VRT-programma's over de Amerikaanse presidentsverkiezingen



Het Journaal
Naast de dagelijkse berichtgeving over de verkiezingscampagne van John McCain en Barack Obama, brengt Het Journaal vanaf 27 oktober ook dagelijks een reportage van Johan Depoortere. Hij belicht daarin thema’s die een grote rol spelen in de verkiezingscampagne, zoals de vastgoedcrisis, gezondheidszorg, de tol van vijf jaar oorlog in Irak, de hoge brandstofprijzen en immigratie. Linguïst en politiek analist Noam Chomsky maakt de balans op van acht jaar George W. Bush.

Terzake
Terzake begint al een weekje vroeger met dagelijkse reportages. Op 20 oktober start een vijfdelige reeks van Greet De Keyser. Zij belicht daarin de strijd om de vrouwelijke kiezers, het grote belang van de olie, de invloed van religie in de campagne en uiteraard de financiële crisis. In de week van 27 oktober krijgen we een vijfdelige roadmovie van Robin Ramaekers. Hij maakt met de Greyhoundbus een reis van 2600 kilometer, dwars door de Verenigde Staten. Hij vertrekt in Phoenix, Arizona – de thuisbasis van John McCain – en reist via New Mexico, Texas, Oklahoma en Missouri, naar Springfield, Illinois – de thuisbasis van Barack Obama. Onderweg dompelt Ramaekers zich onder in het dagelijkse Amerikaanse leven om te weten te komen wat er voor de doorsnee Amerikaan belangrijk is.

Koppen
Koppen brengt in de aanloop naar de verkiezingen een aantal reportages met een eigen invalshoek. Op 23 oktober is er een reportage uit Alaska, thuisstaat van Sarah Palin en op 30 oktober heeft Koppen een bijzondere reportage met Sarah Bettens vanuit Tennessee. Ook Phara en De Zevende Dag besteden aandacht aan deze bijzondere verkiezingen, met reportages en live gesprekken met de correspondenten ter plaatse. Voor het jeugdjournaal Karrewiet van Ketnet brengen Vlaamse Karrewieters vanuit de Verenigde Staten verslag uit.

Eén+ en Canvas+
Het laatste debat tussen de presidentskandidaten McCain en Obama wordt op donderdag 16 oktober integraal uitgezonden op Eén+ (13.30 u.) en Canvas+ (22.25 u.).

Radio 1
Radio 1 begint op 17 oktober met een wekelijks campagnejournaal in Vandaag (telkens op vrijdag tussen 16 en 17 uur, tot aan de verkiezingen). Op maandag 20 oktober start er een reeks reportages in De Ochtend en Vandaag. Bert De Vroey en Els Aeyels bezoeken Vlamingen die al lange tijd in de Verenigde Staten wonen en praten met hen over de belangrijkste thema’s in de campagne: de financiële crisis, onderwijs, religie, racisme, gezondheidszorg, de vastgoedcrisis, enz. Het radionieuws volgt uiteraard ook het nieuws van de dag.

Radio 2
Ook Radio 2 besteedt in de aanloop naar de Amerikaanse Presidentsverkiezingen redactionele aandacht aan dit politieke en mediaspektakel. Regio Vlaams-Brabant gaat op zoek naar Democraten en Republikeinen in Brussel en andere regio’s bellen met Vlamingen in de States.

Online
Ook de website www.deredactie.be brengt heet van de naald de laatste informatie over de Amerikaanse verkiezingen. De surfer kan er bovendien de diverse radio- en televisiereportages over de verkiezingen (her)bekijken en beluisteren. Amerika-watcher Bart Kerremans schrijft online wat hij vindt over het verloop van de campagne. Verder staan op deredactie.be ook allerlei achtergrondnieuwtjes en portretten. De Engelstalige website flandersnews.be peilt ook naar het stemgedrag bij de Amerikanen in België.

Verkiezingsdag 4 en 5 november
De Amerikaanse presidentsverkiezingen vinden plaats op dinsdag 4 november. De laatste stembussen sluiten (in Belgische tijd) op woensdag 5 november om zes uur. Die 5de november ’s ochtends zal VRT het publiek via al zijn media informeren over de (binnenlopende) uitslagen van de Amerikaanse verkiezingen.

