De Standaard wordt blogvriendelijker

De Standaard heeft een initiatief genomen om zijn website blogvriendelijker te maken. Zoals bekend is een groot gedeelte van de artikels op de website van De Standaard enkel toegankelijk voor betalende abonnees van de papieren krant of van de webeditie. Daardoor wordt het leggen van links vanop een weblog nogal moeilijk. Zo kan je op deze weblog regelmatig links vinden naar artikels in De Standaard, maar dan wel meestal met de vermelding tussen haakjes "abo vereist". Sinds gisteren maakt De Standaard het mogelijk om via weblog-links toch de artikels die normaal voorbehouden zijn voor betalende abonnees, gratis te lezen. Hierbij alvast een voorbeeld: de boekbespreking van het nieuwste boek van Hugo De Ridder, "Het geknakte riet". De toegang kan door De Standaard per weblog open- of dichtgedraaid worden. Voorlopig gaat het nog om een proefproject waaraan een tiental blogs deelnemen, waaronder LVBlog. Straks bespreek ik de voordelen en de technische valkuilen van deze werkwijze, maar eerst wil ik deze problematiek in een ruimer kader situeren.



In mei 2002 gingen twee Amerikanen met elkaar een weddingschap aan die gepubliceerd werd in het maandblad Wired: tegen 2007 zullen weblogs hoger scoren in Google dan The New York Times, gebaseerd op een zoekopdracht bestaande uit vijf woorden die de meest actuele nieuwsonderwerpen aanduiden. Die twee Amerikanen waren Martin Nisenholtz, hoofd van de webafdeling van The New York Times, en Dave Winer, hoofd van Userland.com die onder andere het "Radio" weblogsysteem ontwikkelt. Winer wedde "ja", Nisenholtz uiteraard "neen". We zijn nu twee jaar na het afsluiten van de weddingschap en we hebben nog drie jaar te gaan, maar het ziet er naar uit dat Winer goed op weg is om gelijk te krijgen. Dat komt niet alleen door het groeiende belang van weblogs, maar ook doordat kranten steeds meer hun inhoud gaan afschermen en voorbehouden aan betalende gebruikers. Dat kan dan misschien wel voor wat inkomsten zorgen, maar het zorgt er ook voor dat zoekmachines als Google geen toegang krijgen tot de afgeschermde inhoud. Nu gaat het mij uiteraard niet enkel over zoekmachines en zoekresultaten, maar over de mate waarin een krant mee kan wegen op het publieke debat, mee de publieke agenda kan bepalen. Naarmate de mediaconsumptie en het publieke debat zich verschuiven van de gedrukte media naar het internet, is het voor de professionele media belangrijk om 'in de kijker' te blijven lopen. Door de inhoud niet online te plaatsen of slechts tegen betaling beschikbaar te maken, sluit een krant zich ten dele af van het publieke debat, verliest ze wat Amerikaanse marketingspecialisten mindshare noemen. Jawel, er is een competitie aan de gang tussen blogs en traditionele media, en die competitie draait niet in de eerste plaats om omzet of winst, maar om aandacht en invloed.

Afgelopen maandag schreef Paul Carr een artikel in de Britse krant The Guardian met als titel "Why bloggers are good for profits" (gratis registratie vereist). "Naarmate blogging meer high-profile wordt, krijgen bloggers meer zelfvertrouwen. Fleet Street (de Londense straat waar de belangrijkste krantenredacties gevestigd zijn) ziet zichzelf plots opgezadeld met een heel leger niet-officiële feiten-checkers, die ieder woord van de krantenredacties in de gaten houden, en onmiddellijk de aandacht vestigen op alles wat 'stinkt'. Zowel in Europa als in de VS kregen journalisten eieren in hun gezicht gegooid door bloggers die met arendsogen alle bewijzen van luiheid, plagiaat of doordeweekse onnauwkeurigheid aan de kaak stelden", aldus het artikel. Carr noemt het vervolgens verbazend dat er één krant is die zo van bloggers houdt dat ze hen aanmoedigt om naar haar te linken en dus ook om kritiek te uiten op haar verslaggeving: The Wall Street Journal. Verrassend ook, volgens Carr, omdat deze beurskrant nu niet bepaald het imago heeft om familiair om te gaan met 'de meute'. De voorbije maanden zond The Wall Street Journal dagelijks een mail naar bloggers met een link naar het gratis artikel van de dag, en met de uitnodiging om naar het artikel te linken. Sindsdien is het aantal bezoekers van de WSJ-site dat vanuit blogs doorklikt, drastisch gestegen. Ook The Guardian heeft nu zijn site opengesteld voor "doorkliks" vanuit geselecteerde weblogs. Sindsdien is het aantal bezoekers "alarmerend" gestegen, en is de verkoop van betaalde weekabonnementen met 20% gegroeid. Vandaar dus de titel "Waarom bloggers goed zijn voor de winst".

