Rien ne va plus
Toen Kris Peeters maandagavond in het VRT-journaal verscheen, viel meteen op dat hij er wat minder bleek uitzag dan gewoonlijk. Een gezonde blos, iets wat we in kringen van de Vlaamse regering alleen van Dirk Van Mechelen gewoon zijn. Uit de context van de berichtgeving bleek dat de bloedaandrang van Peeters niet te wijten was aan een gezonde boswandeling, maar aan de zonet afgesprongen communautaire dialoog. En uit de woorden die hij sprak, bleek dat het om ingehouden woede ging, en niet om schaamte. Didier Reynders, monsieur "geen probleem", had die ochtend doodleuk verklaard dat er voor de verkiezing geen stemming zou zijn, zelfs niet over deelakkoorden. Peeters verkoos daarop om zelf de stekker uit de onderhandelingen te trekken.
Het belang van wat vandaag gebeurd is, kan moeilijk overschat worden. De pogingen om tot een nieuwe staatshervorming te komen staan nu weer even ver als anderhalf jaar geleden: de totale blokkering. Alleen zijn de verbittering en de frustratie bij zowat alle Vlaamse onderhandelaars groter dan ooit. Alle Franstalige beloften over een bereidheid tot dialoog, alle tussentijdse akkoorden, de zogenaamde "borrelnootjes" die ertoe leidden dat Yves Leterme de fakkel van Verhofstadt wou overnemen, het blijkt uiteindelijk allemaal gebakken lucht te zijn. De CD&V is in de regering gestapt op basis van loze beloften van de Franstaligen, Leterme is premier geworden op basis van niet-geleverde Franstalige borrelnootjes, de CD&V heeft het kartel met N-VA laten opblazen in het vooruitzicht van deelakkoorden die er nooit gekomen zijn. De N-VA blijkt gelijk te krijgen, de drie malcontente CD&V-burgemeesters blijken gelijk te krijgen, David Geens blijkt gelijk te krijgen. Leterme mag zich gelukkig prijzen dat hij over de Fortis-affaire struikelde en dat hij nu wat uit beeld is, want het gezichtsverlies voor zijn partij is niet te schatten. Ook Kris Peeters, wiens ster vorig jaar rees naarmate die van Leterme daalde, betaalt nu de prijs voor het risico dat hij nam toen hij zijn schouders onder de "dialoog tussen de deelstaten" zette. "Geen regering zonder staatshervorming", het is een slogan die nog jarenlang garant zal staan voor hoongelach aan het adres van CD&V.
Franstalige poltici die denken "oef, we hebben weer een paar maanden uitstel gewonnen" of "ach, na de verkiezingen starten we toch weer gewoon met een schone lei", zouden zich beter bezinnen. Zelfs een ezel als de CD&V zal zich geen vierde keer aan dezelfde steen stoten. Elk semester uitstel put de Vlaamse goodwill verder uit en versterkt de roep naar separatisme. In enkele jaren tijd is de splitsing van België geëvolueerd van een wensdroom die vooral leefde in families waar de België-haat met de moedermelk van generatie op generatie werd doorgegeven, naar een rationeel alternatief dat stilaan als enige mogelijkheid gezien wordt om aan de totale blokkering te ontsnappen.
BESCHIMMELDE BORRELNOOTJES
Het valt intusen op hoe fragmentarisch de berichtgeving in de media is. Welke krant of tijdschrift heeft al eens duidelijk uitgelegd dat de "borrelnootjes" uit het voorjaar van 2008, die voor Leterme de doorslag gaven om premier te worden, nog steeds niet zijn uitgevoerd? Die borrelnootjes zijn uitgedraaid op een Franstalige woordbreuk, met als reden de niet-benoeming door Marino Keulen van de drie Franstalige burgemeesters. Het toepassen van de wet door een Vlaamse minister vormde dus de aanleiding voor het niet-nakomen van gedane beloften en bezegelde akkoorden door de Franstaligen. Het is zoals met de taalwetgeving in Brussel: een Vlaming die de wet toepast is een extremist, en de Franstalige veegt zijn voeten aan de wet onder het motto "mais on est quand-même en Belgique?".
WAT VOORAFGING
Sinds 1970 kent België bijna om de tien jaar een grote staatshervorming. In 1970 realiseerde Gaston Eyskens de culturele autonomie. In 1980 realiseerde Wilfried Martens de gewestvorming. In 1990 realiseerde Jean-Luc Dehaene de federale staat. Zowel Martens als Dehaene beweerden stellig dat dit de "definitieve", "finale" staatshervorming was, maar vermoedelijk wisten ze zelf wel beter. Naar het einde van de jaren '90 toe kwam er al sleet op het federale model, en in het Vlaams Parlement groeide het ongeduld.
Op 3 maart 1999 keurde het Vlaams Parlement quasi-unaniem (het Vlaams Blok had de zaal verlaten en Agalev onthield zich) vijf resoluties goed over de Vlaamse eisen voor een volgende staatshervorming. Die moest leiden tot een tweeledig staatsmodel, met fiscale autonomie voor de gewesten, een specifiek statuut voor Brussel, volledige overheveling van gezins- en gezondheidsbeleid naar de gemeenschappen, en respect voor het principe van niet-inmenging op elkaars territorium. Deze resoluties zijn niet de uiting van een streven naar onafhankelijkheid, maar van het besef dat de socio-economische hefbomen bij de deelstaten moeten komen om een einde te maken aan een spilziek consumptiefederalisme.
