Jezus nooit in India, boeddhisten wel in Palestina

Ingezonden door LVB op 2010-10-16 21:36

Sommigen beweren dat Jezus zijn opleiding in Kasjmir gekregen heeft, en dat hij er na de gebeurtenissen op Golgotha naar teruggekeerd is om er op 115-jarige leeftijd te sterven. Dat verhaal is gelanceerd door een Russische avonturier-geleerde, Nikolaï Notovitjs, die in 1887 een lamaïstisch klooster in Ladakh bezocht. Hij kreeg er een tekst te zien over het leven van Jezus, Het leven van de heilige Issa. Die zou als kind met een groep handelaars naar India gekomen zijn en er bij diverse meesters in de leer gegaan zijn, tot hij in het boeddhisme het licht vond. Hij vergramde de brahmanen door hun vedische kennis ook aan het gewone volk aan te leren en zich uitdrukkelijk tegen het kastenstelsel uit te spreken.

En daar moet al een eerste alarmbel gaan rinkelen. We zijn dan in de tijd van democratisering en socialisme, en toevallig blijkt die Ladhaki Jezus, anders dan die uit het Evangelie, juist daarvan een voorvechter te zijn. Hij predikt nog tegen de instelling van een priesterschap als mediator tussen mens en God, en krijgt verder ruzie met alle religieuze en andere autoriteiten. Zo moet hij op zijn terugweg door Iran zien te ontsnappen aan de wraak van vergramde zoroastrische priesters. In ieder geval, hij komt veilig thuis in Palestina, pleegt er zijn bekendste wapenfeiten, en keert dan terug naar zijn tweede vaderland, Kasjmir.

Uiteraard is er nooit bevestiging gevonden van dit verhaal, behalve dan mediumiek "geopenbaarde" getuigenissen zoals The Aquarian Gospel of Jesus the Christ, dat in 1908 in de VS verscheen en welks "relaas van Jezus' leven in India wonderwel overeenkomt met dat in Het leven van de heilige Issa". Ra ra, hoe zou dat komen? (...)

Gelukkig bestaat er een minder fantaisistische verklaring voor de onmiskenbare gelijkenissen tussen christendom en boeddhisme. Niet elke zending van boeddhistische predikheren naar verre buitenlanden heeft even diepe sporen nagelaten als die naar Centraal-Azië en China of die naar Sri Lanka. Het lijdt echter weinig twijfel dat ook West-Aziatische handelspartners van India het bezoek van boeddhistische missionarissen gekregen hebben, alleen is daar nooit een boeddhistische gemeenschap ontstaan. Althans, geen die lang genoeg overleefd heeft om in eigen teksten of verslagen door anderen een vermelding na te laten. Maar misschien heeft het boeddhisme er toch een spoor nagelaten, één dat al te lang niet herkend is geworden: het christendom. (...)

[D]e bekoorlijkste en meest typisch christelijke passages, de parabels van Jezus, beantwoorden inderdaad nauwkeurig aan een boeddhistisch model. (...) Onder de belangrijkste elementen van het christendom die aan het boeddhisme kunnen ontleend zijn, noemen we het monnikendom als instelling, de waarde van het celibaat en de betrekkelijke minachting voor het huwelijk (christelijke "gezinswaarden" zijn een latere ontwikkeling), en de enorme bekeringsijver. "Het huis verlaten", zoals Chinezen de intrede in het boeddhisme noemen, is een provocerend thema in Jezus' prediking, die zijn volgelingen warempel opriep om hun vader en moeder te haten.

Koenraad Elst in "De donkere zijde van het boeddhisme", Mens & Cultuur Uitgevers, 2010

Reacties

#100254

EricJans

zondag, 17 oktober, 2010 - 11:19

 

@ Koenraad Elst:

Eerts en vooral wat de legende van de Indische Jezus betreft: opgeruimd staat netjes. Met dank. Maar ik zie (alvast in dit citaat) weinig bronvermelding.

