten in de klei moet staan.
Het probleem is dat dit al te vaak niet (meer) zo is.

Ik herinner mij dat zo'n tien jaar terug een werknemer van Barco tegen mij klaagde dat Hugo Vandamme en Eric Dejonghe toen niet meer in de fabriek verschenen, dit in tegenstelling tot nog eens zo'n tien jaar daar voor. Wanneer je op recepties managers uit West-Vlaamse KMO's over Barco bezig hoort, luidt de kritiek dat als gevolg van de druk van de beursanalisten de focus nu teveel op de kwartaalresultaten ligt. Dit is eerder een gevolg, dan de oorzaak. Die werknemer van Barco had mij (een gewone buitenstaander) al veel vroeger het echte probleem getoond.

Ikzelf heb vaak rapporten voor mijn bazen moeten maken, maar dat was nagenoeg altijd praat voor de vaak. De enigste baas die het echt begreep, was diegene die onverwachts ter plaatse kwam kijken hoe dat we bezig waren, omdat hij onze werkomstandigheden wou begrijpen. Dat was er wel een uit de oude doos. Toen hij door een gladde manager van de nieuwe lichting werd vervangen, was het prijs en ontstond er steeds meer onbegrip met alle gevolgen van dien.

Op een ander werk heb ik vijf jaar lang de alarmklok geluid voor de snel wijzigende omgeving waarin onze afdeling moest concurreren. Reactie van de top: nihil. Geen enkele strategische bezinning, gewoon voortboeren op de oude manier. Wat wil je: op vijf jaar tijd heb ik ze welgeteld één keer over de vloer gehad om op mijn kop te krijgen omdat de tussentijdse cijfers slecht waren. Die cijfers waren inderdaad slecht in de zin dat ze totaal foutief waren. Hoe dan ook, een jaar nadat ik er de deur achter me heb toegeslagen bestaat die afdeling niet meer.

De vergelijking die door sommigen hierboven met de landbouw werd gemaakt, is niet helemaal volledig.
Het is inderdaad zo dat de landbouw nu veel minder arbeidskrachten telt dan vroeger, toch bestaat er nog steeds een agrarische sector in België.
Het is juist dit voortbestaan van een gemoderniseerde agrarische sector die er voor zorgt dat er in Vlaanderen een grote voedingsindustrie kan bestaan. Net zoals er een grote metaalverwerkende nijverheid nodig is om de staalindustrie hier te kunnen houden, alsook heel de dienstensector die aan die beide sectoren toeleveren.

Het is een illusie te denken dat de dienstensector bij ons kan blijven overleven, laat staan bloeien, zonder een voldoende grote en dynamische industrie. Het een kan niet zonder het ander. (Met uitzondering van een financiële sector?) Professor Koenraad Debacker verkondigt die visie ook.
De industrie heeft nog het voordeel dat de afstand om iets te vervoeren een kostenfactor is. De dienstensector geniet die natuurlijke bescherming niet.

Zo ook is het nodig dat er voldoende bedrijven hier verankerd worden, want bij elke uitverkoop aan het buitenland is het onze dienstensector die er als eerste de prijs voor betaalt door weer maar eens verlies aan omzet.
Ik heb altijd in de dienstensector gewerkt en ik heb reeds al te vaak gevloekt omdat ik weer een klant kwijt was nadat die door een buitenlander was overgekocht.
Alles wat niet zuiver plaatselijke diensten zijn, wordt sowieso door het hoofdkantoor uitbesteed. Zolang er geen zware prijsconcurrentie is met dienstenleveranciers uit lage loonlanden, worden dergelijke diensten uitbesteed aan dienstenleveranciers die dicht bij die hoofdkantoren werkzaam zijn.