De Verhofstadt-regeringen stopten de staatshervorming in de koelkast. Een Costa-overleg draaide op niets uit. De koelkast zorgde voor politieke stabiliteit in de federale regering, maar achter de stuwdam groeide de communautaire onvrede. De Vlaamse christendemocraten maakten hiervan gebruik om zich vanaf 2005 met een confederalistisch programma en een kartel met N-VA electoraal te profileren. Samen met de totstandkoming van het Vlaams kartel groeide in 2005 ook een strategieplan dat een breuk moest betekenen met alle vorige Vlaamse pogingen tot staatshervorming. Die strategie klonk als volgt: wij weigeren in een federale regering te stappen zonder akkoord over een staatshervorming. "Geen regering zonder staatshervorming", zoals Leterme honderden keren op zijn Blackberry zou tokkelen aan ongeruste militanten. Die strategie was vroeger ook al vaak geopperd, beloofd en geprobeerd, maar de breuk met het verleden kwam hierop neer: "déze keer gaan we ons ook écht aan die lijn houden!"
DE TRUC MET HET KONIJN
En toen het Vlaams kartel de verkiezingen won, hielden ze maandenlang voet bij stuk. Geen akkoord over de staatshervorming, dan ook geen regering. En zo ging een half jaar voorbij, werd er in een kamercommissie intussen meerderheid tegen minderheid gestemd over de splitsing van BHV, en kwam Kerstmis 2007 in zicht. Het Paleis vond dat het welletjes was, en Guy Verhofstadt werd belast met het vormen van een noodregering. Paniek en verslagenheid bij het Vlaams kartel. Geen regering zonder akkoord over de staatshervorming, maar nu ging er toch een regering gevormd worden. Met of zonder de CD&V? Hier maakten ze volgens mij de eerste tactische fout: ze gingen mee aan boord, in ruil voor vage beloften over een "Raad van Wijzen" die een eerste faze van de staatshervorming zou voorbereiden. Hiermee was de hefboom "geen regering zonder akkoord over de staatshervorming" meteen overboord gegooid.
Bij het begin van de lente 2008 nam Yves Leterme de fakkel over van Guy Verhofstadt. De "Raad van Wijzen" had inmiddels een akkoord bereikt over een eerste faze van de staatshervorming (de "borrelnootjes") én over een timing voor de tweede faze, genoeg als schaamlapje voor Leterme om het premierschap toch te aanvaarden. Maar toen de BHV-procedure in de Kamer verder zijn gang ging én de Vlaamse regering weigerde om drie weerspannige burgemeesters uit faciliteitengemeenten te benoemen, gingen de Franstaligen op de rem staan. De wetteksten van het eerste pakket van de staatshervorming, waarover dus een "akkoord" was bereikt, zitten nog vast in parlementaire procedures. Ook de timing van het tweede pakket is niet haalbaar gebleken, wat ertoe leidde dat Yves Leterme zijn ontslag indiende.
MACHTSSTRIJD OF OVERLEGMODEL?
Bij deze uiteenzetting heb ik vooral aandacht besteed aan de houding en de strategie van de CD&V. Het ordewoord "wij stappen niet in een regering zonder een akkoord over de staatshervorming" is op zich een machtsstrategie om de eigen eisen door de strot van de tegenstander te duwen. Eens er aan die eis voldaan is, komt de eigenlijke staatshervorming wel via overleg tot stand. De Franstaligen zijn op een moment ogenschijnlijk door de knieën gegaan door akkoord te gaan dat er een staatshervorming zou komen, maar zij hebben de uitvoering daarvan geboycot, via de "milquetisering" van teksten, de "maingainisering" van de Brusselse problematiek, en de "reynderisering" van de tijdsschema's. Op het Vlaamse "geen regering zonder staatshervorming" is een Franstalig "wij zeggen ja, maar wij doen neen" gevolgd. Ook dat is een pure machtsstrategie, maar het is een hypocriete en leugenachtige houding: doen alsof men meedoet in het overlegmodel, maar de facto de boel blokkeren in de hoop dat alles zo lang mogelijk bij het oude blijft. De geschiedenis zal uitwijzen of die strategie werkt.
Het belang van wat vandaag gebeurd is, kan moeilijk overschat worden. De pogingen om tot een nieuwe staatshervorming te komen staan nu weer even ver als anderhalf jaar geleden: de totale blokkering. Alleen zijn de verbittering en de frustratie bij zowat alle Vlaamse onderhandelaars groter dan ooit. Alle Franstalige beloften over een bereidheid tot dialoog, alle tussentijdse akkoorden, de zogenaamde "borrelnootjes" die ertoe leidden dat Yves Leterme de fakkel van Verhofstadt wou overnemen, het blijkt uiteindelijk allemaal gebakken lucht te zijn. De CD&V is in de regering gestapt op basis van loze beloften van de Franstaligen, Leterme is premier geworden op basis van niet-geleverde Franstalige borrelnootjes, de CD&V heeft het kartel met N-VA laten opblazen in het vooruitzicht van deelakkoorden die er nooit gekomen zijn. De N-VA blijkt gelijk te krijgen, de drie malcontente CD&V-burgemeesters blijken gelijk te krijgen, David Geens blijkt gelijk te krijgen. Leterme mag zich gelukkig prijzen dat hij over de Fortis-affaire struikelde en dat hij nu wat uit beeld is, want het gezichtsverlies voor zijn partij is niet te schatten. Ook Kris Peeters, wiens ster vorig jaar rees naarmate die van Leterme daalde, betaalt nu de prijs voor het risico dat hij nam toen hij zijn schouders onder de "dialoog tussen de deelstaten" zette. "Geen regering zonder staatshervorming", het is een slogan die nog jarenlang garant zal staan voor hoongelach aan het adres van CD&V.
