Stop ADHD, word Waal!

Tim Pauwels vroeg me vorige week nog: hoe zou jij later willen terugkomen? Wel: als Waal. Ik heb altijd burgemeester willen zijn in zo'n Waalse plattelandsgemeente. Het landschap, de hartelijkheid, je kan er lekker eten... Mensen zijn er ook veel vriendelijker. En kalmer!

Weet je waar de meeste Rilatine wordt voorgeschreven? In West-Vlaanderen, en daarna in Antwerpen. Die zijn samen goed voor de helft van het Rilatine-gebruik. En weet je waar het minst? In de provincie Luxemburg. Een Waal heeft een andere instelling. Is gewoon zo. Nu zal ik weer brieven krijgen: als ge zoveel van de Walen houdt, ga er dan wonen (lacht).

Jan Peumans (N-VA), voorzitter van het Vlaams Parlement, geïnterviewd door Tom Pardoen en Raf Weverbergh in Humo, 13 oktober 2009

Reacties

#88838

Fernand Haesbrouck

 

Hieruit blijkt weer eens hoe weinig kennis er bestaat over het gebruik en de werking van Rilatine.

Jan Peumans verkeert hier schijnbaar in de waan, dat deze stof zou kalmeren. Niets is minder waar.

Het schijnbaar kalmer gedrag dat ontstaat, steunt op het dwangmatig psychotisch geworden zijn.

Alle dopingproducten zijn psychotica en Rilatine wordt bij ADHD toegediend in doseringen die hoger zijn dan om gewoon maar te drogeren.

Vandaar ook dat bij chronisch gebruik met antipsychotica (Dipiperon, Risperdal) moet gecorrigeerd worden.

Bemerk ook de 12% stijging van het gebruik van antipsychotica bij de jeugd, de laatste tijd.

Men klaagt over het groeiend psychotisch gedrag bij jongeren, maar iedereen doet alsof de neus bloedt.

Als Jan Peumans zou weten dat Rilatine doping is, zou hij misschien wel aanraden om Rilatine ( in de gewone (lagere) doseringen toe te dienen aan de Walen (Luxemburgers) , om zo een wat beter rendement te kunnen halen in hun bijdrage aan de nationale economie.

#88850

Avondlander

 

Bij iemand die ècht adhd heeft geeft rilatine (eindelijk) wat rust in het hoofd. Noem het voor mijn part psychotisch, het is in elk geval een hele opluchting. Mijn meest opmerkelijke ervaring was: eindelijk eens een nacht doorslapen!

#88858

Lizzie

 

@Avondlander

Ik kan jouw reactie goed begrijpen.
Maar het gebruik van Relatine is een mes dat langs twee kanten snijdt en op iets langere termijn zeer ingrijpend, sterk en definitief langs de verkeerde kant.

De werking van dit product is immers volledig gelijkaardig aan die van sommige drugs. In de medische wereld gaan er stemmen op en wordt rondverteld (of gefluisterd!) dat dit nadien tot ernstige psychosen leidt. Maar ik kan dat niet hard maken door opgave van een betrouwbare wetenschappelijke publicatie van een onderzoek die dat aantoont. Eerlijkheidshalve moeten we daar dus het woord 'vermoedelijk' voor gebruiken.

Minder dan twee uren geleden had ik nog wel een gesprek met iemand die ook beroepshalve veel met jonge kinderen werkt. Zij formuleerde het als volgt: 'Je ziet het goed aan die kinderen, (dat ze Rilatine nemen)'. Het probleem is daarmee dus maar schijnbaar en oppervlakkig opgelost. Maar erger nog, vermoedelijk (tja) is het ergste nadien nog te verwachten.

Persoonlijk denk ik dat de echte oorzaak van het probleem met zo'n kinderen meestal (heel begrijpelijk) onderkend wordt. Die problematiek situeert zich in het ontbreken van sommige essentiële voedingsstoffen (zoals bijvoorbeeld sommige essentiële vetzuren van de groep van de omega-3) of het opnemen (of in contact komen) door de kinderen van stoffen waarop ze allergisch reageren, mogelijk onder de vorm van gedrags-en/of slaapstoornissen.

Ik heb kennis van een wetenschappelijk onderzoek (van jaren geleden) waarbij een jong kind van amper 2-3 jaar, die rustig met zijn moeder aan een tafeltje zat te spelen, een voedingsbestanddeel kreeg toegediend (in een lepeltje) waartegen het allergisch was. Binnen enkele seconden werd vastgesteld (ik heb die video gezien) hoezeer dat kind onrustig en zelfs agressief werd. En een kind van die ouderdom kan absoluut niet 'faken'.