Radio 1 blijft op dinsdag 4 november wakker en volgt in De nacht van Radio 1 de Amerikaanse presidentsverkiezingen op de voet. Vanaf 23 uur verneemt de luisteraar alles over elke belangwekkende gebeurtenis, exit-poll, uit- of toespraak in de loop van de nacht. Presentatoren Evert Venema en Michaël Robberechts hebben zich ge-out als Amerikaliefhebbers en houden alle nieuwsgierige luisteraars vol enthousiasme gezelschap in afwachting van de uitslagen. Ze doen dat samen met Bekende Belgen in de V.S, met Amerikanen in België en met 'Advocaat van de Duivel' Willem Wallyn. Daarnaast zijn er ook een pak campagnesongs, een overzicht van de beste oneliners en blunders uit de afgelopen strijd tussen de hoofdrolspelers, en gesprekken met het VRTnieuwsteam dat aan de overkant van de Atlantische Oceaan klaarstaat. Om zes uur geven Evert en Michaël de fakkel door aan De Ochtend, dat op woensdag 5 november – net als Vandaag vanaf 16.00 u. - rechtstreeks wordt uitgezonden vanuit het Belga-café in Washington DC. Bert De Vroey en Els Aeyels volgen er alle uitslagen en gebeurtenissen op de voet. Gastvrouw Nicky Aerts ontvangt ook enkele gasten in het praatcafé. Ook de luisteraars van Radio Donna en Stubru krijgen van Els Aeyels vanuit Washington uitslagen, reacties en reportages. Radio 2 brengt een speciale nieuwsuitzending zodra de winnaar bekend is. Ook Eén volgt op woensdag 5 november de resultaten van de Amerikaanse verkiezingen op de voet. Vanaf 6 uur ’s ochtends brengen Lieven Verstraete en Annelies Van Herck in het programma Amerika kiest 08 de uitslagen en het laatste nieuws uit de Verenigde Staten, met reportages en rechtstreekse interventies van de VRT-correspondenten bij de twee partijhoofdkwartieren.

De digitale kijkers kunnen trouwens heel de nacht terecht op Eén+, dat Election Night (de verkiezingsshow van het Amerikaanse netwerk CBS) integraal overneemt vanaf 1 uur ’s nachts tot aan de start van Amerika kiest 08 om 6 uur. Uiteraard besteedt ook Terzake op 5 november ruime aandacht aan de resultaten van de verkiezingen, de winnaar en het beleid dat hij zal voeren. En wie geen tijd heeft om televisie te kijken of naar de radio te luisteren, kan ook dag en nacht terecht bij deredactie.be. Want ook de nieuws-website van de VRT brengt de recentste berichten en de laatste uitslagen zodra ze bekend zijn.

Andere progamma’s rond Amerika en de verkiezingen

Canvas

Canvas brengt de volgende weken twee documentaires en een film over de Amerikaanse oorlogspolitiek van de voorbije jaren (‘War on terror’) en decennia (link politiek en militaire industrie)

Woensdag 29.10 – 23.40 - Why We Fight
Eerste documentaire in een tweeluik over de Amerikaanse oorlogspolitiek (n.a.v. de Amerikaanse presidentsverkiezingen). Eugene Jarecki onderzoekt in deze documentaire het monsterverbond van de Amerikaanse politiek en de militaire industrie om het land altijd weer opnieuw in oorlogsavonturen te storten. Telkens weer wordt de publieke opinie met leugens en halve waarheden overhaald om ten strijde te trekken, officieel om de veiligheid van Amerika te vrijwaren, maar in werkelijkheid om de politieke dominantie van de Verenigde Staten te handhaven en de winsten van de oorlogsindustrie te vergroten. De film werd bekroond met de Grand Jury Prize op het Sundance Festival en de Peabody Award.

