Nivellering in het hoger onderwijs

Het is goed om sociaal zwakkere groepen de kans te geven om universitaire studies te beginnen, maar je kan niet vermijden dat ook intellectueel zwakkeren hun kans wagen. En dan krijg je nivellering. Meer universiteitsstudenten, dat verdient alleen een hoeraatje als de gemiddelde intelligentie op één jaar even hard is gestegen. En dat zou me verbazen.

Professor Geert Buelens, geïnterviewd door Koen Baumers in Het Nieuwsblad, 8 september 2009

Reacties

#87395

Cogito

 

Een IQ-test als ingangsproef dan maar? De afgestudeerden meten en daarop baseer je het vereiste IQ.

#87396

johan vandepopuliere

 

"Het is goed om sociaal zwakkere groepen de kans te geven om universitaire studies te beginnen, maar je kan niet vermijden dat ook intellectueel zwakkeren hun kans wagen."

Suggereert Buelens daarmee dat sociaal zwakkere groepen procentueel meer intellectueel zwakkeren tellen? Of dat de mechanismen ter bevordering van sociale integratie, automatisch tot niveauverlies leiden (wat, als ik er goed over nadenk, hetzelfde is).

Let op: ik zeg niet dat dat niet kan, of dat het niet mag gezegd worden. Elke dokter zal bevestigen dat rijkere patiënten mooier zijn. Misschien gaat hetzelfde op voor intelligentie.

Dergelijke vaststelling zou een klap betekenen, niet alleen voor het socialisme, maar zelfs voor het liberalisme en de democratie. Het betekent namelijk dat het individu voor zijn intellect allerminst vrij is van zijn omgevingsfactoren, dat ze zelfs genetisch ingeprogrammeerd zijn. Dus zal een onderwijs dat louter kwalitatief beoordeelt, automatisch kansrijke groepen bevoordelen en betekent gelijke kansenonderwijs automatisch nivellering.

Dit is dus een vraag, in tegenstelling tot een zekerheid, zoals sommigen hier nochtans menen te moeten interpreteren, wellicht wegens autoprojectie.

Is er een socioloog in de zaal?

#87398

Thomas Duplume

 

Dit probleem wordt veroorzaakt door onze manier van studiefinanciering. De staat betaalt en dus wij allemaal via belastingen. Er is weinig incentive om goed te kiezen en een jaartje verliezen is zo erg nog niet. Onderwijsprogramma's zijn er vaak niet op gericht om mensen goed te scholen maar om professoren hun dada te laten doen of een bepaalde ideologie door te duwen.

De oplossing is om mensen zelf verantwoordelijk te laten zijn voor hun studies. Studeren kan maar je betaalt. De overheid garandeert dat iedereen een lening kan krijgen. Zo betalen studenten hun studies zelf nadat ze aan het werk zijn en zo dus hun diploma op de markt brengen, en toch kan iedereen studeren. En wie buist is daar zelf verantwoordelijk voor.

#87400

Leo Norekens

 

@JohanVdp: De vraag die je stelt is legitiem, maar het is uitdrukkelijk NIET wat Prof. Buelens zegt.

Ik neem aan dat er 'in vroeger tijden', toen de universtiteit de speeltuin van de bevoorrechten was, ook minder getalenteerden hun kans waagden. Maar nu zijn ze groter in aantal, dat is duidelijk. Is hun percentage op het totale studentenaanbod gestegen? Ik zou denken van wel, niet noodzakelijk omdat ook sociaal zwakkeren aan de start verschijnen, maar omdat de nivellering op het niveau van het secundair onderwijs al veel langer een feit is. Scholieren die vroeger te licht zouden bevonden zijn, halen nu moeiteloos de eindmeet, en presenteren zich in het hoger onderwijs.

#87401

rob

 

als socioloog heb ik in mijn thesis zijdelings het onderwerp aangehaald, dus kort my 2 cents
1. hoger IQ en rijker zijn hangt samen
2. ouders met een hoger IQ krijgen gemiddeld kinderen met hoger IQ
(opmerking: ik negeer hier even heel het nature-nurture debat, want de facto maakt het voor dit thema niets uit)

De vaststelling van de nivellering van het onderwijs is een toepassing van het proces dat in zijn generieke vorm bekend staat als "degeneratie naar het gemiddelde"
Dit gebeurt wanneer men de variantie in een groep zo klein mogelijk wil houden, de facto wil men dus dat iedereen gemiddeld scoort. Op dat moment merkt men dat het gemiddelde begint te dalen. Plat gezegd: er zijn geen hoogvliegers meer, niemand die het verschil maakt en omdat mensen lui zijn, gaat niemand nog echt moeite doen.

