Petitie voor het recht om te werken en het recht op mobiliteit

Ik zie niet goed in waarom nieuwe wetgeving nodig is.

Zeker met de nieuwe superboetes is het veel eenvoudiger en lucratiever om de verkeerswetgeving te gebruiken tegen mensen die de openbare weg versperren.

Een voertuig opzettelijk hinderen? Rijbewijs intrekken! Het zal dan vlug gedaan zijn met die idiotieën.

@Herman: Nagel op de kop m.b.t. Daems en Sabena!

als zevende om de petitie te ondertekenen was xavier verboven, vakbondsleider, er toch maar vlug bij.

@Herman: het verdwijnen van een staatsbedrijf dat al sinds mensenheugnis verlies maakte (op kosten van de belastingbetaler!) zou ik geen "fiasco" noemen, maar een verlossing.

Boudewijn Boeckaert heeft 2 keer ondertekend, een keer als "hoogleraar", en de andere keer als "Nova Civitas". Is dat toegestaan?
Indien niet: Boudewijn gediskwalificeerd? :-)
Indien wel: dan kan ik misschien ook multiepel ondertekenen: als "ondernemer", "huisvader", "postzegelclub De Likkertjes", "Redacteur Duifje Knipoogt", "konijnentemmer", "triangelspeler", etc etc...

Betreffende Huug's post #15284: ik ben het daar mee eens. Nadat ik Hermans post gelezen had vroeg ik me af of ik zou repliceren met een verdediging van Daems maar deed het niet omdat ik vreesde mijn stellingname niet voldoende te kunnen verdedigen.

Nu Huug gezegd heeft wat ik dacht durf ik er toch mee op de proppen komen. Ik vind dat Daems niet zo een slechte beurt gemaakt heeft als Minister van Overheidsbedrijven. Het is nu alweer een aantal jaar geleden, maar de enige "uitschuiver" die me nog goed voor de geest staat is dat de verkoop van de UMTS-licenties zoveel minder opbracht dan aanvankelijk begroot. En zelfs wat dat betreft denk ik niet dat je dat volledig op zijn conto kan schrijven.

Wat Sabena m.i. kapot gemaakt heeft is het volledig gepolitiseerd management EN inderdaad de vakbonden. De vakbonden, de vakbonden, de vakbonden. Over een periode van 40 jaar hebben de vakbonden bij een ontstellend groot deel van de bevolking elke zin voor arbeidsethiek (ZEER BELANGRIJK) en medeverantwoordelijkheid voor het bedrijf vernietigd.

En wat is er uiteindelijk gebeurd? Een snotblaag die heel hard meegewerkt heeft om de doodsteek toe te brengen is nu Minister. krankzinnig.

is er hier iemand met een job van enige betekenis die vrijdag of op gelijk welke stakingsdag/drukke file dag niet gewoon van thuisuit werkt ?

lijkt mij nieuw wetgevend werk voor een uitstervende situatie (efficiente stakingen)

> het verdwijnen van een staatsbedrijf dat al sinds
> mensenheugnis verlies maakte (op kosten van de
> belastingbetaler!) zou ik geen "fiasco" noemen, maar een
> verlossing.

Hebben we het over de Belgische politiek (staatsbedrijf dat al sinds mensenheugnis verlies maakte op kosten van de belastingbetaler) hier?

@Jeanke: Laten we de politiek afschaffen dan.

Jeanke's post doet me wel aan iets grappigs denken nl. een vakbond voor politici...stel je voor! Ik wed dat het bestaat aan Waalse zijde.

Die petitie zal in een land als Belgie niet veel volk trekken trouwens, maar kheb hem toch getekend kwestie van toch 1 zwaarwichtige naam op de lijst te hebben. (knipoog)

Alvast een verschil in zienswijze of je vanuit het zuiden of vanaf het noorden kijkt ...

Je kan het natuurlijk ook deze petitie in vraag stellen. Speelt de petitie niet voornamelijk in de kaart van de werkgever ? Of ga je de rechten van de werknemer nog meer beknotten ? Is het voorstel dus evenwichtig of niet ?

Moet de werknemer aanvaarden dat straks zijn "prestatie" (zijn uurloon) in een geglobaliseerde wereld op een hoopje geveegd wordt met de andere waardeloze zaken ? Heeft iemand daar belang bij ? Op korte termijn is het antwoord natuurlijk duidelijk, de economie moet draaien of we gaan op korte termijn over de kop. Maar op lange termijn ?

