In 2040 leiden China en India de wereldeconomie

Japan heeft zich in één generatie terug opgewerkt na WO2. Dus in twintig jaar. Waarom zou een centraal bestuurd land (China) die zelf de modaliteiten van zijn verdere ontwikkeling bepaalt (zijn interne organisatie) daar niet in slagen ?

Voor Bernard. Ik vind het positief dat LVB deze stellingen onder de aandacht brengt via zijn blog. Naar mijn mening zijn in Vlaanderen veel te weinig mensen bezig met dergelijke problemen en denkt iedereen dat het "manna" uit de hemel zal blijven komen.

Uw opmerking ivm India is evenzeer terecht. En natuurlijk kan je niks lineair doortrekken. Maar een periode van 20 jaar is dus maar het samenvoegen van vier maal vijf jaar. En je kan wel het potentieel bekijken dat een regio heeft, maar garanties biedt dat niet.

Het punt waar wij nu mee geconfronteerd worden is bvb de tewerkstellingsproblematiek die duidelijk aan bod gekomen is in de zaak "Ford Genk". Klassiek stelt men (onder meer LVB) dat je de rijkdom kunt uitspreiden door de wereldhandel vrij te maken (dus de import vrij, geen beperkingen ....).

En dat betwijfel ik. Als er in China 10 miljoen mensen een verdubbeling van hun wedde vragen (50 EUR naar 100 EUR) dan staan er nog altijd 990 miljoen mensen klaar om die job over te nemen. En de verhouding loonkost China - België staat in verhouding van 2 tot 100. Dus hoe kan je daar tegenop ? De kenniseconomie ? Met het internet, waarmee alle kennis zich tegen lichtsnelheid verspreidt over de wereld ? Weinig waarschijnlijk, want de afbouw van tewerkstelling gaat gewoon te snel.

Binnen de EU is het natuurlijk een andere aangelegenheid. Dat is de essentie van de vorming van de EU : een grotere markt, daardoor meer concurrentie, daardoor de kosten drukken, daardoor sterkere bedrijven, en zodoende meer economische macht voor de EU en haar bedrijven (bvb. in verhouding met Amerikaanse bedrijven die reeds onder vergelijkbare condities produceerden en dus een belangrijke commerciële voorsprong hadden).

Het behouden van fiscale grenzen, en het innen van invoerrechten (of landbouwheffingen) heeft er in het verleden juist voor gediend dat binnen de EU een interne markt ontstond die "gedeeltelijk" afgeschermd was, zodat die markt de mogelijkheid had om na WO2 terug op te bloeien en zich te ontwikkelen. Ik meen dat we naar die situatie moeten terugkeren. Eventueel met selectieve "rechten" in functie van het sociale niveau van de exportlanden.

@luc : OK wat betreft het uitspreiden van de rijkdom het is natuurlijk juist dat wij de arme landen (onze partners) de mogelijkheid moeten bieden om bij ons te kopen, en dit op basis van de markteconomie, dus door de handel te stimuleren. Het is dus niet louter het verspreiden van de rijkdom (=welstand) in de zin van het herverdelen maar wel in de zin van het opbouwen door stimuleren.

Maar hoe moet je de "vrijhandel" dan beschrijven, wat is het echte doel van de "vrijhandel"? Mijn punt is dat we straks kunnen terugvallen in een situatie waarbij de massa 2000 BEF per maand verdient en er daarnaast nog enkelingen zijn die baden in de rijkdom. Dus voor de massa dreigt de armoede en de verpaupering omdat zij dreigen terug te vallen in een situatie waarbij hun enige "marktwaarde" de kostprijs is van hun arbeid, en dat zij daarbij zullen moeten concurreren tegen de goedkoopste buitenlandse werkkracht.

Het oprichten van de EEG had tot doel om de verhoudingen tussen Duitsland, Frankrijk en Italië te stabiliseren en de steeds terugkerende oorlogen te voorkomen. Want waar ligt de oorzaak van een oorlog ?

A) De armoede van de modale burger en de onvrede met zijn toestand (zodat hij de leider volgt die "opstaat"),

B) De "vijandbeeld"-vorming, om eigen onkunde als beleidsmaker te verdoezelen; onkunde dat het gevolg was van een onevenwichtige economische ontwikkeling, waardoor slecht ontwikkelde sectoren ontstonden (dit in verhouding met de zelfde sectoren in het buitenland en als gevolg van de zeer sterk afgeschermde markt waardoor onvoldoende stimulansen aanwezig waren om verhoudingsgewijs mee te evolueren).