Dit is ook mijn kritiek op het huidige socialisme in België: zij streven naar uitkomstgelijkheid en zorgen dus voor een degeneratie naar het gemiddelde van onze maatschappij. (subsidies geven op basis van het aantal afgestudeerden)
Terwijl streven naar kansengelijkheid eigenlijl de bedoeling is, hier streef je net naar zoveel mogelijk variantie, omdat het gemiddelde dan naar boven opschuift.
(subsidies geven op basis van het aantal ingeschrevenen en dan de mindere er uitfilteren of - ben ik minder voorstander van - ingangsexamens organiseren)

#87403

johan vandepopuliere

 

@Rob: met dank. Een link naar uw scriptie zou welkom zijn. (In het algemeen, waarom zitten doctoraatscripties in kasten en krijgt het grote publiek dat ze financiert, ze niet te zien en moet het genoegen nemen met aftreksels in kranten?)

@Leo: U verplaatst de stelling naar een eerder opleidingsniveau. Is het noodzakelijk de intellectuele lat lager te leggen om kansarmen toegang te geven tot opleidingen?

#87404

koen

 

@JVDP. Met u eens dat scripties openbaar en online zouden moeten zijn. Een aanzet staat hier:
http://www.ethesis.net/

#87408

Avondlander

 

Lees "The Bell Curve". Of de site "La griffe du Lion".http://lagriffedulion.f2s.com/

#87409

rob

 

@ jvdp: het was geen doctoraatsscriptie maar een licentiaatsthesis. Onderwerp "literatuurstudie over The Bell Curve". Het boek waar Avondlander naar verwijst.
Mijn thesis staat niet online ... misschien wel eens werk van maken.
@ avondlander: "the bell curve" behandelt enkel de Amerikaanse mtij en is daarom voor mij niet het perfect om ons onderwijssysteem te analyseren. Er staan interessante zaken in - voornamelijk in hun beleidsanalyse - waar ik akkoord mee ben, maar hun basisinnames zijn in onze maatschappij niet echt van toepassing en "over the top". Een goed startpunt voor ons onderwijssysteem is het werk van prof Jef C. Verhoeven, en als startpunt zou ik één van zijn laatste werken nemen: "onderwijs en samenleving".

#87412

ivan janssens

 

Ik denk dat kansgelijkheid evenmin het antwoord is als uitkomstgelijkheid. Wat is beter? Een maatschappij waar iedereen 1 kans heeft om zichzelf te "verbeteren", of een maatschappij waar sommigen vijf/zes en meer kansen hebben maar waar iedereen wel minstens twee kansen heeft. Het doel zou moeten zijn dat iedereen zo veel als mogelijk kansen krijgt, niet kansgelijkheid. Als iedereen redelijk bemiddeld is, is inkomensongelijkheid veel minder problematisch.

#119236

BC

 

Een voortreffelijk stuk van Theodore Dalymple over "gelijke kansen".

"To oppose the notion of equality of opportunity these days is to be thought some kind of monstrous ultramontane reactionary, a Metternich or Nicholas I, who wants by means of repression to preserve the status quo in amber. Members of young audiences to which I have spoken have almost fainted with shock when I have said that I not only did not believe in equality of opportunity, but to the contrary found the very idea sinister in the extreme, and much worse than mere egalitarianism of outcome. To say to a young audience today that equality of opportunity is a thoroughly vicious idea is like shouting “God does not exist and Mohammed was not his prophet” at the top of one’s voice in Mecca."

#119237

BC

 

Essentieel kijkvoer ivm (streven naar) "gelijke (winst)kansen" (=gelijke resultaten): Thomas Sowell over "cosmic justice" (transcriptie) (het boek werd al eens genoemd op lvb.net in deze commentaar)

#87414

A.Rouet

 

De tweede kans voor iedereen wordt geschapen met het geld van die vijfde en die zesde ( overbodige ?) kansen.