Natuurlijk los van dat is de vaststelling dat de vakbondsaktie die gepland is niet helemaal terecht is ... maar waarom hebben de christelijke en liberale vakbonden dan hun kar gekeerd ? Eerst was het enkel een aktie van het ABVV en nu van alle vakbonden. Waarom ? Is dat niet politiek te verklaren door het immobilisme van deze regering ? Misschien moet Daems eerder daaraan iets doen ?

Of moeten we echt de markt vrij maken ? Maar dan zijn daaraan consequenties gekoppeld. De sociale maatschappij moet dan ook ingekrompen worden. Die politieke boodschap moet dan ook verkondigd worden. Kan paars "dat" waarmaken ?

Is werken een 'even fundamenteel' mensenrecht?

Waarschijnlijk is het even fundamenteel een recht zoals het stakingsrecht. Maar om nu te zeggen, een mensenrecht (zoals in de EVRM)... Misschien had men over die bewoording beter wat langer nagedacht.

Ik heb destijds de petitie "recht op vrijemeningsuiting" getekend, en ik ga deze petitie ook tekenen. Ze valt trouwens onder dezelfde noemer : vrije mening, vrij om u te verplaatsen, vrij om naar uw werk te gaan.
Alhoewel, ik koester geen illusies. "Zolang wij de helft van de stemmen hebben, + 1, zijn wij baas en kan niemand ons wat doen" Komt van 3 partijleiders, uit de 7e Dag. Kijk maar naar de staatsbedrijven waar nog dagelijks deze oeroude wet van toepassing is. In onze ministeries, en zeker in onze staatsbedrijven, hebben de vakbonden het voor het zeggen. Belgacom ? De staat is baas, want 1 aandeel meer.
De Post ? Weerom dat ene aandeel. Spoorweg ? Zal dezelfde weg opgaan : vakbonden zijn en blijven er de baas.
Je hoeft geen VLDlid te zijn om u een volbloed liberaal te voelen.
Het woord "democratie" is nog niet gevallen, maar waarom blijft men daar zo nadrukkelijk mee goochelen ? Toen de USSR nog bestond, sprak men het liefst over Rusland, want die ene S zou de werkmens weleens op verkeerde gedachten kunnen brengen. Er waren ook de BRD en de DDR. Baas bij ons waren CVP, BSP en Liberalen. Want die middelste D van DDR, die zou men weggommen, liefst dus Oost-Duitsland. Het werd uiteindelijk één land, en plots ontpopten tal van groepen zich als Democratisch, precies of de halve natie was te stom om te begrijpen dat er Democratie is, democratie en democratie. ??? Er zijn toch ook 4 evangelisten ?
Vrijheid is ons kostbaarste bezit, vrijheid in alle vormen en gedaantes. Laten we die met hand en tand verdedigen, ook al kost het ons een platte band of een gebarsten ruit.

Ronald: misschien kan jij eens proberen een antwoord te verzinnen op de vraag die ik heb gesteld in de draad over "politieke inhoud van reclamespots"? Het gaat om post 15281. In twee woorden uitgedrukt: *Indien* zoals je zegt een massa daklozen het gevolg is van de ultraliberale economie; hoe kunnen er dan al massa's daklozen zijn sinds lang voor er van de ultraliberale economie sprake was?

Natuurlijk, in die post heb ik die vraag toch iets gemotiveerder uitgedrukt, dus ideaal zou zijn dat je die post zelf bekijkt.

Bedankt,

koen

Nickonomics:

Het is natuurlijk een klassieke boutade om opmerkingen die het ideaal van de ultraliberale economie in vraag stellen meteen tekeer te gaan met verwijzigen naar het communisme.

Ik hou mij bvb. professioneel bezig met de keerzijde van de ultraliberale economie: zoon - of dochterlief heeft een gsm, playstation, ... , maar de keerzijde van de medaille: het gezin ligt emotioneel in puin want de opvoeding beperkte zich van kinderopvang naar sleutel onder de mat.

Reden: de flexibele ouders gaan compleet op in de rat race en kopen het schuldgevoel met dure producten voor zoon - of dochterlief af. En zich dan natuurlijk maar afvragen waar het ergens is vekeerd gegaan?

Ik ben voorstander van een vrije markteconomie maar dan wel degelijk één met sterke ééngemaakte regulaties bvb. op Europees vlak. Anders dreigt toch de koehandel waarin werkgevers nationele regeringen tegen elkaar uitspelen.