Franstalige poltici die denken "oef, we hebben weer een paar maanden uitstel gewonnen" of "ach, na de verkiezingen starten we toch weer gewoon met een schone lei", zouden zich beter bezinnen. Zelfs een ezel als de CD&V zal zich geen vierde keer aan dezelfde steen stoten. Elk semester uitstel put de Vlaamse goodwill verder uit en versterkt de roep naar separatisme. In enkele jaren tijd is de splitsing van België geëvolueerd van een wensdroom die vooral leefde in families waar de België-haat met de moedermelk van generatie op generatie werd doorgegeven, naar een rationeel alternatief dat stilaan als enige mogelijkheid gezien wordt om aan de totale blokkering te ontsnappen.
BESCHIMMELDE BORRELNOOTJES
Het valt intusen op hoe fragmentarisch de berichtgeving in de media is. Welke krant of tijdschrift heeft al eens duidelijk uitgelegd dat de "borrelnootjes" uit het voorjaar van 2008, die voor Leterme de doorslag gaven om premier te worden, nog steeds niet zijn uitgevoerd? Die borrelnootjes zijn uitgedraaid op een Franstalige woordbreuk, met als reden de niet-benoeming door Marino Keulen van de drie Franstalige burgemeesters. Het toepassen van de wet door een Vlaamse minister vormde dus de aanleiding voor het niet-nakomen van gedane beloften en bezegelde akkoorden door de Franstaligen. Het is zoals met de taalwetgeving in Brussel: een Vlaming die de wet toepast is een extremist, en de Franstalige veegt zijn voeten aan de wet onder het motto "mais on est quand-même en Belgique?".
WAT VOORAFGING
Sinds 1970 kent België bijna om de tien jaar een grote staatshervorming. In 1970 realiseerde Gaston Eyskens de culturele autonomie. In 1980 realiseerde Wilfried Martens de gewestvorming. In 1990 realiseerde Jean-Luc Dehaene de federale staat. Zowel Martens als Dehaene beweerden stellig dat dit de "definitieve", "finale" staatshervorming was, maar vermoedelijk wisten ze zelf wel beter. Naar het einde van de jaren '90 toe kwam er al sleet op het federale model, en in het Vlaams Parlement groeide het ongeduld.
Op 3 maart 1999 keurde het Vlaams Parlement quasi-unaniem (het Vlaams Blok had de zaal verlaten en Agalev onthield zich) vijf resoluties goed over de Vlaamse eisen voor een volgende staatshervorming. Die moest leiden tot een tweeledig staatsmodel, met fiscale autonomie voor de gewesten, een specifiek statuut voor Brussel, volledige overheveling van gezins- en gezondheidsbeleid naar de gemeenschappen, en respect voor het principe van niet-inmenging op elkaars territorium. Deze resoluties zijn niet de uiting van een streven naar onafhankelijkheid, maar van het besef dat de socio-economische hefbomen bij de deelstaten moeten komen om een einde te maken aan een spilziek consumptiefederalisme.
De Verhofstadt-regeringen stopten de staatshervorming in de koelkast. Een Costa-overleg draaide op niets uit. De koelkast zorgde voor politieke stabiliteit in de federale regering, maar achter de stuwdam groeide de communautaire onvrede. De Vlaamse christendemocraten maakten hiervan gebruik om zich vanaf 2005 met een confederalistisch programma en een kartel met N-VA electoraal te profileren. Samen met de totstandkoming van het Vlaams kartel groeide in 2005 ook een strategieplan dat een breuk moest betekenen met alle vorige Vlaamse pogingen tot staatshervorming. Die strategie klonk als volgt: wij weigeren in een federale regering te stappen zonder akkoord over een staatshervorming. "Geen regering zonder staatshervorming", zoals Leterme honderden keren op zijn Blackberry zou tokkelen aan ongeruste militanten. Die strategie was vroeger ook al vaak geopperd, beloofd en geprobeerd, maar de breuk met het verleden kwam hierop neer: "déze keer gaan we ons ook écht aan die lijn houden!"
DE TRUC MET HET KONIJN
En toen het Vlaams kartel de verkiezingen won, hielden ze maandenlang voet bij stuk. Geen akkoord over de staatshervorming, dan ook geen regering. En zo ging een half jaar voorbij, werd er in een kamercommissie intussen meerderheid tegen minderheid gestemd over de splitsing van BHV, en kwam Kerstmis 2007 in zicht. Het Paleis vond dat het welletjes was, en Guy Verhofstadt werd belast met het vormen van een noodregering. Paniek en verslagenheid bij het Vlaams kartel. Geen regering zonder akkoord over de staatshervorming, maar nu ging er toch een regering gevormd worden. Met of zonder de CD&V? Hier maakten ze volgens mij de eerste tactische fout: ze gingen mee aan boord, in ruil voor vage beloften over een "Raad van Wijzen" die een eerste faze van de staatshervorming zou voorbereiden. Hiermee was de hefboom "geen regering zonder akkoord over de staatshervorming" meteen overboord gegooid.
