Ward Beysen 1941-2005

Als Verhofstadt en De Gucht & Co. nog een nanogram waardigheid in hun botten hebben komen ze NIET naar de begrafenis.

Vreemd dat iemand die toch heel wat strijdvaardigheid aan de dag heeft gelegd het schijnbaar op een dergelijke manier heeft opgegeven. Ben benieuwd naar het verdere onderzoek.

Wat die splinterpartij betreft denk ik dat het weldegelijk mogelijk was om in Antwerpen een vrij succesvolle partij die 5 à 10 procent van de stemmen haalt op te starten die niet per defintitie het Vlaams Belang uitsluit (dat en een sterke voorkeur voor een strenger politiebeleid). De fout was misschien dat er tussen de zogenaamde Antwerpse dissidenten weinig of geen (succesvol?) overleg was. Beysen en Coveliers samen met wat nationaal ongekendere figuren hadden weldegelijk iets kunnen rapen in Antwerpen. Maar dat zullen we dan wel nooit te weten komen.

Ik weet niet of hier en nu de beste manier is om de discussie over het Vlaamsche Blok te voeren, maar de commentaar van Dhr. Cosyns heeft me, om het met zijn eigen woorden te zeggen, zo "gedegouteerd" dat ik hierop toch wel een kleine vraag wil stellen (die misschien niet noodzakelijk direct verband houdt met het overlijden van Ward Beysen). Vindt u het normaal dat iets zoals het VB wordt voorgesteld als een politieke partij of zelfs als een mogelijk alternatief voor bv. een partij zoals de VLD ?

Ik heb nooit kunnen snappen dat mensen met een fractie gezond verstand dit nog maar in overweging kunnen nemen als men weet dat er foto's bestaan waarop Charel Dillen vlotjes de hitlergroet brengt en als men Philip De Winter hierover interpelleert, deze met de glimlach antwoordt dat er toch niets fout is met het brengen van de Romeinse groep (zie VT4 programma enkele jaren geleden). Recenter verhaal: Koen Dillen op de foto met Degrelle.

Weet u, beste mensen waar, dingen zoals de hitlergroet, Degrelle en kompanen voor staan?

Ik snap niet waarom er over deze dingen in de pers of via andere kanalen niet meer wordt gesproken. De enige reactie die over 't algemeen volgt vanuit VB hoek is "'t is een linkse samenzwering" of "ocharme wij, want we worden weer in een slecht daglicht gezet" - een zinnig antwoord kan er verder nooit op gegeven worden.

"Vindt u het normaal dat iets zoals het VB wordt voorgesteld als een politieke partij of zelfs als een mogelijk alternatief voor bv. een partij zoals de VLD ?

Ik heb nooit kunnen snappen dat mensen met een fractie gezond verstand dit nog maar in overweging kunnen nemen als men weet dat er foto's bestaan waarop Charel Dillen vlotjes de hitlergroet brengt en als men Philip De Winter hierover interpelleert, deze met de glimlach antwoordt dat er toch niets fout is met het brengen van de Romeinse groet?"

Mr. Frits, wijlen de Israëlische Premier Menachem Begin was/is een gerespecteerd politicus nietwaar? (Alla, tenzij je politiek correct bent natuurlijk). Wel, Begin was als Irgunleider verantwoordelijk voor het opblazen van het Koning David Hotel in 1946. Hij begon dus als terrorist. Een beetje op dezelfde manier is het VB respectabel geworden. Buisseret is bij mijn weten buitengesmeten, negationisten weggewerkt etc...