En wat is welvaart? Is welvaart kunnen kiezen uit 200 gsm's? Is welvaart één grote aanwakkering van de consumptie, maar straks de volledige vernieling van het leefmilieu? Is welvaart een enorme toename in consumptie van slaap-, kalmeer en antidepressiva middelen? Is welvaart een land waarin 50 % van alle financiële middelen in handen zijn van een economische topklasse? Is welvaart op elk uur van de dag moeten kunnen consumeren?

U kunt dan misschien als ultraliberale ondernemer dromen van het Amerikaans model, werknemers hebben natuurlijk evengoed het liberale recht om er nee bedankt tegen te zeggen.

Ronald: "Wat is welvaart?"

Wel, welvaart is dat de levensverwachting bij geboorte niet langer tussen de 20 tot 30 jaar is, zoals practisch altijd en overal in onze millennia durende geschiedenis het geval is geweest, maar intussen tegen de 80 staat. Welvaart, dat betekent dat mijn vrouw geen 10% kans had om te sterven toen we twee maand geleden een baby kregen, maar dat we die kans niet eens ter sprake meer hoefden te brengen. Welvaart, dat is dat we tegnewoordig geopereerd kunnen worden onder verdoving, en niet na enkele glazen whiskey, zoals nog tot 150 jaar geleden het geval was. Welvaart, dat is dat ik vorig jaar met en simpel antibioticum geholpen was tegen een infectie waaraan Nathan Rotschild, destijds de rijkste man ter wereld, 250 jaar geleden is gestorven omdat dat antibioticum nog niet bestond. Welvaart, dat is dat ik als bediende elke dag mijn kost kan verdienen in een job die niet gevaarlijk is, waar ik warm en droog zit, en die niet eens vervuilt, en waarvoor ik veel meer verdien dan voor alle gevaarlijke en giftige jobs van enkele eeuwen geleden bij elkaar. Welvaart is dat ik net mijn centrale verwarming heb aangezet, en niet, zoals nog niet eens zoveel decennia geleden, moest opkijken tegen een lange koude winter. Welvaart is dat ik allerhande textiel, wol, zijde, katoen of whatever kan dragen, voor practisch geen geld, en niet langer verplicht ben rond te lopen in jute en linnen, zodat ik tijdens die lange winters niet veel meer kan doen dan de hele dag onder dekens blijven liggen.

(Even adem halen...)

...

Maar wat zou ik verder praten? Waarom zou ik over computers, zeep, vrije verkiezingen, babykleertjes, GSM's of auto's beginnen? Als iemand in de *ongelofelijk* gepriviligiëerde wereld waarin jij en ik mogen leven nog kan komen vragen, op een toon alsof hij nog denkt dat dat een lastige vraag is ook, wat welvaart eigenlijk is, dan zal het probleem wel niet zozeer zijn dat dat inderdaad een lastige vraag is, maar wel iets waarmee een zekere uil die over een kaars en een bril beschikte ook al mee te kampen had - denk je ook niet?

Buiten adem,

Koen

Het kwaadwillig belemmeren van het verkeer wordt strafbaar gesteld in artikel 406 van het Belgische Strafwetboek. Het artikel stelt niet alle belemmering van het verkeer strafbaar, maar enkel het kwaadwillig belemmeren. Uit de parlementaire voorbereiding van dit artikel uit het Strafwetboek blijkt duidelijk dat het begrip kwaadwillig niet te ruim mag worden geïnterpreteerd. De toenmalige wetgever was zich bewust van het gevaar van een excessieve beteugeling van een aantal grondrechten zoals het recht op vrije meningsuiting en het stakingsrecht. Het was niet de bedoeling om stakingspiketten, ook al staan ze op de openbare weg, strafbaar te stellen. Noch wilde men sit-ins, waarbij pacifistische betogers op de openbare gaan neerzitten, strafrechtelijk beteugelen. Ook het deelnemen aan niet-toegelaten betogingen of stakingsacties is niet van die aard dat het zou neerkomen op 'kwaadwillig' belemmeren van het verkeer.

Deze interpretatie werd onlangs nog bevestigd door het Antwerpse Hof van Beroep in een arrest van 28 oktober 2004. In deze zaak ging het om een vakbondsactie waarbij een filterblokkade op de autosnelweg werd georganiseerd. Het Hof oordeelde toen dat het om een legitieme vakbondsactie ging en er van kwaadwilligheid geen sprake kon zijn.  

@ Karl

'Als 2 partijen zich onderling kunnen vinden binnen bepaalde afspraken, moet dat kunnen, zonder dat een kip zonder kop (vakbonden zonder rechtspersoonlijkheid) daar zijn arrogante zeg moet over hebben.'