De basisgedachte van de EEG was dus het oprichten van een eigen stabiele economische ruimte, die voldoende groot was om concurrentieel te zijn en zodoende een stevig economisch weefsel te laten ontstaan zodat er een zekere graad van welstand geschapen werd voor de bevolking (en om ons te wapenen tegen de schommelingen van de wereldmarkt). Zodoende moest ook de voedselvoorziening gestabiliseerd worden, en juist daarom heeft men het stelsel van heffingen en restituties, en interventieprijzen ontwikkeld.

Indien er geen landbouwmarkt geweest was waren we nu afhankelijk van de goodwill van het buitenland en zou er vermoedelijk al een aantal keren "onlusten" geweest zijn onder de bevolking. Want de buitenlandse mogendheden verkopen vlot landbouwproducten indien ze op overschot zijn. Indien er door klimatologische omstandigheden een tekort ontstaat verbiedt men gewoon de export. En dan is er hongersnood (tekort) in de import-landen. Trouwens het bewijs dat het EU-landbouwbeleid succesvol was is toch duidelijk te vinden in de schaalvergroting die doorgevoerd werd en het feit dat er overal performante agro-industrie ontstaan is.

Samengevat, mijn visie, elk volk, elk land, elke regio heeft de verplichting ten overstaan van zijn bevolking om een zekere vorm van welstand te betrachten. En net zoals het spreekwoord zegt "het hemd is nader dan de rok" is de democratie toch feitelijk de expressie daarvan : via de stemplicht of het stemrecht heeft men iedereen de kans willen bieden om zich democratisch te laten vertegenwoordigen en dit binnen de context van soevereine staten (dus binnen de grenzen van het eigen volk, de eigen groep, de eigen streek, het eigen land).

Door de volledige afbouw van de bescherming van onze markt dreigt men afbreuk te doen aan dit principe.

hej appie uit leiden, waar slaat dat op? zonder economie zou jij niet eens die post hier op internet kunnen plaatsen...

Jongens jongens....China is communistisch, ik denk dat het niet echt een economische grootmacht kan worden. Hoewel van India, zie ik er alleen maar positieve dingen aan: democratisch, jong, lage loonkost, vriendelijke mensen, enorm veel kansen --> dus de kans dat india het haalt als wereldmacht lijkt voor mij heel waarschijnlijk (ga maar eens op vakantie naar India, dan zal je wel zien).

ECONOMIE REDDEN MET ETHISCHE WET

Het doemscenario ontplooit zich voor onze ogen, maar het is nog niet te laat, er is iets aan te doen!

De werkloosheid blijft toenemen in westerse landen, landen met hoge loonkost, en dat zijn door de band 'beschaafde' landen, landen die de slavernij laken en die meer menselijkheid beogen. Het westen heeft de slavernij uit de tijd van de industriële revolutie achter zich gelaten. Dat gebeurde dankzij geïnspireerde arbeidersbewegingen die de noodzaak van solidariteit, zowel voor het individu als voor de gehele maatschappij, met vallen en opstaan hebben ingezien en aangetoond. De loonkost is hoog omdat arbeiders nu wettelijk beschermd worden tegen werkonbekwaamheid door ziekte of ouderdom, en tegen ongewilde, structurele werkloosheid. Maar die solidariteit bestaat bijna uitsluitend in het westen, en hetzelfde geldt voor die hoge loonkosten.

In China, bijvoorbeeld, zijn de loonkosten relatief laag, omdat arbeiders er minder beschermd zijn: extreem lage lonen en weinig sociale voorzieningen zorgen voor spotgoedkope werkkrachten. Hetzelfde geldt voor meer niet-westerse landen, zoals bijvoorbeeld India, maar binnenkort ongetwijfeld ook Afrika, dat nu met China gaat samenwerken, of er door gepatroneerd wordt (- het is geen kolonisatie, want het nieuwe Afrika staat te popelen om zijn stem te laten horen op de wereldmarkt).

Edoch, dat deze niet-westerse landen heden een bijna sprookjesachtige economie gaan ontplooien, is niet te danken aan het feit dat hun systeem zoveel beter zou zijn dan het onze: wie dat denkt, werd op het verkeerde been gezet! Het succes van - bijvoorbeeld - de Chinese economie is uitsluitend te danken aan een overhaastig neergepote open wereldhandel, en dus aan een welbepaald contrast tussen hun systeem en het onze. Het vrijmaken van de wereldhandel is immers overhaastig gebeurd, want heeft geen rekening gehouden met de ethische kant van de zaak, waarover onmiddellijk meer. Bepaalde speculanten zullen zeggen dat kapitaalkrachtige (westerse) bedrijven bij de goedkeuring van de vrijmaking van de wereldhandel, in een blind winstbejag, vrijwillig de ogen sloten voor deze ethische kant, en zij hebben waarschijnlijk grotendeels gelijk. Maar wat is nu dat 'verwaarloosde' ethische aspect bij de vrijmaking van de wereldhandel? Heel eenvoudig: het is de verzekering van de solidariteit.

