Blogs krijgen aandacht in eindejaarsartikels

Nu een aantal tijdschriften de balans opmaken van 2004, krijgt ook de blogosfeer de nodige aandacht als één van de opmerkelijkste verschijnselen van het jaar. In het speciale "Issues 2005"-nummer van Newsweek besteedt Steven Levy aandacht aan de alpha-bloggers of de A-listers. Het gaat om bloggers die de technologie van nabij volgen en er commentaar op leveren. De alpha-bloggers komen nieuwe snufjes snel op het spoor en becommentariëren ze. Levy noemt een paar namen: Dave Winer, Doc Searls en Dan Gillmor. Niet toevallig mensen die aanwezig waren op de Supernova-conferentie in december 2002, waar ik het besluit nam om ook te gaan bloggen. "Bloggers maken steeds vaker het verschil tussen een trend die blijft sluimeren onder de oppervlakte, en een trend die echt aanslaat. Goede ideeën worden versterkt door door de echokamer van de blogosfeer", zegt Doc Searls. Om een alpha-blogger te worden moet je volgens Levy frequent posten, in je postings veelvuldig linken naar andere blogs, en er uitgesproken meningen op nahouden en die ook tot uiting brengen op je blog. Dat vraagt tijd: een alpha-blogger als Robert Scoble spendeert twee uur per dag aan zijn eigen blog, en daarnaast nog eens drie uur per dag aan het lezen van honderden andere blogs, op zoek naar nieuwe ideeën en innovatieve producten. Geld verdienen ze er niet mee, de bloggers, op een paar honderd dollar inkomsten uit Google-advertenties na. Maar sommigen krijgen door hun blog-activiteiten wel betere jobs, winstgevender consulting-opdrachten, opportuniteiten als spreker op conferenties, en een stukje glamour.

In Business Week schrijft Lauren Gard dat "Madison Avenue" (de Newyorkse straat waar het gros van de marketingbedrijven gevestigd is) de blogosfeer ontdekt heeft. De omzet in online advertenties is dit jaar in de VS met 35% gestegen, en 11% van alle internetgebruikers lezen webblogs, dus kan de reclamewereld niet meer om de blogosfeer heen, aldus Gard. "Maar dit wordt geen zeepbel zoals de dotcom-hype in de laten jaren '90. Dit is een spel op lange termijn, met veel fazen van eb en vloed", zegt Henry Copeland van BlogAds, een reclameregie die een 100-tal top-blogs in portefeuille heeft. Niet alleen Sharp en Disney adverteren via BlogAds, ook George Soros gebruikte BlogAds om zijn anti-Bush advertenties onder de aandacht te brengen. Volgens Technorati waren er 2 jaar geleden 100.000 blogs, nu bijna 5 miljoen. Business Week geeft voorbeelden van blogs die ik eerder onder "micro-publishing" zou catalogeren, en die duizenden dollars per maand aan inkomsten hebben. Nick Denton is op dat vlak pionier, met trendblogs als Gawker, Gizmodo en Jalopnik, dat gesponsord wordt door Audi.

Tenslotte een artikel van iemand die kritisch en sceptisch staat tegenover weblogs. Joseph Epstein, auteur van essays en verhalen, schreef op 3 december een column in de Wall Street Journal onder de titel "Blog, Blague, Blog" (abo vereist). De mededeling van woordenboekmaker Merriam-Webster dat het woord "blog" in 2004 het meest opgezochte woord was op zijn online woordenboek, maakt geen indruk op Epstein. "In het beste geval lijken bloggers op lastige aandeelhouders die de jaarvergadering van een beursgenoteerd bedrijf om zeep helpen met hun vervelende vragen over asbest in babyvoeding", aldus Epstein, die nuchter vaststelt dat Little Blogger de opvolger werd van Big Brother. Epstein vraagt zich af waarom er nog geen woord uitgevonden is voor de lezers van webblogs. Zelf denkt hij aan "blogettes", maar hij vermoedt dat het te vrouwelijk klinkt om aan te slaan. "Blogofielen dan maar", besluit hij. Zelf heeft Epstein problemen om al die blogs bij te houden. "Professionele journalisten moeten elke ochtend 10 à 15 weblogs lezen, maar ik heb niet genoeg RAM-geheugen in mijn brein om dat aan te kunnen. Mijn intellectuele hygiëne komt in het gedrang", aldus een wanhopige Epstein. Niet zonder fierheid schrijft hij vervolgens dat hij al 30 jaar een echt dagboek bijhoudt, en dat nog niemand het heeft mogen lezen. Hij wenst de bloggers succces, maar, zoals de Russische Joden zeiden over de tsaar:"mogen ze lang en gelukkig leven, maar liefst niet te dicht bij mij".