#87415

Rudyard Kipling

 

Die nivellering is er enkel als de betere studenten worden opgehouden door wie niet zo goed mee kan. Waarop wachten we om de individuele concurrentie tussen studenten volop te laten spelen ?
Als het kan al vanaf de kleuterschool. Maak middelbare scholen van 6 of 10 verschillende niveau's. Breng de slimmeriken samen in topscholen en de dommeriken in massascholen. Daar is niks elitair aan. Laat de talenten renderen ipv ze te laten wegdeemsteren.

#87416

A.Rouet

 

Individuele concurrentie als het kan al vanaf de kleuterschool?
Hoe dom kan iemand zijn om zijn (klein)kinderen al vanaf hun 3 jaar onder prestatiedruk te zetten? Hoe zat dat weer met die zelfmoorden in de Japanse scholen rond de examenperiode?

#87418

BC

 

Bij A.Rouets #87416:

http://en.wikipedia.org/wik... *

Beginning in the 1960s, the pressure on Japanese youth to succeed began successively earlier in their lives, sometimes starting before pre-school, where even toddlers had to compete through an entrance exam for the privilege of attending one of the best pre-schools. This was said to prepare children for the entrance exam of the best kindergarten, which in turn prepared the child for the entrance exam of the best primary school, junior high school, high school, and eventually for their university entrance exam.

(* Hikikomori is a Japanese term to refer to the phenomenon of reclusive individuals who have chosen to withdraw from social life, often seeking extreme degrees of isolation and confinement because of various personal and social factors in their lives.)

#87419

BC

 

Hoe zit dat eigenlijk met IQ en schoolse prestaties?

Ik herinner me recent: Het Nieuwsblad - IQ-test krijgt concurrentie van nieuwe intelligentietest: http://www.nieuwsblad.be/Ar...

(...)

De nieuwe test duidt echter andere criteria aan als maatstaf om de intelligentie van mensen te bepalen. De mate waarin wij informatie voor korte periodes kunnen opslaan en verwerken bepaalt volgens deze test de talenten die hedendaagse jongeren nodig hebben op school en, later, in het beroepsleven.

Dat blijkt uit onderzoek dat werd verricht, en binnenkort wordt gepubliceerd, door Tracy Alloway, directeur van het Centrum voor Geheugen en Kennis aan de Schotse Stirlinguniversiteit. Volgens de studie zijn testen waarbij het "werkgeheugen" van kinderen wordt gemeten een betere leidraad voor hun succes op school dan de traditionele IQ-test.

"Het werkgeheugen meet onze capaciteit voor het verwerken en onthouden van korte termijninformatie. Het draait hierbij om de vraag hoe goed we kunnen ’goochelen’ met verschillende ideeën en taken. Op dat vlak zijn er grote verschillen tussen de mensen en daarom vormt dit een betere manier om het academische potentieel te meten", aldus Alloway.

Daarenboven onderstreept zij dat de aanpak die door de Schotse onderzoekers is uitgewerkt de "culturele vooroordelen" uitschakelt die vaak een neveneffect vormen van de traditionele IQ-test en die ook meespelen wanneer de verschillen in resultaten tussen verschillende rassen ter sprake komen.

Alloway onderwierp aan het begin van deze eeuw 98 kinderen tussen 4,3 en 5,7 jaar, die voltijds naar school gingen, aan testen, zowel de traditionele als de werkgeheugentests. Zes jaar later deed ze die oefening bij dezelfde groep nog eens over, en ontdekte dat het werkgeheugen aan het begin van het onderwijsproces een betere "voorspeller" is van de resultaten die op de middelbare school en in het hoger onderwijs kunnen worden verwacht."

#87420

johan vandepopuliere

 

@Rudyard Kipling: hoewel het een progressieve mythe is dat talenten mooi verdeeld zijn "de een is goed in wiskunde, de andere in talen", is het ook niet waar dat er een ladder bestaat van omnigetalenteerden naar idioten. In de extremen zit er misschien een Alia Sabur en een Ljev Myshkine, maar daar tussenin zitten goeie loodgieters met dyslexie en talenwonders met twee linkerhanden (en meertalige loodgieters). Het traditionele watervalsysteem heeft ertoe geleid dat mensen met talent voor kennisgaring op latere leeftijd moeten vaststellen dat ze misschien toch liever loodgieter waren geworden, en dat prima mechaniciens door hun ouders in "de handel" geforceerd werden. De vernieuwingen in het onderwijs proberen daar komaf mee te maken, met enig succes, maar de waanidee van gelijkmatige talentverdeling zorgt anderzijds voor vervlakking.