Deze opmerking gaat compleet voorbij aan de economische werkelijkheid waarin één van de partners (de werkgever) financieel meer vermogend is dan de andere partner (de werknemer). Wanneer een werknemer niet naarstig 'ja' knikt op alle eisen van de werkgever -al dan niet redelijk-, dan beschikt de werkgever over een arsenaal aan maatregelen om persoon x onder druk te zetten: dreiging met ontslag, ontzegging van promotie of opslag, ... en er zijn natuurlijk een hoop andere kandidaten waardoor je een kruideniers-mentaliteit kweekt. Wat verwacht een werkgever eigenlijk bij een aanwervingsgesprek: niet minder dan kandidaat x op alle eisen 'ja' antwoord.

Persoon x die bereid is om zijn volledig privé leven op te geven of te verwaarlozen, is natuurlijk (voor een tijdje weliswaar) de ideale werknemer.

Wanneer de laatste echter na een tijdje tot de conclusie komt dat zijn volledige devotie aan al de wensen van de werkgever, geleid heeft tot de teloorgang van zijn familiaal of privé leven en x hierdoor op termijn in een existentiële crisis verzeild geraakt, is x natuurlijk door toenemend ziekteverzuim voor de werkgever niet langer meer de ideale werknemer.

Ik geef een extreem voorbeeld om de keerzijde van het ultraliberaal appel duidelijk te maken: wanneer bvb. een multinational delocaliseert naar een land waar weinig sociale wetgeving is, dan krijgt ontegensprekelijk een overgrote meerderheid van de arbeiders steevast hongerlonen aangeboden.

Ik raad u aan eens het 'Zwartboek Wereldmerken' te lezen, waarin de verhoudingen tussen winst en productiekosten van vele multinationals is opgenomen: ronduit decadent en een doorprikking van de illusie dat ultraliberale werkgevers verder denken dan het spijzen van de eigen en aandeelhouders bankrekening.

Voor die bewuste werknemer in het 3de wereldland is keuze tussen creperen of zich laten exploiteren voor hongerlonen natuurlijk niet echt een keuze. Als we daarentegen de omzet van vele multinationals bekijken, dan stel je ook vast dat het ultraliberale standpunt, steeds tekort schoot op ethisch vlak (wat menig één dan ook nogal doorzichtig heeft proberen goed te maken door plots een 'goed' doel te steunen: een nogal perverse gang van zaken). Dat kan ook niet anders, want de aandeelhouders willen natuurlijk zo groot mogelijke couponnen kunnen knippen (als de winst van het product deels op conto te schrijven is ondermaats betaalde arbeidskrachten -of in het geval van 3de wereldlanden kinderarbeid- wordt niet in vraag gesteld). Zolang er maar een product op de markt komt die winst oplevert. Vaak gaan die producten ook vergezeld van torenhoge kosten aan merchandising om kunstmatige behoeften te creëeren. (In dit verband is het aangeraden om eens de klassieker 'De verborgen verleiders') van Vance Packard te lezen.

Een ondernemer die een sterke ethisch besef heeft, kan het natuurlijk moeilijk lang volhouden, wanneer ondernemer x die louter denkt in termen van zoveel mogelijk winst een loopje neemt met allerlei wetgeving om tot een zo positief mogelijke balans te komen.

Historisch gezien zijn het zijn wel degelijk vakbonden en de arbeiderspartijen die in België maar ook in andere landen de aanzet hebben gegeven tot een meer eerlijke krachtsverdeling tussen werknemers en werkgevers via bvb. de uitbouw van de arbeidswetgeving waardoor een arbeider of bediende gelukkig niet langer lijfeigene is van de werkgever. Ook om in laatste instantie de mogelijkheid tot staking om een halt toe te roepen aan steeds hogere eisen. Waardoor diezelfde bediende of arbeider niet louter als een kost in het productieproces, maar ook als mens met het recht op vrije tijd en bestaanszekerheid wordt erkend.

Vrijheid is natuurlijk een relatief begrip: veelal wordt het vanuit ondernemersstandpunt gezien, maar uiteraard leidt vrijheid van de ene vaak tot de beknotting van de andere zijn vrijheid. Als de G.B. persé op zondag wil openen, dan leidt het natuurljk tot de beknotting in de vrijheid van de werknemers om dan toch tenminste één dag in de week te vrijwaren om in gezamenlijk gezinsverband door te brengen.

