Slangen over zijn methode

Wij verkopen een flink stuk empathie. Met empathie kun je veel conflicten ontmijnen. Mensen hebben de neiging om de manier waarop zij de dingen zien, te projecteren op anderen. Wij stellen de vraag: wat zou je adviseren als je aan de andere kant zou staan? (...) Ik denk heel analytisch, in schema's. Ik ontrafel dynamieken en processen. Salamizeren, noem ik dat: de worst in schijfjes snijden, zodat je goed de ingrediënten kunt zien. Je moet het systeem zien in elk individu: wat is hun denkkader, waarom reageren ze zo? Ik heb dat geleerd door mijn achtergrond. Ik kom uit de achterbuurt. Mijn ouders hadden een nogal ruw café. De meeste van mijn vrienden uit het lager onderwijs kwamen terecht in het verbeteringsgesticht. Ik had ook als kleine crimineel kunnen eindigen - niet als grote, want die heb je niet in die milieus. Ik kon daar wegblijven omdat ik geen groepsmens ben. Dat heb ik maar aan één ding te danken: het feit dat ik afschuwelijk veel boeken las. Zo leefde ik in veel verschillende werelden tegelijkertijd. Dat heeft niet geleid tot schizofrenie, ik ben tussen die werelden gaan vertalen. Nu ben ik veel meer de mens die ik op mijn twintigste wilde zijn. Ietwat bezadigder, minder strijdvaardig. Al blijft het lontje kort. De straatvechter in mij moet nog altijd oppassen om niet op de vuist te gaan. (...)

Het strookt niet met mijn imago, maar ik ben iemand die overdrijft in eerlijkheid. Ik ben iemand die, als hij na twee kilometer merkt dat hij aan de kassa te veel wisselgeld kreeg, helemaal terugwandelt. Dan doet het extra pijn als men mij ervan beschuldigt in de staatskas te graaien. Ik ben te arrogant om mij daarmee bezig te houden. (...)

Verhofstadt lijkt meer op Reinaert [de Vos] dan ik. Om zijn gelijk te halen, laat Verhofstadt zich aan weinig gelegen, en toch kun je onmogelijk boos zijn op hem. Hij is natuurlijk een groot leider. Ik heb afgelopen zomer een boek geschreven, Praten met reuzen, het verschijnt half september, over hoe je met echte leiders werkt en communiceert. En waarom je voor dat soort mensen werkt. Het is een beetje zoals waarom vrouwen voor foute mannen vallen. Je weet wel dat je in tranen achterblijft, maar zolang het duurt is het fantastisch (lacht). Met grote leiders is het alsof je in het pretpark overstapt van de draaimolen op de Typhoon. Ik heb er toch enkelen gekend, in de zakenwereld, in de politiek. Niet alleen Verhofstadt, ook Dehaene is een echte reus. Ik zou nooit een reus kunnen zijn. En nooit een Reinaert, omdat ik te veel ben opgegroeid in de traditie van de dienaar. Voor mij is de klant heilig, of dat nu een idioot is of een halfgod. Ik wil alleen de macht die nodig is om mijn job te kunnen doen. Verder interesseert macht mij weinig. Al had ik altijd het oor van de leider en ben ik niet te beschroomd om hem tegen te spreken. In een partij als Open VLD was dat vrij uniek. Niemand durft Verhofstadt tegen te spreken. Of De Gucht. De Gucht een Reinaert? Neen, Karel lijkt mij meer een Koning Nobel.

Noël Slangen, geïnterviewd door Karel Verhoeven, in De Standaard, 5 september 2009