Nog los van de psychologische effecten van een klassificatie vanaf de kleutertijd, zoals A. Rouet betoogt, is het vooral onproductief, omdat een minder stringente aanpak om de bestaande (cognitieve) talenten te ontwikkelen, aan jongeren de tijd geeft te ontdekken waar ze niet alleen goed in zijn, maar wat ze ook nog graag zouden doen (aangenomen dat er een beroep van te maken valt, dus niet die duizenden would-be Tom Barmans).

Het opsporen en otnwikkelen van talent op kleuterleeftijd is een aanpak die ik me herinner van een allesbehalve onverdachte ideologie in deze kringen.

Daartegenover is een subsidie aan scholen pro rata van het aantal afgestudeerden, zo'n apert niveauverlagende maatregel, dat je zelf een product van vervlakking moet zijn om ze te bedenken.

#87423

rob

 

@ ivan janssens: volledig akkoord. Even die abstracte redenering verder zetten - dus geen praktisch invulling ervan.
We kunnen misschien best spreken van een minimum kansengelijkheid. Een maatschappij moet een minimum aantal kansen aan iedereen aanbieden ...
Bedenking: maar is er geen schaarsteprobleem? Diegene die minder kansen hebben gehad, blijven wel gediscrimineerd.
Ik denk eerder dat een maatschappij moet streven naar zoveel mogelijk kansen voor iedereen, wetende dat het een eeuwig proces is.

#119238

BC

 

"een eeuwig proces"

 

(...) Those who believe in equality of opportunity must want, if they take the idea seriously, to make the world not only just but fair. Genetic and family influences on the fate of people have to be eliminated, because they undoubtedly affect opportunities and make them unequal. Ugly people cannot be models; the deformed cannot be professional footballers; the retarded cannot be astrophysicists; the small of stature cannot be heavyweight boxers; I don’t think I have to prolong this list, as everyone can think of a thousand examples for himself.

Of course, it might be possible to level the field a little by legislating for equality of outcome: by, for example, insisting that ugly people are employed as models in proportion to their prevalence in the population. English novelist L.P. Hartley, author of The Go-Between, satirized such envious suppression of beauty (and, by implication, all egalitarianism other than that of equality under the law) in a novel called Facial Justice. It’s not a very good novel, as it happens, but the idea is very good; Hartley envisages a state in which everyone aspires to an “average” face, brought about by plastic surgery both for the abnormally ugly and the abnormally good-looking. Only in this way can the supposed injustice (actually it’s unfairness) of the genetic lottery be righted. 

Hartley’s novel is a reductio ad absurdum of a pernicious idea. By contrast, Roosevelt’s “measurable quality of opportunity” is roughly achievable by human design: only roughly, of course, because some (though few) will still be excluded biologically, and there are (again few) upbringings so terrible that they preclude opportunity for the person to become anything much. But the aspiration to deny no one a “measurable quality of opportunity” is not intrinsically nasty, as is the insistence on equality of opportunity. On the contrary; our problem is, however, that the political arrangements needed to bring this about already exist in most Western countries, and still we are unhappy or discontented. Thus we—many of us, that is—attribute our unhappiness to inequality of opportunity for fear of looking elsewhere, including inward. 

Politicians love equality of opportunity as an ideal precisely because it is impossible—barring arrangements that would make North Korea seem like a libertarian paradise—to bring about. And because it is impossible, it is a permanent promise of employment for them, as they try to square the circle or construct a perpetual motion machine. It guarantees their importance, and the attainment of importance is probably the most powerful motive of all politicians. (...) (Theodore Dalrymple http://takimag.com/article/a_m...)

 

***********

 

THE QUEST FOR COSMIC JUSTICE by Thomas Sowell

 

When you try to condense a book representing years of thought and research into a half-hour talk, a certain amount of over-simplification is inevitable.  With that understood, let me try to summarize the message of The Quest for Cosmic Justice in three propositions which may seem to be axiomatic, but whose implications are in fact politically controversial:

1. The impossible is not going to be achieved.

2. It is a waste of precious resources to try to achieve it.

3. The devastating costs and social dangers which go with these attempts to achieve the impossible should be taken into account.

