Ziek van de nota-Di Rupo

Citaat van Jaap Kruithof n.a.v. Egmont: "Dan komt er maar een regeringscrisis [zelfs een uitzichtloze regeringscrisis, maar niet wijken]. Je moet tenslotte laten zien dat er met de gerechtvaardigde belangen van het Vlaamse volk niet te spotten valt." (De Nieuwe, 21-10-77, of in Een wereld zonder stuurman, p111-112) Kruithof noemde dat de marxistische analyse toepassen op het Vlaamse probleem (p106).

De nota van EDR was een eenzijdige onderhandelingsnota en geen formateursnota. Naar aloude Franstalige gewoonte bulkte ze dusdanig van de doldrieste aanspraken precies alsof er geen Grondwet bestond, die de gewesten en gemeenschappen duidelijk omschrijft. De Grondwet is dan toch het raam waarbinnen de democratie bedreven wordt. Het sociaal-economische deel was eveneens een regelrechte aanslag op de hard werkende en sparende burger. Om deze nota 'evenwichtig' te maken was er nagenoeg op elk paragraaf een onderhandeling nodig op het scherp van de snede, die dan bij succes een compensatie uitgelokt zou hebben door de inwilliging van een of andere onmogelijkheid ergens anders. Op basis van dit werkstuk viel niet te onderhandelen.

De CD&V heeft geoordeeld, dat dit mits enkele wijzigingen aan het BHV gedeelte, wel kon. Zij zullen van een koude kermis thuis komen. Hoogstens bekomen ze wat in 2007 hen ontzegd is geworden plus enkele sociale pakketjes en dit tegen een prijs, die naast veel geld vooral de soevereiniteit van Vlaanderen over zijn grondgebied in vraag kan stellen (bij toekomstige geschillen) en de Vlaamse belangen in de gezamenlijke hoofdstad in gevaar brengt.

Verder is er van verantwoordelijkheid voor inkomsten en uitgaven van de gewesten en gemeenschappen geen sprake (responsabilisering nihil). Het ziet er zeer slecht uit.

Hoe kon de verstandhouding tussen CD&V en NV-A opgeblazen worden?

Sinds het begin van de onderhandelingen i.v.m. de regeringsvorming is door de Franstalige partijen gepoogd de CD&V los te weken van de schuilpositie in het zog van de NV-A, die zij innam na haar verpletterende verkiezingsnederlaag.
Dit is ettelijke keren geprobeerd met als eerste omvangrijke en ernstige poging de langdurige informatieronde door Johan Vande Lanotte die resulteerde in zijn bemiddelingsnota als basis van onderhandelingen. Daarop is echter gezien de onevenwichtigheid door Wouter Beke, de CD&V-voorzitter, afwijzend op gereageerd en dit nog zelfs voor de NV-A stelling had genomen. Uit de pers kon men opmaken dat het initiatief van Wouter Beke binnen zijn partij door de Belgisch gezinde vleugel op weinig bijval kon rekenen.

Vervolgens kwam er mede door de NV-A een informatie-opdracht voor Didier Reynders, die niets tastbaars opleverde buiten de entree van de liberalen in het onderhandelingsproces.
En dan kwam Wouter Beke zelf aan bod. Zo te zien heeft hij zich toen heel ernstig van zijn taak gekweten. Men mag aannemen, dat de uitvoerige gesprekken, die hij had met het kabinet van de koning en de bemiddelingsnota, die hij produceerde, deze laatste instantie een goed inzicht opleverde over de onderhandelingsgrenzen van zijn partij.

Kort daarop kreeg Elio Di Rupo ogenschijnlijk op basis van de Wouter Beke-nota met instemming van zowel de NV-A en CD&V een ‘formatie-opdracht’. Er kwam echter geen formatienota maar een zo eenzijdige onderhandelingsnota, dat die door de NV-A als basisdocument voor de vorming van een regering onmogelijk aanvaard kon worden. Hetgeen geargumenteerd gebeurde.
De CD&V-leiding in casu Wouter Beke betrok in eerste instantie de intussen klassiek geworden schuilpositie achter het NV-A. Dat leek logisch want de Elio Di Rupo-nota was nog negatiever voor Vlaanderen dan deze van Johan Vande Lanotte en daarop had men negatief op gereageerd.