@ Traveller
Waar ik niet zomaar met je akkoord ga zijn die staatswaarborgen.
Hoevelen worden er niet benadeeld om die eventuele kampioenen groot te maken? Zowel Japan als Zuid-Korea hebben bepaalde van hun sectoren zwaar achtergesteld om enkele potentiële exportgerichte sectoren te bevoordelen. Zelfs binnen die exportgerichte sectoren zal niet elk bedrijf dezelfde kansen (staatswaarborgen) hebben weten te bemachtigen. Geloof niet in de helderziendheid en de onbevooroordeeldheid van een administratie.
Volgens mij had Zuid-Korea als voordeel dat er toen bij hen niet of nauwelijks enige sterk ontwikkelde industrie was (Japan was anders), met als gevolg dat de oude verstarde knarren niet al het geld konden opeisen om hun gepruts nog een tijdje verder te zetten.
Hier bij ons bestaat het risico dat dit wel zou gebeuren. Kijk naar Wallonië en haar industrieel kerkhof, kijk naar Detroit.
(Wat Japan betreft die had al een sterke industrie van voor WO2, maar ik vermoed dat die nog niet verstard genoeg was om een probleem te vormen bij een beleid van staatswaarborgen + de Jappen hadden toen de drive van de verslagene die zich zo vlug mogelijk terug wil opwerken.)

Aangezien de vertreksituatie anders is dan in Zuid-Korea, Japan (of Ierland), heeft Vlaanderen dan ook nood aan ietwat andere recepten.
Vlaanderen heeft al stappen in de juiste richting ondernomen, zoals het oprichten van de competentiepolen http://www.vrwb.be/MFiles/a... of http://www.innovatienetwerk... of van de provinciale innovatiecentra http://www.innovatiecentrum...
Wanneer je ondernemers bezig hoort zijn die vooral tevreden van de subsidies door het IWT http://www.iwt.be/ en raden die je vaak aan om de ingewikkelde Europese subsidiekanalen te vermijden. Daar zou de Vlaamse overheid dus nog meer kunnen doen.
Voor de rest zal het van de Vlaamse ondernemingen (lees: managers) zelf moeten komen. En daar moet het bij velen in de hoofden nog veranderen.
De Vlaamse overheid doet haar deel om die bewustmaking te realiseren, zo ook VOKA met haar "E = ti²" initiatief en met haar lerende netwerken innovatiemanagement http://www.voka.be/west-vla... of productonwikkeling en industrieel design http://www.voka.be/west-vla...
Die lerende netwerken maken volop gebruik van de kracht van getuigenissen, zowel van die van de deelnemers onderling, maar ook van gastsprekers die hun ervaringen vertellen opdat de deelnemers er uit zouden leren en er over van gedachten zouden kunnen wisselen.

Dit is net wat jij hier nu al tweemaal doet met je "Moments in a full life."
Traveller, waarom ga je niet voor zo'n groepen gaan spreken?
Doe zeker voort met je interessante getuigenissen op lvb.net te posten, maar beperk je daar niet toe. Zorg dat je hiermee een groter publiek bereikt.

#72269

OutlawMike

vrijdag, 28 november, 2008 - 01:25

 

Lap, Belgica Dividenda Est is mij voor. Ivan, je maakt daar inderdaad een kapitale denkfout. Je stelt het verdwijnen van produktie-industrie gelijk met het verdwijnen van jobs in de landbouwsector. Dat is m.i. bieten met patatten vergelijken. De landbouwsector is niet verdwenen, wel integendeel. Hij is gewoon grotendeels geautomatiseerd.

Daarentegen... die industrie die verdwijnt, ja, die gaat echt weg hee. Ik sprak laatst met een collega student van twintig jaar geleden, had/heeft een verantwoordelijke functie bij Festo. Beklaagde zich er bitter over dat de industrie aan het doodbloeden is. Geen of veel minder investeringen. Heeft nu in bijberoep een firmaatje opgericht dat zonnepanelen installeert.

Bart Vanhauweraert, koel neer makker. Toen ik het over de Ondergang der Vlaamse Kloten had dacht ik niet per se direct aan u. Gij voelt u precies direct in uw kruis getast. Maakt u geen zorgen, ik heb daar absoluut geen zin in.