 

Cosmic justice is one of the impossible dreams which has a very high cost and very dangerous potentialities.

 

What is cosmic justice and how does it differ from more traditional conceptions of justice-- and from the more recent and more fervently sought "social justice"?

Traditional concepts of justice or fairness, at least within the American tradition, boil down to applying the same rules and standards to everyone.  This is what is meant by a "level playing field"-- at least within that tradition, though the very same words mean something radically different within a framework that calls itself "social justice."  Words like "fairness," "advantage" and "disadvantage" likewise have radically different meanings within the very different frameworks of traditional justice and "social justice."

John Rawls perhaps best summarized the differences when he distinguished "fair" equality of opportunity from merely "formal" equality of opportunity. Traditional justice, fairness, or equality of opportunity are merely formal in Professor Rawls' view and in the view of his many followers and comrades.  For those with this view, "genuine equality of opportunity" cannot be achieved by the application of the same rules and standards to all, but requires specific interventions to equalize either prospects or results.  As Rawls puts it, "undeserved inequalities call for redress."

A fight in which both boxers observe the Marquis of Queensberry rules would be a fair fight, according to traditional standards of fairness, irrespective of whether the contestants were of equal skill, strength, experience or other factors likely to affect the outcome-- and irrespective of whether that outcome was a hard-fought draw or a completely one-sided beating.

This would not, however, be a fair fight within the framework of those seeking "social justice," if the competing fighters came into the ring with very different prospects of success-- especially if these differences were due to factors beyond their control.

Presumably, the vast ranges of undeserved inequalities found everywhere are the fault of "society" and so the redressing of those inequalities is called social justice, going beyond the traditional justice of presenting each individual with the same rules and standards.  However, even those who argue this way often recognize that some undeserved inequalities may arise from cultural differences, family genes, or from historical confluences of events not controlled by anybody or by any given society at any given time. (...)

 

In a sense, those caught up in the vision of cosmic justice are also among its victims.  Having committed themselves to a vision and demonized all who oppose it, how are they to turn around and subject that vision to searching empirical scrutiny, much less repudiate it as evidence of its counterproductive results mount up?

Ironically, the quest for greater economic and social equality is promoted through a far greater inequality of political power.  If rules cannot produce cosmic justice, only raw power is left as the way to produce the kinds of results being sought.  In a democracy, where power must gain public acquiescence, not only must the rule of law be violated or circumvented, so must the rule of truth.  However noble the vision of cosmic justice, arbitrary power and shameless lies are the only paths that even seem to lead in its direction.  As noted at the outset, the devastating costs and social dangers which go with these attempts to achieve the impossible should be taken into account.

 

(meer op http://tsowell.com/spquestc.html)

 

#119239

BC

 

Sowell: "The quest for greater economic and social equality is promoted through a far greater inequality of political power. If rules cannot produce cosmic justice, only raw power is left as the way to produce the kinds of results being sought. In a democracy, where power must gain public acquiescence, not only must the rule of law be violated or circumvented, so must the rule of truth. However noble the vision of cosmic justice, arbitrary power and shameless lies are the only paths that even seem to lead in its direction."

Zie Kurt Vonnegut zijn kortverhaal 'Harrison Bergeron': http://en.wikipedia.org/wiki/Harrison_Bergeron

"It is the year 2081. Because of Amendments to the Constitution, every American is fully equal, meaning that no one is smarter, better-looking, stronger, or faster than anyone else. The Handicapper General and a team of agents ensure that the laws of equality are enforced. The government forces citizens to wear "handicaps" (a mask if they are too handsome or beautiful, earphones with deafening radio signals to make intelligent people unable to concentrate and form thoughts, and heavy weights to slow down those who are too strong or fast)." (...)

#119241

Marc Huybrechts

 

Het boek "The Quest for Cosmic Justice" van Thomas Sowell (Stanford univ) werd gepubliceerd in october 1999 door de Free Press. Het woord "justice" in de titel suggereert dat het gaat omtrent een aantal grote morele dilemmas van onze tijd. Het omvat een scherpe kritiek op de aberraties van de hedendaagse dominante naief-linkse tijdsgeest.