Bij het begin van de lente 2008 nam Yves Leterme de fakkel over van Guy Verhofstadt. De "Raad van Wijzen" had inmiddels een akkoord bereikt over een eerste faze van de staatshervorming (de "borrelnootjes") én over een timing voor de tweede faze, genoeg als schaamlapje voor Leterme om het premierschap toch te aanvaarden. Maar toen de BHV-procedure in de Kamer verder zijn gang ging én de Vlaamse regering weigerde om drie weerspannige burgemeesters uit faciliteitengemeenten te benoemen, gingen de Franstaligen op de rem staan. De wetteksten van het eerste pakket van de staatshervorming, waarover dus een "akkoord" was bereikt, zitten nog vast in parlementaire procedures. Ook de timing van het tweede pakket is niet haalbaar gebleken, wat ertoe leidde dat Yves Leterme zijn ontslag indiende.
MACHTSSTRIJD OF OVERLEGMODEL?
Bij deze uiteenzetting heb ik vooral aandacht besteed aan de houding en de strategie van de CD&V. Het ordewoord "wij stappen niet in een regering zonder een akkoord over de staatshervorming" is op zich een machtsstrategie om de eigen eisen door de strot van de tegenstander te duwen. Eens er aan die eis voldaan is, komt de eigenlijke staatshervorming wel via overleg tot stand. De Franstaligen zijn op een moment ogenschijnlijk door de knieën gegaan door akkoord te gaan dat er een staatshervorming zou komen, maar zij hebben de uitvoering daarvan geboycot, via de "milquetisering" van teksten, de "maingainisering" van de Brusselse problematiek, en de "reynderisering" van de tijdsschema's. Op het Vlaamse "geen regering zonder staatshervorming" is een Franstalig "wij zeggen ja, maar wij doen neen" gevolgd. Ook dat is een pure machtsstrategie, maar het is een hypocriete en leugenachtige houding: doen alsof men meedoet in het overlegmodel, maar de facto de boel blokkeren in de hoop dat alles zo lang mogelijk bij het oude blijft. De geschiedenis zal uitwijzen of die strategie werkt.
Reacties
Michel Vuijlsteke
maandag, 16 februari, 2009 - 23:02Wie gelooft die mensen nog?
Steven
maandag, 16 februari, 2009 - 23:10Voor de Cd&V was het nooit menens. Niet alleen de halstarrige Walen (die wel principieel bleven), maar de CD&V zelf is deel van het probleem. Ze hebben nooit echt het breekijzer kunnen/willen zijn waarvoor ze zich uitgegeven hebben. De Vlaamse verzuchtingen waren voor hen heel behartenswaardig, ze zouden er "hun uiterste best voor doen", maar ze vormden geen halszaak. De macht was belangrijker voor hen. Geen compassie voor raddraaiers en loopjongens als Leterme, Van Rompuy en Peeters! De ezelsstamp voor die luitjes in juni!
Bruno
maandag, 16 februari, 2009 - 23:29Er zal tegen de volgende federale verkiezingen alvast iets dienen te gebeuren. Het Grondwettelijk Hof heeft immers de kieswetgeving ongeldig verklaard. Het Hof heeft wel niet bepaald dat BHV moet gesplitst worden. Een terugkeer naar de oorspronkelijke situatie behoort nog steeds tot de mogelijkheden. Ik ben benieuwd hoe de Vlaamse partijen zullen onderhandelen.
EricJans
maandag, 16 februari, 2009 - 23:55Bij het Vlaams Belang zeggen ze het juist over de cd&v: ze moeten niet enkel de stekker eruit trekken; ze moeten nu voor een stevige kortsluiting zorgen. Krrrggzzzzjjsssttsssssss
Als Peeters denkt dat hij de geloofwaardigheid van cd&v kan herstellen door zgn. 'de stekker eruit te trekken'... waaruit trekt hij de stekker?
Uit de Belgische staat? Uit het régime Belge?
Niks van: hij tracht de stekker uit de defederalisering te trekken. Hij rekent erop dat de economische crisis de Vlamingen op andere - niet-communautaire - gedachten zal brengen.
Ik sluit me aan bij Steven, hierboven: ook voor Peeters, voor Leterme, voor Van Rompuy en het hele totaal onbekwame francofiel-belgofiele zootje (in het eindresultaat) een ferme, tweede ezelsstamp van mijnentwege in juni 2009.
Kardinaal Van Rompuy mag daarbij een bezorgd vaderlijk-paternalistisch smoeltje trekken zoveel hij maar wil; het wordt de ezelsstamp van zijn leven.
Dir land is geen democratie voor de Vlamingen en het regime is het nooit geweest.
België... waar Vlamingen niet thuis zijn.
Tweederangsburger Eric Jans.
