Iedere Waal moet zich herpakken

Het devies van België, 'Eendracht Maakt Macht', blijft volgens mij geldig, rond een monarchie die meer dan ooit het cement is van onze eendracht.

Iedere Waal moet zich herpakken, zijn persoonlijke balans en die van zijn samenleving opmaken. We moeten, zoals in Ierland, maatregelen nemen die meteen ingevoerd kunnen worden en waarvan het effect snel voelbaar is. Het overheidsgeld moet geheroriënteerd worden van zware, gepolitiseerde structuren naar toekomstprogramma's.

Sommige standpunten van het Manifest voor een Zelfstandig Vlaanderen bevatten een grond van waarheid, andere moeten sterk genuanceerd worden.

In de negentiende eeuw en de eerste helft van de twintigste eeuw bekleedde Wallonië een vooraanstaande positie in de industriële wereld. De transfers verliepen toen van het zuiden naar het noorden. Vlaanderen bouwde ondertussen een performante industrie op in de chemische en de petrochemische sector of in de auto-assemblage door zijn logistieke faciliteiten. Wallonië bleef zich richten op traditionelere producten. Het hoeft dus niet te verbazen dat vandaag de transfers van noord naar zuid vloeien: directe budgettaire transfers of transfers via de sociale zekerheid, de spil waarrond de eenheid van het land draait.

Ook het Warande-manifest geeft toe dat Vlaanderen op lange termijn, zelfs meer dan Wallonië, de gevolgen van de vergrijzing van zijn bevolking zal moeten dragen. En dat heeft ook gevolgen voor de sociale zekerheid.

Ik ben een overtuigd Europeaan. Maar ik ben eerst en vooral Belg en trots op mijn nationaliteit. België is een complex en soms moeilijk te begrijpen land met zijn verschillen en zijn tegenstellingen, maar ik heb evenveel Vlaamse als Waalse vrienden. Ik voel mij thuis zowel in Het Zoute als in Gerpinnes, nabij Charleroi. Daar zitten de wortels van mijn familie. Mijn tweede vaderland is Frankrijk. Ik breng er een groot gedeelte van mijn tijd door. [...] Ik hou van Frankrijk, maar ik blijf een Belg. Mijn Waals accent verraadt mij toch.

Albert Frère, geïnterviewd door Michaël Sephiha in De Tijd van 2 mei 2006