Enkele kanttekeningen, evenwel:

U schrijft:
<<Onder de belangrijkste elementen van het christendom die aan het boeddhisme kunnen ontleend zijn, noemen we het monnikendom als instelling>>

Afgaande op de...
[4 officiële evangeliën, het boek Handelingen (van de eerste christenen, toch!), de brieven en de Openbaring... dus afgaande op de in Nicea in 325 onder de 4 eerste aangestelde 'patrarchen' en hun concilie of kerkvergadering voor meest authentiek vastgelegde]
...Nieuw-Testamentische 'canon', kan ik u melden dat daarin alles behalve sprake is van enig 'monnikenleven'. In het NT is geen sprake van 'monikken'... wel van de 'gemeente' of 'Ekklessia' (vergadering of 'bijeenkomst'... wat in het Frans 'église' zou gaan heten.)

Het is dan ook niet te verwonderen dat toen Erasmus [- wég van de Latijnse vulgaat-NT-versie - met deze Griekse 'Textus Receptus' als zuiver 'aartsvaderlijke' NT-canon (als Griekse uitgave van het NT)] uitpakte en opriep tot vertalingen naar de volkstaal... Luther ook gevolg gaf aan die oproep om Erasmus' "Textus Receptus" van het NT naar het Duits te vertalen. (Hij ontwierp er zelfs grote delen van de Duitse grammatica voor, zoals de naamvallen.)

Eén van de voornaamste reactie van 'monnik Luther' bij de grondige kennismaking van het NT (textus receptus) was juist dat hij monnik af was en in het huwelijk trad!
Bij de zoektocht (met vallen en opstaan) van het renaissance-christendom (protestantisme) naar de oorspronkelijke uitgangspunten van de Bijbelse lering, was net het monnikenleven één van de eerste fenomenen die sneuvelden!
Het gaat bijgevolg maar moeilijk op om net dat monnikenbestaan - als oorspronkelijk geïnspireerd door boedhisten dan nog! - aan 'Jezus" te gaan linken.
Dat is dus - zacht gezegd - wel zéér weinig waarschijnlijk.

<<de betrekkelijke minachting voor het huwelijk (christelijke "gezinswaarden" zijn een latere ontwikkeling)>>

Opnieuw: afgaande op de 'textus receptus' van het NT, stel ik vast dat precies die 'ekklessia'...
[dus het gemeenteleven van mannen, vrouwen en kinderen en het sterk gepropageerde monogame huwelijk (bijzonder tegen het in de gemeenten soms nog aanwezige polygame huwelijk in!); niks geen 'klooster', of geen monnik te bespeuren in die grondteksten!!]
... voortdurend vergeleken wordt met 'het huwelijk' als het gaat om de band tussen 'God' en zijn 'bruid'... de gemeente, ekklessia.
Algemeen waren er in die ekklesia net 'opzieners' of 'oudsten' aangesteld om erop toe te zien dat de lering zuiver bleef: met name om erop toe te zien dat er juist niet te veel plichtenleer (de lering was uiterst liberaal!) en trapjesverhoudingen tussen de gemeenteleden gingen spelen.
Wie 'leiding' had kon erop worden aangesproken dat hij een 'dienaar' moest zijn.
Het NT is net te lezen als een aaneenschakeling van strijd tégen wetticicisme. De sabbath werd bijvoorbeeld 'geschonden' (kwamen samen op de eerste dag van de week!)... daaraan werd door de oorspronkelijk - joodse - monotheïsten zéér zwaar getild! Het vroegste christendom was ultra-liberaal en precies daarin lag het succes van de strekking: het trok een radicale streep door alle mogelijke 'religie', nét als declaratie van 'God': dat is extremer libertair dan onze huidige zgn. 'goddeloze vrijzinnigheid'.
Het is doodjammer dat dat in onze tijd zo slecht begrepen wordt en dat precies dat Nieuwe Testament met zijn 'volbrachte genade' voor alles wat mensen (moreel) fout kunnen doen voortdurend gelezen wordt als een regeltjesboek. Het hele boek is één gigantische strijd tegen dat soort denken! Het spreekt van 'de vernieuwing van uw denken'... en de teksten moeten voortdurend uitleggen dat wetten en regels daarom niet slecht hoeven te zijn, ONDANKS die vernieuwing van het denken: ultra-libertijns moreel denken is dat!
Waarom wordt dat zo slecht begrepen!?