Woensdag 5.11 - 22.50 – War Made Easy
Tweede documentaire in een tweeluik over de Amerikaanse oorlogspolitiek (n.a.v. de Amerikaanse presidentsverkiezingen). Documentaire van Loretta Alper en Jeremy Earp over de manier waarop de Amerikaanse overheid oorlogen als noodzakelijk weet te 'verkopen' aan haar bevolking. Hoe slagen politici en hun 'spin doctors' erin om – vaak met medeplichtigheid van de pers - de Amerikanen ervan te overtuigen hun zonen en dochters op te offeren in een of andere oorlog in een ver buitenland. De documentaire, verteld door Sean Penn, concentreert zich daarbij vooral op de parallellen tussen de oorlog in Viëtnam en die in Irak. De film bevat verontrustende beelden over hedendaagse oorlogspropaganda en archiefbeelden van strijdlustige politici als Bush sr. en jr., Johnson, Nixon en McNamara.

Zondag 2.11 - 21.40 – The road to Guantanamo
Docudrama van Michael Winterbottom, onder meer bekroond met een Zilveren Beer in Berlijn en de Signis Award op de Prix Italia. Rizwan Ahmed (Shafiq), Farhad Harun (Ruhel), Waqar Siddiqui (Monir), Arfan Usman (Asif), Ruhel Ahmed, Asif Iqbal, Shafiq Rasul - GB – 2006
Aan de hand van interviews, nieuws- en andere archiefbeelden, en nagespeelde scènes vertelt deze documentaire het verhaal van vier Brits-Pakistaanse moslims die betrokken geraken bij de oorlog in Afghanistan. Ruhel, Asif, Shafiq en Monir gaan in 2001 naar Pakistan om er een huwelijk bij te wonen. In een opwelling besluiten ze door te reizen naar Afghanistan, waar op dat moment de oorlog woedt die de Verenigde Staten er na 9/11 hebben ontketend. Ze komen er midden in het oorlogsgewoel terecht. Monir verdwijnt spoorloos. De andere drie worden opgepakt door troepen van de Noordelijke Alliantie en uitgeleverd aan de Amerikanen. Die brengen hen naar de gevangenis van Guantanamo op Cuba, waar ze drie jaar lang op meedogenloze manier worden ondervraagd om toch maar hun niet-bestaande banden met Osama Bin Laden en Al-Qaeda te bekennen…

Canvas+

Naar aanleiding van de Amerikaanse presidentsverkiezingen op 4 november programmeert Canvas+ eind oktober en begin november een aantal programma's over de Amerikaanse politiek, cultuur, muziek en sport. Dat gaat van films als All the President's Men over documentaires van Michael Moore (Bowling for Columbine en Fahrenheit 9/11) tot een portret van de Harlem Globetrotters en een concert van het San Francisco Orchestra.

Vrijdag 24.10 - 21.05 – San Francisco Orchestra
Tweedelige special over het befaamde San Francisco Orchestra. De Amerikaanse dirigent Michael Tilson Thomas - MTT voor de vrienden - is de dirigent van het San Francisco Symphony Orchestra. Het orkest maakt geregeld populaire televisieconcerten die worden voorafgegaan door een 'making of' : Keeping Score: MTT on Music. The making of the Performance. Eén daarvan (Copland's American Sound) is gewijd aan de Amerikaanse componist Aaron Copland. Die leefde van 1900 tot 1990 en heeft dus de hele muzikale Amerikaanse twintigste eeuw meebeleefd. De fascinatie voor jazz, de depressie in de jaren dertig, de nationale eendracht tijdens de tweede wereldoorlog, enz. Aaron Copland, die oorspronkelijk Kaplan heette, is van Russisch-joodse afkomst, net als George Gershwin die twee jaar eerder geboren werd. Copland hechtte – net als MTT - veel belang aan de goede relatie tussen componist en publiek. Hij wilde niet langer ouderen met een abonnement de zaal uit choqueren, zoals hij het zelf formuleerde. Hij maakte daarom graag gebruik van volksliederen: Mexicaanse in orkestsuite El Salón Mexico (1936), cowboyliederen in de balletten Billy the Kid (1938) en Rodeo (1942). In Appalachian Spring bereikte die publieksgerichte trend een hoogtepunt. In hun thuisbasis in San Francisco spelen MTT en zijn orkest dit werk als afsluiter van dit tweeluik.

