Gezondheidszorg in Noord- en Zuid-Europa

Ingezonden door LVB op 2016-12-29 18:33

Op het gebied van gezondheidszorg bestaan er in Europa twee opvattingen. De eerste opvatting gaat ervan uit dat alleen artsen de geneeskunde kunnen uitoefenen en zieken behandelen, zij het dat er uitzonderingen worden gemaakt voor enkele beroepsgroepen die ook medische of paramedische handelingen mogen verrichten. Afgezien daarvan is de beoefening van de geneeskunde verboden. Dit is de opvatting in Zuid-Europa, Frankrijk, België en Luxemburg. (...)

De tweede opvatting, die domineert in de landen van Noord-Europa, gaat uit van een tegenovergestelde benadering: iedereen die dat wenst, kan de geneeskunde beoefenen, maar bepaalde handelingen mogen uitsluitend verricht worden door artsen. (...)

Het Europees Parlement wordt geconfronteerd met deze tegenstrijdige toestand, waarin een behandelaar die in één land officieel erkend wordt, in een ander land van de EU aangeklaagd kan worden voor het onwettig uitoefenen van geneeskunde. Deze vervolging is in strijd met het Verdrag van Rome. 

Dat bovendien de Belgische ziekenfondsen wel dekking bieden voor osteopathie, chiropraxie, acupunctuur, homeopathie en kruidengeneeskunde in hun aanvullende verzekeringen kan een zekere vorm van fout te interpreteren erkenning geven aan deze alternatieve behandelingen.

Michel Bafort in EOS, september 2016

Reacties

#120124

Marc Huybrechts

woensdag, 4 januari, 2017 - 17:34

 

Vermoedelijk zullen er wel meer dan "twee opvattingen" over gezondheidszorg bestaan in Europa. Gezondheidszorg behoort niet op een continentaal/federaal niveau georganiseerd te worden, maar wel op een nationaal niveau, i.e. op dat van volken met hun eigen specifieke problemen, voorkeuren, en peculiariteiten. "Behandelaars" die in een andere staat willen functioneren moeten in principe zich informeren over de relevante normen die daar heersen.

Dezelfde problematiek komt men tegen in de VS. Precies vandaag bezoekt Obama het Congress om zijn troepen aan te manen van zich te verzetten tegen de eerste pogingen van het nieuwe R-geleide Congress om de monstrositeit van Obamacare af te schaffen. Die afschaffing is complex en gaat tijd vereisen, maar zou als einddoel moeten hebben: consumentensoevereiniteit, fiscale zelfverantwoordelijkheid voor individuele staten, en marktcompetitie tussen verzekeringsmaatschappijen.

#120125

fcal

woensdag, 4 januari, 2017 - 21:10

 

"Het Europees Parlement wordt geconfronteerd met deze tegenstrijdige toestand, waarin een behandelaar die in één land officieel erkend wordt, in een ander land van de EU aangeklaagd kan worden voor het onwettig uitoefenen van geneeskunde. Deze vervolging is in strijd met het Verdrag van Rome."

Tja, als men alles regelgevend wil centraliseren op "zijn mandarijns" of ook op "zijn democratisch centralisch" eindigt men uiteindelijk in een verkalkte maatschappij zonder vernieuwing en vooruitgang. De Chinese en de Mohammedaanse maatschappijen zijn daar goede voorbeelden van. In het eerste geval was dat politiek staatsbepaald. In het tweede geval was dat politiek religieus bepaald. En dan hebben we het nog niet gehad over de ideologische maatschappijvisies zoals socialisme en communisme, die het zelfde betrachten en uiteindelijk hetzelfde resultaat opleveren.

De juristische benadering, ook zeer centralistisch geaard, pleit net voor een oplossing in de bovenstaande richtingen. De betere oplossing ligt in het zo laag mogelijk maken van de regelgeving op zo'n gebied. Dat verschaft een hoge mate van veelvuldigheid en een soepelheid om finaal de effectief betere oplossing ter beschikking te stellen aan de zorgbehoevenden.