#72285

traveller

vrijdag, 28 november, 2008 - 10:13

 

@ BDE

Thanks voor de aanmoedigingen.
1) Staatsgaranties:
Ik ben daar niet bang voor. Een gemotiveerde manager/uitvinder/vernieuwer die met enthousiasme over zijn project spreekt is onmiddellijk herkenbaar. Hij is vandaag niet populair meer want hij "verstoort" de rust van de "powers that be". Het is het één of het ander: de banken veranderen en worden terug lokale of nationale kredietverstrekkers of de staat neemt het over. De organisatie daarvan is natuurlijk zeer moeilijk, toegegeven, het zou in België in een politieke graaipartij kunnen uitmonden. Daarom moet Vlaanderen zo vlug mogelijk onafhankelijk worden. Nu hoor ik het gehuil al dat Vlaanderen het ook in een graaipartij zou doen veranderen, maar dat zou veel doorzichtiger zijn dan België. Ik kom hier nog op terug.

2) Mijn "publieke" optredens. Ik doe er alles aan om totaal onafhankelijk mijn ideeën in het publiek te kunnen brengen in de nabije toekomst. Ik ben gemotiveerd omdat ik geen onrecht kan zien, wat me mijn ganse leven heeft bezig gehouden. Met onrecht bedoel ik dan "de staat" tegen het individu. Ik zit in een bevoorrechte situatie door mijn internationale bagage en ervaring maar dat is ook mijn nadeel, ik heb tegen te veel schenen geschopt, wat me ten gronde niet intresseert maar me wel voorzichtig maakt.
Dus, als Ons Heer het me toelaat, zal daar wel iets van komen.

#72295

ivan janssens

vrijdag, 28 november, 2008 - 14:02

 

@outlaw mike: welke denkfout? In #72229 maak ik net een onderscheid tussen jobverlies en het verdwijnen van de industrie op zich. In absolute termen vermindert de output in de industrie niet, maar door de hoge productiviteit daalt wel het aantal jobs. Heb jij cijfers dat er sprake is van een vermindering van de output in absolute termen? En trouwens, in #72221 schreef ik dat ondanks het verminderen van het aantal jobs in de landbouw we meer voedsel (en andere gewassen) produceren dan ooit. Dus nogmaals: welke denkfout?

@traveller: je hebt gelijk met je kritiek op het management. Maar wat is de oplossing? Je stelt: meer innovatie. Maar de Vlaamse overheid smijt al een smak geld weg aan innovatie. In de automobielindustrie is er bvb. Flanders Drive. Veel lijkt het niet uitgehaald te hebben. Nee, de overheid kan zich beter terugtrekken uit het innovatiebeleid.

#72304

traveller

vrijdag, 28 november, 2008 - 15:43

 

@ ivan janssens

Het enige echte eerlijke antwoord: de opleiding van de moderne manager is waardeloos. Kijk rondom U, alleen miserie en geen enkel lichtpunt.
Er zijn geen beroepsmensen meer. De "manager" gaat van bier naar telefoon naar de NMBS naar staal. Larie, ze kunnen een "balans" lezen die alleen dient tot hun eer en glorie, maar ze kennen het hoofdberoep van hun bedrijf niet. Het "monopolie" vervangt het echte product en de intrinsieke waarde van dat product. Bewijs: Hoegaerden bier, gans de hotemetoterij van Inbev wist niet wat een lokale brouwer hen had kunnen vertellen.
Ga terug naar specifieke vorm en opleiding. Ik herinner me hier nog mijn stelling dat ingenieurs geboren worden, wel managers ook en de MBA studie is absoluut waardeloos, sorry. Mijn zoon is MBA en ik heb de cursus doorgelezen, waardeloos.

#72401

Prott

maandag, 1 december, 2008 - 00:15

 

Vraag: Wat moet er veranderd worden aan het hoger onderwijs dan? Meer op de praktijk spelen? Wat moet je dan doen om een goede manager/ondernemer te worden als je niét in zo'n familie opgegroeid bent?