EricJans
dinsdag, 17 februari, 2009 - 00:01@ Bruno: <<Ik ben benieuwd hoe de Vlaamse partijen zullen onderhandelen.>>
Niet.
mrtos
dinsdag, 17 februari, 2009 - 00:05We zijn nu alvast zover dat vage beloftes van de Franstaligen in de toekomst niet meer zullen volstaan voor zelfs de meest gematigde Vlaamsbewusten. Radicalisme wordt stilaan het enige alternatief.
EricJans
dinsdag, 17 februari, 2009 - 00:08@ Mrtos:
Welkom.
LVB
dinsdag, 17 februari, 2009 - 00:24BHV en staatshervorming waren twee duidelijk verschillende zaken in de verkiezingsretoriek van de CD&V.
BHV, dat was "vijf minuten politieke moed".
De staatshervorming, dat was een klein beetje moeilijker. Dat ging opgelost worden met "geen regering zonder staatshervorming".
Ik heb zo het gevoel dat de CD&V over een paar maanden "geen regering en geen staatshervorming" heeft.
OutlawMike
dinsdag, 17 februari, 2009 - 01:18'Zelfs een ezel als de CD&V zal zich geen vierde keer aan dezelfde steen stoten.'
En gij gelooft dat????? Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!
Wacht eens drie weken!!!
Briggs
dinsdag, 17 februari, 2009 - 02:07Hmm. Toepasselijk da'k The Men Behind the Wire aan't beluisteren was toen ik dit artikel las.
Herteleer
dinsdag, 17 februari, 2009 - 08:09Heeft niemand het gevoel dat deze situatie de CD&V goed uitkomt? Ze kunnen zich voor de verkiezing Vlaams opstellen en mogelijks verloren N-Va-publiek behouden, ze schuiven de zwarte piet door naar de Walen (Reynders) en ze kunnen geen gezichtsverlies lijden in onderhandelingen waar ze traditiegetrouw van nature als underdog ingaan én uitkomen.
Rudyard Kipling
dinsdag, 17 februari, 2009 - 08:31Heel het artikeltje staat bol van de politieke naiviteit.
Alsof we dit alles niet hadden zien aankomen. De CVP kennende, de belgische politiek kennende, wie geloofde dat er een echte oplossing voor BHV en de economische hefbomen ging komen voor juni 2009 ?
Wie ?
O, ja, misschien zij die zich dagelijks laten overgieten door de regimegetrouwe media. Maar iemand met ook maar een klein beetje politiek doorzicht, die wist al lang dat het op deze manier ging aflopen.
EricJans
dinsdag, 17 februari, 2009 - 08:37Zozo... 'het communautaire' wordt afgemeten aan 'winst of verlies van de cd&v'.
Het belang van 'het communautaire' beperkt zich ook tot 'de cd&v.
Mag ik er nog eens aan herinneren dat de resolusies onderschreven werden door ook de geopende VLD en sp.anciaux en dat VB noch LDD die nergens tegenspreken, integendeel: 'meer eisen'. Blijven enkel de groenen.
Winst of verlies van de cd&v... die teveel beloofd heeft en nu het gelag betalen zal... daar gaat het dus alleen maar over.
Eerlijk gezegd: het zal mij nogal feestelijk worst wezen of de minister van verkeer een cd&v-er, een vld-er of een sp.a-er zal zijn. De pestmaatregelen inzake verkeer (om hierop door te gaan) zullen toch eenzijdig voor Vlaanderen zijn, terwijl het lieve geld lekker Belgisch-communautair zal verdeeld blijven.
Maar: 'cd&v verliest de verkiezingen'. Het betekent evenveel als 'cd&v wint de verkiezingen'.
Niets dus.
De grond van de zaak... ach...
Belgique ten voeten uit. De volgende regering zal bestaan uit de kabinetschef van de koning en een paar bereidwillige kandidaad-Baronnen van één of andere kleur... maakt niet uit.
Maar... wie mag minister spelen? Spannend hè?
Phil
dinsdag, 17 februari, 2009 - 08:46@Luc :
"Welke krant of tijdschrift heeft al eens duidelijk uitgelegd dat de "borrelnootjes" uit het voorjaar van 2008, die voor Leterme de doorslag gaven om premier te worden, nog steeds niet zijn uitgevoerd?"
Antwoord : het Journaal van Mark Grammens
traveller
dinsdag, 17 februari, 2009 - 08:59Eerst onafhankelijkheid, dan ideologie.
Wordt het al een beetje duidelijker?
We hebben niets, maar dan ook niets als reserve voor de komende 3/4/5 jaar crisis.
EERST ONAFHANKELIJK VLAANDEREN!!!
LVB
dinsdag, 17 februari, 2009 - 09:33@EricJans: " 'het communautaire' wordt afgemeten aan 'winst of verlies van de cd&v'"
???
Net andersom, zou ik denken...
Spartacus
dinsdag, 17 februari, 2009 - 10:03Feit blijft dat je op democratische wijze geen staatshervorming kan goedkeuren zonder instemming van de franstaligen. Ook als CD&V het been stijf had gehouden was er nu nog geen staatshervorming geweest.
