In de aanval tegen de islam als ideologie

Ingezonden door LVB op 2006-02-15 01:51

Iemand beschimpen om zijn godsdienst is wat anders dan hem beschimpen om zijn huidskleur. Een godsdienst is een ideologie, waar je voor kiest of niet; je huid kan je niet kiezen. Misschien een subtiel onderscheid, maar ik vind het belangrijk.

En religies zijn heel gevaarlijk, vind ik, heel onderdrukkend, vooral de islam. Overal in de moslimwereld vind je onderdrukte minderheden. In Pakistan worden christelijke kerken gebombardeerd, in Libië zitten de gevangenissen vol homoseksuelen: dan kan je niet zwijgen, dan moet je de islam aanvallen. [...]

Sommigen misbruiken die islam, en dan moet je in de aanval gaan. Maar evengoed moeten we in de aanval gaan tegen de islam zélf, als ideologie. [...]

De meeste moslims zijn geen bommengooiers, zijn niet geïnteresseerd in de jihad. Ze zijn vrijdagsmoslims, zoals je zondagschristenen hebt. Dat biedt enige hoop.

Hanif Kureishi, geïnterviewd door Mark Schaevers in Humo van 14 februari 2006



Reacties

#17820

Eric Jans

woensdag, 15 februari, 2006 - 09:27

 

Het lijkt we stukken eenvoudiger de islam als geloof aan te vallen.
Het is - in tegenstelling tot het Joodse Oude + Nieuwe Testament (en ik zeg bewust niet het woord 'christendom') - een wettische godsdienst: de (religieuze) wet staat boven alles. Maar de wet is op haar best als richtsnoer, zij heeft echter nog nooit een probleem 'opgelost'.

Dat kan voor het individu finaal alleen maar tot ofwel frustratie ofwel fanatisme leiden.

Joodse (Bijbelse) gedachten als 'Géén is rechtvaardig, ook niet één', 'de wetten zijn er voor de mensen, niet de mensen voor de wetten', enz. ... staan in schril contrast tot het wettisch-ideologisch denkkader van de islam.
Doorprik dat en de ideologie stort van zelf in.

De islam heeft geen antwoord op humor. De wet verstaat en verdraagt geen humor.
Humor zegt in haast alle gevallen dat mensen al die prachtige wetten niet aan kunnen. Humor is de aanvaarding daarvan.
Het haalt de wettische denker uit zijn veilige afscherming van de onvolmaakte realiteit: de wet.

Doorprik het wettische denken en de islam stort in als een slappe pudding. Trouwens: het geldt ook voor christelijk wettisch denken.

Volgens de ons bekende 'Bijbeltekst' is er eigenlijk maar één plaats te vinden waarin Yeshua (Jezus) écht zegt wie hij is (messias): Hij zegt het aan een vrouw die 5 keer gescheiden is en nu met een man samenwoont. Een Samaritaanse dan nog! Het kan haast niet veel erger voor een Joodse toehoorder.

Zo'n vrouw zie je vandaag niet gauw in een kerk. Fanatisme? Mmm. Eerst even lezen wat er écht staat. Dat valt nogal mee in de meeste gevallen.
Maar in kerken hebben ze van die verhalen ikonen gemaakt zodat het niet meer doordringt in de oren van vele kerkgangers.
Kerken zijn vaak muffe plaatsen. Niet om uit te houden.

Men zou moeten terugkeren naar het oude tempelmodel: tempels met badplaatsen, logement, ...
De gedachte om van kerken restaurants te maken... het lijkt me Bijbelser dan velen willen geloven. (vaststellen uit de heilige teksten, eigenlijk)

Maar de islam?... het is de kristallisatie van de vernauwing van het denken.

#17825

Leo Norekens

woensdag, 15 februari, 2006 - 15:16

 

Ik vermoed dat ze in Libische gevangenissen wel weten wat gezelligheid is.

#17839

Cogito

woensdag, 15 februari, 2006 - 20:33

 

aha dus de toekomst van het westen hangt nu al af van moslims of anderszins allochtone medemensen, die hun mond durven roeren, zoals deze HK. Autochtonen die zulke dingen zeggen vliegen ei zo na de gevangenis in.