#72403

Benny Marcelo

maandag, 1 december, 2008 - 05:10

 

@Prott: eerst de stiel leren misschien? Bij ons, een amerikaans bedrijf, hebben ze 2x een manager gehad die een opleiding hebben gehad voor manager. Eén van hen was zelfs licentiaat L.O. van oorsprong. Na aanhoudend verlies hebben ze iemand aangesteld die oorspronkelijk de stiel kende, de juiste maatregelen nam en zie...er is terug sprake van winst.

#72411

PJR

maandag, 1 december, 2008 - 16:48

 

Als student Handelsingenieur ben ik ook wel benieuwd naar de kijk van 'traveller' en anderen op wat een hedendaagse student goede vaardigheden en ervaring kunnen bieden.
Welke dingen zijn nuttig naast de neus in de boeken?

Wat bedoelt u heer Marcelo wanneer u zegt: " De stiel leren"? Moet een manager in een brouwerij pakweg thuis brouwen, of de machines kunnen bedienen? Ik begrijp het niet zo goed.

#72412

Questing Beast

maandag, 1 december, 2008 - 18:18

 

@PJR: uw opleiding zal u ongetwijfeld uitstekende vaardigheden bijbrengen. Laat u niets anders wijsmaken. Het grote probleem in de praktijk ontstaat meestal echter wanneer men mensen zoals u onmiddellijk na hun afstuderen in managersfuncties dropt. Vele studenten hebben trouwens ook de ambitie om direct in zo'n functie te stappen. Met alle respect, maar iemand die net afgestudeerd is, is - alle bagage ten spijt - nog nat achter z'n oren. Dat zal voor u gelden wanneer u afstudeert net zogoed als dat destijds voor mij gold toen ik pas mijn diploma in ontvangst mocht nemen. Eerst het klappen van de zweep leren kennen op basisniveau onder leiding van een manager met ervaring om pas daarna tot die functie door te groeien is een gezonde manier om op te klimmen. Dat hoeft zelfs heus geen jaren te duren, maar op die manier weet u na verloop van tijd als manager tenminste waarover u het heeft en zal men terzelfder tijd op de werkvloer meer respect voor u hebben.

#72413

traveller

maandag, 1 december, 2008 - 19:04

 

@ PJR

Iemand die ik niet ken raad geven is heel moeilijk.
Eerst moet je jezelf leren kennen, dat kun je als student nog niet, maar dat leer je in de praktijk heel snel.
Je moet weten waar je naar toe wilt gaan, ben je een leidersfiguur, een "strever" of een volgzaam iemand. Dat weet je natuurlijk al van je zelf.
Kun je eerlijk uit de hoek komen en heb je communicatievaardigheid? Dat weet je nu ook al.
Heb je moeilijkheden met authoriteit boven jou of geef je gemakkelijk toe?
Heb je overtuigingskracht en geloof je in wat je doet(zeeeer belangrijk).
Heb je technische, administratieve, juridische, creatieve aanleg?
Kun je doelgericht werken?
Heb je zeer grote, middelmatige, geen ambitie?
Geef je gemakkelijk op of geef je nooit op?
Als je die zaken over je zelf weet, kun je nu al een beslissing nemen.
Jouw studies dienen steeds tot iets, maar tot wat dat moet je zelf, en jij alleen, beslissen.

#72414

traveller

maandag, 1 december, 2008 - 19:09

 

@ Prott

Ons onderwijs wordt bepaald door politieke correctheid en niet door vraagstellers. Dat moet veranderen.
Ik weet wat ik met de ingenieurs zou doen. Onderbreken na 3 jaar en 2 jaar praktijk inlassen. Vervolgens 2 jaar theoretisch/praktijk gemengde specialisatie.
Waarom denk je dat we goede dokters hebben in België? Door de jaren meelopen in de universiteitsklinieken.

#72421

fcal

dinsdag, 2 december, 2008 - 03:26

 

Prachtig verhaal, mooi voorbeeld van een strategische benadering.

