In memoriam Emiel Veranneman

Ik kende Emiel Veranneman niet persoonlijk, maar hij was een streekgenoot. Artistiek meubelontwerper, binnenhuisarchitect, kunstverzamelaar, mecenas, galerijhouder, kunstpaus, cultureel ambassadeur van Vlaanderen, en neef van Constant Permeke. Gisteren kwam hij om het leven in omstandigheden die eerder aan een TV-soap doen denken.

Hugo Claus: "De verbeelding van Veranneman heeft zijn voeten in de aarde, in het gras, en als hij ermee speelt (met de aarde) dan ontstaat er een droom waar je in kan wonen".

Mamuro Yonekura: "It seems to me that Mr. Veranneman has been building a bridge from the Western ideal beauty to the Eastern, and throwing up bridges from architecture to art and art to commerce".

Geert Bekaert: "Emiel Veranneman is een fascinerende figuur, nabij en ongrijpbaar. Zelfs in paradoxen is hij niet te benaderen. In de mysterieuze helderheid van zijn nabijheid geeft hij ze geen kans van bestaan. Hij gaat zijn weg. Hij bouwt zijn wereld, niet voor een publiek bestemd, maar wel publiek toegankelijk".

Herman Liebaers: "Though in the sixteenth century the Antwerp born humanist Goropius Becanus pretended that Adam and Eve spoke Flemish in paradise, I feel I should use Turner's language to praise Emile Veranneman. This Fleming has not been hammered by the narrow borders of his country and operated in the most natural way at the international level, actually resuming the broad scope of the reputation of Flemish art in the world".

Ludo Bekkers: "Emiel Veranneman is een zondagskind, want hij heeft het geluk gehad te mogen werken voor opdrachtgevers die in zijn eigen wereld leefden: kunstenaars, verzamelaars, industriëlen met smaak. Hij heeft zijn ontwerpen aangepast aan hun eisen maar bleef steeds duidelijk zelf de overhand houden. Zijn persoonlijkheid heeft het altijd gewonnen van de omstandigheden".

Veranneman zelf: "Ik denk dat het leven eenvoudig is proberen zichzelf te zijn en zich te ontplooien. Trachten naar de natuur te kijken, naar de kosmos en de planeten en al die dingen. Aanvoelen wat er nu gebeurt. Uw tijd proberen aan te voelen. Antennes hebben en proberen op te vangen wat er gebeurt, en automatisch word je dan een kind van je tijd".

Citaten afkomstig uit het boek "Emiel Veranneman - 50 jaar meubelcreaties", Uitg. Snoeck-Ducaju & Zoon, 1994, ISBN 90-5066-133-5

Ik kende Emiel Veranneman niet persoonlijk, maar hij was een streekgenoot. Artistiek meubelontwerper, binnenhuisarchitect, kunstverzamelaar, mecenas, galerijhouder, kunstpaus, cultureel ambassadeur van Vlaanderen, en neef van Constant Permeke. Gisteren kwam hij om het leven in omstandigheden die eerder aan een TV-soap doen denken.

Hugo Claus: "De verbeelding van Veranneman heeft zijn voeten in de aarde, in het gras, en als hij ermee speelt (met de aarde) dan ontstaat er een droom waar je in kan wonen".

Mamuro Yonekura: "It seems to me that Mr. Veranneman has been building a bridge from the Western ideal beauty to the Eastern, and throwing up bridges from architecture to art and art to commerce".

Geert Bekaert: "Emiel Veranneman is een fascinerende figuur, nabij en ongrijpbaar. Zelfs in paradoxen is hij niet te benaderen. In de mysterieuze helderheid van zijn nabijheid geeft hij ze geen kans van bestaan. Hij gaat zijn weg. Hij bouwt zijn wereld, niet voor een publiek bestemd, maar wel publiek toegankelijk".

Herman Liebaers: "Though in the sixteenth century the Antwerp born humanist Goropius Becanus pretended that Adam and Eve spoke Flemish in paradise, I feel I should use Turner's language to praise Emile Veranneman. This Fleming has not been hammered by the narrow borders of his country and operated in the most natural way at the international level, actually resuming the broad scope of the reputation of Flemish art in the world".

Ludo Bekkers: "Emiel Veranneman is een zondagskind, want hij heeft het geluk gehad te mogen werken voor opdrachtgevers die in zijn eigen wereld leefden: kunstenaars, verzamelaars, industriëlen met smaak. Hij heeft zijn ontwerpen aangepast aan hun eisen maar bleef steeds duidelijk zelf de overhand houden. Zijn persoonlijkheid heeft het altijd gewonnen van de omstandigheden".

Veranneman zelf: "Ik denk dat het leven eenvoudig is proberen zichzelf te zijn en zich te ontplooien. Trachten naar de natuur te kijken, naar de kosmos en de planeten en al die dingen. Aanvoelen wat er nu gebeurt. Uw tijd proberen aan te voelen. Antennes hebben en proberen op te vangen wat er gebeurt, en automatisch word je dan een kind van je tijd".

Citaten afkomstig uit het boek "Emiel Veranneman - 50 jaar meubelcreaties", Uitg. Snoeck-Ducaju & Zoon, 1994, ISBN 90-5066-133-5

UPDATE 17-12-2003:

UPDATE 18-12-2003:

Lezer Noël Hostens bezorgde ons onderstaande foto, genomen op Interieur '98. U ziet van links naar rechts: de verantwoordelijke van de boekhandel Bramante Mevrouw Bekaert, interieur-architect Emiel Veranneman, en ingenieur-architect Noël Hostens.



UPDATE 25-12-2003

Lezer Noël Hostens bezorgde ons een krantenartikel waarvan datum en bron onbekend zijn. De tekst luidt als volgt:

"Ons land beschikt over een rijke traditie van ambachten, maar die zijn de jongste decennia meer en meer bedreigd, omwille van de concurrentie met industrieel vervaardigde produkten. Om het ambachtelijk werk te stimuleren werd de Delvaux-prijs uitgeschreven. Deze gaat naar een onderneming die o.m. veel belang hecht aan de opleiding van haar ambachtslui, ook aan het commercialiseren van ambachtelijk vervaardigde producten. Laureaat van de derde Delvauxprijs werd de Kortrijkse onderneming De Coene-Decor, die onder meer ontwerpen uitvoert van architecten, decorateurs en designers. Op de foto een meubel van Emiel Veranneman. De prijs wordt vandaag uitgereikt."

Noël Hostens: "De meubeldesignfirma De Coene-Decor, in Kortrijk-Marke gevestigd, is van de meubeldesignfirma De Coene door de Groep Potteau in circa 1975 overgenomen".