Dat gezegd zijnde, keur ik elke zweem van sympathie van sommige VB-leden ten overstaan van het nazisme ten strengste af. Maar, alhoewel ikzelf geen fanatieke flamingant ben, want bij het VB gegaan omwille van het krankzinnige migrantenstemrecht, kan ik toch begrijpen dat er een zekere nostalgie is naar een tijd toen naieve jongens MEENDEN voor hun Vlaamse idealen en een christelijk Europa te strijden met de wapens in de hand. Ik denk dat elke VB'er nu wel doorheeft dat de Nazi's de Vlamingen belogen en bedrogen hebben aan vijfhonderd per uur maar - één van die rare menselijke hersenkronkels - ik kan me voorstellen dat er onder die VB'ers met een zekere hang naar militaria en bewondering voor "heldenmoed" en "eer" sympathie bestaat voor stoere Vlaamse jongens in uniform met een Vlaams Leeuwke op hun schouders.

Vergelijk het met Vietnamveteranen: ze weten dat ze voor een deel gedupeerd werden, dat Generaal Westmoreland geen moer gaf om het leven van een simpele "grunt", dat General Dynamics miljarden verdiende op hun (bloedige) kap... toch zijn zeer velen van deze veteranene FIER op hun militair verleden, op de regimentsstandaard, op hun wapenbroeders.

Overigens Frits, er bestaat ook een foto van Dewinter die de hand schudt van rabbiijn Pinchas Meyers. En Dewinter heeft gezegd dat Israël de voorhoede is van de westerse beschaving in een feodaal Midden-Oosten. Niet direct antisemitisch he?

Ik ben beschaamd dat ik me heb laten meeslepen door Frits terwijl enige deemoed bij het overlijden van Ward Beysen aangewezen is. Toch zal ik dit posten.

Misschien dat de boodschap op de website van het Appel nog dateerde van voor de ontdekking van het lichaam van Beysen, vandaar de hoop op een goede afloop van zijn verdwijning?

De politieke recuperatie is bij dergelijke trieste voorvallen nooit ver weg. Ik vind dat eerlijk gezegd een beetje misplaatst.

Mijn schoonbroer Rik D'hondt verdween in februari 1998. Hij was toen directeur van het Rode Kruis Asielcentrum in De Haan. Ook zijn dood is toen door mensen van allerlei te licht allooi aangegrepen om hoogdravende beschouwingen te etaleren.

Na vijf dagen zoeken hebben we Rik teruggevonden in het Gentse. Hij had zelf besloten om er een eind aan te maken.

Voor de mensen die achter blijven rest er alleen te leven met een verdriet en een gapende leegte die nooit meer gevuld raakt.

Ik betuig hiermee dan ook mijn medeleven aan de familie van Ward Beysen. De enkele keren dat ik met hem gesproken heb, jaren gelden, is hij mij bijgebleven als een integer man die opkwam voor waar hij in geloofde. Dat is wat mij van hem bijblijft. De rest is van geen tel.

Een markante figuur uit de Vlaamse politiek is van ons heengegaan.

Een moedige man, een bruggenbouwer tussen de 'onverenigbaren' is weggevallen. Het is een drama voor de politiek, zéker in een verscheurde stad als Antwerpen.

Waar moet het toch maar naartoe met onze samenleving. Ik maak me zorgen.

Zoals zo vaak in de geschiedenis zijn het de bruggenbouwers, de moedigen, die er het eerst tussen uit vallen. Waarmee ik niets wil insinueren.

Maar het is echt vaak zo. Ik zou dat zelfs schrijven als Ward Beysen gewoon aan een hartaderbreuk of door een verkeersongeval zou zijn gestorven.

Het is echt intriest, wat ons hier nu overkomt.

We moeten als Vlamingen goed nadenken over ons land, onze toekomst. Wat willen we? Waar gaan het met ons naartoe als we merken dat onze 'bruggenbouwers' wegvallen. Waarheen met ons als we alleen nog radicale ideologen overhouden en de pragmatici steeds meer en steeds weer door het lot gegrepen worden?

Ik sta vanavond stil bij alle woorden die ik gesproken heb, bij al mijn 'meningen' en moet - in het licht van deze veelbetekenende gebeurtenis - het hiervolgende erkennen:

ik weet het ook niet. Vanavond even niet.

