Bedrijven en winst

Bedrijven die geen winst maar andere waarden nastreven, deugen niet.

Stel: voor mij is winst de enige waarde die telt. Werken vind ik waardeloos, ik geef ook niet om mensen. Dus wat doe ik: ik steel en overval oude vrouwtjes. Af en toe ook eens een verkrachting (want een lief onderhouden of naar de hoeren gaan kost te veel), en mijn afval dump ik gewoon op straat, want vuilzakken kosten te veel. Deug ik?

Luc: wel, ik beschouw dit als een metafoor voor vele bedrijven die handelen uit kortzichtig, slechtbegrepen eigenbelang.

Joë: Als ik je formulering "oude vrouwtjes", en je verduidelijking dat je het als metafoor ziet in acht neem, dan denk ik te begrijpen dat je vindt dat bedrijven winst maken door het stelen van de armen; de weduwen en wezen, zeg maar, de "oude vrouwtjes".

Maar dat klinkt alleen goed bij zéér oppervlakkige beschouwing. Wat valt er af te pakken bij weduwen en wezen? Hoe kan je rijk worden van het bestelen van mensen die niets hebben? We worden verondersteld te geloven dat de bedrijven mensen uitbuiten in de derde wereld. Maar de meeste mensen in de derde wereld zijn werkloos - tenminste naar onze maatstaven. Maar als ze niet werken, hoe kan je ze dan uitbuiten?

Als ik de balans en resultaten rekening van een bedrijf bekijk, dan zie ik altijd een zéér grote post "lonen en wedden"; een beetje industriëel bedrijf zit al snel bij de helft van de omzet; een typisch modern post-industriëel bedrijf komt aan veel hogere percentages. Hoe denk je dat het aandeel van de lonen in de totale omzet er uitziet bij een bedrijf dat werkelijk arbeiders uitbuit? Hoe vergelijkt zich dat met de realiteit?

Neenee, niemand twijfelt er aan dat je anecdotes kan vertellen van bedrijven die arbeiders hebben uitgebuit. De vraag is niet of er gevallen bestaan waarvoor je de bak in gaat, of zou moeten gaan. De vraag is of je werkelijk kan volhouden dat de winst van de bedrijven heel veel te maken heeft met het bestelen van metaforische oude vrouwtjes.

Zou je me de causaliteitsketen kunnen uittekenen, van de manier waarop Bill Gates "oude vrouwtjes" heeft bestolen? Ik denk het niet.

Beste groeten, Koen

@ Ivan: goede producten zijn een middel om meer winst te maken. Dergelijke bedrijven hebben dus als hoofdwaarde winst na.

Koen Robeys: een metafoor is per definitie niet letterlijk te nemen. Met die oude vrouwtjes bedoel ik het personeel lager dan senior management. Die krijgen dikwijls net genoeg salaris dat ze geen ontslag nemen. Dus een goede brave loyale werknemer die niet veel lawaai maakt moet op niet veel stijging rekenen. Oh ja, er zijn natuurlijk de graden, de weddeschalen, de performance reviews, de carriereplanningen, etc... maar hoe daarmee omgesprongen wordt is dikwijls ronduit belachelijk, en worden eerder als excuus gebruikt. En gaat het iets minder met de business ("alarm, alarm, we zitten below plan" !!), dan wordt er een freeze afgekondigd op travels, training, recruiting, team activiteiten... op alles behalve wat senior management raakt: hun first class tickets, hun klanten-events naar de formule 1 in Monaco, waar de haarkappers op de yacht komen om de vrouwen hun coiffure te doen alvorens naar het bal te gaan, en de VPs een prive-jet inhuren om terug naar huis te gaan.
(Ik wil niet veralgemenen, ik spreek enkel uit eigen ervaring)

Bedrijven mogen alléén de winst nastreven. De winst = de willingness to pay van de consumenten

Zo bepalen de consumenten de koers die het bedrijf moet volgen. De bedrijfsleider danst naar de pijpen van de consument. De markt is de democratische regulator bij uitstek.

Vindt de meerderheid van de consument een lage prijs belangrijker dan de ethische manier van produceren, dan is dat geen probleem van de bedrijven, maar een "onethische" mening van de meerderheid der consumenten.
Is de meerderheid van de consumenten tegen kinderarbeid, dan zullen de meeste bedrijven er ongetwijfeld voor zorgen dat ze geen gebruik maken van kinderarbeid omdat ze een afstraffing riskeren op de markt.

De visie alsof democratie het systeem zou zijn waarbij een vijftal politieke partijen na onderling gemarchandeer elk een paar van hun dada's mogen omzetten in dwingende wetgeving, is een aberratie. Er zou eens een onderzoek moeten komen hoeveel procent van de burgers het gemiddeld eens is met elke nieuwe wet die we in dit land stemmen. We zouden raar staan kijken over het democratisch gehalte van onze democratie.

"De markt is de democratische regulator bij uitstek."

Dus Carrefour die in Egyptische winkels mee Deense producten boycot vindt iedereen hier democratie op zijn best?

Niemand die daar een probleem van maakt?

Juiw.

@ivanhoe: wel Carrefour gaat er bijvoorbeeld prat op dat ze geen genetisch gemodificeerde producten verkoopt. Ze doet dat natuurlijk omdat dat tegenwoordig goede reclame is. Maar zo werkt de markt in mijn ogen niet. Als ik bereid ben voor ggo's te betalen zou de markt ervoor moeten zorgen dat er ook aanbod is. In naam van de democratie - de meerderheid beslist, of oefent subsiele druk uit zodat Carrefour door de knieën gaat - ontstaat dat aanbod echter niet. Markt en democratie dwz. beslissing bij meerderheid is helemaal niet hetzelfde.