Filosofisch bekeken gaat het eigenlijk over een volwassen visie omtrent individuele vrijheid, en hoe die kan ondermijnd worden door "democratie" (in de beperkte zin van simplistische populistische "meerderheid"). Het is geen gemakkelijk boek en vereist een serieuse inspanning, maar het is ook geen moeilijk technisch-filosofisch tractaat. Het werd geschreven door een economist met een diepe interesse voor 'sociale' problemen en die zich hoofdzakelijk verlaat op empirische observatie rond de wereld en in de geschiedenis, dit in tegenstelling met de meer courante (meestal linkse) abstracte woordkramerij die vertrekt van dogmatieke 'wensen'.

Het is onwaarschijnlijk dat een politieker gelijk Verhofstadt de tijd en de moeite zou kunnen nemen om dit soort van boek te lezen. Maar het zou wel wenselijk zijn dat studenten - en vooral jonge juristen - de kans zouden krijgen om Sowell te leren kennen. Het zou vele economische en sociale miserie helpen voorkomen in de toekomst. Het is alleszins lovenswaardig dat "BC" dit onderwerp op deze 'Vlaamse' blog aandacht geeft.

#119243

OutlawMike

 

Mr Huybrechts, hij SCHRIJFT liever boeken. Met een groene anarchist met pedofiele neigingen bijvoorbeeld.

Sowell's boek - maak dat zijn gehele oeuvre - zou inderdaad verplichte lectuur moeten zijn voor jonge studenten. Zeer veel interessant materiaal, zeer plausibele stellingen.

#87427

chris impens

 

@ johan vandepopuliere: in zekere zin is het watervalsysteem, ("iedereen zakt tot hij een niveau bereikt dat hij aankan") het tegendeel van het Peterprincipe in de ambtenarij ("iedereen stijgt tot hij een niveau bereikt dat hij niet aankan"). Ik weet niet of ik het eerste zo slecht vind. Ik denk wel dat men in aanstormende landen (China, India, Zuidoost-Azië) in zijn vuistje lacht om onze laatste destructieve nieuwigheid: het niveau laten dalen tot iedereen mee kan. Een nieuw gelijkheidsideaal, na "iedereen even arm" nu ook "iedereen even dom"?

#87446

johan vandepopuliere

 

@Chris Impens: het probleem met het watervalsysteem is dat het zich richtte op één aspect van talentontwikkeling. Herinner u hoe in de turnles de harken met de lenigaards aan dezelfde toestellen hingen, en in de tekenles de kunstenaars én de artistiek andersvaliden aan de slag moesten met snippers en lijm.

Nu is sport of tekenen misschien niet het economisch talent par excellence, maar dat technische talenten zich moesten onderwerpen aan de groepsdruk van gebuisde lamzakken, is voorwaar geen fabel. Voor pure kennisverwerving, wetenschap en talen, was het watervalsysteem een zegen. Of we er de beste technici, stielmannen, sociaal vaardigen en arbeiders mee hebben gekweekt, nee, dat denk ik niet.

Ik denk ook wel dat de survival of the fittest in China en India onze versuikerde welvaartstaat overvleugelt, maar daarom zie ik het niet als een ideaal opleidingsbeleid. Nadat de kwieke en hongerige Germanen de decadente Romeinen verdreven uit onze contreien, trad nu ook niet bepaald een verlichte periode in. Als het even kan, zou ik de mensheid niet weer 800 jaar laten wachten.

U mag mijn milde kritiek op het goede oude watervalsysteem toch echt niet interpreteren als een verdediging van het huidige beleid. Ik acht de beleidskeuzes isomorf met R^n, waarbij n>>2.

#87772

Lizzie

 

Professor Geert Buelens heeft gelijk wanneer hij beweert dat er nivellering is (naar beneden) in het Hoger onderwijs. Maar dit is niet alleen te wijten aan het stijgend aantal universiteitsstudenten, alhoewel dit ook een invloed heeft. In vele hogescholen en in de universiteiten stelt men immers vast dat ook intelligente studenten minder goed zijn voorbereid.

