Rood en blauw

in de serie: appelen met peren en pruimen vergelijken!

Hallo Joe!!!!!!!! Zeg, zie je, in BushReich zijn de Roden aan de macht. Fantastisch voor jou he? NOT!!!!

Toch niet helemaal te vergelijken. Rood in de VS zijn bijvoorbeeld de rijkere klassen, die voor Bush gestemd hebben. Blauw in Frankrijk zijn ook de rijkere klassen, die voor de Grondwet gestemd hebben. Ik vind het nogal moeilijk om veel parallellen te vinden. Niettemin interessante kaartjes.

De Gucht zou zeggen: blauw, dat zijn diegenen die een 'kosmopolitisch' wereldbeeld hebben. Dat was althans destijds zijn verklaring (in 'Coninckx & Van Wijck' op Canvas) voor het verschil tussen Bush- en Kerry-stemmers in Amerika.

Die verklaring klopt niet helemaal. Zo zijn er Amerikaanse conservatieve pro-Bush intellectuelen die zeer kosmopolitisch ingesteld zijn. En de armen uit de steden die voor Kerry stemden, deden dat vermoedelijk niet omdat ze een kosmopolitische visie hadden. Maar het 'kosmopolisme'-criterium klopt misschien wel voor de middenklasse?

@Luc:

Het 'kosmopolitisme'-criterium is voor De Gucht natuurlijk gewoon een manier om te zeggen dat Kerry-stemmers in zijn ogen superieur zijn. Waarmee hij dus a.h.w. zegt:"Ich bin ein Kerry supporter". Rood= the goodies, blauw= the baddies.

Egidius:

Mogelijk zou men kunnen zeggen : Rood = Isolationistisch ? & Blauw = bemoeizuchtig ? :)

Spijtig dat er geen kaarten bestaan op basis van etniciteit & Etnische breuklijnen. Zo interessant kunnen zijn hoe mensen van andere etnische komaf de stemmingen beïnvloeden.

Hoewel dat dàt problematisch zou kunnen zijn voor de VS...Autochtone Etnie = 'Native Americans'...de rest zijn immigranten. Wat vinden de Socialisten weeral van het multiculturele migratiestromenland USA ? Ah ja, pure evil :).

Rood staat in de drie landen voor hen die belang hechten aan de nationale identiteit van hun land, blauw voor de transnationalisten (voor deze term, zie de archieven van Steven Den Beste, http://www.denbes...). In de VS wordt het transnationalisme belichaamd door de pro-VN-partij van de Democraten. In Europa vertegenwoordigd de EU het transnationalisme.

Vermits de rode gebieden de nationale identiteit verdedigen, hebben zij ook sterk uiteenlopende kenmerken. Nederland is vanouds een zeer op de wereldhandel gericht land, terwijl Frankrijk een protectionistische en dirigistische natie is, reeds van lang voor de Franse revolutie.

De kaartjes van de VS geven eigenlijk een vertekend beeld. Op http://www.cscs.u... zijn enkele alternatieve voorstellingen terug te vinden. Daaruit blijkt dat de opdeling rood-blauw veel minder uitgesproken is.

De rood-blauwe kaartjes geven het enige beeld dat telt in een alles-of-niets-kiessysteem als het Amerikaanse (of het Britse).

Wat de kaarten met de paarsschakeringen wel aantonen, is dat er een opvallend verschil is tussen de spreiding van de Democraten en de Republikeinen. De Democraten zijn de partij van het verstedelijkte noord-oosten, van de westkust en van een archipel aan stedelijke gebieden in het hele land. In die counties halen ze vaak meer dan 80 %, zodat die ook op een kaart met paarsschakeringen diepblauw zijn. Buiten deze gebieden hebben de Democraten het moeilijk om zetels te winnen.

De Republikeinen zijn de partij van de suburbs, de exurbs en het echte platteland. Zij halen daar echter zelden meer dan 60 % per county. Vandaar dat op een kaart met paarsschakeringen amper rode vlekken te zien zijn.

"'geldstromen' bestaan van blauwere staten naar rodere staten"

Die daarvoor niet noodzakelijk naar de inwoners van die staten gaan, bijvoorbeeld in het geval van militaire basissen. Niet verwonderlijk vindt je die eerder terug in dunbevolkte gebieden.

Charlie,

merkwaardig is dat niet echt. De zuidelijke delen van het oude graafschap Vlaanderen omvatten veel oude industriesteden die zeer moeilijke tijden beleven, terwijl de rest nogal landelijk is. Laat dat nu net de twee types van streken zijn die overweldigend tegen de "grondwet" gestemd hebben.

Het stemgedrag in alle Franse departementen die aan Wallonië grenzen en de sociaal-economische situatie van die departementen doen wel vragen rijzen bij het hardnekkige verzet van Di Rupo tegen een referendum. Officieel vreesde de ongekroonde koning van Wallonië dat het fascistoïde Vlaanderen tegen zou stemmen, maar het lijkt erop of ook in Wallonië een pijnlijke kloof tussen het standpunt van de enige partij en dat van het volk aan het licht had kunnen komen. Vooral omdat Walen via de media meer in contact treden met Frankrijk dan Vlamingen met Nederland, anders zou het ook niet te verklaren zijn waarom een zootje ongeregeld als het Waalse Front National meer stemmen haalt dan het kandidaten op zijn lijsten heeft staan. Dat doet het alleen omdat heel wat Walen de TV-optredens van Jean-Marie Le Pen hebben gevolgd.