Hyperinflatie en oorlog

Wie is Marc Faber? Een zwitserse beleggingsgoeroe, fund manager, multi-miljonair die in Hong Kong woont en aan George Soros doet denken, een zeer intelligente (of slimme) maar uiterst 'onwijze' man, want....culturele perverse zelfhater. Hij is alleszins duidelijk verward in zijn denken over inflatie en oorlog. Dit, in de veronderstelling dat hij zou vertellen wat hij echt denkt, en niet zegt wat voor hem momenteel financieel voordelig zou kunnen zijn.

Het is waar dat de Duitse hyperinflatie in het begin van de 1930's de nazis aan de macht heeft geholpen. Maar het is niet inflatie dat de oorzaak zou geweest zijn van de tweede wereldoorlog later in die dekade. Die oorzaak lag in de totalitaire ideologie en het ondemocratische politiek bestel van Duitsland en Japan toen. Bij autoritaire en totalitaire regimes kan de factor 'inflatie' zeker bijdragen tot oorlog voeren, omdat dergelijke regimes binnenlands typisch een quasi-monopolie over informatieverschaffing bezitten. Het fabrikeren van externe (of zelfs interne) demonen kan dan helpen om de eigen 'legitimiteit' bij de eigen bevolking te helpen versterken, en het eigen economische falen (ondermeer in de vorm van hyperinflatie) te doen 'vergeten'. Men kan dat vandaag zien bijvoorbeeld in Venezuela (tegenover Colombia) of in Noord Korea (tegenover Zuid Korea), enz... En men mag gerust verwachten dat het Chinese politbureau die weg zal volgen (tegenover Taiwan en Japan) wanneer de volgende economische crisis naar China zal komen.

In democratieen ligt de relatie inflatie-oorlog juist andersom. In democratieen bestaat er geen overheidsmonopolie over informatie, wat artificiele externe demonenschepping uitsluit. In democratieen heeft het publiek invloed op de overheid en oorlog voeren is uiterst moeilijk voor democratische politiekers. Er bestaat geen enkel voorbeeld van een democratie die ten oorlog is getrokken om inflatie te doen vergeten, of in een periode van hoge inflatie. Het ligt natuurlijk wel voor de hand dat oorlogen kostelijk zijn, en dat het in een democratie moeilijk is om oorlogen op non-inflatoire wijze te kunnen financieren. Inflatie kan dus gemakkelijk een GEVOLG zijn van oorlog, maar niet de OORZAAK, in een democratie. De 'stagflatie' van de late 1960's en vroege 1970's was duidelijk verbonden met de Vietnam oorlog (en ruimer gezien met de Koude Oorlog), maar was er geen oorzaak van. Integendeel. De Vietnam oorlog was begonnen in een periode van relatief snelle economische groei in het Westen, gepaard met prijsstabiliteit, en het startpunt ervan werd beslist in Hanoi (in combinatie met Moskou), niet in het Westen.

De beschuldiging dat "de Amerikanen", met hun democratisch politiek bestel (waar iedereen kan zeggen wat hij wil omtrent zijn/haar politiekers), wel een vijand zullen "verzinnen" is niet alleen "walgelijk" (zoals Cogito terecht opmerkt), maar absurd. Voor naievelingen die zouden denken dat irrationeel en destructief anti-Amerikanisme enkel zou voorkomen onder Europese vakbondsmilitanten+moslems+hippies+anarchisten+studenten(zonder brains), evenals de Europese politiekers die deze groepen 'bespelen', kan het wel nuttig zijn van te zien hoe onnozel multimiljonnairs (van het financiele 'kapitalisme') zich wel kunnen gedragen.

Daar is inflatie niet de schuld van Blue-coat. Daar kan een boom apart over worden opgezet.

@ Cogito

Ik denk dat ge deze keer maar 'mortal' zijt geworden en sta dus aan de kant van blue-coat wat inflatie betreft. Maar ge hebt wel gelijk waar ge zegt dat al die dingen die blue-coat opsomt niet alleen aan inflatie kunnen toegeschreven worden.

Het is waar dat inflatie op zich een "zegen" kan zijn voor mensen met schulden. Maar, het kan dat evenzeer zijn voor mensen "met geld". Ge bedoelt natuurlijk niet "geld" in de technische betekenis, maar wel in de betekenis van 'rijkdom'. Rijke mensen kunnen evenzeer 'profiteren' van inflatie als ze hun rijkdom weten te beleggen in activa die sterk onderhevig zijn aan 'inflatie' (in de zin van prijsverhogingen) of als ze de juiste tax specialisten kennen.

Inflatie is slecht voor de economie in haar geheel omdat ze 'renteniersgedrag' en speculatie aanmoedigt, en echt ondernemen moeilijker maakt (want nog meer onzekerheid schept). Het resultaat is lagere GEMIDDELDE inkomensgroei op middellange termijn.

Inflatie is doorgaans heel slecht voor de echte 'zwakkeren', t.t.z. zij waarvan het inkomen niet automatisch geindexeerd is, of zij die geen politieke 'godfathers' hebben, en voor degenen die niet al te snugger zijn of die weinig aandacht schenken aan wat er economisch zo allemaal gaande is. Voor de 'gladde jongens', speculanten en onscrupuleuse 'farizeeers' of uitbuiters kan inflatie een echte zegen zijn. Ik denk niet dat Van Ypersele de Strihou of De Gucht zich van inflatie veel zouden moeten aantrekken.

Natuurlijk, de reden waarom mensen met schulden profiteren van inflatie is exact dezelfde als waarom de overheid profiteert van inflatie, en ab initio de réden waarom de overheid geld bijdrukt. Inflatie is belasting op geld, betaald door iedereen met geld. Ik verdedig hier geen inflatie hé. Ik zeg enkel dat de kleine man met een automatisch ge-indexeerd loon en een zware hypotheek zich niet teveel zorgen moet maken.