De enige duurzame oplossing ligt in het doorvoeren van meer directe democratie. Je loopt dan wel het risico (of opportuniteit, afhankelijk van je visie) op het uiteenvallen van België maar in dat geval heeft Vlaanderen meer kans dat het de internationale gemeenschap op haar hand zal hebben...
traveller
dinsdag, 17 februari, 2009 - 10:38@ Spartacus
Het Vlaams parlement kan de onafhankelijkheid uitroepen, punt.
Ze zullen het echter nooit doen zo lang het VB geen 51% van de stemmen heeft.
LDD en NVA zijn gewoon establishment partijen om het VB te verzwakken.
Paul
dinsdag, 17 februari, 2009 - 10:39is de essentie van het probleem niet het feit dat onze grondwet ondemocratisch is?
Een hervorming van de staat kan alleen wanneer ook de minderheid (!) akkoord gaat. Dit staat toch haaks op het principe van democratie?
Ook om deze grondwet te veranderen moet de minderheid zijn toestemming geven.
Dit is toch absuluut absurd? of vergis ik mij?
Paul
dinsdag, 17 februari, 2009 - 11:14MR, cdH en MR-FDF hebben sedert juni 2007, systematisch alle gesprekken en voorstellen geboycot. Dit is begrijpelijk vermits zij vechten voor de franstalige belangen.
Maar laten we vooral niet vergeten dat zij bij de uitputtingsslag van Leterme, steeds konden rekenen op het mollenwerk van Karel De Gucht. Ook hij had een agenda, en dat was de man van 800.000 kleinkrijgen. Het is hem gelukt.
Zonder De Gucht in de regering was er een constructief vlaams front geweest, en waren er mogelijk resultaten bereikt.
OutlawMike
dinsdag, 17 februari, 2009 - 12:51Luister eens naar deze HLN-hoernalist: http://www.hln.be/hln/nl/12...
Kop: 'Peeters blaast communautair overleg op.'
En Pier Snullemans in Erps-Kwerps heeft de perceptie dat wij Vlamingen het zijn die de boel blokkeren.
Zoland die statische en minder statische ruis van bewust valse berichtgeving niet verdwijnt blijft het voor de Vlamingen koffiedik kijken in het communautair debat zonder dat zij ooit deftig uitgelegd krijgen hoe immoreel het gedrag der francofone onderhandelaars is.
Ucke
dinsdag, 17 februari, 2009 - 14:13@ Paul #76856
>>Maar laten we vooral niet vergeten dat zij bij de uitputtingsslag van Leterme, steeds konden rekenen op het mollenwerk van Karel De Gucht. Ook hij had een agenda, en dat was de man van 800.000 kleinkrijgen. Het is hem gelukt. <<
Bravo, dat is een nagel op de kop, maar moeten we dan vergeten dat er rondom hem een partij bezig was om de molshopen verborgen te houden ?
Jef klak
dinsdag, 17 februari, 2009 - 15:14Je kan ervan zeggen wat je wil. Je kan ze haten. Je kan het regelrechts klootzakken en racisten vinden. En nog hebben ze altijd gelijk gehad, die van het vlaams belang. Met de franstaligen valt idd geen land te bezeilen. Is het de PS niet die met haar corruptie de federale kas (uw en mijn spaarpotje m.a.w.) leegzuigt dan is het Reynders wel die uit angst voor die kaviarsossen alle onderhandelingen blokkeert om dan om ter hardst te staan roepen dat het nu vooral geen tijd is om politieke spelletjes te spelen. Er is maar 1 oplossing: de stekker uit België en laat de walen hun plan trekken. Ik zie niet in waarom vlaanderen ook de prijs moet betalen voor de machtsstrijd tussen de corrupte extreem-linkse PS en de laffe zeikstralen van de MR.
David Geens
dinsdag, 17 februari, 2009 - 17:22@Luc:
[ijdele modus on]
Als je mij gelijk geeft, link dan effe naar mijn blogpost terzake (sic), waar je bezoekers meer info vinden :-)
[ijdelijke modus off]
bernard
dinsdag, 17 februari, 2009 - 18:46Weer een comment... volledig naast de plank. In elk geval volgens geldende standaarden.
- Je kan de wereld ( VL inkluis) proberen te begrijpen. Nuttige oefening. Mensen pijnigen hun brein.
- Je kan de wereld ook proberen te beluisteren om tot conclusies te komen. De andere weg, erg weinig geëxploreerd.
Als ex West -Vlaming en muziekliefhebber zou ik zeggen : beluister eens de omringende wereld.
Bijv la Gare Lille Flandres.
Kijk, neen, luister: " Inscape: Lille-Flandres (Monotype - 2008)"
http://grisli.canalblog.com/
Het is Guillaume Belhomme. Le Son Du Grisli.
EricJans
dinsdag, 17 februari, 2009 - 19:29Als vanouds gaan onze Francofoontjes voor 'eigens pens eerst'. Elke Vlaming die hetzelfde zegt heet fascist en nazi.
Dat is Belgique. De rest is lulkoek en dat is het altijd geweest.
België is en blijft wat het altijd geweest is: een Franse staatsgreep.
En de Vlamingen?
Ze zijn koortsachtig op zoek naar een filosofietje waarachter ze zich kunnen verschuilen om zich toch maar 'gematigd' te noemen.
Maar wat Reynders doet... neenee... dat zal in België geen Francofoon extremisme genoemd worden.
