Bart De Wever herstelt erfzonde van het Vlaams-nationalisme

@Kaal: "wolk wordt staat"... Als het geen tikfout is, dan toch wel een grappige woordspeling.

Tijdens WOI heeft Emiel Vandervelde, voorzitter van de socialistische partij persoonlijk verhinderd dat de Vlaamse soldaten recht werd gedaan in hun volkomen wettelijke eis voor gelijkberechtiging. Een wet die nochtans bestond sedert 1913.

Men zou kunnen stellen dat met het verbieden van het Vlaams in de scholen vanaf 1830 er ondermeer voor gezorgd heeft
dat deze amputatie van de Vlaamse identiteit een bron is geweest van deze eis tot gelijkberechtiging maar eveneens aan de grondslag ligt van de onnodige collaboratie van de Vlamingen tot tweemaal toe in hoofde van de activisten tijdens WOI en anderen tijdens WO II. Men heeft dus de Vlamingen ertoe gedwongen als het ware om tegen de Belgische staat te ageren. Voor deze collaboratie echter heeft heel Vlaanderen na afloop van deze beide oorlogen rigoureus moeten betalen met een bestraffing die de Belgische staat met een onverdroten ijver heeft voltrokken met een bijna aan sardonisch grenzende haat.

"de weigering om in de tweede amnestie-eis het onderscheid te maken tussen misleide idealisten, kruimelcollaborateurs en oorlogsmisdadigers"

Alle respect voor de auteur, maar ik heb toch mijn twijfels bij deze formulering.

Ik meen mij te herinneren dat bvb. "Het Boek der Schande" (Claus Schermsakse, 1950) in zijn inleiding uitdrukkelijk de noodzaak erkende om de misdadigers te bestraffen, maar louter de verdediging opnam van de vele misleide idealisten (en verder uiteraard de excessen van de repressie aankloeg).

Driedubbel voorbehoud echter:
1. Het is een hele tijd geleden dat ik dat boek gelezen heb (zal het nog eens inkijken als ik mijn ouders bezoek, komende zondag...)
2. Het Boek der Schande is uiteraard geen bijbel van het Vlaams-nationalisme, maar wel van het protest tegen de repressie.
3. Dat er later soms sloganesk en minder genuanceerd om amnestie geroepen werd valt uiteraard niet te ontkennen, maar was dat de fout van het Vlaams-nationalisme of het gevolg van polarisering (door de doofheid van La Belgique)..?

Natuurlijk is Engeland - van sinds de Middeleeuwen - de natuurlijke bondgenoot van 'de Nederlander', Noord- of Zuid-Nederlander... dat maakt 'in principe' niks uit.

Maar onze natuurlijke bondgenoot verbroederde met onze meest bedreigende buurcultuur: de Fransen en 'dus' ook de Belgen. Daarbij merk ik op: bij uitstek het Britse en Belgische koningshuis.

Er waren 2 'kampen' in wat zich in Belgique 'Vlaanderen' is gaan noemen: de activisten in de bezette, Duitse gebieden en Fronters (Frontbeweging) in de geallieerde gebieden.
'Vlaanderen' was (en is nog een beetje) het politieke Libanon van die dagen: wat je ook beslist... het is altijd fout en je krijgt niet de kans om neutraal te blijven.

Dat is dus wat ik dit soort 'Hineininterpretierders' verwijt wanneer zij hun 'analyse na de feiten' even komen 'droppen'.
Want zie: de duitsgezinde activisten werden door Belgique als stront behandeld en de Fronters werden even goed als stront beghandeld.

Wat ze ook deden, die Vlamingen, ze waren en bleven stront voor de Belgische staat.

Wat me dus moeilijk ligt in dit artikel is - in dat verband - het woordje 'erfzonde'.
Om het met de woorden van terechte activist Paul Van Ostaeyen te zeggen: het lijkt hier wel 'het Zirkus van de Heilige Geest'!

Het Belgisch koningshuis wachtte rustig de oorlog af vóór het zich profileerde. Zij konden zich dat blijkbaar permitteren. En precies dát is dan ook de hamvraag als je geschiedenis schrijft: hoeveel krediet kan een mens, een volk zich permitteren.

De Wever was toch fan van Edmund Burke? Dan is hij volgens mij nooit links geweest, en dus ook niet neoconservatief. Wat vindt De Wever van de Palestijnse kwestie?

Eddy Daniëls vergist zich hier, zoals Kurt aangeeft of maakt ED dezelfde fout als veel linkse schrijvers, met name dat ze het onderscheid niet kunnen maken tussen tradionele conservatieven en neoconservatives. Ik vermoed dat het vooral dat laatste is.

Toevoeging bij #55295:
Zo staat het in de inleiding van "Het Boek der Schande" (Claus Schermsakse, 1950):
"Zij, die tijdens de oorlog werkelijk geklikt hebben, werkelijk gemarteld hebben, moésten gestraft worden. En zij zijn ook gestraft. Men heeft hen gedood, ofwel zijn ze opgesloten, voor lange jaren, of voor gans hun leven. Wij hoefden die schoften niet uit ons midden te bannen, want zij hebben nooit bij ons gehoord."

@ Nico

Iedereen zijn mening maar van de naoorlogse hechteniskampen weet je heel weinig. Ik wil er geen nieuwe boom over op zetten, het gebeurt hier telkens en telkens weer.
Je kunt België en zijn Duitse koning, klaarblijkelijk jouw vriend, zelf onderhouden, ik doe het niet.
Leve onafhankelijk Vlaanderen.

De anti-vlaamse recuperatie ervan is een nog veel groter vlek op het blazoen van België. Ik blijf er trouwens bij dat de Vlaamse beweging hun onafhankelijkheid van de Duitsers niet gekregen heeft omdat die Deutsche königsfamilie Belgiens noch grössere freunde der Nazi's waren als die Flamen.

"De collaboratie is inderdaad een storende en spijtige vlek op het blazoen van de Vlaamse Beweging."

En het koningshuis, én de Belgische stripwereld. Maar daar mekkert men natuurlijk nooit over 60 jaar na dato.