Of willen we terug naar het agrarisch tijdperk waarin een boer het land ploegde van de lijfeigenaar?

@ Koen Robaeys:

Ik ben volledig akkoord met uw omschrijving van welvaart. Ook hier dient toch echter de vraag gesteld indien je zonder 3de drukkingspartijen (bvb. ziekenfondsen, vakbonden, etc.) via een louter liberale visie, tot bvb. een evenwaardige toegang van burgers tot gezondsheidszorg zou gekomen zijn?

Of zou zonder een consumentenorganisatie als 'Testaankoop' bedriegelijke praktijken van ondernemers even goed aan de kaart worden gebracht? Wanneer werkgevers zich samen scharen in het V.E.V. dan hebben werknemers natuurlijk net evengoed het recht op vrijheid van vereniging om hun belangen te vrijwaren.

Ik wil er u toch even op attent maken, dat heden ten dage in het ultraliberale Amerikaanse model, vele burgers bvb. van een hoognodige operatie worden ontzegd, omdat ze er simpelweg de centen niet voor hebben. Het afsluiten van hospitalisatieverzekeringen bovenop een ziekteverzekering (bovenop andere leefkosten), veronderstelt natuurlijk aan de basis reeds voldoende inkomen om zo'n verzekering af te sluiten. Het wordt moeilijk als persoon x noodgewongen voor een minimumloon dient te werken omdat hij door allerlei levensomstandigheden (waarvan x vaak aan de basis geen persoonlijke keuze toe had bvb. kansarme opvoeding) geen hoog diploma heeft gehaald.

Wat vaak ontbreekt bij ultraliberale pleiters is een gemeenschapsgevoel: wanneer je een systeem creëert waarin de financiëel meest vermogende aan het langste eind trekt (en het er bvb. niet toe doet hoe iets wordt geproduceerd, zolang het maar wordt geproduceerd en met winst verkocht), dan hoef je niet verwonderd te zijn dat de financiëel minder vermogende tot de constatie komt dat enkel solidariteitsactie's met andere mensen uit zijn klasse, een gemeenschappelijke dam kunnen opwerpen tegen steeds hogere eisen van de eerste klasse. Vereniging in vakbonden was een historisch antwoord.

@ Robaeys: hebt u zich wel ooit eens afgevraagd waarom u bvb. in de C & A of de Hema een t-shirt kunt kopen voor een belachelijk lage prijs? Daar staat natuurlijk iets tegenover: de overgrote meerderheid van het textiel is import uit landen waar er nauwelijks arbeidswetgeving is, waar werknemers de keuze hebben tussen hongerlonen of hongersnood, waardoor de productiekost veel lager is en u nu 10 t-shirts i.p.v. één kan kopen. De vraag natuurlijk indien 10 i.p.v. 1 t-shirt bijdragen tot menselijk geluk, gaan we even uit de weg.

Dergelijke lage prijzen wakkeren natuurlijk ook de consumptie aan, maar de verspilling van natuurlijke grondstoffen wordt eveneens niet in vraag gesteld.

U stelt dat uw job als bediende niet vervuilt? Mag ik u eraan herinneren dat dagelijke gebruiksvoorwerpen zoals papier, inktpatronen, computers, fotokopieermachines, bureaumeubilair, ... niet zomaar uit het niets ontstaan zijn? Dat er productieprocessen aan voorafgegaan zijn, waarvan elk zijn tol heeft geëist op de natuurlijke grondstoffen? Dagelijks krijg ik bvb. een pak ongewenste reclame in de bus waarmee ondernemers steevast proberen tot consumptie aan te zetten: het feit dat het Amazonewoud langzaam wordt leeggekapt om al het wegwerppromotiemateriaal te voorzien is natuurlijk geen zorg. Want veel ondernemers willen natuurlijk ook nog eens hun product in de verf zetten door bvb. met spiegelwit glanzend papier te werken (dat oogt natuurlijk beter dan vaalgrijs recyclagepapier) maar de aanslag op het milieu is er dan ook naar.