Het is dit artikel in The Guardian dat De Standaard inspireerde om eens de proef op de som te wagen, en te kijken welk effect dit proefproject heeft op de trafiek, zo schreef Standaard-webmaster Bart Van Belle mij in een e-mail. Jawel, dezelfde Bart Van Belle wiens weblog-artikel over Schwarzenegger en zijn "grootste verzinsels" ik twee weken geleden tot brandhout herleidde. Fijn dat we desondanks toch on speaking terms kunnen blijven, Bart.

Uiteraard zal dit initiatief van De Standaard in goede aarde vallen bij de lezers van weblogs, maar ook bij de bloggers zelf. Zo kan ik vanaf nu via mijn weblog de artikels die ik zelf interessant of controversieel vind, gratis beschikbaar stellen voor mijn lezers. Alleen bij het doorklikken vanop de weblog naar het DS-artikel, zal je toegang krijgen. Copieer je de URL naar je adresbalk, of plaats je de URL in je bookmarks of favorieten, dan zul je geen toegang krijgen. Voor de techneuten: de webserver van De Standaard doet een controle op de "referrer" van de HTTP-request. Ik zou dagelijks de links kunnen publiceren van alle DS-artikels van de dag, en dan zou je de hele krant gratis kunnen lezen. Uiteraard zou De Standaard dan vrij snel mijn blog uit de lijst van 'toegelaten blogs' verwijderen. Die vorm van misbruik kan dus alvast verhinderd worden. Maar ik signaleerde Bart Van Belle nog een andere mogelijke valkuil. Techneuten kunnen hun browser zo 'hacken' (de broncode van heel wat 'open source' browsers is immers vrij beschikbaar en kan dus mits de nodige kennis gewijzigd worden) dat de "referrer" steeds naar een weblog uit de lijst van toegelaten blogs verwijst. Bovendien kan de browser zo herschreven worden dat hij de gewone URLs op de website van De Standaard automatisch 'vertaalt' naar de URL's die de toegelaten blogs moeten vermelden (want de URL-structuur ziet er lichtjes anders uit). Kortom, het systeem is vatbaar voor misbruiken, niet zozeer door de bloggers zelf, maar door hackers die, zonder medewerking van de bloggers, de hele krant gratis zullen kunnen lezen. Hoe ik dit achterpoortje zou sluiten? Bezorg de bloggers een toegangscode voor een URL-vertalingspagina, die linkbare URL's genereert waarin een checksum ingebouwd zit, die niet (of zeer moeilijk) via reverse engineering te achterhalen valt. Op die manier kunnen enkel de toegelaten bloggers de juiste 'linkbare' URLs genereren voor de artikels van hun keuze. Laat bovendien de bloggers een ethische code ondertekenen waarbij ze er zich toe verbinden om deze URL-vertalingsapplicatie enkel te benutten voor legitieme links vanop hun blogs. Overkill? Misschien. In ieder geval een nogal blogger-betuttelend idee van mijnentwege. Maar nog beter zo'n oplossing, dan het definitief afvoeren van dit proefproject wegens misbruiken. Het gaat tenslotte om het openstellen van de poort tot inhoud waarvoor normaal betaald moet worden.