Wallonië voelt zich goed als kleine broer van Frankrijk

(...) [W]e zijn al voor een groot deel Frans! De neiging bestaat in Vlaanderen om te denken dat onze banden met Frankrijk enigszins van dezelfde aard zijn als de verhouding tussen Vlaanderen en Nederland. Niets is minder waar. Het is me steeds opgevallen dat de tegenstellingen tussen Vlaanderen en Nederland veel groter zijn dan tussen ons en onze zuiderburen. Misschien is het een kwestie van rivaliteit. Die is vaak zeer voelbaar als Vlamingen en Nederlanders het over elkaar hebben of samenkomen. Tussen Frankrijk en Wallonië kan daar vanzelfsprekend geen sprake van zijn. Dat neemt natuurlijk niet weg dat er bij ons frustraties zijn als ze het hebben over les p'tits Belges. Maar bon, kleine broers worden altijd een beetje gepest en toch zijn ze lang niet ongelukkig in de aanwezigheid van de groten. Zelfs tussen de Fransen onderling bestaat dat: ook de Franse provinciaux klagen over de arrogantie van de Parisiens.

Een cijfer uit de u niet onbekende televisiewereld zegt alles. De Nederlandse zenders zijn goed voor amper 5 procent Vlaams marktaandeel. Bij ons zijn de drie grote Franse zenders goed voor een derde van de kijkers. In de meeste reality-shows van de Franse omroepen heb je zelfs vaak een Belg, naast de beur (de Arabier) of de homo van dienst. Wij maken nu deel uit van de uit de kast gekomen - en beschermende! - minderheden. Zou het nog zo zijn na de hypothetische aansluiting van Wallonië? (...)

Alain Gerlache in een opiniestuk in De Standaard, 17 december 2008