Een twintigjarige kerel met een hogere middelbare opleiding wordt aangenomen als toekomstig bedrijfsleider van een staalfabriek met circa 500 man personeel. De onderneming is ouderwets in structuur, bemanning en uitrusting. De bejaarde eigenaar runt alles met enkele assistenten. Het is een starre, autoritaire bedoening. Er zijn ook weinig of geen technisch hoger opgeleiden. Gezien het verouderde machinepark dat nog uit het interbellum stamt is dit eigenlijk ook niet nodig. De naoorlogse hausse in België (1945 - 1955) verdoezelt anderzijds dit gebrek. De producten zijn erg traditioneel en de markt is er een van routine. De 60-er jaren, ook de “golden sixties” geheten, zijn voor alle ondernemingen positief evenwel niet zo gunstig voor dit bedrijf, dat door zijn verouderde structuur niet zo goed meer kan volgen. Tot dan was de onderneming zeer winstgevend en zonder noemenswaardige investeringen een echte geldkoe. Het is financieel zo solide, dat het een 2-jarige staking overleeft. De sociale verhoudingen zijn dan ook niet bijster goed. De eigenaar vindt dat de tijd gekomen is om de zaak op te doeken.

De jonge knul identificeert de productie als belangrijkste probleem. In werkkledij duikelt hij de fabriek in en laat zich uitgebreid door technici en arbeiders voorlichten over het productieproces. Methodisch werkend stelt hij een uitgebreide inventaris van alle problemen op.
Na een half jaar wordt hij benoemd tot afgevaardigd beheerder en is het tijd om in binnen- en buitenland als potentiële klant de gespecialiseerde machinebouwers te bezoeken. Gaandeweg verwerft hij hierdoor een steeds diepgaandere kennis van de diverse productieproblemen. Hij stelt vast, dat de machinebouwers behoefte hebben aan proefopstellingen, waarbij nieuwe ontwikkelingen kunnen getest worden. Hij biedt deze mogelijkheid aan in zijn onderneming en plaatst voor ettelijke miljoenen (BEF) aan bestellingen van nieuwe machines (prototypes). De kosten voor verdere ontwikkelingen worden gedragen zowel door de machinefabrikant als door de staalfabriek.
Hij beseft, dat zonder gedegen technische kennis in huis, het moderniseringsproject onuitvoerbaar is. Een burgerlijk ingenieur mechanica wordt aangeworven en wordt de technische spil van het project. Anderzijds worden de productie-arbeiders en technici op psychologisch en financieel vlak nauw betrokken bij de realisering van het project. Na een jaar loopt alles letterlijk en figuurlijk op rolletjes. De productiviteitswinst is bovendien enorm: industriegemiddelde productiviteit x 5! Onderneming omgeturnd en op het pad naar een nieuwe toekomst.

De factoren welke belangrijk waren voor het slagen:
1. Onderneming was financieel solide;
2. Traditionele aan beperkte veranderingen onderhevige product/marktcombinatie;
3. De rationele persoonlijkheid van de initiator en zijn positie binnen het bedrijf (quasi carte blanche);
4. De realistische multidisciplinaire benadering van het project;
5. Het omturnen van de zwakke punten op technisch en personeelsvlak in sterke.

Proficiat!

#72424

traveller

dinsdag, 2 december, 2008 - 10:15

 

@ fcal

Het mooiste is dat ik geen idee had van mijn volgende stappen, het ene volgde uit het andere. Bvb het veranderen van arbeidsplaatsen, geen man per machine maar 5 mensen voor 5 machines, en als er maar 4 aanwezig waren, door ziekte bvb, nog 5 machines draaiende houden, met verhoogde productie premie natuurlijk.
Een paar jaar nadien werd dat als DE uitvinding van Per Gyllenhammer bij Volvo bekend gemaakt.