Een saluut aan Ward.

De dood van een mens (voor- of tegenstander) kan nooit aanleiding zijn tot gejuich, zij die politieke munt willen slaan uit het heengaan van Ward Beysen zeggen daarmee meer over hun gebrek aan respect en ethiek, dan over het leven en de daden van de overledene.

Gelukkig zijn er nog mensen die andersdenkenden een tegenstander vinden en niet de vijand. Ward Beysen vertegenwoordigde niet mijn politieke overtuiging, maar dwong door zijn durf toch respect af.

Wel joe, ik ben eens naar die tekst gaan kijken, maar het zegt meer over het niveau van de schrijver dan over Ward Beysen.

Ik had me aanvankelijk voorgenomen om niet te reageren op deze meta-discussie, maar de vraag hoe we bij het overlijden van een publieke figuur kunnen en mogen reageren, lijkt mij wel bijzonder interessant. Ik geef hierna dan ook mijn visie weer, zonder ze aan anderen te willen opdringen.

Persoonlijk vind ik dat het eerlijk en oprecht uiten - maar dan wel op een tactvolle en genuanceerde manier - van je gedachten en gevoelens bij het heengaan van een publieke figuur, waardevoller is dan het huldigen van het principe "over de doden niets dan goeds". Ook het vermelden van wat het leven en optreden van die figuur je geleerd heeft, is het vermelden waard. Een oppervlakkige hagiografie wekt de indruk dat er iets verzwegen wordt of dat er geslijmd wordt, en komt dan ook over als een gemeenplaats, een loutere beleefdheidsformule.

Toen Armand Pien overleed, heb ik hier weergegeven wat ik ervan vond. Ik schreef over wat ik zijn verdiensten vond, en ik raakte ook enkele mindere kantjes aan. Zijn - soms - flauwe grappen, bijvoorbeeld. Ik schreef over Armand Pien zoals hij verder leeft in de - uiteraard subjectieve - geest van LVB. De samenstellers van het huldeboek over Armand Pien hebben die tekst opgenomen in het boek, ondanks het feit dat het geen 100% ophemelende huldetekst was. Ik denk niet dat ze dat zouden gedaan hebben met een eenvoudige beleefdheidsformule als 'mijn diepste medeleven aan de familie' enzovoorts. En als ik iemand niet persoonlijk kende, maar louter als een publieke figuur, dan richt ik mij niet tot zijn familie.

Tact en schroom zijn in deze context zinvol, maar ook oprechtheid. Persoonlijk meen ik dat ik Ward Beysen beter kon eren door oprecht te schrijven wat zijn publieke optreden voor mij persoonlijk betekende, dan door te gaan schrappen in mijn zinnen. Ik meen dan ook dat wat ik schreef tegelijk oprecht, genuanceerd en voldoende tactvol is. Dat dit niet noodzakelijk bij iedereen zo overkomt, is quasi onvermijdelijk.

Als ik doorklik naar sommige bloggers, dan lees ik kritiek op 'zuster' Inge Vervotte omdat zij de Sensoa-campagne waarop twee copulerende mensen te zien zijn, weinig tactvol vindt. Ik vindt het verrassend dat zij die het hardst pleiten voor het overboord gooien van alle schroom over sexualiteit, tegelijk het hardst pleiten voor schroom over de overledenen. Mag er niet op een tactvolle, maar wel oprechte manier over beiden gepraat worden? Niet omdat taboes kost wat kost moeten doorbroken worden, maar omdat oprechtheid uiteindelijk waardevoller is dan stilzwijgen.

Zoals gezegd, het is slechts mijn persoonlijke visie, en het geeft weer waarom ik schreef wat ik schreef, maar ik dring die visie niet aan anderen op. Iedereen die hier een reactie postte, deed dat vanuit zijn eigen achtergrond en vanuit zijn eigen ingesteldheid. We hadden ook compleet over het onderwerp kunnen zwijgen, maar ik betwijfel of Ward dat beter had gevonden.