Voor alle 'regels' in het Nieuwe Testament geldt: 'Hier zijn enkele praktische leefregels, maar wie ze overtredt moet weten dat hij al vergeven wás!' = 'Vernieuwing van het denken = ga er als VRIJE mensen mee om!!! (= zit je er niet op blind te staren: het gáát finaal niet om deze of gene 'regel'!)
Het NT maakt in ELKE tekst net een vlijmscherpe tegenstelling tussen 'onder de wet' vallen of 'onder de genade' vallen. Mensen 'buiten' (het vernieuwde denken van) de ekklessia zijn mensen 'nóg' onder de wet vallen: regeltjesmensen! Hun denken gaat niet verder dan 'de regeltjesreligies' hen voorschrijven. DÁT is het hele ding!

Wat heet dan 'monnikenleven'? Wat heet 'huwelijk'?
Alles is geoorloofd maar niet alles is nuttig (= bevrijd leven onder de genade, ONDANKS alle overtredingen 'des menschen') = ultraliberaal moreel denken!
Hamer hamer... ik ben aan het hameren, excuus.

En nog een kleine randbemerking: bij de geboorte van Jezus zien we 3 wijzen uit verschillende windrichtingen op hun kamelen aangefietst komen: het (tot dan - zéker vanuit het judaïsme gezien! - in het jodendom opgesloten) 'monotheïsme', zou vanaf precies dié 'geboorte' uitbreiding nemen naar 'niet-joodse' (= heidense) streken en volken... zoals we met het blote oog hebben kunnen vaststellen. Invloed van de boedhisten, zegt u? Het begrip 'God', de 'eenheidsgod' (O.T.: "Hoor Oh Israël, Adonai, de Here Uw God is één!")
... met een hoofdletter en enkelvoud?
Mmm... weinig waarschijnlijk. Ligt niet voor de hand.

#100255

traveller

zondag, 17 oktober, 2010 - 11:35

 

@ Eric Jans

Dit is een van jouw beste concrete commentaren.
Ik had in Indië die geschiedenis verschillende keren gehoord zoals Dr. Elst ze beschrijft en ik heb me daar steeds vragen bij gesteld, waarvan de grootste vraag was "waarom hebben de tijdgenoten van Christus nooit over die leeftijdsgap van 12 tot 30 jaar gesproken? Wat is daar de reden van?"
Ik was er steeds van overtuigd dat Christus bekend was met het boeddhisme, maar hoe?
Waren er karavanen van India naar het M.O. tijdens het leven van Christus, daar ben ik bijna zeker van door de specerijen en stoffenhandel.

#100256

EricJans

zondag, 17 oktober, 2010 - 11:40

 

nootje:
bovenstaande reactie illustreert - wat mij betreft - waarom ik me als 'christen' (geen Bijbelse term, overigens!) wel degelijk zeer goed thuis voel op een toch behoorlijk vergaand-liberale weblog als LVB.net.
Ik voel me hier méér thuis dan in een gemiddelde Vlaamse kerk - strekking maakt niet eens zoveel uit - omdat ik er vanuit Bijbels perspectief ook van overtuigd ben dat vele zgn. hedendaagse 'vrijzinnigen' in hun denken in vele opzichten nauwer aansluiten bij de Bijbelse grondtekst dan vele 'kerkelijken'.
Er is iets grondig 'mis'.

#100257

EricJans

zondag, 17 oktober, 2010 - 12:17

 

Ik zou als overtuigd christen (Jezus-volger) aan Aartsbisschop Léonard (die ik als Rooms-katholiek op prijs stel omdat hij tenminste zelf gelooft in wat hij zegt!) willen zeggen dat heel die santenboetiek met monniken, trapsgewijze kerkhiërarchie, kerkelijk 'recht' (jawel Torfs!), celibaatsplicht (Petrus had een vrouw!), enz. ... vanuit de Nieuw-Testamentische grondtekst gezien... vormen van 'immanente gerechtigheid' zijn.

De Roomse Kerk (maar ook andere!) moet durven terugkeren naar het Nieuwe Testament en dus naar de gegeven genade durven 'liberaliseren' om de Liefde Gods.
Gooi die poorten van de kloosters eens open en laat de zwijgnonnen eens spreken. Er staan geen kloosters in het NT en zwijgnonnen nog minder! Dat zijn de knalharde FEITEN!