Het doet mij denken aan een uitspraak van een nochtans niet hooggeschoolde leider van wat westerlingen ongetwijfeld zouden omschrijven als een 'inboorlingenstem':

'Wanneer de laatste rivier is vervuild, dan zal de blanke man ontdekken dat goud niet eetbaar is.'
@ Nickonomics:

Ja, ik ben wel degelijk één van die zovelen die beweren en er bovendien niet van horen zeggen maar ook rechstreeks in mijn praktijk er mee te maken krijgt, dat het toenemende ultraliberale klimaat bijdraagt tot toenemende gezinscrisissen. 'Flexibiliteit', 'competitie', 'concurrentie', het zijn veelgehoorde kernwoorden in het ultraliberale discours. De druk om te presteren wordt opgevoerd met als gevolg toenemende spanningen, stress, en in een later stadium burnout of depressie (het woord 'depressie' - één van grootste 'beschavingsziekten' is niet toevallig zo genoemd: het vervallen van een organisme in 'de' pressie is een organische poging om het evenwicht te herstellen na vaak veel te lang in hoogspanning te hebben geleefd).

Uiteraard hebben opgeschroefde eisen in het werkklimaat een weerslag in de draagkracht die een mens dagelijks tot zijn beschikking heeft. Wanneer bvb. een gestresseerde werknemer of werkgever, dan ook nog eens 's avonds de energie uit zich moet persen om zich met bvb. opvoeding of aandacht voor de partner moet gaan bezighouden, dan is er een hogere kans dat een mens dit op termijn niet kan waarmaken.

Wanneer een werknemer 'flexibele' (lees: onregelmatige) werkuren heeft, dan is er sowieso een aantasting in het feit dat bvb. werknemer x geen vaste gezinsverplichtingen meer kan op zich nemen zoals bvb. kind x op dat moment opvangen (waardoor de partner dan weer meer onder druk wordt gezet).

Consumeren wordt vaak als lapmiddel gebruikt om reflectie te ontlopen. Kinderen mogen dan onder de promotiemachine van bvb. Studio 1000 naar een kaft van K3 of Kabouter Plop verlangen, waar ze op dat moment van hun ontwikkelingsproces nog het meest van al behoefte aan hebben is aandacht en aanwezigheid van de ouders -al kunnen ze dat natuurlijk minder onder woorden brengen.

Maar natuurlijk is het vaak een véél snellere methode om gewoon iets te kopen om van het gezaag af te zijn.

Ik kan u uit de vele gesprekken die ik met jongeren had, uit eerste bron vertellen dat de nieuwe generatie jongeren (ondanks de vaak grote aanwezigheid van consumptieproducten in hun leven) met een toenemend apatisch gevoel opgroeit.

Ze leven in een wereld waar alles te koop is, waar de ouders vaak het besteden van tijd aan de opvoeding van hun kinderen hebben ingewisseld met het voorzien in consumptie-artikelen. Bovendien zijn die jongeren er zich wel degelijk van bewust dat ze aankijken tegen een maatschappij waar opgeschroefde prestatiedrang, competitie en concurrentie de dienst uitmaken. Een toenemende opdeling tussen 'winners' and 'loosers'.

In Japan, één der meest competitieve maatschappijen heeft dit ondertussen geleid tot het onstaan van het fenomeen 'Hikikomori': jongeren die zich niet meer buitenshuis begeven omdat ze niet meer kunnen of willen beantwoorden aan de torenhoge verwachtingen.

Nu, ik ben mij er natuurlijk van bewust dat het nogal kortzichtig zou zijn om de vinger te wijzen naar ondernemers. In een steeds meer globale economie, hebben ook ondernemers vaak de keuze tussen zwemmen of verdrinken. Wie er echter traditioneel aan het langste einde trekt is diegene die er het minst bezwaren tegen heeft om een loopje te nemen met de wetgeving (de vele ongevallen met bvb. truckchauffeurs zijn natuurlijk een rechtstreeks gevolg van de just-in-time filosofie, waardoor bvb. de werknemer tot de keuze wordt gedwongen om meer te presteren dan gezond en veilig is).

Meer concurrentie zal uiteraard enkel nog naar scherpere concurrentie leiden: het is een vicieuze cirkel. het eindresultaat kan niets anders worden dan een terugkeer naar de wet van de jungle.

Wanneer nationale regeringen onder chantage van werkgevers overgaan tot belastingsverminderingen, blijft er natuurlijk minder geld over voor openbare nutsbestedingen. Werkgevers kiezen traditioneel voor de productielocatie waar de minst gemene deler (lees: de laagste productie - en arbeidskosten) aanwezig is.

De vraag natuurlijk als je bij een toenemende ongelijke inkomensverdeling, het fenomeen zal creëeren waarin een grotere groep mensen nauwelijks geld hebben om te consumeren
(en dus ook geen afnemers zijn van producten m.a.w. niet bijdragen tot de winst), blijft onbeantwoord.