Zondag 26.10 - 20.35 - All the President's Men
Politieke film van Alan J. Pakula naar het gelijknamige boek van Carl Bernstein en Bob Woodward over het Watergate-schandaal. Het boek won de Pulitzer-prijs en de film een dozijn onderscheidingen, waaronder vier Oscars. Met: Dustin Hoffman (Carl Bernstein), Robert Redford (Bob Woodward), Jack Warden (Harry M. Rosenfeld), Jason Robards (Ben Bradlee), Jane Alexander (Judy Hoback), Hal Holbrook (Deep Throat) - USA – 1976
In de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 1972 brengt journalist Bob Woodward van The Washington Post verslag uit over een inbraak in het hoofdkwartier van de Democraten in hotel Watergate in Washington DC. Het lijkt een onbeduidend voorval en het verbaast Woodward dan ook dat topadvocaten worden ingezet om de beklaagden te verdedigen. Bovendien hebben die beschuldigden blijkbaar banden met de Republikeinse partij. Woodward en zijn collega Carl Bernstein krijgen van hun hoofdredacteur de opdracht om de zaak verder uit te spitten. Samen gaan ze op zoek naar de ware toedracht van de inbraak en naar de opdrachtgevers. Ondanks grote Republikeinse obstructie leidt het spoor hen tot in de allerhoogste partij-echelons en zelfs tot in het Witte Huis, waar uiteindelijk ook president Richard Nixon in nauwe schoentjes komt te zitten

Maandag 27.10 - 20.35 - Bowling for Columbine
Documentaire van Michael Moore (114') Met: Michael Moore, George Bush, George W. Bush, Marilyn Manson, Charlton Heston e.v.a. - USA/CAN/D – 2002
Documentairemaker Michael Moore trekt door Amerika op zoek naar een verklaring voor het hoge aantal gewelddaden in het land. Daarbij besteedt hij heel wat aandacht aan de dramatische schietpartij op de Columbine High School op 20 april 1999. Toen richtten twee jongens op die school een waar boedblad aan. Ze schoten koelbloedig twaalf medeleerlingen en een leraar dood. Ze verwondden ook 24 anderen en pleegden dan zelfmoord. Moore neemt ook de mentaliteit onder de loep van de Amerikaanse burger die met een geweer onder zijn kussen slaapt. Hij probeert ook acteur Charlton Heston te strikken voor een interview. Heston, die eerder dit jaar overleed, was voorzitter van de wapenbond, een machtige lobby die wapenbezit en –verkoop promoot. Verder bezoekt Moore ook Marilyn Manson, het boegbeeld van de Gothic-muziek en –subcultuur, die volgens sommigen het geweld banaliseert en zelfs verheerlijkt. Moore laat de hele Amerikaanse geschiedenis de revue passeren in een poging om een verklaring te vinden voor al dat zinloze wapengeweld.

Woensdag 29.10 - 20.35 – The Harlem Globetrotters. The Team that Changed the World
Documentaire (50') over de geschiedenis van het legendarische basketbalshowteam The Harlem Globetrotters. De ploeg ontstond in Chicago in de jaren '20. Aanvankelijk lag de nadruk van het 'all black' team op de sportieve prestaties en de competitie, maar geleidelijk begonnen de showelementen meer en meer de bovenhand te halen in hun spel. Een sportief hoogtepunt was ongetwijfeld de overwinning in 1948 tegen de Minneapolis Lakers, één van dé topploegen in de toen nog volledig blanke NBA. De film kadert het succes van de Globetrotters in de labiele raciale en politieke context van de jaren '30 tot '50 en toont hoe het team een symbool werd van raciale emancipatie. Aan de hand van archiefbeelden, getuigenissen van (ex-)Globetrotters en commentaar van NBA-coaches en celebrities (o.a. Henri Kissinger en Whoopi Goldberg zijn ere-Globetrotters) vertelt de documentaire het fascinerende verhaal van een sportploeg die atletische prestaties verzoende met entertainment en vaudeville, en tegelijk een politieke boodschap uitdroeg.