Union fait la farce.
bvdg
dinsdag, 17 februari, 2009 - 20:08""wij stappen niet in een regering zonder een akkoord over de staatshervorming" is op zich een machtsstrategie om de eigen eisen door de strot van de tegenstander te duwen." is de verderzetting van de compulsieve verkiezingsbeloftes ingegeven door de machtslust van een door Verhofstadt gecrispeerde, getraumatiseerde CD&V die door de naïviteit van de Vlaamse kiezers, laat ons duidelijk zijn, opnieuw in kamer ('12) en senaat ('23) nu de grootste zijn, de commissies domineren, de belangrijkste Ministerposten hebben, en zo de benoemingsmachine (justitie, ambtenaren, NMBS enz) die 'de staat binnen de staat'-positie van de Christendemocraten opnieuw herbevestigd heeft. Peeters' woede is knap acteerwerk, men zou zowaar echt geloven dat de CD&V bovenstaande wil opgeven in ruil voor een substantiële staatshervorming.
oxbow
dinsdag, 17 februari, 2009 - 21:06Het viel mij op dat de NVA in haar "afrit Vlaanderen"-blaadje nergens het woord onafhankelijkheid gebruikte. Enkel "meer Vlaanderen".. m.a.w. hun standpunt (onafhankelijk Vlaanderen) wat ze begraven hebben om met de CD&V mee te doen ligt nog altijd onder de grond.
Kan ik daar uit afleiden dat de NVA nog steeds aan 'zelfcensuur' doet en nog steeds hoopt op een "reünie" met de CD&V voor de volgende federale verkiezingen?
EricJans
dinsdag, 17 februari, 2009 - 22:13Je hoeft je niets wijs te maken: elk afzonderlijk 'Vlaams' (Nederlands) recht is afgedwongen door de straat... niet door hun volksvertegenwoordigers. Het is vandaag niet anders.
De Vlaamse politiek is totaal geïnfiltreerd door de belgische staat. De VVB-voorziter gaf er vorig jaar nog een staaltje van weg.
Davidsfonds, Vermijlenfonds, VVB, ... het hele zootje...
Het VB lijkt enigszins eraan te ontsnappen vanachter zijn cordon.
Neverbeendead Religion
woensdag, 18 februari, 2009 - 01:53Het liberale gedachtengoed volgens de liberaal:
Daar waar een privé bedrijf zijn startstoffen uit de grond haalt en zoveel grondstof naar boven haalt als het nodig heeft zonder beperkingen op het mogelijke, is een regering een publiek bedrijf dat zijn startstoffen uit de lonen van de bevolking moet halen zodat de beperkingen op het mogelijke schering en inslag zijn.
Daarom moeten de privé bedrijven mee ijveren voor de oprichting van een gelijkwaardige 'grond' voor het publieke bedrijf en dat is de oprichting van een e-bank met een account voor de regering die iedereen constant online kan inkijken terwijl enkel de bevoegden daar geld mogen opzetten vanuit het niets of vanuit het keyboard en geld mee mogen overschrijven naar de plaatsen waar de regering geld moet sturen om het land het maximum tempo van vooruitgang mee te geven.
En de liberalen maar klagen en klagen en klagen over wat hun eigen gedachtengoed blijkt te zijn wanneer ze de schuld nog maar eens bij anderen leggen.
Jos Verdummen
woensdag, 18 februari, 2009 - 04:26Wat een belachelijke, Vlaams-nationalistische flauwekul. In welke wereld leven jullie eigenlijk? België en a fortiori haar deelstaten zijn een morzel gronds groot en hebben, alles samen, 10 miljoen inwoners. De Vlaamse imperialisten hebben twee miljoen inwoners in de hun toegewezen provincies en proberen daarvan 4 miljoen rücksichtslos te koloniseren: Brabanders, Antwerpenaren, Limburgers: ZIJ MOETEN EN ZULLEN VERVLAAMST WORDEN!!! En dan uw belachelijke zever over "borrelnootjes": er worden zeker al 40 jaar borrelnootjes gegeven, zoveel dat de Belgische staat amper nog bevoegdheden heeft, zoveel dat domeinen die in élke federale staat exclusief federaal zijn (landbouw, buitenlandse handel, sport bv.) hier gesplitst zijn. Wie nu nog méér wil splitsen is zeker geen separatist!? Kom zeg, LVB en andere nationalisten (=newspeak voor racisten), gaat met uw foor op ... een ander!
Herman
woensdag, 18 februari, 2009 - 12:43@Jos:
Brabanders, Antwerpenaren (dat zijn trouwens Brabanders) en Limburgers zijn ook Vlamingen, tenminste in de moderne betekenis van het woord.
Met de betekenis die u eraan geeft, blijft u in de middeleeuwen steken... uw denkbeelden duidelijk ook.
vbdg
donderdag, 19 februari, 2009 - 18:28@ Jos Verdummen:
Ja voila
rien ne va plus, inderdaad
deze gasten zien het helemaal niet meer zitten:
matrixgreatescape.wordpress.com
Eens benieuwd hoe Luc deze mannen kan omschrijven, ja, ik wil wel eens weten wat u daarop te zeggen hebt o blog heer!