Ik ga het anders zeggen.

Ik heb geen kritiek geuit op mensen die op ene genuanceerde manier de verschillende aspecten van het publieke leven van Ward Beysen belichten.

Ik heb wel kritiek geuit op mensen die aan het overlijden van Beysen allerlei politieke connotaties koppelen. Ik zou dat misschien beter kunnen dan een hoop andere posters. Maar ik vind - en daar heb ik inderdaad mijn verleden en mijn eigen levenservaring mee - dat niet gepast. En dus doe ik dat niet.

Schroom? Neen. Respect? Ja. Altijd, voor ieder mens. Niet oprecht? Dat laat ik aan uw beoordeling over Luc.

Maar het moet mij vooral van het hart dat ik geschrokken ben van uw verbinding hiervan met mijn artikel over Inge Vervotte, een dame in de fleur van haar leven en in het midden van de politieke belangstelling, die op een compleet inadequate manier reageert op een expliciete campagne over de gevaren van SOA's in een wereld vol van sexueel expliciete campagnes over tandpasta, autos en parfums.

Ik zie, met de beste liberale breeddenkendheid die ik kan opbrengen, geen enkele band tussen die twee zaken.

Misschien ben ik blind, maar ik zie de link niet.

Enfin ik zou beter stoppen met posten op andere blogs.

Nog een kleine opmerking: hieronder kan ik mijn naam invullen en mijn email of http. Dat tweede veld wordt echter sinds uw nieuwe layout niet meer overgenomen dacht ik.

Ik weet het niet Croquebol.

Beysen werd bij de VLD buitengepest door je weet wel wie. Eenieder die het waagde het roer van het gevaarlijk naar links overhellende VLD schip een rukje richting oorspronkelijke orientatie te geven - lees, de richting van de basis - werd afgeblaft, geintimideerd, belachelijk gemaakt en vernederd. Dat gebeurde niet enkel met Beysen, oh nee. We weten allen wat met Goovaerts gebeurde, Coveliers, Claudine De Schepper.

Nu, Beysen heeft de fatale fout gemaakt nog met een nieuwe politieke partij te willen beginnen, terwijl hij qua leeftijd eerder aan een fin-de-carriere toe was, terwijl hij ging vissen in het water van een reeds sterk geconsolideerde politieke entiteit (het Blok), en terwijl hij niet echt een groot communicator was noch veel charisma bezat. Van in het begin heb ik gedacht dat zijn initiatief, Het Liberaal Appel, op een sisser moest uitlopen.

En dat gebeurde ook. Dus ik denk dat de heer Beysen, verbitterd om wat hem werd aangedaan en hevig teleurgesteld door de magere schare volgers, de uiterste wanhoopsdaad heeft verricht. Hij stond niet in een politiek brandpunt dus ik denk dat gewelddadige doodsoorzaken anders dan zelfmoord uit te sluiten zijn.

Natuurlijk kan ik me altijd vergissen. Maar ik heb een "gut feeling" dat ALS Ward destijds bij de VLD het respect en het gehoor had gevonden dat hij verdiende, hij nog in leven zou zijn.

Wat betreft de stinkende potjes waar u naar verwijst, daarover kunnen boekdelen geschreven worden nietwaar? Ik mag niet denken aan de wijze waarop al die beerputten toegedekt werden of ik word zelf depressief.

Goede nacht iedereen, behalve de Politiek Correcten.

Als ik mij niet vergis heeft Beysen, toen de liberalen nog PVV heetten en gedoemd leken voor de rest van hun leven in de oppositie te blijven, zélf mee gepleit voor een meer 'centrumgerichte' liberale partij, omdat, wilden ze ooit in de regering geraken, de extreem liberale "Baby-Thatcher" stellingen moesten worden verlaten. De vernieuwers die de VLD kwamen 'verruimen' deden dat dus op initiatief en met de goedkeuring van Ward Beysen.