Donderdag 30.10 - 20.35 – Is America Ready for a Black President?
Documentaire over de manier waarop de Amerikanen aankijken tegen een mogelijke zwarte president.
Barack Obama maakt een goede kans om de volgende president van de Verenigde Staten te worden. Een vlotte jongen, Democraat, en toevallig ook met een kleurtje. Reporter Hilary Andersson trekt Amerika’s hinterland in met de vraag of ze daar zitten te wachten op een zwarte president. Is Amerika klaar voor een zwarte president? De progressieve blanke middenklasse vindt Obama geweldig: zwart maar niet te militant. De zwarte burgerrechtenvereniging vindt hem niet zwart genoeg: hij heeft geen 'slavenverleden'. Weet hij veel wat onderdrukking betekent. Maar voor 'redneck' Amerika is een zwarte president ondenkbaar. Bovendien woonde Obama in zijn jeugd een tijdje in Indonesië, en zijn dat daar geen moslims?

Donderdag 30.10 - 21.05 – Made in Chicago: The Making of Barack Obama
Documentaire van Roxanne Frias en Perrine Dutreil over het parcours dat Barack Obama de voorbije jaren heeft afgelegd, van zijn multiculturele afkomst en opvoeding tot zijn persoonlijke “American Dream” om de eerste ‘zwarte’ president van de Verenigde Staten te worden. Een droom die hij deelt met vele medestanders en aanhangers. Wie is Barack Obama en hoe heeft hij het zo ver geschopt? Dat vernemen we in deze documentaire. Barack Obama werd op 4 augustus 1961 geboren in Honolulu, Hawaï. Zijn vader was een zwarte Keniaan, zijn moeder een blanke vrouw uit Kansas. Hij werd opgevoed in Indonesië en later in Hawaï, door zijn grootouders langs moederskant. Maar bovenal is Barack Obama “made in Chicago”, waar hij na zijn studies in 1985 ging wonen, en “made in America”. In dit land dat zo getekend is door zijn woelige sociale en raciale geschiedenis, moest hij – als jongeman van gemengde afkomst – zijn eigen identiteit zoeken. Het was in Chicago dat zijn sociale en politieke ambities vorm begonnen te krijgen, en zijn carrière van start ging. Deze documentaire onderzoekt de steile opgang van Barack Obama, een verbazingwekkend en “all American” verhaal over een Afrikaanse Amerikaan, tot voor kort een nobele onbekende, die de helft van zijn landgenoten wist te overtuigen dat hij de geschikte man is om hun president te worden. De documentaire bekijkt dit buitengewone persoonlijke, sociale en politieke traject door de ogen van de mensen die hem hebben gevolgd en geholpen sinds 1984.

Zondag 2.11 - 20.35 – Nixon: The Man You Loved to Hate
Documentaire van Patrick Jeudy over de omstandigheden waarin de conservatieve Richard Nixon uitgerekend in het protestjaar 1968 aan de macht kwam en de manier waarop hij zich tot het bittere einde – het Watergate-schandaal – vastklampte aan die macht. Richard Nixon werd op 9 november 1968 verkozen tot de 37ste president van de Verenigde Staten. Nixon was een politieke 'self-made man'. Hij haalde zijn stemmen vooral bij een diep religieus kiezerspubliek. Hun angst voor het communisme deed hen instemmen met een heksenjacht op alles wat min of meer links was. Diezelfde angst deed hen de Viëtnamoorlog accepteren én de repressie in zwarte ghetto's en universitaire campussen. Allemaal in de naam van 'God and Country'. Als orthodoxe quaker was ook Nixon zelf zo'n religieuze scherpslijper. Er zijn al heel wat films gemaakt over het presidentschap van Nixon. Die gingen vooral over zijn ondergang en val, maar zelden over de manier waarop hij aan de macht kwam. Toch loopt er één constante als een rode draad door zijn presidentschap, van zijn verkiezing in 1968 over zijn herverkiezing in 1972 en het debacle van 1974: zijn obesessie met de politieke macht. Om die te verwerven en te behouden, was hij tot alles bereid: leugens, bedrog en manipulatie. Nixon is niet de enige politicus die vindt dat het doel de middelen heiligt, maar hij wist dat principe tot een 'kunstvorm' te perfectioneren. Tot hij uiteindelijk in de val liep, één die hij zelf had bedacht. Maar het was niet alleen zijn 'vuil spel' tegenover de Democraten dat Nixon de das omdeed: hij behandelde al zijn opponenten op die manier, of ze nu tegen de Viëtnamoorlog waren of tegen de Amerikaanse inmenging in Latijns Amerika. Deze documentaire laat de kijken kennismaken met de duistere kantjes van ‘Tricky Dick’.