Producten die door slaven werden voortgebracht zijn vanzelfsprekend veel goedkoper dan producten die in een humaan arbeidsproces tot stand kwamen. In de loonkost van de slaaf zitten géén kosten voor ziekteverzekering, pensioen, vakantie, werkloosheid en dies meer. De lage kostprijs van 'slavenproducten' op een heel sterk op concurrentie gestoelde westerse markt, is weliswaar een zeer verleidelijk argument om ze toe te laten, maar er zijn alvast twee zeer ernstige bewaren.

Een eerste bezwaar is dat dit argument slechts kan gelden op zeer korte termijn. Zoals we dat al een tijdlang zien gebeuren, zorgt het in trek zijn van 'slavenproducten' bij de westerse consument uiteindelijk voor de ondergang van zijn eigen productiesysteem. Wanneer straks - en dat is binnen enkele maanden! - China auto's importeert die tien keer goedkoper zijn dan de onze, dan kan men het de consument bezwaarlijk kwalijk nemen dat hij geen westerse merken meer zal kopen. Hetzelfde geldt voor principieel àlle producten. Zo zagen wij de tak af waar we zelf op zitten.

Maar naast dit louter economische bezwaar is er nog eentje van ethische aard, dat veel zwaarder doorweegt. Het toelaten van 'slavenproducten' op onze markt houdt wezenlijk in dat wij de slavernij welke gangbaar is in de landen van herkomst van deze producten, gewoon goedkeuren. Meer nog: op die manier keuren wij niet alleen de slavernij in verre streken goed, maar tevens pleiten wij dan, heel letterlijk, voor het herinvoeren van de slavernij bij ons! Want het spreekt vanzelf: zolang wij de import van 'slavenproducten' toelaten, en dus zolang we die slavernij goedkeuren, stellen we ook onszelf in het onvermogen om nog langer op een humane manier producten te leveren welke reële kansen maken op de wereldmarkt.

De ontplooiing van het beschaafde, westerse sociale arbeidssysteem heeft onnoemelijke offers gekost van verschillende generaties. Het is een te grootse menselijke prestatie en verworvenheid om zomaar onbezonnen verloren te laten gaan. Het is manifest ONJUIST, zoals heden talloze politici elkaar napraten, dat onze loonkost te hoog zou zijn. Het omgekeerde is het geval: de loonkost in die 'slavenlanden' is veel te laag! Wij moeten niet hier de loonkosten drukken; wij dienen er veeleer voor te zorgen dat de loonkost in die andere landen omhoog gaat! Wij dienen ervoor te zorgen dat die andere landen een solidair, sociaal productiesysteem naar ons eigen model inbouwen!

Eenvoudiger gezegd dan gedaan, zo zal men zeggen, maar niets is minder waar: het volstaat dat het westen, gelijktijdig met het zich onderwerpen aan de opening van de vrije wereldhandel, een wet goedkeurt op grond waarvan consumenten (of comsumerende landen) kunnen worden beschuldigd van het verlenen van medewerking aan de bevordering van de slavernij, van zodra zij producten kopen die middels slavenarbeid tot stand kwamen. Want de slavernij goedkeuren en in de hand werken is heel concreet wat iemand doet wanneer hij die 'slavenproducten' koopt: hij denkt alleen aan zijn eigen portemonnee, hij respecteert de arbeider niet.

Tegen dit voorstel rijst steevast het volgende bezwaar: als je het product van de slaaf weigert, zal hij verhongeren; het is derhalve beter het toch te kopen, dan heeft hij tenminste iets, en dat is beter dan niets.

Maar wie dat argument hanteert, vergeet meteen dat hij eensluidend over zijn eigen arbeidsschap een fataal vonnis heeft geveld. Want wat kan hij nog inbrengen als morgen zijn baas hem zegt: de arbeidskost moet omlaag, uw loon wordt gehalveerd! Beter iets dan niets?

Andere landen onder druk zetten om een sociaal systeem in te bouwen, is alleen mogelijk middels de invoering, in de wereldhandelakkoorden, van welomschreven wetten welke de handel ethisch verantwoordbaar maken. Voor bewustmakingscampagnes is het wellicht al veel te laat, daar zij veel tijd vragen, terwijl de wereldeconomie met rasse schreden verder holt. Beleidsmakers zouden daarom zeer dringend moeten ingrijpen op dit welomschreven vlak, vanuit het inzicht dat de bijzondere en ook snelle economische veranderingen die heden merkbaar zijn, geen catastrofe hoeven te zijn, maar dat zij daarentegen ten goede kunnen aangewend worden, met name als een gelegenheid om de socialisering en de solidarisering van de ganse wereld te bevorderen. Gebeurt dat niet, dan krijgen we - zeer voorspelbaar op grond van simpele economische wetten - een onmiddellijke en forse opgang van de slavenregimes, en een toename van hun macht, of zelfs de vestiging van hun alleenheerschappij. Dan worden hun - weinig benijdenswaardige - 'slavensystemen' noodgedwongen door ons overgenomen. En dan belanden wij waar we vertrokken waren, ergens in de negentiende eeuw, in een erbarmelijke ellende die wij allen uit de overlevering kennen, maar die nu de hele wereld zal treffen, zodat de malaise wellicht zo log zal zijn, dat alle hoop op - bijvoorbeeld - een nieuwe Marx, zo ijdel zal blijken als bij het binnengaan van de hellepoort zelf.