Kunnen we niet gewoon eens herlezen wat er geschreven staat en daar een open gesprek over hebben? Dat moet toch mogelijk zijn.
Of moeten we verbloemend blijven vastklampen aan 'tradities' als 'ex-cathetris-geloofswaarheid'? Gelooft zo'n bisschop dat zélf eigenlijk wel? Ik bedoel: écht 'geloven' wat NIET in het Nieuwe Testament te bespeuren valt?
Zal ik dan een hunnebed in mijn tuin plaatsen? Dat was immers ook een leuke traditie!

#100258

paul

zondag, 17 oktober, 2010 - 12:40

 

Dan heb je heel dat instituut toch niet nodig, kan je evengoed zelf je geloof beleven, of in een protestantse kerk.

#100259

EricJans

zondag, 17 oktober, 2010 - 12:48

 

@ Traveller:

Met dank voor 't compliment. Zeer vereerd.

Je zegt:

<<Waren er karavanen van India naar het M.O. tijdens het leven van Christus, daar ben ik bijna zeker van door de specerijen en stoffenhandel.>>

Natuurlijk waren er karavanen met handelsreizigers in Jezus' tijd... en veel vroeger al.
Méér nog: Israël en Judea waren regelrechte doorvoerlanden voor alles en iedereen (handelaars, legers, enz.) die van Egypte richting Mesopothamië of Perzië moest zien te geraken. Dat kon zelfs moeilijk anders dan door Judea!

'God' wist vanouds al zijn 'Beloofde Land' kennelijk goed te positioneren om 'Zijn Woord' aan zowat de gehele geldende wereld kenbaar te maken. (Psalmen: 'Alle gij Natiën en Volken: hoort naar het Woord des Heeren!'... die profeten moesten écht niet ver lopen om hun boodschappen over de onafbeeldbare eenheidsgod uit te roepen: de halve of hele wereld kwam bij hen over de vloer!)
Voor de Romeinen was Juda een erg vervelende en morrende buitenpost en de geschiedenis had zelfs de Romeinen al geleerd dat je er bij een bezetting van dat landje verdomd goed aan deed om ze daar zekere religieuze vrijheden te gunnen... anders kwam er een hoop onhoudbare heibel van.

Die Joden waren geen Vlamingen, hé... zij stonden voor hun identiteit.

#100260

EricJans

zondag, 17 oktober, 2010 - 12:51

 

@ paul:

Wat dacht je dat het protestantisme (in zijn vanzelfsprekende tegensprekelijke veelkleurigheid) al 5 eeuwen zégt?
En wat dacht je dat de orthodoxie is zijn veelvuldige vormen en deels ook onderscheiden al 20 eeuwen effectief toepast?

Wat denk je dat de eerste gemeenten deden?
Juist ja... u hebt het begrepen.

#100261

EricJans

zondag, 17 oktober, 2010 - 12:54

 

@ paul:

Hier de Bijbelse definitie van een kerk, uitgesproken door Christus Himself: <<Indien er twee of méér in mijn naam verenigd zijn; ben Ik in hun midden>>.
Die twee mogen zelfs denkfouten maken, zolang de intentie oprecht blijft.

#100262

EricJans

zondag, 17 oktober, 2010 - 12:59

 

@ Paul:

<<kan je evengoed zelf je geloof beleven>>

Het NT spreekt allereerst het individu aan met 'God is doodgegaan'; einde religie; en zegt dan: ga nu naar de andere 'vrijzinnigen' en laat het us 'Gode welgevallig offer zijn' om er samen voor elkaar het beste van te maken. En dat heette dan 'ekklesia'.
Maar niets is moeilijker dan omgaan met zo'n vrijheid, natuurlijk. En zo kwam dan... 'de kerkgeschiedenis'.

#100263

EricJans

zondag, 17 oktober, 2010 - 13:24

 

@ Paul:

En om het helemaal rond te maken:

eigenlijk is God in het Nieuwe Testament een vrijzinnige die de mensen van alle religie wil bevrijden.
Hij komt naar de aarde als 'Zoon van' - rechtstreekse erfgenaam van de Eeuwigheid, dus - en laat zich - als een karikatuur van Zijn Almacht - doodslaan.