Het resultaat: Verhofstadt won eerst de voorzittersverkiezingen in zijn eigen partij en daarna kon hij, met een beetje hulp van de bio-industrie, triomfantelijk de zestien binnentrekken.

Een jaar of vijf geleden wou Beysen dan weer uit dat centrum wég omdat hij vreesde dat de VLD zou leeglopen in het Vlaams Blok.

De partij die hem vandaag postuum de hemel inprijst, alleen omdat op het eind van zijn carriëre zelfs voor hén zijn neus niet meer ophaalde (omgekeerd dan weer wel), zou zoiets: 'platte electorale spelletjes' of 'windhaangedrag' noemen.

Misschien is het dat ook, maar evengoed kan het zijn dat Wardje aan zijn water voelde dat de VLD top te snel en te ver voor de blauwe troepen uit liep. Bij het VB zijn ze nooit vies geweest van een potje lijkenpikkerij. Nu ook niet. Maar waarom eigenlijk? Omdat Beysen net als Filip Dewinter rooie oortjes kreeg van een theaterstuk dat hij nooit heeft gezien? Omdat hij net als Hugo Coveliers bijzonder rancuneus en kleingeestig uit de hoek kon komen telkens het partijbelang voorrang kreeg op zijn eigen drang naar erkenning? Omdat hij het deksel op de neus kreeg bij een sollicitatie als hoofd van een ééngemaakte Antwerpse theaterschool?

Of was het toch, omdat Beysen zich bij de VLD onmogelijk maakte en zo die partij verzwakte, nog vòòr hij opstapte?

Frank Vanhecke had net zo goed een minuut stilte voor Hugo Gijsels kunnen houden - als hij daarvoor de ballen had gehad.

De reacties van de hier verguisde VLD'ers waren een stuk waardiger, wars van opportunisme of valse sentimenten, maar sereen en respectvol. Het hielp waarschijnlijk dat Beysen zijn partijgenoten nooit had uitgescholden voor Albanese maffialeiders of vazallen, noch had vergeleken met Stalin of beschuldigd van slaafse kruiperigheid - om daarna te janken om "eerherstel". Beysen begreep dat je eer iets is dat je alleen zélf kunt herstellen. Zijn eer was het ook, die hem die dag de vijver heeft doen instappen. Niet zo'n goed idee, vind ik zelf, maar hey, een liberaal doet nu eenmaal waar hij zin in heeft.

Beysen was geen zak als Vanhecke, maar ook niet heiliger dan de paus. Op de recuperatie van zijn overlijden door het VB na zal hij geen rimpelingen achterlaten in de politieke kikkerpoel - daarvoor was het LA te gemarginaliseerd. De enige die hier écht politiek garen bij kan spinnen is ironisch genoeg Hugo Coveliers. Als hij voor één keer de eer aan zichzelf houdt.

innige deelneming met het overlijden van een groot

politicus, vader en echtgenoot

vanwege

Walter Hansen

Met deze bieden wij de familie Beysen onze innige deelneming aan

Tilly en Jan Van Marcke

Roger that Eric Jans.

Overigens vond ik uw vorige avatar beter.

Er is vanalles aan het pruttelen in de Vlaamse politiek. De VLD ontspant de agenda door voorbeelden uit het buitenland of de marginaliteit aan te halen. België is de volgende dimensie. Coveliers citeert Verhofstadt anno '94 als hij het heeft over de wafelijzerpolitiek van de jaren '70 die het land zal splitsen.

Je kan pas iets afschrijven als het zichzelf opgebracht heeft, zoniet krijg je echt problemen met de boekhouding. Het is even schrikken dat het LA nu al geresorteerd wordt bij ene of gene partij. Effectieve stemmen hebben ze nodig, daar kan ik spijtig genoeg nog niet mee helpen.