Hugo Schiltz over dynamiet als politiek actiemiddel
... dat mag ik nu wel zeggen: ik ben betrokken geweest bij een plan om de brug van Diksmuide te dynamiteren bijvoorbeeld, als protest tegen het feit dat de belgicistische oudstrijders de IJzertoren gingen bezetten met een betoging. Daar zijn mensen bij betrokken geweest die nadien nog flink politieke carrières gemaakt hebben: schepen Devroe hier in Antwerpen, die dan voor de CVP schepen is geworden was daarbij betrokken; Johan Fleerackers die lange tijd kabinetschef van Rika Debacker en zo geweest is, die hadden zich als vrijwilligers opgegeven om, ik zou zeggen, die heldendaad te verrichten. [...] Dat was in het hele begin van de zestiger jaren. We hadden plastiek, maar we hadden geen ontstekers. Ik heb dan nog, god, heel Antwerpen afgekletst bij bevriende bedrijven met ingenieurs waarvan ik kon denken: die kunnen ons dat misschien aan de hand doen. Gelukkig konden die dat niet. Wat wel duidelijk is, is dat de Veiligheid [van de Staat] al op de hoogte was. Als we ons gezicht nog maar in de geburen van Diksmuide lieten zien, hadden ze ons al vast, en hebben ze mij dus in den amigo van 't stadhuis van Diksmuide opgesloten. Enfin, dat zou toch niet gelukt zijn, we waren daarvoor niet geëquipeerd. En Moyersoen, die toen minister van binnenlandse zaken was, had ervoor gezorgd dat die brug en de omstreken ervan al vier of vijf dagen voor die fameuze betoging hermetisch afgegrendeld was. Dit om u maar te zeggen ... Gelukkig maar voor ons allemaal, want dat had voor onze politieke carrière de doodsteek betekend, hadden we dat exploot kunnen uitvoeren.
Dit maar om u te zeggen: die jonge mensen waren daartoe bereid. Er is dan ook de aanslag op de Congreskolom geweest, hé, die een beetje schade heeft aangericht bij gebrek aan deskundigheid bij de dynamiteurs. De mensen die daarbij betrokken waren leven nog, vandaar dat ik hun namen niet zal noemen. Dat heeft dus natuurlijk in de Franstalige pers heel wat herrie veroorzaakt.
[audio, MP3, 64kbps, 1MB, 128 seconden]
Minister van Staat Hugo Schiltz, geïnterviewd door Ludwig Verduyn op Actua TV, 9 juli 2005
Reacties
Cogito
maandag, 11 juli, 2005 - 12:05Zoals hij die brug te lijf is gegaan, zo is hij dus ook de politiek te lijf gegaan. Met even weinig resultaat en evenveel falen.
Hij heeft dan wel niet de brug kunnen verknallen, maar dat is dan des te beter gelukt met de Vlaamse zaak.
koen
dinsdag, 12 juli, 2005 - 14:17is dit een bedreiging naar de (huidig) senator die de congreskolom opblies ?
wat is dit Hugo ? een mafiose waarschuwing ?!?
Briggs
dinsdag, 12 juli, 2005 - 18:27welke Senator ?
koen
dinsdag, 12 juli, 2005 - 22:04ik dacht dat dat algemeen geweten was
koen
dinsdag, 12 juli, 2005 - 22:16op t internet vind je :
http://forum.poli...
Op 11 juli 1967 werd door het V.M.O. (Vlaamse Militanten Orde) een bomaanslag gepleegd aan de Congreskolom. Deze aanslag die relatief weinig schade aanrichte doofde wel de vlam die moest waken bij de Onbekende Soldaat..
De vermoedelijke dader, Wim Verreycken, heeft nu (2003) een zetel in de Senaat voor het Vlaams Blok. Zijn reactie:"Ik ben vrijgesproken, dus ik heb er niks mee te maken.”
... voor wat het waard is, natuurlijk ...
Eric Jans
woensdag, 13 juli, 2005 - 10:21Was dat de gevaarlijkste daad van het roemruchte VMO? Plastiek met een ontsteker en het doven van de eeuwige congrescolom?
Het priciepe van geweld-gebruik mag dan zeer twijfelachtig zijn als politiek middel, met zo'n 'Vlaamse Militanten Orde' van de halfmislukte aanslagen was het sidderen en beven, natuurlijk!
Daar is veel volk naar komen kijken!
Bij het linkse ETA zullen ze zwaar onder de indruk zijn geweest! Bij zoveel geweld zou de staat Ierland niet in 1921 maar in 1821 al onafhankelijk geworden zijn! Om van Noord)Ierland maar te zwijgen!
Al qaeda moet dringend eens in de leer komen bij die VMO-ers voor een cursus 'ethisch bombarderen'!
Briggs
woensdag, 13 juli, 2005 - 13:07ach, waar is mijn kernbom ;p .
(voor diegene die de Engelstalige artikels & reacties lezen op deze blog)
koen
woensdag, 13 juli, 2005 - 14:39@eric gelukkig dat Vlaanderen nooit erger kende
als ik mijn vader zaliger mag geloven was er wel een tijd dat de VMO noodzakelijk was om het recht op vergaderen voor Vlaamsgezinden(zelfs Davidsfonds- en VAB vergaderingenconsoorten) te vrijwaren (de Belgische modelstaat bleef hier wonderbaarlijk genoeg in gebreke) om de knokploegen van vermeende weerstanders en vakbonden op afstand te houden, ... en zijn ze daar nog in geslaagd ook