Michel en Flahaut blijven op post

Wat velen voor onmogelijk of ondenkbaar hielden, en waar op deze plaats herhaaldelijk tegen gepleit werd in woord en beeld, is dan toch bewaarheid geworden: niet alleen is Louis Michel opnieuw minister van Buitenlandse Zaken, maar tot overmaat van ramp blijft André Flahaut op defensie. Het buitenlands beleid en het defensiebeleid blijven daarmee in handen van het duo Peppi en Kokki. Dat dit tweespan ervan uitgaat dat ze "België opnieuw op de kaart kunnen zetten" door zich zoveel mogelijk af te zetten tegen de Verenigde Staten, is één zaak. Dat zij dit op een hoogst ondiplomatische manier doen, en daarbij om de haverklap uitschuivers maken die ons land onnoemelijke imagoschade opleveren, maakt het alleen maar erger.

Een voorbeeld van het ondiplomatische, emotionele, geagiteerde en soms haast paranoïde optreden van Flahaut en Michel, is te zien in dit video-fragment (Windows Media, 2,5 megabyte, 90 seconden) van het (Franstalige) discussieprogramma "Controverse" dat RTL-TVI uitzond op 16 februari. Toen WSJ-journalist Mike Gonzalez de bedenking maakte dat een snelle overwinning in Irak misschien wel politiek een slechte zaak zou kunnen zijn voor sommige Belgische politici op 18 mei (overigens een voorspelling die niet of slechts ten dele is uitgekomen), beschouwden Flahaut en Michel dit als een regelrechte bedreiging.

Ik had uiteraard liever François-Xavier de Donnea, Annemie Neyts of Frank Vandenbroucke op Buitenlandse Zaken gezien. Dirk Sterckx leek minder waarschijnlijk wegens het ontbreken van enige ministeriële ervaring, maar leidt intussen toch maar verrassend onze poll in de linkerkolom van dit weblog. De hamvraag is of België beter verdient dan Peppi en Kokki. We leven in een democratie, en onze buitenlandse politiek ten tijde van de Irak-crisis werd op 18 mei niet afgestraft door de kiezer, tenzij men het zware verlies van de groenen in dat kader zou interpreteren. Zelfs op dit eigenste weblog staat Louis Michel momenteel op de tweede plaats in de poll. En de vraag in die poll was niet: wie is de meest waarschijnlijke minister van buitenlandse zaken, maar wel degelijk: wie is de meest geschikte persoon. Het lijkt er dus op dat er eerst een paar tienduizend jobs zullen moeten sneuvelen (o.a. in de Antwerpse haven) en dat het NAVO-hoofdkwartier uit Brussel zal moeten wegtrekken, vooraleer de Belgen zullen beseffen dat je de wereld niet verbetert door eerst in eigen vlees te snijden. De voornaamste ethische plicht in de buitenlandse politiek is het dienen van het nationaal belang. Het valt sterk te betwijfelen dat Michel, Flahaut en zelfs de meerderheid van de Belgische kiezers beseffen waar het hier eigenlijk om draait. België is een land dat leeft van internationale handel en van de internationale rol en uitstraling van Brussel. Zo'n land vermijdt dus best om te proberen de wereld te verbeteren door grootmachten tegen de schenen te schoppen en aldus de eigen economie in het gedrang te brengen.

Hopelijk kunnen VLD-minister Fientje Moerman (die een paar jaar bij een advocatenkantoor in New York gewerkt heeft, en waarvan dus verondersteld mag worden dat ze de Amerikaanse gevoeligheden kent) op Buitenlandse Handel en staatssecretaris Jacques Simonet (MR) op Europese zaken de schade nog enigszins beperken. In ieder geval is door het aanblijven van Michel en Flahaut op hun vorige posities, een kans gemist om een signaal te geven aan de Amerikanen dat de relaties in de toekomst op een constructievere manier zullen kunnen verlopen.