Ziehier nog de volgende anekdote van amper enkele weken geleden: Een jonge mama van een bijna 2 jarig kindje merkte op dat haar zoontje soms plots opvallende gedragsstoornissen vertoonde, waaronder onrustig en zelfs agressieve attitudes, zonder dat daar enige aanleiding voor was. De verklaring lag helemaal niet voor de hand. Het kind wordt immers altijd door iedereen die er op let, zeer goed behandeld.
Aangezien het al regelmatig die essentiële (omega3)vetzuren krijgt (waardoor het tussen haakje sinds die aanvulling op 8 maanden zich opvallend beter kon concentreren op zijn spel!), werd gezocht naar mogelijke effecten van zijn huidige voeding. Ik stelde voor van verschillende voedingsmiddelen weg te laten en te vervangen met iets anders maar evenwaardig.
Van zodra dit werd uitgevoerd, was het gedrag van het kind volledig terug normaal. Opvallend zelfs. Nadien werden al deze voedingsmiddelen één voor één terug aan het kind gegeven met voldoende tussenpauzen. En ja, dan kwam die heel onverwachte oplossing: Van zodra dat kind appel kreeg (en dan nog bio-appelen) reageerde het terug met 'opvallend lastig en onhebbelijk gedrag' gedurende ongeveer iets meer dan een dag. Nadien, bij het weglaten van deze vrucht uit zijn voeding, was het weer terug het rustige, lieve, vrolijke en aanhankelijk kind zoals ervoor. Ik heb het verschil met mijn eigen ogen gezien en dat was echt spectaculair!

Hieruit kan je zeker niet besluiten dat appelen ongezond zijn. Integendeel zou deze vrucht eigenlijk niet mogen ontbreken aan het dagelijks voedsel voor iedereen, en zeker ook voor kinderen. Maar voor dit specifieke kind, was het wel een probleem. Dat blijkt een allergische reactie aan die vrucht te vertonen, die zich manifesteert in een gedragsstoornis!!!!.
Er zal nu door die ouders verder 'onderzocht' worden of dit voor alle soorten appelen geldt. En of die allergische reactie ook blijft bestaan.

Persoonlijk vermoed ik dat in vele gevallen van gedragsproblemen bij kinderen of bij problematiek in verband met slaap, indien ze goed behandeld worden, de onderliggende oorzaken meestal onderkend worden. Het kan gaan over voeding met zeer uiteenlopende allergieën (bekend zijn ook hiervoor sommige eiwitten uit melk) maar ook over materialen en stoffen waarmee ze in aanraking komen, meestal zonder dat ouders dat weten of beseffen (in kleding bijvoorbeeld).

Het grote probleem daarin is dat ouders daar veel te weinig over worden geïnformeerd. Er is ook geen systematische studie daarover of goede bronnen die voor de meeste ouders gemakkelijk te gebruiken zijn. En de artsen, die zijn opgeleid om te helpen, wanneer het probleem al zo ver en zo lang aangesleepte, dat het organisme er al schade van ondervond of er geen uitzicht meer is van een andere oplossing.

Wat ADHD betreft, hoorde ik ook vertellen over een kind dat bij zijn moeder alle symptomen van ADHD had. Maar wanneer het kind bij zijn vader verbleef waar het een heel ander soort dieet kreeg, al die symptomen verdwenen.
Natuurlijk, hoe jonger het kind en hoe sneller de echte oorzaak achterhaald wordt, hoe beter en hoe vlugger het zich allemaal oplost.

Maar het blijft de moeite waard voor alle ouders om hun kind bijzonder goed te observeren en bij het voorkomen van problemen, in hun achterhoofd te houden dat stoffen die hun kinderen opnemen en/of waarmee ze in contact komen, de stille en meestal ongekende boosdoeners kunnen zijn. Hoe onschuldig ze lijken of meestal zijn. En dan is het wel zoeken, naar die levensbelangrijke naald in de hooiberg.
Het tragische voor zowel ouders als voor hun onfortuinlijke kinderen, is wanneer dit niet of zelfs nooit wordt gevonden of ontdekt.

#88867

Lizzie

 

"Een Waal heeft een andere instelling."

Een Waal heeft (doorgaans) vooral een ander soort leefgebied. Zeker in Luxemburg, met veel meer groen en (dus relatief) veel minder vervuiling.

Het zou interessant zijn om het Relatine-gebruik eens echt nauwkeuriger en uitgebreider in kaart te brengen en dit te koppelen aan een aantal milieu- en voedsel-parameters. Een juist gekozen en doelgericht wetenschappelijk onderzoek zou veel aan het licht kunnen brengen en een preventief beleid toelaten die mogelijk cruciaal is voor de volksgezondheid.