Zondag 2.11 - 21.25 - Miami: de kloof tussen arm en rijk
Documentaire over Miami: bruisende stad op het zuidelijke topje van Florida. Wellicht is er geen plek in de VS die meer de 'American dream' uitademt. Wilde fuiven waar 'beautiful people' van over de hele wereld elkaar tegen het lijf lopen. Iedereen hier is jong, mooi en mateloos rijk. Maar er is ook een ander Miami, in de ban van straatgeweld, badend in armoede en uitzichtloosheid. De rijken trekken zich terug in reservaten, bewaakt door één agent op vier inwoners. Daarbuiten moeten armen het redden zonder overheidssteun. Welkom in de stad van excessen.

Dinsdag 4.11 - 20.35 – Robin Ramaekers in de Verenigde Staten
‘Roadmovie’ van Terzake-journalist Robin Ramaekers, die met de Greyhoundbus een reis maakt van 2600 kilometer, dwars door de Verenigde Staten. Hij vertrekt in Phoenix, Arizona – de thuisbasis van John McCain – via New Mexico, Texas, Oklahoma en Missouri, naar Springfield, Illinois – de thuisbasis van Barack Obama. Onderweg duikt Ramaekers onder in het dagelijkse Amerikaanse leven om te weten te komen wat er voor de doorsnee Amerikaan belangrijk is. (compilatie van de Terzake-reeks, zie hoger)

Dinsdag 4.11 - 21.10 – Jerry Lee Lewis: Last Man Standing
Concertfilm waarin Jerry Lee lewis, de grootmeester van de Amerikaanse rock ‘n’ roll, duetten speelt met 22 andere grootheden uit de Amerikaanse muziek, onder wie Eric Clapton, The Rolling Stones, Bruce Springsteen, Willie Nelson, Toby Keith, Little Richard, Merle Haggard, Neil Young.

Donderdag 6.11 - 20.35 – Fahrenheit 9/11
Documentaire van Michael Moore, o.a. bekroond met de Gouden Palm in Cannes in 2004 - USA – 2004
Eigenzinnige en ontluisterende analyse van George W. Bush als mens en als president, en van zijn regering, sinds zijn omstreden verkiezing in 2000 en vooral in het licht van de terroristische aanslagen van 9/11 en de daaropvolgende War on Terror. Aan de hand van feiten, archiefbeelden, getuigenissen, interviews en vooral zijn eigen vernietigende commentaar onderzoekt Moore de relatie tussen George Bush en een aantal Saoedische geldschieters, onder wie ook de familie van Osama Bin Laden. De film begint kort na de controversiële verkiezingsuitslag van november 2000. Al Gore aanvaardde zijn nederlaag en George Bush werd de nieuwe president van de Verenigde Staten. We volgen Bush tijdens zijn eerste maanden 'in office' tot die rampzalige dag waarop de Verenigde Staten de zwaarste terroristische aanslagen uit hun geschiedenis meemaken: 11 september 2001. Moore analyseert ook de periode na de aanslagen: de omverwerping van het Taliban-regime in Afghanistan en de oorlog in Irak. Vooral de manier waarop die werd uitgelokt en gevoerd wordt zwaar op de korrel genomen.


VRT-persbericht, 14 oktober 2008

Reacties

#69954

Briggs

 

Noam Chamsky? Sarah bettens? Vooral de lijst voor Canvas+ is indrukwekkend. Hoe anti-Republican kan het? Nixon, watergate, NRA - Michael Moore, the making of Barackske maar McCaintje niet? De documentaires over het 'MIC' en Guantanamo...zal ook wel niet zijn om de republikeinen in een positief daglicht te stellen. Fahrenheit 9/11...zo'n oude koe uit de gracht. Telkens het gaat om republikeinen gaat het om oude koeien, zou zelfs beginnen denken dat ze bij de openbare omroep niet weten dat McCain presidentskandidaat is. Voor de rest een paar programma's om een portret te maken van de doorsnee Amerikanen.

Zielig eigenlijk.

