Het plan-Senelle, de uitweg uit de politieke crisis

Zoals ik zelf al eens in deze rubriek schreef is het te belachelijk voor woorden dat een meerderheid, een land dat 84% van de export van België produceert, zich onafhankelijk verklaart alsof Vlaanderen de Confederate States of America zijn, de Ieren tegenover de Britten of de Biafranen tegenover Nigeria. WIJ zijn België en de bewoners van het onbeschaafde deel van dat land zijn dat met onze toestemming.

[Grondwetspecialist Robert] Senelle zei dus duidelijk dat Van Ypersele de Strihou via zijn buiksprekershandpop Albert Cobourg verder mag koning blijven. Senelle wou zelfs aanvaarden dat er nog een paar bevoegdheden federaal blijven zoals, ja zoals wat eigenlijk? De Albertina in Brussel? De Muntschouwburg? Hier en daar de huur voor een ambassade of een consulaat? Twee generaals van de generale staf? Maar dan hebben we het wel gehad. (...)

Maar dan komt het. De socialist Senelle vroeg dat het Vlaams parlement zich zelf als constituerende deelstaat van België uitroept en alle terreinen bepaalt waar Vlaanderen soeverein is (inbegrepen financiën, justitie, volledige sociale zekerheid) maar zeer veel respect toont voor die Belgische grondwetsartikelen die Vlaanderen geen eurocent kosten en die met veel zwier bevestigd worden. Het Vlaams parlement is een ligitieme vertegenwoordiger van het volk en kan dat volgens Senelle.

Uiteraard moet dat parlement met een genereus gebaar Wallonië uitnodigen om hetzelfde te doen, want de twee naties hebben toch allebei Van Ypersele als staatshoofd. (...)

Voor De Wever kon de Senelle-oplossing minstens een sleutel geweest zijn, maar strategisch denken is niet de sterkste kant van de N-VA. De Wever kende het onnozele discours van zijn vijanden en wist dus dat ze vroeger dan laat met hun prietpraat op de proppen zouden komen over een mini-Belgique van Wallonië-Broekzele. Eén seconde later moest al een goed voorbereide nota vertrokken zijn naar alle N-VA-parlementsleden en een paar grondwetsspecialisten. Ultrageheim natuurlijk. Maar met een paar pertinente vragen. Kunnen we een grondwetgevende vergadering organiseren met het Vlaams parlement alleen? (...)

En natuurlijk moest die nota zorgvuldig gelekt worden zodat de dag daarna de media moord en brand konden schreeuwen. Dan was het aan De Wever om eerst als vermoord te zwijgen, dan tegen te pruttelen en er tenslotte met klem op te wijzen dat dit maar een strategische nota was "in geval van", dat dit een "laatste optie was", dat hij alleen "met de dood in het hart" zoiets zou aanbevelen. (...)

Maar de kans is groot dat daar twee scenario's zouden uit volgen: ofwel werd la Belgofonie hysterisch en scheidde zich af zodat Vlaanderen de loyale partner bleef (minst waarschijnlijk scenario) ofwel had la Belgofonie het begrepen en gunde De Wever een vette vis. (...)

Jan Neckers in 't Pallieterke, 20 oktober 2010