Bij de "politieke" kersttoespraak van de koning
Ja, de kersttoespraak van Koning Filip was politiek gewaagd, zelfs politiek niet neutraal, maar niet om de reden die De Morgen en anderen denken. Zij verwijzen naar de zinsnede "ik vertrouw op de verantwoordelijkheidszin van onze beleidsmakers". Daar is nochtans niets mis mee: het tegendeel zou pas problematisch zijn.
Nee, waar de koning uit zijn neutrale rol trad, is bij de opsomming van de "problemen die om een allesomvattende oplossing vragen". Hij vernoemt daarbij: "ongelijkheid, armoede, onverdraagzaamheid, klimaatverandering". Dat zijn linkse en groene dada's. De centrumrechtse problemen die hij gemakshalve vergeet, en die evenzeer een allesomvattende oplossing vragen, zijn: het begrotingstekort, de staatsschuld, het overheidsbeslag, de belastingdruk, de werkloosheidsval, de lage activeringsgraad, de concurrentiekracht, de loonkost, de aanpak van de criminaliteit, de daling van de schoolprestaties, de dichtslibbende mobiliteit. Ook de voorgangers van Filip gingen zeer selectief om bij het vernoemen van maatschappelijke problemen.
Maar dankzij het gezellig knetterende haardvuur op de achtergrond zie ik deze uitschuiver deze keer graag door de vingers!
Reacties
Marc Huybrechts
zondag, 30 december, 2018 - 20:25De monarchie leeft bij de gratie van de traditionele partijen en die zijn allemaal (inclusief de ‘liberalen’) cultureel-links. Het is dus niet verwonderlijk dat hij enkel “linkse en groene dada’s” vernoemt.
Het lijstje van vermelde centrum-rechtse problemen mist het allerbelangrijkste, namelijk het veel te ‘liberale’ - zelfs losbandige - immigratiebeleid.
fcal
maandag, 31 december, 2018 - 11:03Gezien de eerste minister de boodschappen van de koning fiatteert, zoniet zelf opstelt, geeft dat goed weer wat het gedachtegoed uitmaakt van Charles Michel. Hij blijkt dus duidelijk een 'linkse' liberaal te zijn, wat dat ook moge betekenen. Het lijkt sterk op de sociaal-democratie. In ieder geval is hij op en top politiek correct. Ik denk zelf dat hij de anti-massa-immigratie opvattingen in zijn eigen Wallonië onderschat.
Uiteraard hebben zijn Waalse tegenstanders tijdens de Marrakesh-crisis, die hij eigenlijk zelf veroorzaakt heeft, ook gebruik gemaakt van het anti-Vlaamse sentiment, dat latent aanwezig is onder de Franstalige bevolking. Uiteindelijk werd door de media een beeld geschapen van Franstalig = werelds / kosmopoliet en Vlaams = Bekrompen / racistisch. Hij is daarin meegegaan.