Heartland of hard land?

Ik vind het een vrij begrijpelijke fout, hetgeen niet wegneemt dat het weldegelijk een fout is. Persoonlijk vind ik het niet zo erg omdat de interviewster in kwestie toch schijnbaar niet als Amerika-specialist naar voor wordt geschoven.

Ik heb persoonlijk meer problemen met de manifeste uitschuivers die zogenaamde analisten en opinieschrijvers soms over ons uitstorten.

Een rechtzetting in de krant van de volgende dag en that's it.

Ondertussen is er het nieuwe album van U2 dat How to dismantle an atomic bomb heet(I will get to the point of post hierboven soon).Comment 2 van http://lvb.net/item/682 is immers al vergeten.Als je als Belg door neerschrijving van de realistische vergroting van Hiroshima en Nagasaki in de vergrotingsevolutie van de mensheid moeilijk of hard bevonden word door Amerika,is dat dan toch maar tijdelijk of niet vermeldenswaardig.Tenzij je natuurlijk in het bezit van een overfilosofie bent zoals een lord in het bezit van een overlord is.

@steven: Moet elke blogposting een "punt" hebben of een "controverse" uitlokken? Ik vond het een grappige fout omdat men er een dubbele bodem kon in zien, ook al was het door de journaliste in kwestie niet zo bedoeld. Maar hier (in deze reactie) zondig ik alweer tegen wat één van de principes van de blogger zou moeten zijn: ga wel in discussie over *wat* je schrijft, maar nooit over het *waarom* en de manier *waarop* je iets schrijft.

Ook heb ik mijn twijfels bij de link die je gebruikt hebt achter de naam van de journaliste maar dat zal aan mijn gewoonte liggen van achter alles wat te zoeken ;)

Dat noemt men de censuur van de blogger.Het onderwerp of de wat mag nooit een waarom of waarop zijn.Wanneer bepaalde realiteiten nooit als onderdeel van de realiteit mogen beschouwd worden.Weer een stelling die bij in het boek van waarheden mag geplaatst worden.Tot hiertoe is mijn comment van ultralage kwaliteit of zinvolle betekenis(voelers van ontkenning zijn verkeerd).Want hoe staat het met het boek van waarheden?Daar staat onder andere het volgende in.

Het leven kan enkel verder met zichzelf of de dood gaan.Eerst probeert men nog een andere mogelijkheid te verzinnen maar die bestaat niet.Zo dus ook niet wanneer men het leven in de richting van het verleden onderzoekt.Men vind er verdergaand enkel leven of dood.En aangezien een mens niet al altijd heeft geleefd kwam hij of zij dus tot leven vanuit de dood.Dat tot leven komen vanuit de dood is dus een realiteit.En de mensen die het graag echt of realistisch houden weten dat ze na hun dood altijd deze realiteit terug zullen ondergaan juist omdat ze het liever realistisch houden met een realiteit.Waarop velen aanvankelijk met wat antwoordden en waarom?

@bonna: De blogger blogt over hetgeen hij wil bloggen. Dat is het essentiële verschil tussen de blogger en de mainstream media. De blogger voert geen marktstudie uit over wat zijn publiek wil lezen, over waarmee hij het beste zou kunnen scoren, over de ideale lengte van de artikels, over de meest aangewezen schrijfstijl... De blogger kan over belangrijke wereldproblemen bloggen, maar ook over pietluttige details, hij kan onzinnige ideeën spuien of gekke theorieën opbouwen.

Het staat de lezer vrij om de blogger te beschouwen als een halve gare, een querulant, een spijkers-op-laag-water-zoeker, een arrogante nitwit, een excentriekeling, een groot denker of een gewone knul. Maar de lezer mag van de blogger niet verwachten dat hij zijn schrijfsels aanpast aan de verwachtingen van de lezer. Dan zou zijn weblog immers geen blog meer zijn, maar een 'product'. En dat is niet de bedoeling van een echte weblog. De lezer kan, als zijn verwachtingen niet of onvoldoende ingelost worden, gewoon wegblijven en andere blogs opzoeken. De blogosfeer biedt voor elk wat wils.

Bloggers die dat wensen, kunnen hun blog ook opvatten als een 'product' dat zich richt naar wat de doelgroep wil lezen. In dat geval zou ik niet meer spreken van een echte weblog, maar van 'micro-publishing'. Ook dat kan waardevol zijn.

Wel thema. Ik erger mij al jaren aan dit soort slechte vertalingen. Engels is niet direct een moeilijke taal en iedereen die wat artikels over amerikaanse politiek gelezen heeft kent dit begrip. Van een journalist die hierover bericht mag men dus zeker hetzelfde verwachten. Of is het toch waar dat de journalistiek de afvalbak van de advocatuur is?