Zo is er het o.a. het onderzoek van de Lessius-hogeschool in Antwerpen, waarbij vastgesteld werd dat één derde van de ingeschreven studenten niet functioneel kan lezen (http://www.hln.be/hln/nl/12...). "Armoede aan woordenschat, grammaticale problemen, zwakheid in begrijpend lezen en verwerking van teksten en spellingsproblemen"... waren enkele decennia geleden redenen om leerlingen van het basisonderwijs tegen te houden. Vandaag zelfs niet meer op het einde van het secundair onderwijs, voor leerlingen die minstens 6 jaar ouder zijn en evenveel jaren langer studeerden. Ze wijzen ontegensprekelijk op een gedaalde kwaliteit of zeker op een (gemiddeld) gedaald peil in het hele Vlaamse onderwijs, dus zowel in het kleuter- en het basisonderwijs als in het secundair. Leo Norekens (#87400) heeft op dit laatste ook gewezen.

Uiteraard heeft deze algemene achteruitgang vooral te maken met de immigratie en met het toenemend aantal allochtonen, die in het algemeen een veel grotere schoolachterstand hebben en samen in gemeenschappelijke klassen terecht komen met autochtonen die (gemiddeld) wel op een goed niveau staan. Men zal daarom ook gemakkelijk geografische verschillen kunnen vaststellen of aantonen, naargelang de lokale samenstelling van de populatie. Maar dergelijke onderzoekingen zullen wel niet te vinden zijn tussen de politiek correcte publicaties.

Het (vooral linkse) onderwijsbeleid is er ook altijd op gericht geweest, ten eerste de genoemde vermenging autochtonen-allochtonen binnen scholen, zoveel mogelijk tot stand te brengen en ten tweede verder ook op het geheel van het Vlaamse onderwijs niveau-verlagend in te werken. Zo zou het de vele Vlaamse autochtone ouders minder opvallen welke nadelige invloed de toename van allochtonen (in de scholen van hun kinderen) op de toekomst van hun kroost heeft. Want voor het linkse electoraal belang zou protest (tegen immigratie) uit die hoek zeker niet gelegen gekomen zijn. Wie niet weet, niet deert, lijkt wel de rode draad geweest te zijn van het voorbije onderwijsbeleid in Vlaanderen, die vooral functioneerde met voldongen feiten.

In kleuter- en basisonderwijs werden vooral in steden en wijken met vele allochtonen de eisen van kennis en vaardigheden van overgang, gewoon weggeblazen. En dit sinds de jaren 70 toen links de grote intocht systematisch organiseerde!

In het secundair werd vooral decretaal ingewerkt op de structuur, de stijgende inschrijvingsverplichtingen (van allochtonen) opgelegd aan alle scholen en in het bijzonder aan het vrije (overwegend Katholieke) net, het aan banden leggen van de vrijheid van evaluaties en beoordelingen door leerkrachten met ook daar omkering van de 'bewijslast'. En verder nog de uitbreiding van de mogelijkheden van beroepsprocedures, de invoering van tijdrovende en ingewikkelde procedures om leerlingen met overlastgedrag te kunnen sanctioneren en van school te kunnen verwijderen, het loskoppelen van evaluatie van prestaties en gedragingen of betrouwbaarheid van leerlingen om hen te laten slagen. Slimme "boefjes" kunnen dus zo ook veel gemakkelijker een diploma behalen.
En zo kan men nog lang verder gaan ...

Het Hoger Onderwijs kreeg eigen nivellerende decreten. Het modulair onderwijs liet de logische samenhang van materie in de mist verdwijnen en daarmee ook de zo essentiële oefening in het logisch denken en leren. De sterk toegenomen mogelijkheden van herkansingen van kleinere pakketten leerstof, over de leerjaren en jaren heen, bevorderde ook op een andere manier het studeren op basis van korte termijn geheugen in plaats van op inzicht. Zo ontstonden ook de vele variaties in 'studieprofiel' van studenten. Dit maakt een objectieve vergelijking van prestaties alleen maar moeilijker ... en het slagen natuurlijk des te gemakkelijker.
De outputfinanciering gaf de genadeslag voor de definitieve achteruitgang van het niveau van het Hoger Onderwijs. Hogescholen die meer kennis en deskundigheid vereisen en schitterende studenten willen afleveren (en er dus minder laten slagen), worden zo financieel afgestraft en zijn gedoemd om te verdwijnen.

Nivellering in het hoger onderwijs heeft dus ook veel te maken met de voorgeschiedenis van studenten en in het bijzonder met de eisen die nog (maar) mogen gesteld worden.