Migratie van Vlaamse bedrijven naar Wallonië stilgevallen

De bedrijfsmigratie naar Wallonië is nog slechts een noot in de economische geschiedenis van West-Vlaanderen. 'Vijftien jaar geleden kampte de regio met een gebrek aan ruimte', zegt afgevaardigd bestuurder Jo Libeer van Voka West-Vlaanderen. 'In Moeskroen daarentegen waren bedrijfsterreinen in overvloed en waren ook voldoende productiearbeiders beschikbaar. Als extraatje konden de bedrijven die de taalgrens overstaken, nog een aardige Europese subsidie opstrijken. Er is in die tijd gelukkig nooit sprake geweest van delokalisatie. De meeste bedrijven, zoals Sioen in Ardooie (technisch textiel), zochten gewoon uitbreidingsmogelijkheden maar hielden voet aan de grond in Vlaanderen.' 'Door de druk van vakbonden en werkgevers heeft de overheid tijdig ingezien dat ze maatregelen moest nemen om vooral kmo's nieuwe groeikansen te geven. Ondertussen is de migratie naar het zuiden volledig stilgevallen. De belastingdruk op Waalse bedrijven is zodanig gestegen dat Vlaamse bedrijfsleiders er niet meer aan denken om hun toekomst aan de andere kant van de taalgrens te gaan zoeken.' (...)

'Ik wens helemaal niet mee te doen aan de communautaire polemiek van de jongste maanden maar ik kan ook mijn ogen niet sluiten voor de realiteit. Op dit ogenblik zijn al 30 tot 40.000 Fransen de grens overgestoken om in de regio te komen werken. Daar staat tegenover dat het aantal Walen dat bij ons aan de slag is, te verwaarlozen is. Het is niet moeilijk om daar een verklaring voor te vinden. De Fransen genieten van het zeer lucratieve statuut van grensarbeider, terwijl de Waalse werklozen geen financiële drijfveer hebben om de stap te zetten. Het verschil tussen de werkloosheidsuitkering en het nettoloon dat ze in onze bedrijven kunnen verdienen, is daarvoor veel te klein. De Franse arbeiders komen niet alleen naar Vlaanderen maar gaan ook aan de slag in Wallonië, op plaatsen waar tot 25 procent werklozen wonen.' (...)

KL in Het Nieuwsblad, 3 september 2007