#69959

OutlawMike

 

Ik stel voor de naam VRT te veranderen in DDRT.

#69960

mrtos

 

Noam Chomsky, TWEE keer Michael Moore, en dan nog een hele reutemeut gelijkaardige "documentaires". Ze hebben zichzelf weer eens overtroffen.

#69961

LVB

 

Ze hadden minstens ook "Primary Colors" en "Wag the dog" moeten programmeren, al was het maar om te laten zien dat Democratische presidenten geen heiligen zijn.

#69962

ivan janssens

 

Ze hebben The American President nog vergeten...

#69963

Briggs

 

The Manchurian candidate :)

#69973

Rick

 

Wat ik nog het meeste betreur (Joë - oude spelling - & z'n copain dienstweigeraar Arroewet wellicht niet) is dat dat zootje links-ongeregeld dat z'n hol veegt aan objectiviteit en zich alsmaar laffelijk verschuilt achter het dogma "duiding", niet eens beschaamd is om deze subjective programmatie openbaar te maken d.m.v. een persbericht.

Wel, VRT, f*** M. Moore, f*** VRT.

Er rest me alleen nog maar te hopen dat McCain de verkiezingen wint.
En, Joë, Arrouwet, jullie zijn vrijgesteld van...

#69976

joe

 

dienstweigeraar, ik? rick toch, die valium is toch niet erg heilzaam voor jou hee. vooral in combinatie met cara pils en een overdaad aan porno.

#69983

Cogito

 

eh eh Rick heeft een gevoelige plaats geraakt, aan Joe's reactie te oordelen.

#69985

johan vandepopuliere

 

f***, dat is een woord dat niet in mijn woordenboek staat. Ik zie het wel vaak gebruikt worden door mensen die fatsoen hoog in het vaandel voeren, maar zwak zijn van vlees.

Michael Moore is een patriot. 't Is zeker een tendentieuze pogrammamaker, maar het is een echte patriot. Niet het soort zelfverklaarde patriot dat als lemmingen achter Bush aanloopt, de ondergang tegemoet.

Men verwijt de critici van de Bush-regering wel eens dat ze Amerika-haters zijn. Welnu, ik ben allerminst een Amerika-hater. Er komt immens veel goeds uit de VS, en dat heeft veel te maken met de moed van een jonge natie.

Ik denk dat Moore zoveel weerzin oproept omdat hij kinderlijk evidente vragen stelt. Zoals, waarom de Saoedische staat netjes buiten schot blijft, terwijl de daders van 9/11 bijna allemaal Saoedi's waren. Een echte Amerikaanse patriot staat dan recht en keert zich tegen het leugenachtige regime. Maar daar is moed voor nodig, want patriottisme wordt in de VS nu eenmaal niet geïdentificeerd met rebellie.

#69993

OutlawMike

 

Als het niet zo diep tragisch was zou een mens er om moeten lachen. Michael Moore, Noam Chomsky & Co. die te pas en te onpas worden opgevoerd om die domme Vlamingen uit te leggen hoe de vork in de steel zit.

Al jaaaaaaaaaaaaren.

Dat daarentegen een invloedrijke zwarte intellectueel als Thomas Sowell NOOIT OFTE NIMMER zal aangezocht worden door die VRT-communisten, dat is iets waar ik mijn vrouw durf op verwedden: http://www.jewishworldrevie...

Maar ja, zwart zijn (echt dan, niet zoals dat koffiekleurleeghoofd) EN conservatief, ja volgens de VRT oekazen KAN dat niet. Neeneenee, dat kunnen we niet hebben, zwarten moeten verdrukt en gedescrimineerd zijn zodat we ze kunnen heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelpen.

#69994

ivan janssens

 

"Ik denk dat Moore zoveel weerzin oproept omdat hij kinderlijk evidente vragen stelt. Zoals, waarom de Saoedische staat netjes buiten schot blijft, terwijl de daders van 9/11 bijna allemaal Saoedi's waren."

Dat is waar maar geef toe Johan dat veel van zijn kritiek toch ook getuigt van een ondraaglijke lichtheid en vooringenomenheid. Hij is een clown, maar de Vrt maakt er een diepzinnig denker van. Terwijl inderdaad echt diepzinnige denkers als een Thomas Sowell nooit aan bod komen, wegens verkeerde partijkaart. Neem nu zo'n programma als Spraakmakers. Is daar eigenlijk ooit al iemand met rechtse ideeën en opvattingen geïnterviewd?