1° Ik vind het een onvergeeflijke fout, en zoals je terecht opmerkt, elke "Bushism" wordt onevenredig vergroot (was Bush zijn verspreking van zo'n twee maanden terug trouwens niet in Het Nieuwsblad) maar owee als een journalist eens een lapsus maakt.

Voor iedereen die in het perswereldje over buitenlandse zaken en diplomatie schrijft moet het zonneklaar zijn dat Mr. Schnabel de "Midwest" + periferie bedoelde, door Der Scweinepuppenfleisch, sorry, Der Spiegel, ook wel "Jesusland" genoemd.

Je weet wel, die regio in de VS waaraan de wereld de aap Bush dankt. Karen Torben Nielsen haar broek af en slaag op haar bloot gat!

2° In De "Standaard" was er weer een neerbuigende column van Bart Sturtewagen over de redenen waarom Powell zich hier zo komt uitsloven en aimabel doen. Volgens Bartje is het omdat de VS weten dat ze zich hopeloos in nesten gewerkt hebben in Irak en komt Powell nu de plooien gladstrjken in de hoop alsnog steun te vinden. Typische zelfoverschatting van Mr. Sturtewagen & Co. Bij De "Standaard" is toch ook eens een grote kuis nodig me dunkt.

3° Los daarvan: kan iemand me zeggen wat voor soort zeep Colin gebruikt?

1. De Gucht is een overtuigd Europeaan ( ging zelfs als Covenant zo ver dat hij zich uitsprak voor een EU wide referendum, lichtelijke overdrijving in een bui van euforie " because it automatically backfires). Dat betekent dat hij vanuit dat perspecief de relatie met US bekijkt.

2. Even - is het toegestaan? - persoonlijk. Ik kan me nu ook wel in 4 talen perfect uitdrukken. Soms zweet je vooraf, in mijn geval in het Spaans.

3. Er is een ernstige Transatlantic Dialogue nodig.Voor mij is dat met de Brookings Institution.ER zijn ook anderedemocratischre think tanks. Ze wisselen mekaar aan de top af.

4.We zijn zéér eurocentrisch.Dat is op zichzelf goed, maar het mag niet tot dwaasheden leiden.

Illustratie : de Europeaan die lacht om de gemiddelde " domme " Amerikaan die helemaal niet weet dat - pakweg - België grenst aan DE, FR, LUX, NL.

Dat die zelf in géén geval zonder atlas kan zeggen welke de buurstaten van Utah zijn, is blijkbaar géén probleem.

Nu stop ik.Even.

Luc,

ik volg jouw interpretatie en vindt jouw opmerking helemaal niet hautain.

Eens iets anders maar indezelfde context :

Een tijdje geleden vergaderde de president van Amerika in zijn Oval Office met een beperkt aantal medewerkers.

Het is geweten dat hij er niet van houdt om met vele in zijn bureau te vergaderen.

Het tema is : kunnen we niet meer militairen zenden naar Afgha,nistan.

Een democratische senator met veel ervaring in diplomatie geeft een suggestie en zegt : Laat ons tienduizend Zweedse miltairen op vredesmissie onder Uno vlag sturen.

Bush bekijkt hem en zegt onmiddellijk : Zweden heeft geen leger.

De senator is geschrokken door deze ferme rectie en zwijgt verder.

Het is geweten dat Bush geen tegenspraak meer duldt.

Veertien dagen later ziet Bush op een receptie dezelfde senator,gaat er direct naar toe en zegt : Beste vriend,weet je nog een tijdje geleden over de zending van soldaten naar Afghanistan?

Je had gelijk: ik heb het laten onderzoeken:

Ik bedoelde Zwitserland heeft geen beroepsleger

/

Ik ben maar een simpel Vlaams boerke - uit Antwerpen, weliswaar! - dat met een A1 SMT jaren geleden gepoogd heeft om wat Engels te leren.

Herhaaldelijk heb ik mij al geërgerd aan het gebrek aan kennis van de Engelse taal en cultuur bij heel wat mensen met intellectuele pretenties. Dat gaat zo ver dat ik mijn oudste zoon (16) nu al met enige regelmaat wijs op foute vertalingen van begrippen uit de Anglosaksische cultuursfeer. Hij doet het af en toe reeds naar mij toe.

Wat mij daarbij mateloos stoort is dat al die zelfgenoegzame hoogopgeleiden een hoop fouten maken die ik niet zou maken. Ik ben nochtans maar een simpeltje, alleen heb ik altijd al vrij veel gelezen...