Onoverbrugbare taalgrens

(...) Te meer daar de Walen, de Brusselaars en de Franstalige Vlamingen er lange tijd prat op gingen dat ze het Nederlands (de officiële en academische versie van het Vlaams en van de andere varianten van de "volkstaal" aan weerszijden van de Moerdijk) niet als een volwaardige taal beschouwden, terwijl ze toch de uitdrukkingsvorm was van enkele grote geesten als Vondel, Vermeer, Spinoza, via Teirlinck, Escher, Mondriaan, tot en met de hedendaagse Claus, Mulish en Lannoye [sic, met dubbele n - LVB]. (...)

De taalgrens, die zo lang onzichtbaar was, is vandaag in menig opzicht onoverbrugbaar. Een Franstalige Belg kan morgen de naturalisatie tot Nederlander aanvragen, maar niets zal hem toelaten om Vlaming te worden, wat door François Jongen goed werd aangetoond in zijn roman Les tribulations d'un Belge errant. (...)

Wat wordt er van een land waarin de belangrijkste grens die het dwars doorkruist, meer en meer gebetonneerd wordt? (...) [Het land] moet een kosten-baten analyse maken van de splitsing, als het van plan is zichzelf te ontbinden. We zijn zonder twijfel op weg naar dit uur van de waarheid. We zullen heel wat talent nodig hebben om er geen leeuwenklauwen en hanenpluimen bij te verliezen...

Jacques De Decker (vast secretaris [sécretaire perpétuel] van de Koninklijke Academie voor Franse Taal en Literatuur van België; auteur; dramaturg) in een Franstalig opiniestuk in De Morgen, 16 september 2006