Jan Bauwens, Serskamp, 22.11.'06
(gepubliceerd op http://bloggen.be/tisallema...)

China:
Nee het is niet de schuld van de handelaar.

Maar de handelaar zal er wel het slachtoffer van worden.
Hij koopt zijn producten die gemaakt zijn in China heel goedkoop aan.
En dat is normaal als de mogelijkheid daartoe wordt geboden.
Multinationale bedrijven doen dit al meer dan 100 jaar en zingen daarbij de internationale van de winst.
In beperkte mate kan deze plundereconomie.
Maar op lange termijn en op grote schaal?
Dan bloedt onze samenleving natuurlijk leeg!
Globalisering in zijn huidige vorm en totale vrijheid zullen ons op termijn terug naar de middeleeuwen katapulteren.

Maar mijn gezond verstand zegt mij dat onze Europese regeringen deze Chinese producten minstens even duur dan de onze zullen moeten maken door invoertaksen.
Zo zijn ze ongeveer even duur als de producten die hier ter plaatse worden gemaakt.
Noodzakelijk protectionisme, dit om de eigen economie niet te kelderen, zo wordt dit genoemd.

Waarom ??

1) Als alles goedkoop in China word gemaakt, dan geraken de fabrikanten hier in Europa hun eigen duurdere producten niet meer kwijt.

2) De werknemers worden ontslagen wegens werkgebrek.

3) Als er geen werk meer is kunnen de werklozen geen producten meer kopen, zelfs geen goedkope wegens: “geldgebrek” .

4) De handelaars die de producten goedkoop invoeren uit China kunnen hun goedkope producten ook niet meer kwijt, aangezien ook voor goedkope producten geld nodig is.

5) Besluit: Ook zij moeten hun werknemers en zichzelf naar de werkloosheid verwijzen.

Het probleem is dat veel mensen niet kunnen vooruit denken.
Vooral managers van vele bedrijven kunnen dat niet, daardoor helpen ze onze economie in snel tempo ten gronde.
Enkel de jaarlijkse uitkeringen van de aandeelhouders zijn belangrijk, “dat is onze dood”!!!.
Natuurlijk worden managers en KMOers opgeleid om geld in het laatje te brengen en niet om een wereld economie te leiden, het zijn geen politieke economen.
Hier zien we het tekort aan communicatie tussen politiekers, managers, opleidingscentra en de KMO, de werkelijke oorzaak van alle ellende.
Besluit:
Nieuw beroep: communicatief persoon tussen politiek en vrije markt economie, dringende opleiding voor deze.
We moeten de politiek dwingen, dit om geen economische zelfmoord te plegen.

China en de collaboratie van het westen.
Excuses voor het taalgebruik.

De zogenaamde Europese neoliberalen, libertariers, marktfundamentalisten en rechts-extremisten, deze kruipen naar het “rode China” op hun knieën, met hun tong uit hun mond, als honden naar een loopse teef.

Deze Chinese rode communistische loopse teef is jong en veel geiler dan de oude Europese blauwe teef, de Chinese communistische rode teef schijt massa geld en dekt veel geiler.

Het speelt ook geen rol welke kleur deze jonge rode loopse teef heeft, als ze maar kan gedekt worden.

De geile drang naar geld en macht is veel groter dan welke blauwe liberale ideologie ook.

De geile libertatiers, marktfundamentalisten en rechts-extremisten hebben maar één doel geld, macht en geilheid.

Democratie, mensenrechten en morele en ethische waarden zijn van geen belang, de jonge rode loopse teef is nu éénmaal geiler.

Deze extremisten zijn geen liberalen, ze laten beschaafde Europese volkeren verarmen door hun delokalisering en laten enkel sociale kerkhoven na.
De resterende lonen van de consument verzinken tot leeflonen, laagconjunctuur als gevolg, de oude blauwe liberale teef is niet goed genoeg!!!!!

Een oud Chinees spreekwoord zegt: wat voor kleur de kat heeft is van geen belang, zolang ze maar muizen vangt.

En de rode Chinese kat vangt muizen en hoe, de gebraden muizen vliegen in haar mond.