OutlawMike
donderdag, 19 februari, 2009 - 22:53Outlaw Mike, 17 februari, lvb citerend:
* 'Zelfs een ezel als de CD&V zal zich geen vierde keer aan dezelfde steen stoten.'
En gij gelooft dat????? Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!
Wacht eens drie weken!!!*
Outlaw Mike, 19 februari:
Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!Ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha haaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!
Gelezen op HLN Online:
'Premier Herman Van Rompuy hoopt dat de communautaire dialoog na de regionale verkiezingen kan worden hervat. Dat heeft hij vandaag in de Kamer gezegd. De eerste minister zegt ervan overtuigd te zijn dat de dialoog een goede formule is die in een sereen klimaat wel vruchten kan afwerpen.'
Link: http://hln.be/hln/nl/3624/V...
Let vooral op Herman Van Rotpuys smoeltje. Wacht, Outlaw Mike zal zich ook eens aan een haiku wagen zie:
'Als de water is in de kruik
de kruik zij dan nog niet barsten
Le nouveau ceeveepee donne toujours le diarrhee'
Ik zat er wel behoorlijk naast, ik geef het toe. Ik dacht dat het drie weken zou duren voor de ezel zich voor de vijfde keer ging stoten. Het werden uiteindelijk twee dagen. Zijn er nog altijd mensen die die mensen geloven?
http://hln.be/hln/nl/3624/V...
Karl
vrijdag, 20 februari, 2009 - 13:00Van Rompuy schuift ook alles voor zich uit, het communautaire, de schulden van de crisis. Wanneer gaat hij nu eindelijk eens een beleid voeren?
Dixit
vrijdag, 20 februari, 2009 - 14:47Peeters is nu op verkiezingstournee en dat was hij ook nog voordat de onderhandelingen begonnen.
1. Hij heeft vanaf het begin al gezegd "Als de onderhandelingen mislukken, dan heeft het niet aan mij gelegen". Het is altijd handig om een eventuele mislukking bij voorbaat in de schoenen van de tegenpartij te schuiven.
2. De Vlamingen wilden al graag het resultaat binnen hebben nog voordat de onderhandelingen waren gestart. Dat is natuurlijk geen manier van doen.
3. De Vlamingen wilden alvast tot in detail de agenda bepalen, maar als de Franstaligen dan een puntje van hun op de lijst wilden was het kot te klein.
4. Als het mijnheer dan eens goed uitkomt, dan pakt hij zijn troefkaart. Zie puntje 1. Bijna verkiezingen ? Dan declareert hij vanaf heden, dat 'de Franstaligen de onderhandelingen hebben opgeblazen'. Hop... opgelost.
5. Wat was nu pre6 Peeters' aanleiding ? Bij de allereerste bijeenkomst werd door alle aanwezigen besloten, dat deelakkoorden weliswaar voor de regionale verkiezingen zouden kunnen worden afgesloten, maar dat de wetsteksten na de regionale verkiezingen zullen worden gestemd.
Wat zei Reynders ook al weer ? Exact hetzelfde !
Een gevaarlijk man, die Kris Peeters. Ik wilde ook schrijven 'en een geslepen onderhandelaar', maar dat is hij eigenlijk niet. Iedereen kan deze strategien zo doorzien.
@ Luc
"Welke krant of tijdschrift heeft al eens duidelijk uitgelegd dat de "borrelnootjes" uit het voorjaar van 2008, die voor Leterme de doorslag gaven om premier te worden, nog steeds niet zijn uitgevoerd?"
Toch maar een abonnement op een kwaliteitskrant ? Le Soir heeft dat al verscheidene malen gemeld. :-)
bernard
zaterdag, 21 februari, 2009 - 13:22Ik probeer me nader te verklaren. Na het idd cryptische " beluister eens la Gare des Flandres " in Rijsel / Lille, op het Le Son Du Grisli blog.
Het zou wel eens kunnen dat de toekomst ligt in de kracht van economische zones, met en stedelijk gebied als kern. Dat lijkt een heruitvinding van de Middeleeuwen, de graafschappen , enz.. Maar hedendaags. En prfect aansluitend bij de erg particularistische Vlaamse geest.
Zo'n gebied ( zeg ik als ex West- Vlaming) is nu reeds uitgetekend. Het is omschreven, het heeft een structuur, die verder gaat dan welke grensoverschrijdende samenwerking dan ook binnen de EU.
Pascal Beyens
zondag, 22 februari, 2009 - 17:58Enfin, wat men er ook van zegt het doet er allemaal niet toe.
Niets doet er toe.
Belgie gaat bankroet. De CVP zal blijven heersen in Vlaanderen en er zal niks veranderen.
De Vlaming is gewoon stukken te lomp om ook maar een klein gedeelte van zijn hersens te kunnen gebruiken op politiek vlak.
Politiek en beleid in Vlaanderen EN Belgie zijn zo van 3jarig niveau en er zo over dat het eigenlijk best het scenario zou kunnen zijn van een Britse komedie.
En dat zou de beste giller in jaren worden.
Zielig, zielig, zielig.
Zo een volk, ik distansieer mij er volledig van.
En het ergste van al, de grootste dieven en bedriegers zijn nog de populairste ook.
Schaam u beste Vlamingen dat ge zulk een beslissingen maakt in het stembureau.
Maar kom binnenkort niet janken 'waar hebben we dat verdiend'.