Maar God zou niet God zijn als Hij niet eeuwig leeft: dus komt Hij terug uit dat graf, natuurlijk. (Doet Hij dat niet; dan is Hij niet God, natuurlijk, want niet eeuwig. Logisch)

Hiermee moest dan een einde komen van de 'kruipende mens tegenover de Almachtige' godheid: de mens moest daarvan bevrijd worden... wég met de religieuze onderkruiperigheid.

Dat is in het 'christendom' echter maar zeer matig gelukt, zoals we kunnen vaststellen.
Maar toch: de dienstbaarheid aan 'elkaar' als 'menselijk offer' aan deze 'God-de-gedode-Almachtige' heeft ook staaltjes van schitterende dienstbaarheid en menselijke bevrijding en vooruitgang in die kerkgeschiedenis voortgebracht.
We mogen niet zomaar alles wegmaaien met onze 'kritiek aan de kerk(en)'. Dat zou te makkelijk zijn.

(en als nevengeschikte bedenking:)
Enfin: hopelijk gaat Mohammed met de zijnen niet te zeer de offercultus weer installeren. De vraag is dan immers wie de 'arme schapen' zullen zijn.

#100362

Pierre Saelen

dinsdag, 19 oktober, 2010 - 13:22

 

Hear, hear EricJans!

#100364

Pierre Saelen

dinsdag, 19 oktober, 2010 - 14:05

 

@ Traveller:
"Waren er karavanen van India naar het M.O. tijdens het leven van Christus?"

Even citeren uit de eerste beste bron die ik terugvond, Spectrum Times Atlas van de Wereldgeschiedenis, is al van 1978 (1981 vertaald), blz 70-71, De commerciële en culturele betrekkingen binnen Eurazië [handelend over de periode 500 v.o.t. 500 n.o.t. en meer in het bijzonder over de Hellinistische en Romeinse tijd]:
"Verder naar het zuiden, op de Indische Oceaan, voeren ieder jaar met gebruikmaking van de moesson soms wel 120 groteGriekse schepen heen en weer tussen de havens aan de Rode Zee en Voor-Indië. De Arabieren dreven, eveneens met schepen, handel van haven tot haven langs de noordwestkust van Voor-Indië, de Perzische Golf en de specerijenmarkten van Abessinië en Somaliland...
De belangrijkste route over land liep vanuit het Oosten over Nisibis en Zeugma [lees: de routes over Centraal-Azië (Koesjana Rijk) en Perzië en liepen voorbij die twee steden in Assyrië, Noord-Syrië, maar er waren ook nog zuidelijkere landroutes:] De kooplieden van Palmyra bezaten karavanen die zich tussen het Romeinse rijk en de Perzisdche-Golfhavens Charax en Apologos bewogen [vlak bij de monding van Tigris en Eufraat]... Verder zuidwaarts speelde Petra dezelfde rol voor karavanen die van Leucocome [iets noordelijker dan Al Farsh] en Aela [Elat] aan de Rode Zee naar Gerrha [iets ten noorden van Raas Tannoera] aan de Perzische Golf en terug trokken."
Kortom: één route over zee en drie routes over land (en soms over zee) en wel op een tijdstip dat al die routes volop werden gebruikt (relatief veilig).
Sinds meerdere eeuwen waren er toen al enkele Joodse gemeenschappen in Indië: http://en.wikipedia.org/wik...
Het is dus goed mogelijk dat die via de handelsroutes met de Joden in Palestina contact hielden.

#100366

Questing Beast

dinsdag, 19 oktober, 2010 - 14:20

 

Globalisatie is van alle tijden, alleen verlopen de contacten vandaag de dag wat sneller.

#100619

EricJans

zaterdag, 23 oktober, 2010 - 18:55

 

@ QB:

<<alleen verlopen de contacten vandaag de dag wat sneller.>>
Daar ben ik nog niet in alle gevallen zo heel zeker van. Wat meer is: de contracten liepen toen stukken sneller!