#69996

isaiah

 

@ ivan janssens:
het blitcon-lid Martin Amis was niet zo lang geleden te gast in Spraakmakers. Ook Steven Pinker heeft een aantal eerder rechtse opvattingen (voorbehoud bij het egalitarisme, bijvoorbeeld). Voor het overige reflecteert de keuze van gasten inderdaad vooral de voorkeuren van de programma-makers, en die voorkeuren zijn duidelijk en ondubbelzinnig links.

#69997

sankulot

 

Ik heb ook uit een buitenlandse krant moeten vernemen dat een vice-presidentskandidaat het had over Roosevelt die ten tijde van de grote crash van '29 meteen de natie via de televisie toesprak en actie nam ... Voor de VRT blijkbaar niet zo nieuwswaardig wegens de verkeerde kandidaat ...
('29: president Hoover; TV nog niet uitgevonden)

#119529

miradordesuba.com

 

I do accept as true with all of the ideas
you have presented in your post. They're really convincing and
will definitely work. Nonetheless, the posts are too short for novices.
May just you please lengthen them a bit from subsequent time?
Thank you for the post.

#69998

ivan janssens

 

@isaiah: ik beschouw zowel Amis als Pinker toch maar als randgevallen. Geen van beide hebben een duidelijk rechts profiel. "Blitcon" betekent nog niet dat hij er over het algemeen conservative opvattingen op nahoudt. Ik bedoel Ian McEwan en Salman Rushdie zijn ook "blitcons", wat trouwens een etiket is dat je vooral door je tegenstanders opgekleeft krijgt, maar je kan die toch moeilijk "rechts" noemen? Hoe dan ook, het feit dat de programmmakers bij figuren als Amis en Pinker de grens trekken zegt al genoeg denk ik.

#70001

joe

 

Nee, Cogito, nee. Ik geef het woord nochmaals aan Harold Melvin.

#70007

Cogito

 

@Johan Van De Populiere: "Men verwijt de critici van de Bush-regering wel eens dat ze Amerika-haters zijn. Welnu, ik ben allerminst een Amerika-hater"

Volgens mij kan iedereen die een Amerika wenst dat niet conform zijn unieke grondwet is, beschouwd worden als een Amerika-hater. Een socialistisch of anderszins onvrij Amerika verandert immers best van naam (Oceania?), omdat dat geen Amerika meer is.

#70008

OutlawMike

 

David Owen, die als ik me niet vergis het ten tijde van de Balkancrisis in de jaren negentig nogal bruin gebakt heeft, heeft een boek geschreven: Hubris Syndrome. Daarin argumenteert hij dat politici van wereldmachten best een medische keuring zouden ondergaan voor ze zich in de gewaden van de macht hullen. Het volgende citaat is uit een artikel in The Telegraph: http://www.telegraph.co.uk/...

'But it is hubristic behaviour, as an illness of office, that really engages Owen. Neville Chamberlain, David Lloyd George, Tony Blair, Margaret Thatcher (in her later years), George W Bush and Hitler all had HS in its pure form. Churchill did not.'

Nu stond mijn autoradio deze morgen toevallig op Donna wegens een traffic cut-in maar ik ving ook nog een flard op van een bijdrage van een of andere Donnablaar die lucht had gekregen van Owen's boek en dat blijkbaar gefundenes fressen vond. Lees nog eens bovenstaand citaat.

En dit is wat dat kudtwijf van Radio Donna ervan maakte:

"leiders als George Bush, Hitler, Tony Blair and Margaret Thatcher leden aan HS"

Je moet je dat eens goed voorstellen. Dat waren de namen die ze er uit pikte, in die volgorde: Bush, Hitler, Blair en Thatcher.

Denk daar eens heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel goed over na. Over de gekozen namen, en de volgorde. Hitler "casual" tussen Bush en Blair in.

Let wel, ook gij betaalt vet voor dat VRT-uitschot. Is er nog iemand die bewuste uitzending gehoord heeft?