Het Nederlands in de Brusselse ziekenhuizen

Boris Cilevics, de rapporteur van de Raad van Europa die de taaltoestanden in de Brusselse ziekenhuizen onderzoekt, stelt dat het moeilijk aanvaardbaar is dat Nederlandstalige patiënten in Brusselse ziekenhuizen niet in het Nederlands kunnen geholpen worden. Elke fundamentele wijziging van de taalwetgeving zou bovendien 'ernstige gevolgen kunnen hebben voor de modus vivendi die er op dit ogenblik tussen de verschillende bevolkingsgroepen bestaat'. De rapporteur stelt ook dat het probleem niet van juridische, maar van praktische aard is. Logisch, want juridisch gezien hebben de 19 gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een tweetalig statuut. De praktische toepassing van de wet laat echter te wensen over. Het probleem kan voor sommigen als een futiliteit overkomen, maar dat is het niet. Ook al beheers ik vrij vlot de Franse taal, ik kan me toch voorstellen dat wanneer ik half bewusteloos of in shock in zo'n ziekenhuis binnengebracht wordt, de praktische kennis van de Franse taal misschien te wensen zal overlaten. De Vlaamse overheid probeert al decennia lang meer Vlaamse gezinnen naar Brussel te halen, met allerlei premies. Zolang een Nederlandstalige behandeling in de Brusselse ziekenhuizen in de praktijk nauwelijks mogelijk is, zullen dergelijke campagnes niet het verhoopte succes hebben. Van zijn kant heeft minister van sociale zaken Rudy Demotte (lees hier zijn Usenet-posting van een jaar geleden over taaltoestanden) maatregelen aangekondigd om aan de kritiek tegemoet te komen. Hij zal ondermeer in de opleiding van de ambulanciers een taalcursus laten inlassen.