Als het solidariteitsmodel verder wordt uitgehold krijg je ontegensprekelijk een grotere groep 'have-knots' die zich op termijn ook gaan manifesteren. De gevangenissen zitten nu reeds meer dan overvol.

Het kortzichtige van het ultraliberaal appel is wellicht nog het meest duidelijk in de weigering van de U.S.A. van het ondertekenen van de Kyoto norm: maar goed, indien het leefmilieu zodanig vervuild geraakt, dan zal men wellicht op termijn ook kunnen profiteren door verse lucht in flessen te verkopen.

Ronald: Zoals je dus zelf al zegt: voor de makers van die goedkope T-shirts is de keuze tussen hongersnood en een hongerloon. Aangezien die mensen met miljoenen tegelijk weg vluchten uit hun plattelandsarmoede, en aangezien ze vanuit de sloppen staan aan te schuiven voor die hongerlonen, zegt iets me dat die hongerlonen beter zijn, althans dat vinden ze zelf, dan de hongersnood. En als ik dan herinner aan hoe ze in hun plattelandsarmoede - waaruit ze dan ook met die miljoenen wegvluchten - in dezelfde situatie zitten waarin de hele wereld, overal en altijd, heeft gezeten, dan lijkt het me dat er één en ander verbeterd is.

En zeker, ik ben niet van plan van het paradijs te spreken. Maar het feit is, de mensen hebben nu betere omstandigheden, noem het gerust "minder slecht", dan vroeger. Dus hoe kunnen we dan beweren dat "we" of "het kapitalisme", of "het neo-liberalisme" armoede veroorzaken? Alleen al aan je *eigen* vezrhaal hier kunnen we zien dat je hoogstens kan zeggen dat de remedie niet goed genoeg werkt.

Probeer het eens op die manier uit te drukken? Dus niet langer: "de honger is de schuld van het kapitalisme" (al was het maar omdat dat manifest onwaar is) maar eerder iets als "het kapitalisme heeft al heel veel welvaart gegenereerd, maar slaagt er vooralsnog niet in die welvaart op meer dan bescheiden schaal naar alle plaatsen te laten doordringen. Hoe globalizeren we die enorme welvaartsstijgingen?"

WEDDEN dat je ineens een hoop liberalen aan je zijde zou hebben? En je hoeft alleen maar niet langer iets vol te houden dat op het allersimpelste niveau onwaar is!

Het is een interessante vraag of een louter liberale economie tot een zelfde welvaartsverspreiding zou gekomen zijn als nu met de "3de drukkingsgroepen". Maar nu we het eens zijn over wat welvaart is; waarschijnlijk zijn we het er dan ook over eens dat antibiotica, en staal, en de rest, eerst gemààkt moesten worden, en dan pas konden verdeeld worden. Of ken jij veel vakbonden die aan wetenschap, technologie en productie doen?

En stel dat de welvaart gemaakt werd en dat er geen "3de drukkingsgroepen" waren om die te verdelen. Kortom, neem aan dat één of andere kapitalist heel veel welvaart produceert, maar zeer lage lonen betaalt, en als gevolg daarvan steenrijk wordt.

Wel, wat houdt een andere kapitalist dan tegen om hetzelfde te gaan maken, en even grote winsten te maken? En hoe zou er een einde kunnen komen aan een stroom kapitalisten, die allemaal die winsten willen maken? En hoe zou je in die toestand kunnen vermijden dat er steeds meer vraag is naar werknemers, op wiens kap je immers uitbuitingswinsten kan maken? En als er almaar stijgende vraag naar werknemers is, welke macht ter wereld kan dan beletten dat de lonen stijgen?

Op dit punt zeggen de critici altijd dat dat maar theorie is, en dat in werkelijkheid de lonen laag blijven. Welnu, de critici hebben het mis. Je kan het gaan nakijken: overal ter wereld waar "het kapitalisme" neerstrijkt vertonen de lonen de neiging te stijgen. Zoals je kan zien aan de stijgende levensverwachtingen, dalende kinder- en kraamsterftes, en vele andere.

Maar ik geef toe dat het systeem nog niet overal werkt, hoor! In Noord-Korea, bijvoorbeeld, halen ze van geen kanten het niveau van Zuid-Korea - en toch was dat een land waarvan slechts vijftig jaar geleden werd voorspeld dat het veel minder toekomst had dan Afrika.