#72429

traveller

dinsdag, 2 december, 2008 - 11:20

 

@ fcal

Wat betreft die carte blanche, dat was wel nadat ik de eigenaar het mes op de keel had gezet.

#72430

traveller

dinsdag, 2 december, 2008 - 11:22

 

@ fcal

Eén aspect heb ik niet belicht omdat het me te ver had geleid, de binding met de klanten. Dat is voor een ander artikel.

#72436

fcal

dinsdag, 2 december, 2008 - 13:09

 

@ traveller

Het geen idee hebben van de volgende stappen is niet zo belangrijk als men maar binnen het raamwerk blijft van de weloverwogen uiteindelijke doelstelling. Het onbevooroordeeld, onderzoekend en toetsend zich een weg banen door al de problemen en kansen, die zich aanbieden is inderdaad erg boeiend.

Ik stel ook vast, dat in een vorige bijdrage de omschrijving van de medebepalende elementen welke belangrijk waren voor het slagen, de onder nr 3 omschreven persoonlijkheidsfactor enkel de weliswaar onontbeerlijke rationaliteit is vermeld.
Eigenlijk dienen ook andere noodzakelijke eigenschappen van de initiator belicht te worden als o.a. leergierigheid, doel- en oplossingsgerichtheid, zelfstandigheid, ambitie en eerlijkheid.

Velen nemen aan, dat alles vanzelfsprekend verloopt als achteraf vastgesteld. Niets is minder waar. Er zijn voortdurend hindernissen, welke elk op aangepaste wijze overwonnen dienen te worden. Zo kan het gebeuren, dat men machines kan aanschaffen maar geen technisch “kaderpersoneel” kan aanwerven. Van de nood een deugd makend, sluit men dan een tijdelijk arbeiderscontract vermomd als stage af met een burgerlijk ingenieur mechanica. Om dit nadien bij het onvermijdelijke succes en de algemeen vastgestelde onmisbaarheid te kunnen omzetten naar een gepast dienstverband.

In ieder geval blijkt uit uw verhaal, dat de bejaarde eigenaar en zijn coterie er niet veel van gevat hebben. Ze hadden niet door wat er gebeurde toen ze u aanwierven en de vernieuwing van het machinepark zich voltrok. Evenmin schijnen ze de dieperliggende oorzaken van de wederopstanding van de onderneming begrepen te hebben. Naar het zich laat aanzien waren ze overtuigd, dat eenieder de zaak kon leiden en dat de nieuwe opbloei veroorzaakt was door externe omstandigheden, geldelijke investeringen en veel geluk. Uw vertrek werd dan ook niet betreurd.

#72438

fcal

dinsdag, 2 december, 2008 - 13:19

 

@ traveller

Zonder vervulling van de noodzakelijke klantenwensen bestaat geen enkele onderneming. Het product/marktgebeuren is een essentieel element in elke ondernemingsstrategie.

#72442

traveller

dinsdag, 2 december, 2008 - 14:30

 

@ fcal

Ik wil niet indiscreet zijn maar wat was of is je beroep?

#72443

traveller

dinsdag, 2 december, 2008 - 14:37

 

@ fcal

Wat betreft de vorige eigenaar, toen ik in 1966 profitcenters installeerde per bedrijfsonderdeel kreeg ik een schriftelijke nota:"Monsieur, Vous êtes en train de sovietiser ma firme. Je Vous prie de cesser immédiatement."
Reden: dit bracht de zwarte boekhouding aan het licht.
Ik heb het dan vertikaal geklasseerd en toch de profitcenters ingevoerd om de zwakke punten te leren kennen. Ik noemde het toen natuurlijk geen profitcenters, dat woord was nog niet uitgevonden, maar sectorboekhouding.

#72918

Belgica Dividenda Est

woensdag, 10 december, 2008 - 12:02

 

@ Traveller

Update, surf eens naar: http://www.tijd.be/ondernem...

#72922

traveller

woensdag, 10 december, 2008 - 12:41

 

@ BDE

Hartelijk dank, ze beginnen het te begrijpen.