Maar toen leken er vanuit Belgische hogere kringen plots een hele reeks contacten te komen met het CD&V-leidende gremium en die blijken verkregen te hebben dat de CD&V zijn definitieve stellingname uitstelde en tenslotte in een ‘Nee, tenzij’ wijzigde.
Men mocht uit de pers (Le Soir) ook vernemen, dat de eenzijdige formateursnota zo opgesteld was om deze door de NV-A te laten weigeren.
Het gehele verloop duidt in de richting van een samenspel tussen het kabinet van de vorst en de PS, waarbij de nodige garanties geboden werden aan de CD&V, dat de formatie-nota i.v.m. de nieuwe ontwikkelingen niet op de letter diende verstaan te worden. Dat dit gepaard ging met de nodige wrijvingen, niet iedereen was geïnformeerd, gaf het geheel een waarachtigheidsgehalte.
De donderpreek van de koning per 20.07.2011 leek ook wonderwel te passen in deze gang van zaken. Zo te zien is Wouter Beke hier in dezelfde positie gemaneuvreerd geworden als die van Leterme in 2007 met dien verstande dat de Franstalige partijen nu de boodschap blijken gekregen te hebben het niet zo bont te maken als toen.

@Thinker: Even tijd voor een gedachtenexperiment: stel dat Di Rupo er in slaagt heel Vlaanderen te koloniseren en er een extreme PS Staat van maakt, waar u binnen enkele jaren voor de rechtbank geleid wordt wegens klasseverraad en collaboratie met de Flamingante vijand. Hoe noemt u een dergelijke actie?

@Thinker, QB, traveller, 

wat een zielige nonsens, die overtrokken en extremistische prietpraat waarmee jullie elkaar opfokken.  Jullie doen alles om de karikaturen ide PS-CDH-Ecolo over Vlaanderen/ Vlamingen cultiveren te bestendigen. 

Om even het onderwerp zelf terug te komen: 1. praten is geen verrraad, nooit (zelfs niet met de Taliban of Nazi's); 2. ik denk dat het meest realistische scenario dat nu voor ons ligt een soort van DiRupo I à la Leterme II is; een weinig samenhangende coalitie die een paar maanden (6-12m) zal overbruggen om de financiele markten te kalmeren en België uit het nieuws leiden, maar zonder enige fundamentele realisaties.  De kans dat de CDV (of VLD) de onderhandelings-/formateursnota van DR zullen uitvoeren is bijzonder klein.  Op deze manier zal de CDV (en VLD) met opgeheven hoofd nr de verkiezingen kunnen trekken als "staatsdragende" partij: we hebben echt geprobeerd, maar we hebben ook niet toegegven. The best of both worlds, in de gedachtengang van Beke & Peeters.

Daarnaast acht ik het ook nog zeer realistisch dat F. Vandenbroecke (die opvallend eensgezind was met Vermeersch op vele punten) ook bij de SP.a nog in z'n gebruikelijke stijl wat tegenwerk zal realiseren.  

enige probleem is dat CD&V stemmers ontzettend snel vergeten... het geheugen van een.......

"....een weinig samenhangende coalitie die een paar maanden (6-12m) zal overbruggen om de financiele markten te kalmeren en België uit het nieuws leiden, maar zonder enige fundamentele realisaties..."

Men vraagt zich af wat zoiets zou kunnen betekenen...die "fundamentele realisaties"?  Fiskale responsabilisering van regios en gewesten?  Structurele veranderingen in  de economie die de basis zouden kunnen leggen voor een hernieuwde fase van economische groei in plaats van de huidige langdurende stagnatie?  

Het is inderdaad niet moeilijk om te kunnen voorspellen dat een PS-geleide regering (met Vlaamse 'collaborateurs' in het zog) dergelijke fundamentele realisaties niet gaat realiseren.   Alles blijft bij het oude...  

Cordonnen zijn geen goede idee in een democratie.  Maar, als het echt niet anders kan, zou een "fluwelen cordon" rond de PS nog het minst schadelijk zijn op lange termijn bekeken voor alle Belgen...

@Jean: verder wil ik misschien nog even verduidelijken dat ik niet van mening ben dat binnen de Vlaamsnationalistische beweging een meerderheid te vinden is voor een dergelijke purgering. Bij de PS volgens mij trouwens ook niet.