Tenslotte zie ik dat je me niet erg gelooft dat ik als bediende weinig vervuil. Wel, think again. Europa had zichzelf aan de vooravond van de Industriële Revolutie kaalgekapt; precies zoals andere landen nog steeds aan het doen zijn. Het papierverbruik dat je me verwijt (en waar mijn werkgever overigens laatst een campagne heeft tegen opgezet) heeft een bloeiende industrie in leven geroepen, en sinds een eeuw of zo *stijgt* het beboste oppervlak van Europa.

Wiens schuld zou *dat* zijn? :-)

Beste groeten, koen

@Koen

Europa is kaalgekapt... dat is niet zo correct. Ondertussen groeien de Europese bossen sedert 100 jaar weer. De Fransen weten al 500 jaar dat elke gekapte boom moet teruggeplant worden, en dat sedert de tijd dat de Lowiekes veel schoon hout nodig hadden om boten te bouwen om de Engelsen op hun eiland te houden.

Vandaar dat de 'Franse Eik' nog steeds het mooiste eikenhout kan leveren.

Idem voor Scandinavië.

Het UK is wel een schaamplek: daar zijn al de bossen verbrand geweest tijdens de industriële revolutie.

Pittig detail: Het is vooral in het voormalig oostblok en Rusland dat de bossen ongecontroleerd uitgedund werden en er nu nog weinig zaaks te vinden is. Gelukkig is er FSC, zou men zeggen, maar daar weet men ook een mouw aan te passen.

Nochtans zijn er nog wel een aantal mooie bossen in de UK.

@FJL: werken is inderdaad een mensenrecht, een fundamenteel. zonder te produceren ga je namelijk dood. Het is dus een recht van een veel fundamentelere orde dan stakingsrecht. Het recht op werken is overigens geen recht op werk, omdat dit inspanningen van anderen impliceert om je ee job te verschaffen, maar weer wel het recht om je eigen beroep uit te oefenen.

neen dat was een dagdromend chomskyaans greenpeace-activist.

De enige bestaansreden van een bedrijf is het maken van winst voor de aandeelhouders. Zolang dat kan in goede onderlinge verstandhouding met alle 'stakeholders' is dat meegenomen. Zonder conflict zolang het kan, met als het moet. De markt rekent af met zij die geen raad weten. Heren, uw Rijnlandmodel is dood. De groeten uit Zuid-oost Azie.

Cogito, het was wel degelijk een gewezen minister van olie van Saudië-Arabië.

Frans: zoals dat gewoonlijk gaat met dit soort verhalen, vertelt je vlasverhaal maar een heel klein deel van de realiteit.

Het eerste deel dat je negeert is dat je idyllische vlastelers leefden in de wereld waarin de levensverwachting bij geboorte niet boven de dertig uitkwam, waarin geregeld pest en hongersnood uitbrak, waarin je (dacht ik me te herinneren) als vrouw een kans van tien percent had te sterven in het kraambed, en noem maar op.

Verder even signaleren dat de kwaliteit van de pinten die ze gingen drinken niet van een aard was dat jij er vandaag geld voor zou willen betalen. Pinten drinken kwam ze misschien beter over dan werken, maar dat was geen teken van luxe, integendeel.

Namelijk (ten derde) hielden ze zo snel op met werken, omdat er nu eenmaal heel weinig mee te bereiken viel. Wat ben je met werken en geld verdienen, als er met dat geld niets te kopen valt? Er was immers geen economie die, zoals vandaag, een waaier aan interessante producten en ontspanning produceert, zodat het interesant was ervoor te werken. En er was geen markt die dergelijke producten, voor zover ze al bestonden, kon verdelen naar de mensen die er voor zouden werken, *indien* ze tenminste beschikbaar waren geweest.

En zo zie je dat je vlastelers en vele anderen veel ijveriger begonnen te worden in de periode waarin de internationale handel op gang kwam, en "luxe"producten als koffie, thee, suiker, tabak (en wellicht ook porcelein) en vele andere beschikbaar werden voor een veel groter publiek.

Kortom, je knipt 75% van een verhaal waaruit ontzettende armoede blijkt helemaal weg, je houdt het kleine deeltje dat je kan afschilderen als een grote idylle over, en dat kom je voorstellen alsof de ontzettend gepriviligiëerde mensen die vandaag in Europa wonen eigenlijk "afgejakkerd als nooit tevoren" waren.

Ik zal kort zijn: je visie is gebaseerd op een mythe. Pure romantiek.

Bronnen:

Duplessis, Transitions to Capitalism in Early Modern Europe, 1997
Pomeranz, The Great Divergence, China, europe, and the Making of the Modern World Economy, 2000.

Beste groeten, Koen