De schuldencrisis kwam democratisch tot stand

Volledig akkoord met punt 2, dit gebeurt al voor een stuk in de praktijk: Europese administraties voor intellectuele eigendom treden er in concurrentie met nationale of Benelux administraties.
Ik bespaar je de technische details. Ik hou het bij de vaststelling dat de Europese administraties een steeds groter deel van de markt (beschermingsaanvragen) naar zich toe trekken.
Volgens mij zou de "concurrentiepositie" van de nationale en Benelux intellectuele eigendomsadministraties kunnen worden versterkt indien hun wetgevers wat meer vrijheid zouden krijgen bij het uitstippelen van de beschermingsregels. Die zijn nu verregaand geharmoniseerd. Nagenoeg iedereen in de sector ziet dit als zalig makend. (Die harmonisatietendens dateert al van het eind van de 19° eeuw en zet zich steeds meer wereldwijd door.)
Misschien dat de eurocrisis er toe zal leiden dat die consensus in vraag zal worden gesteld. 

Ik wil een kanttekening plaatsen bij 2). Er is nu nog steeds ook wetgeving die er baat bij zou hebben om centraler geregeld te worden.  Twee voorbeelden uit mijn persoonlijke ervaring. 

- enkele jaren geleden verhuisde ik van België naar Nederland. Als zelfstandige kijkt de bank uiteraard naar de balans van mijn bedrijfje om te zien of het salaris dat ik mezelf uitkeer wel realistisch is. Door een gebrek aan uniformiteit aan boekhoudkundige en belastingregels kon geen enkele Nederlandse bank mijn Belgische BVBA beoordelen (en dus een marktconforme hypotheekofferte maken). Omgekeerd kocht ik een huis in een constructie die specifiek is voor de Nederlandse woningmarkt waardoor omgekeerd ook geen Belgische bank de hypotheekwaarborg kon beoordelen. Gevolg was dat ik heb moeten kiezen voor een fiscaal minder optimale hypotheekopbouw (concreto meer zelf ingebracht zodat de hypotheel op basis van het salaris van mijn vrouw en mijn diploma is goedgekeurd). Dit betekent echter dat er de komende 30 jaar onnodig geld van mijn persoonlijk rekening naar de Nederlandse staat zal gaan. Economisch gezien niet optimaal dus.

- ik werk samen met een heel klein bedrijfje dat in een niche markt werkzaam is. Daardoor hebben ze klanten en commerciële mogelijkheden over heel Europa. Het zou logisch zijn om per Europese regio iemand in dienst te hebben die de lokale klanten van service voorziet. Iemand in dienst nemen in een ander Europees land (geen grensarbeid dus) is voor een klein bedrijfje echter een onmogelijke bureaucratische horde. De boekhouding moet gesplitst (en uiteraard zijn de regels verschillend genoeg dat je voor ieder land een verschillende boekhouder moet hebben) en de loonadministratie moet gesplitst (ook dat moet dan weer afgehandeld worden volgende de lokale regels). Gevolg is dat dit bedrijfje dit niet doet. De gevolgen zijn dat zowel dit bedrijfje als haar klanten economische kansen laten liggen. 

Zoals altijd geloof ik er niet in dat 1 leidende principe onvoorwaardelijk het juiste is. Sommige beleidsvlakken hebben baat bij versnippering, sommige hebben baat bij centralisatie.